Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-533/13-2/AJ
z 22 sierpnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi meldunkowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi meldunkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 18 grudnia 2008 r. Wnioskodawca nabył prawo własności lokalu mieszkalnego. Zainteresowany był zameldowany w tym lokalu mieszkalnym od dnia 11 września 1976 r. do dnia 29 września 2009 r. Powyższa okoliczność jest udokumentowana kopią zaświadczenia o zameldowaniu. Przedmiotowy lokal mieszkalny w dniu 31 sierpnia 2009 r. został zbyty za kwotę 245 000 zł.

Mając świadomość, iż sprzedaż lokalu nastąpiła przed upływem 5 lat od jego nabycia, Zainteresowany wraz z małżonką w dniu 7 września 2009 r. udali się do urzędu skarbowego celem złożenia oświadczenia, że spełniają warunek określony w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przedłożenia zaświadczenia o zameldowaniu na pobyt stały przez co najmniej 12 miesięcy przed dniem zbycia przedmiotowego mieszkania.

Małżonkowie zostali poinformowani, że powinni złożyć do dnia 30 kwietnia 2010 r. zeznanie podatkowe PIT-39, a nie oświadczenie. W związku z tym Wnioskodawca w dniu 21 kwietnia 2010 r. złożył PIT-39 (tj. w terminie złożenia oświadczenia), w którym wykazał przychód z odpłatnego zbycia ww. lokalu mieszkalnego w kwocie 245 000 zł (zamiast oświadczenia o fakcie zameldowania w lokalu przez okres co najmniej 12 miesięcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy w dalszym ciągu przysługuje prawo do skorzystania z tzw. „ulgi meldunkowej” przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej, po uprzednim złożeniu korekty zeznania PIT-39 oraz przedłożeniu w organie podatkowym oświadczenia o spełnianiu warunku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za prawidłowością powyższego stanowiska przemawiają następujące argumenty:

W pierwszej kolejności należy podnieść, iż Wnioskodawca w dniu 21 kwietnia 2010 r. złożył zeznanie PIT-39. Zainteresowany stoi na stanowisku, iż poprzez fakt złożenia tego zeznania w terminie dochował terminu, o którym mowa w art. 8 ust. 3 ustawy zmieniającej z dnia

6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Zgodnie z tym przepisem podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego należy uznać, iż Zainteresowanemu przysługuje prawo skorygowania zeznania PIT-39 poprzez złożenie zerowego PIT-u i tym samym Wnioskodawca będzie miał możliwość złożenia oświadczenia o spełnianiu ustawowych wymogów do zastosowania tzw. ulgi meldunkowej. Co więcej, w niniejszym przypadku nie może być mowy o uchybieniu terminowi do złożenia takiego oświadczenia bowiem Zainteresowany dochował terminu, o którym mowa powyżej składając korektę wraz z oświadczeniem o spełnianiu warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Innymi słowy, Wnioskodawca składając PIT-39 złożył niejako oświadczenie i poinformował organ podatkowy o fakcie sprzedaży mieszkania. Reasumując, zdaniem Zainteresowanego, może On w dalszym ciągu skorzystać z ulgi meldunkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny w dniu 18 grudnia 2008 r.

Zatem, do określenia skutków podatkowych zbycia ww. lokalu mieszkalnego zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (…).

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w cytowanym wyżej ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże, zauważyć należy, iż zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Stosownie do art. 21 ust. 21 ww. ustawy, zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest więc, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu mieszkalnym przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w myśl art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14 dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Dokonując analizy przywołanych powyżej przepisów, wskazać należy, aby zwolnienie przedmiotowe mogło być zastosowane winny być spełnione łącznie następujące przesłanki:

1. nieruchomość lub prawo majątkowe muszą zostać nabyte w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.,
2. musi być spełniony warunek zameldowania w przedmiotowej nieruchomości lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia,
3. należy w ustawowym terminie złożyć oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia.
   
   

Nadmienić należy, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz utrwalonym orzecznictwem sądowym, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. W konsekwencji przy stosowaniu ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż w 2009 r. Wnioskodawca sprzedał mieszkanie nabyte w 2008 r. W lokalu tym był zameldowany od dnia 11 września 1976 r. do dnia 29 września 2009 r., a więc powyżej wskazanego w cytowanym wyżej przepisie okresu 12 miesięcy. Wnioskodawca nie złożył jednak w ustawowo wyznaczonym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jedynie PIT-39.

Zaakcentować należy, że termin do złożenia stosownego oświadczenia o spełnieniu warunków uprawniających do skorzystania ze zwolnienia od podatku jest więc terminem prawa materialnego. Na podjęcie tej czynności, w stanie prawnym obowiązującym w badanej sprawie, Wnioskodawca miał czas do końca kwietnia 2010 r.

Po upływie tego terminu uprawnienie Zainteresowanego do skorzystania z dobrodziejstwa zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wygasło, a czynność dokonana po upływie terminu jest bezskuteczna. Nie może być bowiem wątpliwości, iż uchybienie terminowi materialnemu wywołuje skutek prawny w postaci wygaśnięcia praw lub obowiązków o charakterze materialnym.

Nadmienić należy, że termin do złożenia tego oświadczenia jest terminem prawa materialnego, który jako taki nie podlega przywróceniu przez organ podatkowy. Powyższa teza znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 listopada 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 347/09, czy też wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 341/09, którego prawidłowość potwierdził skład orzekający Najwyższego Sądu Administracyjnego w Warszawie w wyroku z dnia 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt II FSK 2071/09).

Skoro zatem Zainteresowany nie złożył oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia w terminie do końca kwietnia 2010 r., stwierdzić należy, iż nie została spełniona trzecia ze wskazanych powyżej przesłanek. Brak jest również podstaw, aby skorzystał On z tzw. ulgi meldunkowej powołując się wyłącznie na fakt złożenia formularza PIT-39. Wszakże nie sposób zrównywać skutków złożenia PIT-39 ze skutkami złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do ulgi meldunkowej.

Rekapitulując poczynione wyżej spostrzeżenia, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem Zainteresowany nie złożył w przepisanym terminie stosownego oświadczenia.

W konsekwencji powyższego, z tytułu sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego Zainteresowany zobowiązany jest do zapłaty 19% podatku na zasadach określonych w cytowanym wyżej art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.