INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 23 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia kosztów procesu sądowego do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia kosztów procesu sądowego do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym, pismem z dnia 12 września 2013 r. znak ITPB1/415-811/13-2/AD wezwano Pana do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 19 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.).

W ww. wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 2004 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Dla celów podatkowych prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów oraz opłaca podatek na zasadach ogólnych (podatek liniowy). W 2010 r. złożył Pan do Urzędu Gminy wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na budowę obiektu hotelowego. Urząd przedłuża termin wydania ww. decyzji, co z kolei uniemożliwia wszczęcie budowy i uzyskanie przez Pana firmę zarobku. W związku z powyższym na podstawie art. 417 Kodeksu cywilnego ma Pan zamiar wystąpić - jako firma - na drogę sądową o odszkodowanie za wyrządzoną szkodę i utracone zarobki. Wysokość odszkodowania nie będzie wynikać z przepisów, będzie wyliczona przez biegłego powołanego przez sąd. Podaje Pan, iż w 2010 r. jako osoba prywatna zakupił grunt, który nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych ponieważ nie rozpoczął Pan go użytkować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto w uzupełnieniu wezwania wskazuje Pan, że wniosek o wydanie warunków zabudowy przez Urząd Gminy złożył z myślą o budowie hotelu i rozszerzeniu działalności. W wyniku bezpodstawnej odmowy wydania decyzji firma Pana ponosi z tego tytułu straty, gdyż bez prowadzenia hotelu nie może zarabiać. Występując na drogę sądową firma będzie musiała na początku procesu ponieść koszty adwokackie i sądowe, aby w przyszłości uzyskać przychód. Wszystkie sprawy zarówno w urzędach (sprawa sądowa) jak i pozostałe - w czasie teraźniejszym i w czasie przyszłym - prowadzone są przez Pana jako firmę. Kwota odszkodowania o którą będzie się Pan ubiegał będzie kwotą, która przez dany okres prowadzenia działalności hotelowej powinna pozostać w kasie firmy - jest to kwota pomniejszona o wszystkie koszty stałe, zmienne i podatki .

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w wyniku procesu sądowego, zasądzona kwota odszkodowania będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
2. Czy koszty procesu sądowego będą stanowiły koszty uzyskania przychodu...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty procesu powinny być kosztem uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Przepisy prawa podatkowego nie przewidują szczegółowych unormowań w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zapłatę kosztów procesowych. Koszty te nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Brak wyłączenia określonego wydatku z katalogu wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje jeszcze o tym, że dany wydatek jest kosztem podatkowym. Wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodu o ile spełniają przesłanki określone w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, w szczególności zostały poniesione w celu uzyskania przychodu bądź też zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.

Z treści wniosku wynika, że od 2004 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. W 2010 r. złożył Pan do Urzędu Gminy wniosek o wydanie decyzji o warunkach zabudowy na budowę obiektu hotelowego. Wniosek złożył z myślą o budowie hotelu i rozszerzeniu działalności. Urząd przedłuża termin na wydanie ww. budowy, co z kolei uniemożliwia wszczęcie budowy i uzyskanie przez Pana firmę zarobku. W związku z powyższym na podstawie art. 417 Kodeksu cywilnego ma Pan zamiar wystąpić na drogę sądową o odszkodowanie za wyrządzoną szkodę i utracone zarobki. Występując na drogę sądową będzie Pan musiał na początku procesu ponieść koszty adwokackie i sądowe, aby w przyszłości uzyskać przychód.

Zatem, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że koszty procesu sądowego zostaną poniesione w celu ochrony Pana interesów. Wydatki z tego tytułu wiążą się z prowadzoną działalnością oraz są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, i w rezultacie ich poniesienia może Pan oczekiwać zwiększenia swoich przychodów, względnie zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Z tej też przyczyny uznać należy, że wydatki te poniesione zostaną w celu zabezpieczenia źródła przychodu jakim jest prowadzona przez Panią pozarolnicza działalność gospodarcza i - jako koszt pośredni - spełniający dyspozycję art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły zostać zaliczone przez Pana do kosztów uzyskania przychodu w momencie poniesienia. Przy czym podkreślić należy, że wykazanie związku wydatku z działalnością gospodarczą oraz jego wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na podatniku, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.