Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-648/13-4/PR
z 9 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu 3 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 października 2013 r. poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Szkoła Podstawowa jest jednostką organizacyjną Gminy.

W kotłowni szkoły zainstalowane są dwa kotły wodne opalane olejem opałowym lekkim:

1. Kocioł wodny: wytwórca z palnikiem olejowym
2. Kocioł wodny: wytwórca z palnikiem olejowym
   
   

Kotły zasilają instalację centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody użytkowej Szkoły Podstawowej. W związku z drastycznie rosnącymi cenami oleju opałowego, a tym samym z ogromnymi kosztami ogrzewania budynków szkół, Wnioskodawca zamierza obniżyć koszty ogrzewania poprzez zastąpienie palników olejowych (paliwo kopalne) na palniki opalane granulatem drewna „pellet” (biomasa). Takie rozwiązanie pozwoli na zmniejszenie kosztów ogrzewania o połowę oraz zredukuje emisję CO₂ i CO do zera (bilans emisji CO₂ i CO przy spalaniu paliw odnawialnych w krótkim okresie czasu np. biomasy z drewna przyjmowany jest jako zerowy). Śladowe emisje CO (poniżej 0,02%) powstające podczas spalania pelletu utleniają się w atmosferze do CO₂.

Modernizacja kotłowni będzie polegała na:

• demontażu zbiorników paliwa wraz z wypompowaniem i utylizacją pozostałości oleju opałowego;
  

• wykonaniu z gotowych elementów zbiornika głównego na pellet o poj. ok. 15 t - szt. 1;
  

• montażu zsypu pellet z zewnątrz - szt. 1;
  

• montażu urządzenia do tankowania pneumatycznego pellet - kpl. 1;
  

• montażu przenośników do transportu pellet ze zbiornika głównego sterowanych automatycznie wraz z zabezpieczeniami ppoż. - szt. 1;
  

• montażu zbiornika pośredniego o poj. 305 l z czujnikiem poziomu pellet - szt. 1;
  

• montażu kotła o mocy 130 kW i palnika z sondą lambda do spalania pellet o mocy dostosowanej do istniejącego zapotrzebowania na ciepło - szt. 1;
  

• montażu automatyki z osprzętem -1 kpl.;
  

• dostarczeniu ok. 2 t pelletu (certyfikowany wg normy DIN) w celu rozruchu instalacji;
  

• wykonaniu dokumentacji powykonawczej.
  
  

Nieustannie rosnące ceny nośników energii wymuszają poszukiwanie takich rozwiązań technologicznych, które pozwolą na dokonanie jak największych oszczędności. Modernizacja ogrzewania instytucji użyteczności publicznej z olejowego na opalane pelletem pozwala na połączenie dwóch ważnych aspektów naszego życia - ekonomii i ekologii.

Pellety są paliwem bezpiecznym dla ludzi i dla środowiska. Dużym problemem ekologicznym jest nadmierna emisja dwutlenku węgla, będąca główną przyczyną powstawania efektu cieplarnianego. Wykorzystanie pelletu jako źródła ciepła daje wiele korzyści związanych z niższymi kosztami, a także ochroną własnego zdrowia i środowiska naturalnego. Ogrzewanie przy użyciu tego surowca jest neutralne pod względem emisji CO₂ (do otoczenia jest emitowane tylko tyle dwutlenku węgla, ile drzewo pobrało z otoczenia w okresie wzrostu).

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zadanie nie jest współfinansowane i nie planuje się dofinansowania ze środków UE lub innych funduszy zagranicznych. O dofinansowanie zadania w formie pożyczki zostanie złożony wniosek do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z realizacją projektu będą wystawione na Gminę.

W piśmie z dnia 2 października 2013 r., stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż nazwa zadania brzmi. Dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji wskazanego zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Realizowane w ramach projektu zadanie należy do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594). Gmina będzie właścicielem mienia powstałego w wyniku realizacji zadania. Mienie powstałe w ramach realizacji zadania Gmina przekaże nieodpłatnie Szkole Podstawowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawną możliwość odliczenia podatku VAT przy realizacji opisanego powyżej zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawnej możliwości odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Natomiast, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym), w tym zadania własne obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza zrealizować zadanie. O dofinansowanie zadania w formie pożyczki zostanie złożony wniosek do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Szkoła Podstawowa jest jednostką organizacyjną Gminy. W kotłowni szkoły zainstalowane są dwa kotły wodne opalane olejem opałowym lekkim. Kotły zasilają instalację centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody użytkowej Szkoły Podstawowej. W związku z drastycznie rosnącymi cenami oleju opałowego, a tym samym z ogromnymi kosztami ogrzewania budynków szkół, Wnioskodawca zamierza obniżyć koszty ogrzewania poprzez zastąpienie palników olejowych (paliwo kopalne) na palniki opalane granulatem drewna „pellet” (biomasa). Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z realizacją projektu będą wystawione na Gminę. Dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji wskazanego zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Realizowane w ramach projektu zadanie należy do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina będzie właścicielem mienia powstałego w wyniku realizacji zadania. Mienie powstałe w ramach realizacji zadania Gmina przekaże nieodpłatnie Szkole Podstawowej.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego wynika, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie mienia powstałego w ramach realizacji zadania będzie odbywać się w związku z wykonywanymi przez Gminę zadaniami publicznymi we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Zatem w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 8 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji nieodpłatne przekazanie mienia nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będzie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – dokonane zakupy towarów i usług w ramach realizacji wskazanego zadania nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji przedmiotowego zadania. Tym samym Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwać prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania, ponieważ wydatki ponoszone w ramach realizacji tego zadania nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.