Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-77/13-4/JK
z 7 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. (data wpływu 30 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 kwietnia 2013 r. (data wpływu 30 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy. Wniosek uzupełniono w dniu 30 kwietnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W zakresie tego podatku rozlicza się kwartalnie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany jako podatnik VAT czynny dokonał dostawy towarów i świadczył usługi transportowe na rzecz kontrahenta, to jest podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Usługi te udokumentowane zostały m.in. fakturami VAT nr X z dnia 17 stycznia 2012 r. oraz nr V z dnia 1 lutego 2012 r. Terminy płatności dla ww. faktur VAT przypadały odpowiednio:

• dla faktury VAT nr X w dniu 16 lutego 2012 r.,
• dla faktury VAT nr V w dniu 2 marca 2012 r.,

a termin 180 dni upłynął odpowiednio w dniu 14 sierpnia 2012 r. i 29 sierpnia 2012 r.

Ww. faktury VAT Wnioskodawca rozliczył w deklaracji VAT-7K za I kwartał 2012 r. jako obrót podatkowy i zapłacił podatek należny VAT wynikający z ww. faktur VAT. Wierzytelności te do chwili obecnej nie zostały zbyte przez Zainteresowanego. W trakcie świadczenia usług i dostawy towarów kontrahent nie był objęty postępowaniem upadłościowym oraz nie był w trakcie likwidacji. Stan ten (status kontrahenta Wnioskodawcy) nie uległ zmianie w terminie do dnia złożenia wniosku. Spółka ta jako adres siedziby oraz jedynego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wykazuje adres: (...). Dane te wynikają z obowiązujących rejestrów i ewidencji, w tym Krajowego Rejestru Sądowego oraz ewidencji REGON. Pod ww. adresem Spółka z o.o. „X” zarejestrowana jest jako podatnik VAT czynny. Innych adresów niż ww. Spółka nie wykazuje.

„X” Sp. z o.o. z/s X jest dłużnikiem Wnioskodawcy z tytułu dostawy dokonanej m.in. na podstawie ww. faktur VAT. Spółka ta zalega z zapłatą tych zobowiązań za okres dłuższy niż 180 dni. Roszczenia z tego tytułu zostały skierowane na drogę sądową i Wnioskodawca dysponuje prawomocnym wyrokiem sądu zasądzającym całość roszczenia. Wnioskodawca chcąc skorzystać z „ulgi na złe długi” przewidzianej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług oraz skorygować należny podatek VAT od ww. faktur, wysłał na aktualny adres Spółki wynikający z KRS, zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego. Przesyłka została skierowana za pośrednictwem operatora publicznego, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Zawiadomienie to zostało zwrócone do Wnioskodawcy z adnotacją poczty „adresat wyprowadził się” przed terminem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2012 r.

W deklaracji tej Wnioskodawca skorzystał z ulgi za złe długi, korygując należności oraz podatek VAT wynikający z przedmiotowych faktur VAT.

W chwili złożenia deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2012 r. dłużnik był zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Do chwili złożenia deklaracji VAT-7K, dłużnik nie uregulował należności wynikających z ww. faktur VAT w żaden sposób.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż w dniu 15 października 2012 r. otrzymał z poczty zwrotne potwierdzenie odbioru przesyłki z dopiskiem „adresat wyprowadził się”. Wnioskodawca czterokrotnie kierował korespondencję na adres kontrahenta „X” Sp. z o. o. z/s (...), przy czym opisany we wniosku stan faktyczny odnosi się do ostatniego pisma – zawiadomienia skierowanego do ww. podmiotu listem poleconym o następującym nr nadawczym R X, na podstawie którego Zainteresowany wywodzi opisane we wniosku skutki prawne. Korespondencja ta w każdym przypadku zwracana była Wnioskodawcy przez operatora publicznego z adnotacją „adresat wyprowadził się”.

Ponadto, Zainteresowany poinformował, iż oprócz informacji uzyskanych z obowiązujących rejestrów i ewidencji zwrócił się on z wnioskiem o potwierdzenie statusu podatkowego dłużnika do Naczelnika Urzędu Skarbowego X, jak również przeanalizował informacje zamieszczone na temat tego podmiotu na stronach internetowych informujących o jego siedzibie bądź też miejscach prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Z uzyskanych w ten sposób informacji również wynikało, iż adres: (...), stanowi adres siedziby spółki, jak również jedyne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez ten podmiot.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zaistniałej sytuacji Wnioskodawca prawidłowo dokonał korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2012 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla powyższego stanu faktycznego, kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona. Stosownie do art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Na podstawie ust. 2 art. 89a, przepis ust. 1 stosuje się, w przypadku, gdy spełnione są warunki określone w pkt 1-6 ustępu 2.

W myśl ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu.

W kwestii potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, należy przywołać przepis art. 89b ust. 5, zgodnie z którym do ww. zawiadomienia stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zgodnie z art. 145 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się stronie, a gdy strona działa przez przedstawiciela – temu przedstawicielowi. W myśl art. 151 ww. ustawy, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji.

Zgodnie z art. 151a ww. ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Jak wynika z powyższego opisu zaistniałego zdarzenia, Wnioskodawca wysłał zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego na adres dłużnika, który jest jedynym adresem wykazywanym przez ten podmiot. Korespondencja wysyłana na adres siedziby dłużnika została zwrócona z adnotacjami „adresat wyprowadził się”, co w tym przypadku, zdaniem Wnioskodawcy korzysta z domniemania prawnego, iż Wnioskodawca uzyskał potwierdzenie odbioru zawiadomienia od dłużnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on pełne prawo do korekty podatku należnego VAT od ww. faktur VAT, gdyż zachowując przepisy o doręczeniach wskazanych w Rozdziale 5 Ordynacji podatkowej, a w szczególności art. 151a ww. ustawy, dokonał prawidłowego zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania należnego podatku. Tym samym, Wnioskodawca prawidłowo dokonał korekty podatku VAT, ponieważ korekta ta dokonana została w terminie po dacie zwrotu przesyłki przez pocztę. Ponadto w dacie dokonania korekty dłużnik był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie korzystającym ze zwolnienia od tego podatku oraz nie uregulował przysługujących Wnioskodawcy należności w żaden sposób.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) uległy zmianie, będące przedmiotem niniejszej interpretacji, przepisy art. 89a i 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), przy czym art. 89a ust. 2 pkt 2, 4 i 6 oraz art. 89b ust. 3 i 5 został uchylony.

Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012 r., do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w myśl ust. 2 tegoż przepisu, art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Należy zauważyć, iż opis stanu faktycznego wskazany we wniosku stanowi, iż Zainteresowany skorygował podatek należny dotyczący wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w 2012 r.

Mając na względzie powyższe, oraz powołany powyżej przepis art. 23 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2013 r., przedmiotowej interpretacji dokonano w oparciu o przepisy art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 89a ust. 5 ustawy, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89b ust. 6 ustawy).

Natomiast z art. 89a ust. 7 ustawy wynika, że przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Aby jednak podatnik mógł dokonać korekty określonej w ww. przepisach, warunki określone w art. 89a ustawy, muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do utraty takiego prawa.

Ponadto, z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik o zamiarze korekty został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast w myśl postanowień art. 89b ust. 5 ustawy do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

W odniesieniu do powołanej w art. 89b ust. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), należy wskazać na jej uregulowania.

I tak, art. 146 § 1 tej ustawy, w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeśli wniesiono o zastosowanie takiego sposobu doręczenia albo wyrażono na to zgodę.

W razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

Stosownie do art. 148 § 1 ww. ustawy, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Z art. 148 § 2 ww. ustawy wynika, że pisma mogą być również doręczane:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
3. uchylony.
   
   

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa, w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata.

Jak stanowi art. 150 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

W myśl art. 150 § 1a ww. ustawy, adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

Zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy (art. 150 § 2 powołanej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 151 ustawy Ordynacja podatkowa, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ustawy Ordynacja podatkowa, postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Regulacje ustawy Ordynacja podatkowa wprowadzają tzw. fikcję prawną, zgodnie z którą brak odbioru pisma przez adresata we wskazanym 14 dniowym okresie jest równoznaczny ze skutecznym doręczeniem tego pisma adresatowi z wszelkimi konsekwencjami prawnymi wynikającymi z faktu doręczenia, a za dzień doręczenia uznaje się ostatni dzień wskazanego okresu.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W zakresie tego podatku rozlicza się kwartalnie. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany dokonał dostawy towarów i świadczył usługi transportowe na rzecz kontrahenta, to jest podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Usługi te udokumentowane zostały m.in. fakturami VAT nr X z dnia 17 stycznia 2012 r. oraz nr V z dnia 1 lutego 2012 r. Terminy płatności dla ww. faktur VAT przypadały odpowiednio w dniu 16 lutego 2012 r. i w dniu 2 marca 2012 r., a termin 180 dni upłynął odpowiednio w dniu 14 sierpnia 2012 r. i 29 sierpnia 2012 r.

Ww. faktury VAT Wnioskodawca rozliczył w deklaracji VAT-7K za I kwartał 2012 r. jako obrót podatkowy i zapłacił podatek należny VAT wynikający z ww. faktur VAT. Wierzytelności te do chwili obecnej nie zostały zbyte przez Zainteresowanego. W trakcie świadczenia usług i dostawy towarów kontrahent nie był objęty postępowaniem upadłościowym oraz nie był w trakcie likwidacji. Stan ten (status kontrahenta Wnioskodawcy) nie uległ zmianie w terminie do dnia złożenia wniosku. Kontrahent ten jako adres siedziby oraz jedynego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wykazuje adres: (...). Dane te wynikają z obowiązujących rejestrów i ewidencji, w tym Krajowego Rejestru Sądowego oraz ewidencji REGON, oraz z informacji zamieszczonych na temat dłużnika w Internecie. Pod ww. adresem dłużnik zarejestrowany jest jako podatnik VAT czynny. Innych adresów niż ww. dłużnik nie wykazuje.

Kontrahent jest dłużnikiem Wnioskodawcy z tytułu dostawy dokonanej m.in. na podstawie ww. faktur VAT. Kontrahent zalega z zapłatą tych zobowiązań za okres dłuższy niż 180 dni. Roszczenia z tego tytułu zostały skierowane na drogę sądową i Wnioskodawca dysponuje prawomocnym wyrokiem sądu zasądzającym całość roszczenia. Wnioskodawca chcąc skorzystać z „ulgi na złe długi” przewidzianej w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług oraz skorygować należny podatek VAT od ww. faktur, wysłał na aktualny adres Kontrahenta wynikający z KRS, zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego. Przesyłka została skierowana za pośrednictwem operatora publicznego, listem poleconym za potwierdzeniem odbioru. Zawiadomienie to zostało zwrócone do Wnioskodawcy dnia 15 października 2013 r. z adnotacją poczty „adresat wyprowadził się”, przed terminem złożenia przez Wnioskodawcę deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2012 r.

W deklaracji tej Wnioskodawca skorzystał z ulgi za złe długi, korygując należności oraz podatek VAT wynikający z przedmiotowych faktur VAT.

W chwili złożenia deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2012 r. dłużnik był zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Do chwili złożenia deklaracji VAT-7K, dłużnik nie uregulował należności wynikających z ww. faktur VAT w żaden sposób.

Wątpliwości Wnioskodawcy, co do prawidłowości skorzystania z procedury przewidzianej przepisem art. 89a ustawy, sprowadzają się do kwestii prawa do skorygowania podatku należnego w sytuacji, gdy poczynił on wszelkie starania by doręczyć dłużnikowi zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego, a zawiadomienie to zostało zwrócone do Wnioskodawcy z adnotacją poczty „adresat wyprowadził się”.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to literalny zapis przepisu art. 89a ust. 2 pkt 1-6 ustawy, stanowiący o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Ponadto istotnym jest także by pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istniał związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy). A zatem spełnienie ww. warunków musi wystąpić jednocześnie i bez wyjątku.

Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego, a zatem jego spełnienie jest warunkiem skorzystania z ulgi za złe długi. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji. Wobec powyższego dla wierzyciela, który dołożył wszelkich starań żeby zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego, w szczególności podjął czynności określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, które okazały się nieskuteczne i wierzyciel posiada dokumenty na dowód swoich działań, ustawodawca przewiduje skorzystanie z prawa do korekty podatku należnego, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek przewidzianych przepisami ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że próba doręczenia do dłużnika korespondencji zawierającej zawiadomienie, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, odbyła się zgodnie z zasadami zawartymi w powołanych przepisach ustawy Ordynacja podatkowa, zatem można uznać, że zwrot przedmiotowej korespondencji (z dopiskiem „adresat wyprowadził się”) stanowi potwierdzenie jej odbioru przez dłużnika. Tym samym, jeśli dłużnik nie odebrał przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zastosowanie znajdzie art. 151a Ordynacji podatkowej i doręczenie uznane jest za skuteczne. W konsekwencji zwrot korespondencji z dopiskiem „adresat wyprowadził się”, stanowi przesłankę – łącznie ze spełnieniem przez Wnioskodawcę wszystkich warunków wymaganych przepisami art. 89a ust. 2-7 ustawy – do skorzystania z możliwości dokonania korekty podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy.

Wskazać należy także, że z art. 89a ust. 3 ustawy wynika, że korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym dłużnik otrzymał zawiadomienie (także w postaci doręczenia zastępczego jak ma to miejsce w niniejszej sprawie) o zamiarze skorzystania przez wierzyciela z ulgi na złe długi, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru ww. dokumentu przez dłużnika.

Reasumując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca prawidłowo dokonał korekty podatku należnego w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2012 r., na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy, w trybie określonym w art. 89a ust. 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.