INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.06.2012r. (data wpływu 21.06.2012r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego - jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 21.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy nr B zawartej między O. Sp. z o. o. (dalej: Faktor) i B Sp. z o. o. (dalej: Faktorant), Faktor będzie świadczył usługi faktoringu na rzecz Faktoranta.

Przedmiotem Umowy jest określenie zasad świadczenia przez Faktora na rzecz B usług faktoringowych polegających w szczególności na:

1. nabywaniu od B a Wierzytelności,
2. ewidencjonowaniu nabytych Wierzytelności i prowadzeniu rozliczeń dotyczących nabytych Wierzytelności, Faktor świadczy usługi faktoringowe określone powyżej w formie faktoringu pełnego, bez regresu, z opcją finansowania przez Faktora Wierzytelności, tj. przejmuje od B Sp. z o. o. ryzyko niewypłacalności Klientów.
   
   

Faktor zapłaci na rzecz B kwotę stanowiącą 100% wartości nominalnej nabytej Wierzytelności w terminie 7 dni od otrzymania zestawienia Faktur VAT obejmujących Wierzytelności. Faktor ponosi ryzyko niewypłacalności danego Klienta do wysokości sumy Wierzytelności przesłanych do Faktora w zestawieniach Faktur VAT i zaakceptowanych przez Faktora.

Z tytułu wymienionych wyżej usług Faktorowi przysługuje prawo do wynagrodzenia obejmujące:

1. odsetki faktoringowe - 1,35% plus stopa bazowa (WIBOR 1M z pierwszego dnia roboczego miesiąca) od wartości brutto przekazanej faktury liczone z góry od daty wystawienia faktury przez faktora do daty wymagalności przejętej wierzytelności.
2. prowizja faktoringowa - 0,20% od wartości brutto przekazanej faktury - liczona z góry;
3. opłata za usługi dodatkowe - 0,15% od wartości brutto przekazanej faktury - liczona z góry.
   
   

Faktor wystawia faktorantowi faktury VAT.

Wynagrodzenie Faktora naliczane jest przez okres trwania Umowy, do czasu zaspokojenia wszelkich wierzytelności pieniężnych Faktora wynikających z Umowy. Wynagrodzenie będzie płatne na podstawie faktury VAT wystawionej przez Faktora po otrzymaniu zestawienia Faktur VAT obejmujących Wierzytelności, których nabycie zostało uzgodnione przez Strony w terminie 7 dni od wystawienia faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy moment powstania przychodu podatkowego dla odsetek, usługi faktoringowej i usługi dodatkowej wynikającej z umowy powstaje w dniu wystawienia faktury...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Faktoring nie jest usługą zdefiniowaną w ustawie od podatku usług, mamy więc do czynienia z usługą rozumianą według prawa gospodarczego.

Zgodnie z opisanym stanem faktycznym spółka O traktuje faktoring jako:

• część finansową (odsetki faktoringowe)

• część administracyjną (prowizja faktoringowa + usługi dodatkowe).
  
  

Obowiązek z tytułu podatku dochodowego również na podzielić na dwa momenty powstania przychodu:

1. usługi faktoringowe oraz usługi dodatkowe, moment powstania przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznaje się moment wystawienie faktury.
2. usługi finansowe (odsetki) moment powstania przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznaje się w momencie zapłaty za fakturę przez faktoranta.
   
   

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: pdop), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem należnym jest zatem przychód, który w następstwie działalności gospodarczej stał się należnością (wierzytelnością) ustaloną pomiędzy stronami.

Moment rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 pdop, uregulowany jest w art. 12 ust. 3a-3e. Zgodnie z art. 12 ust. 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Zgodnie z zapisem art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawcy z tytułu świadczonych usług factoringowych przysługuje wynagrodzenie kalkulowane w oparciu o 3 elementy składowe: odsetki factoringowe, prowizję factoringową, opłatę za usługi dodatkowe. Nie można zgodzić się ze Spółką, że z tytułu należnego jej wynagrodzenia ujętego w wystawionej przez Spółkę fakturze VAT powstaną różne momenty wykazania przychodu tzn. w części dotyczącej prowizji factoringowych oraz usług dodatkowych – na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 1- w momencie wystawienia faktury, zaś w części dotyczącej odsetek factoringowych – w momencie zapłaty za fakturę przez faktoranta (art. 12 ust. 4)

Organ podatkowy pragnie zaważyć, iż art. 12 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na który powołuje się Wnioskodawca , a dokładniej pkt 2 tego przepisu, którego Wnioskodawca szczegółowo nie wskazuje, stanowi o odsetkach od należności w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Natomiast w przedmiotowej sprawie „odsetki faktoringowe" nie są odsetkami od należności czy od udzielonych pożyczek (kredytów), o których mowa w tym przepisie. W wyniku zawartej umowy faktoringu dotyczącej zakupu wierzytelności od Spółki B (Faktoranta), należność będzie przysługiwała Wnioskodawcy od dłużnika (danego Klienta Spółki B), natomiast przedmiotowe „odsetki faktoringowe” przysługują Wnioskodawcy od Spółki B (Faktoranta) jako element kalkulacji wynagrodzenia za świadczoną usługę, a więc odsetki te nie stanowią odsetek od należności, w tym również od pożyczki (kredytu).

W związku z powyższym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż należne wynagrodzenie za świadczone usługi factoringu należy podzielić na dwa momenty powstania przychodu. W niniejszej sprawie w celu określenia momentu powstania przychodu z tytułu świadczenia usług factoringowych do całości Wynagrodzenia Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie przepis art. 12 ust. 3a pkt 1, zgodnie z którym za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.