INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21.03.2013 (data wpływu 29.08.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia praw autorskich do utworów na podstawie umowy licencyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia praw autorskich do utworów na podstawie umowy licencyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Dziennikarz (dalej: Wnioskodawca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi dziennikarskie na rzecz stacji radiowych oraz przenosi prawa autorskie w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych do części stworzonych przez niego utworów za wynagrodzeniem.

Wnioskodawca podpisał umowę z rozgłośnią radiową na świadczenie usług dziennikarskich (dalej: umowa dziennikarska), zgodnie z którą jest on zobowiązany do realizacji następujących usług:

• tworzenie radiowych utworów audialnych, w tym o tematyce społeczno-informacyjnej przeznaczonych do rozpowszechniania w ramach programu radiowego, w tym poprzez wyszukiwanie tematów, opracowywanie redakcyjne materiałów dziennikarskich oraz ich prezentowanie na antenie radiowej,

• tworzenie zawartości tekstowej o tematyce społeczno-informacyjnej, przygotowywanej dla potrzeb serwisu internetowego rozgłośni radiowej, w tym poprzez wyszukiwanie tematów oraz opracowywanie redakcyjne materiałów dziennikarskich,

• zamieszczanie w okresach wskazanych przez usługodawcę materiałów informacyjnych (krótkich form dziennikarskich o charakterze społeczno - informacyjnym) w postaci tekstowej lub plików video we wskazanych przez usługodawcę portalach społecznościowych lub na wskazanych stronach internetowych,

• montaż materiałów radiowych zarówno w zakresie utworów audialnych przygotowywanych przez Wnioskodawcę, jak i w zakresie innych materiałów przekazanych przez rozgłośnię radiową do montażu.
  
  

Wnioskodawca realizuje powyższe czynności w sposób samodzielny i ponosi odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, w tym naruszenie jakichkolwiek praw przysługujących osobom trzecim z powodu okoliczności, leżących po stronie Wnioskodawcy. Jednocześnie, na mocy przedmiotowej umowy, Wnioskodawca przenosi na usługodawcę wszelkie prawa autorskie (w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych) do części stworzonych przez niego utworów, wszelkie prawa do ich artystycznych wykonań oraz prawa do korzystania z utrwaleń warstwy dźwiękowej i/lub wizualnej artystycznych wykonań tych utworów. W umowie dziennikarskiej został zawarty również wykaz utworów, co do których Wnioskodawca zachowuje prawa autorskie (są to wybrane radiowe utwory audialne o tematyce informacyjnej, wykorzystywane do tworzenia określonych audycji).

W zamian za realizację swoich usług oraz za przeniesienie wszystkich praw i uprawnień określonych w umowie dziennikarskiej, Wnioskodawca otrzymuje łączne, ryczałtowe wynagrodzenie. Obecnie Wnioskodawca traktuje świadczenie przedmiotowych usług jako podlegające opodatkowaniu VAT według stawki 23% i dokumentuje ich realizację wystawiając faktury zawierające podatek.

Jednocześnie, Wnioskodawca przenosi prawa autorskie (w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych) do części utworów na rzecz innego podmiotu, na podstawie odrębnej umowy licencyjnej, za określonym wynagrodzeniem (honorarium). Z tytułu przeniesienia przez Wnioskodawcę praw autorskich powstaje stosunek prawny z licencjobiorcą (umowa licencyjna), jednakże odpowiedzialność za należyte wykonanie przedmiotowych czynności leży wyłącznie po stronie Wnioskodawcy. W ramach umowy licencyjnej Wnioskodawca nie realizuje żadnych innych świadczeń, w tym w szczególności nie świadczy usług dziennikarskich.

Należy podkreślić, iż określone w umowie licencyjnej działania podejmowane przez Wnioskodawcę realizowane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (tj. z 2012 r. Dz. U. 2012, poz. 361, dalej ustawa o PIT”), a otrzymywane przez Wnioskodawcę honorarium stanowi przychód z praw majątkowych na gruncie ustawy o PIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: (wg kolejności we wniosku)

1. Czy przeniesienie praw autorskich do utworów przez Wnioskodawcę na podstawie umowy licencyjnej podlega opodatkowaniu VAT oraz jaką stawką...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie praw autorskich do utworów przez Wnioskodawcę na podstawie umowy licencyjnej podlega opodatkowaniu VAT stawką 8%.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. z 2011 r., Dz. U. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm, dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Natomiast przez dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W tym kontekście, świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę w ramach umowy dziennikarskiej stanowią świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT, stawka podatku wynosi zasadniczo 23%, za wyjątkiem przypadków, w których zastosowanie znajdzie stawka preferencyjna (5% lub 8%), stawka 0% lub zwolnienia z opodatkowania - określonych w ustawie i przepisach wykonawczych. Wyjątki te jednak stanowią odstępstwo od opodatkowania usług stawką podstawową i podlegają ścisłej interpretacji. Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca zakłada, iż świadczenie usług w ramach umowy dziennikarskiej będzie podlegało opodatkowaniu podstawową stawką VAT w wysokości 23%.

Aby potwierdzić prawidłowość tego stanowiska, należy jednak przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT obejmującego „usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów”. Ze zwolnienia tego wyłączona jest m.in. działalność agencji informacyjnych na mocy art. 43 ust. 19 pkt 5 ustawy o VAT.

Analizowane zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a wynagrodzenie należne Wnioskodawcy na podstawie umowy dziennikarskiej obejmuje honorarium za przekazanie praw autorskich, zasadniczo zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT mogłoby potencjalnie znaleźć zastosowanie w analizowanym przypadku - o ile usługi świadczone przez Wnioskodawcę w ramach umowy dziennikarskiej miałyby charakter usług kulturalnych, a jednocześnie nie zostałyby wymienione w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT jako wyłączone ze zwolnienia (np. w zakresie działalności agencji informacyjnych).

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „kulturalne” i tym samym zakres przedmiotowy zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33b ustawy o VAT nie został precyzyjnie zdefiniowany przez ustawodawcę. Również art. 132 ust. 1 pkt n) Dyrektywy VAT 2006/l 12/WE, który zobowiązuje państwa członkowskie do wprowadzenia zwolnienia z VAT w odniesieniu do „świadczenia niektórych usług kulturalnych, a także dostawy towarów i świadczenia usług z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego i inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwa członkowskie” nie odwołuje się do definicji pojęcia „usługi kulturalne”.

W tej sytuacji, zgodnie z zasadami dokonywania wykładni przepisów podatkowych, w celu określenia, jakiego rodzaju usługi spełniają definicję „usług kulturalnych” należałoby więc oprzeć się na wykładni literalnej. Cytując za Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN, kultura to „materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. W opinii Wnioskodawcy tak pojęta „kultura” obejmuje jednakże w zasadzie każdy przejaw działalności człowieka, również potencjalnie usługi, które zasadniczo podlegają opodatkowaniu VAT (przykładowo usługi doradcze, inżynierskie, księgowe itp.). Zastosowanie literalnej wykładni w tym przypadku prowadziłoby do zwolnienia z opodatkowania bardzo szerokiego zakresu usług, co stałoby w niewątpliwej sprzeczności z celem ustawodawcy. Ponadto należy mieć na uwadze, że przepisy wyznaczające zakres zwolnienia z opodatkowania VAT, jako określające wyjątki od powszechności opodatkowania powinny być interpretowane ściśle.

Biorąc pod uwagę, iż literalna wykładnia pojęcia „usługi kulturalne” nie przyniosła rozstrzygnięcia wątpliwości interpretacyjnych, w opinii Wnioskodawcy pomocniczo można odwołać się do klasyfikacji usług dziennikarskich na gruncie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. nr 207, poz. 1293 ze zm.). Zgodnie zaś z wyjaśnieniami do PKWiU 2008, usługi świadczone przez niezależnych dziennikarzy mieszczą się zasadniczo w grupowaniu PKWiU 90.03.11.0 „Usługi świadczone przez autorów, kompozytorów, rzeźbiarzy i pozostałych artystów, z wyłączeniem artystów wykonawców” w dziale 90 „Usługi kulturalne i rozrywkowe”, jednakże grupowanie to nie obejmuje usług dziennikarskich o charakterze stricte informacyjnym, klasyfikowanych do PKWiU 63.91.12.0 „Usługi agencji informacyjnych dla mediów audiowizualnych”. Zasadniczo przez agencje informacyjne rozumie się instytucje zajmujące się gromadzeniem materiałów, informacji w celu udostępnienia ich m.in. mediom audiowizualnym (telewizji), jednakże zgodnie z opisem tego grupowania obejmuje ono usługi w zakresie gromadzenia, wyszukiwania i dostarczania informacji dla stacji radiowych.

Ponadto z względu na fakt, iż materiały przygotowywane przez Wnioskodawcę w ramach umowy dziennikarskiej mają charakter społeczno-informacyjny, a jego działania w dużej mierze pokrywają się z przytoczonym zakresem - działań agencji informacyjnych (gromadzenie, wyszukiwanie i dostarczenie informacji dla stacji radiowych), nawet uznać, że mamy do czynienia ze świadczeniem usług kulturalnych, to w opinii Wnioskodawcy charakter świadczonych przez niego usług wskazuje na konieczność ich wyłączenia ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 19 pkt 5 ustawy o VAT.

Podejście to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Jako przykład można wskazać m.in. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 lipca 2011 r. (IPPP1-443-654/11-4/PR), zgodnie z którą w odniesieniu do usług „polegających na przygotowywaniu reportaży, materiałów i felietonów emitowanych w trakcie programów telewizyjnych, wykonywanych na podstawie umów o dzieło zawieranych z Nadawcą, znajdzie zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 19 pkt 5 ustawy, poprzez uznanie ich za usługi wykonywane w ramach działalności agencji informacyjnych. Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie przewidział dla niniejszych czynności opodatkowania preferencją stawka podatku VAT, w tym przypadku zastosowanie znajdzie stawka podstawowa tj. 23%.”

Dodatkowo należy wskazać, iż usługa świadczona przez Wnioskodawcę będzie usługą kompleksową, na którą będą składały się czynności określone w stanie faktycznym, przy czym nie można wskazać czy w danym miesiącu dominującym elementem usługi będzie tworzenie radiowych utworów audialnych, oraz ich prezentowanie na antenie radiowej czy też przykładowo tworzenie zawartości tekstowej o tematyce społeczno-informacyjnej, przygotowywanej dla potrzeb serwisu internetowego rozgłośni radiowej, w tym poprzez wyszukiwanie tematów oraz opracowywanie redakcyjne materiałów dziennikarskich lub montaż materiałów przygotowanych przez rozgłośnię radiową. Wynagrodzenie wypłacane w ramach umowy będzie wynagrodzeniem jednolitym i nie będzie podzielone na części. Oznacza to w ocenie Wnioskodawcy, iż nawet gdyby twierdzić, że określone elementy usługi mają charakter usług kulturalnych, które mogłyby korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT, Wnioskodawca nie będzie miał prawa zastosowania takiego zwolnienia do otrzymywanego wynagrodzenia (usługa opisana w stanie faktycznym jako całość z takiego zwolnienia korzystać nie może).

Powyższe stanowisko pozostaje aktualne również w odniesieniu do usług realizowanych na podstawie umowy licencyjnej tj. przeniesienia praw do niektórych utworów o tematyce społeczno-informacyjnej na rzecz innego podmiotu, niż stacja radiowa. W konsekwencji, usługi takie nie będą w opinii Wnioskodawcy zwolnione z opodatkowania.

Biorąc jednakże pod uwagę, że w ramach umowy licencyjnej Wnioskodawca jest wynagradzany wyłącznie w formie honorarium za przeniesienie praw autorskich na licencjobiorcę, w analizowanym przypadku zastosowanie powinna znaleźć preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT oraz poz. 181 Załącznika nr 3 do ustawy, obejmującej usługi świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2012 r. (sygn. ITPP1/443-120/12/BK) dotyczącej usług świadczonych przez dziennikarza prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą, który podpisał umowę na realizację materiałów dziennikarskich (treść, obraz, dźwięk). W stanie faktycznym wskazano dodatkowo, iż wynagrodzenie dziennikarza było wypłacane w formie honorarium, natomiast całość praw majątkowych i praw pokrewnych do dzieła, do nieograniczonego w czasie korzystania i rozporządzania dziełem w kraju i za granicą, została przeniesiona. Organ podatkowy uznał wówczas, iż świadczone przez dziennikarza usługi mogą korzystać z opodatkowania przy zastosowaniu 8% stawki VAT.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy przeniesienie praw autorskich do stworzonych utworów na podstawie umowy licencyjnej podlega opodatkowaniu VAT stawką 8%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Zarówno w ustawie jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustawa o VAT nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp. Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową - ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999). Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., kultura oznacza „materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory”. Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Twórcą z kolei w rozumieniu ww. ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Tylko w razie spełnienia tych przesłanek przysługują twórcy zarówno autorskie prawa osobiste, jak i autorskie prawa majątkowe, w szczególności zaś wynagrodzenie za korzystanie z utworu. Cecha indywidualności przejawia się w samym procesie twórczym i oznacza oryginalność, niepowtarzalność.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do działalności agencji informacyjnych (art. 43 ust. 19 pkt 5 ustawy o VAT).

Analizując pkt 5 przytoczonego przepisu, w którym ustawodawca wyłączył ze zwolnienia działalność agencji informacyjnych, opierając się na wykładni językowej oraz zakresie czynności przypisywanym takiej działalności, należy uznać, iż przez agencje informacyjne rozumie się instytucje zajmujące się gromadzeniem materiałów, informacji w celu udostępnienia ich m.in. mediom (radiu, telewizji).

Obecnie brak jest uregulowań prawnych co do formy prowadzenia działalności w zakresie agencji informacyjnych. Równie dobrze może to być agencja informacyjna prowadzona przez dziennikarza w formie jednoosobowej. Zdaniem tut. Organu istotny dla oceny skutków podatkowych jest rzeczywisty charakter świadczonych usług.

Co do zasady, agencje informacyjne gromadzą, opracowują oraz udostępniają prasie, radiu i telewizji informacje oraz publicystykę. Niektóre agencje zbierają materiał bez ograniczenia jego tematyki, charakteru i środka wyrazu, inne mają sprecyzowany profil, określony przez rodzaj gromadzonego i rozpowszechnianego materiału (np. informacyjne, publicystyczne, fotograficzne, reklamowe itp.), tematykę (np. ekonomiczne, naukowe, finansowe itp.), czy potencjalnych odbiorców (agencje prasowe katolickie, młodzieżowe itp.).

W poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania bez względu na symbol PKWiU zostały wymienione w poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%.

Z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest indywidualnym twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w odniesieniu do sprzedaży majątkowych praw autorskich z tytułu zawartej umowy licencyjnej. Wnioskodawca na podstawie umowy licencyjnej otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium. W ramach umowy licencyjnej Wnioskodawca nie realizuje żadnych innych świadczeń, w tym w szczególności nie świadczy usług dziennikarskich.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy stwierdzić należy, iż ponieważ przedmiotowe usługi realizowane na podstawie umowy licencyjnej tj. przeniesienia praw do niektórych utworów o tematyce społeczno-informacyjnej na rzecz innego podmiotu, niż stacja radiowa, nie będą one korzystały ze zwolnienia z opodatkowania, w związku z wyłączeniem, o którym mowa w art. 43 ust. 19 pkt 5 ustawy.

W związku z powyższym, w sytuacji gdy Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu cytowanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a świadczone usługi wynagradzane są w formie honorarium za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich zastosowanie będzie miała 8% stawka podatku od towarów i usług obowiązująca na mocy art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji natomiast niespełnienia ww. przesłanki warunkującej uprawnienie do zastosowania obniżonej stawki podatku na mocy poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, świadczone czynności objęte są podstawową stawką podatku od towarów i usług (aktualnie 23%).

Podkreślić należy, że kwestia dotycząca uznania Wnioskodawcy za twórcę oraz wykonywanych przez niego czynności do usług wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielanie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca opodatkowania usług świadczonych na podstawie umowy dziennikarskiej (pytanie nr 1) zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.