Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-963/13/AP
z 7 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 30 lipca 2013 r.), uzupełnionym 30 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna opodatkować podatkiem u źródła opłaty za usługi i wsparcie informatyczne, które zostanie uzyskane od Dostawcy oraz czy Spółka zobowiązana będzie do sporządzenia deklaracji IFT-2R (zdarzenie przyszłe) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna opodatkować podatkiem u źródła opłaty za usługi i wsparcie informatyczne, które zostanie uzyskane od Dostawcy oraz czy Spółka zobowiązana będzie do sporządzenia deklaracji IFT-2R. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 września 2013 r. Znak IBPBI/2/423-961/13/AP, IBPBI/2/423-962/13/AP, IBPBI/2/423-963/13/AP wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 30 września 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym. Jedynym udziałowcem Spółki jest podmiot z siedzibą w Szwecji (zwany dalej „Dostawcą”). Spółka zajmuje się działalnością handlową wyrobów z tworzyw sztucznych. Dostawca, będący właścicielem Spółki, obciąża Spółkę opłatami za usługi i wsparcie informatyczne m.in. za:

1. kontrolę systemu informatycznego,
2. nadzór systemu informatycznego,
3. prowadzenie banku danych,
4. archiwizację danych,
5. rozwiązywanie bieżących problemów systemowych,
6. nadawanie uprawnień do transakcji,
7. zakładanie użytkowników w systemie,
8. zdalną instalację oprogramowania.
   
   

Dostawca jest spółką prawa handlowego (osobą prawną), a Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji potwierdzającego, że Dostawca jest szwedzkim rezydentem w rozumieniu Konwencji oraz oświadczenia Dostawcy, iż nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w kraju siedziby. Dostawca, świadczący usługę na rzecz Wnioskodawcy, nie posiada na terytorium Polski oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (tzn. nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna opodatkować podatkiem u źródła opłaty za usługi i wsparcie informatyczne, uzyskane od Dostawcy? Czy Spółka powinna sporządzić deklarację IFT-2R?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za wymienione usługi informatyczne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła według zasad zawartych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie są one również wymienione w art. 12 Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wymienione we wniosku Spółki - stanowiące przychód kontrahenta - opłaty za kontrolę systemu informatycznego, nadzór systemu informatycznego, prowadzenie banku danych, archiwizację danych, rozwiązywanie bieżących problemów systemowych, nadawanie uprawnień do transakcji, zdalną instalację oprogramowania nie zostały objęte katalogiem przychodów podlegających opodatkowaniu w państwie źródła (Rzeczpospolita Polska), a zatem na Spółce wypłacającej nierezydentowi powyższe należności nie ciążą obowiązki płatnika. Zatem, w opinii Wnioskodawcy, Spółka nie jest zobligowana do opodatkowania opłat za wymienione usługi podatkiem u źródła. Spółka nie ma również obowiązku składania informacji IFT-2R (art. 26 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w związku z brakiem podstaw do klasyfikacji omawianych transakcji jako należności licencyjnych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów skarbowych np. ZD/406-109/1/CIT/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – ograniczony obowiązek podatkowy.

Przepis art. 21 ust. 1 updop stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1.z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2.z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a.z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Konwencja zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193, dalej „konwencja”).

W myśl art. 7 ust. 1 konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Należy jednak zwrócić uwagę, że stosownie do art. 7 ust. 6 tej konwencji, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.

Oznacza to, że postanowienia umowy, dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstw są postanowieniami o charakterze ogólnym, które znajdują zastosowanie, gdy nie stosuje się postanowień specjalnych zawartych w innych artykułach, regulujących opodatkowanie poszczególnych kategorii dochodu.

Na podstawie art. 12 ust. 1 konwencji, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności te mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 konwencji).

Z kolei art. 12 ust. 3 konwencji zawiera definicję pojęcia „należności licencyjne”, za które uważa się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W art. 3 ust. 2 ww. konwencji wskazano, iż przy stosowaniu niniejszej konwencji w dowolnym momencie przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w danym czasie w przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza konwencja, przy czym znaczenie wynikające z ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka będzie ponosić opłaty za usługi i wsparcie informatyczne na rzecz kontrahenta szwedzkiego. Kontrahent szwedzki jest osobą prawną nie posiadającą w Polsce zakładu w rozumieniu updop. Spółka będzie w stanie udokumentować miejsce siedziby kontrahenta dla celów podatkowych uzyskanym od tego podmiotu certyfikatem rezydencji. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności za ww. usługi i wsparcie.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż należności jakie Spółka wypłaca na rzecz kontrahenta, będącego szwedzkim rezydentem podatkowym, za usługi i wsparcie informatyczne, nie stanowią należności licencyjnych w świetle art. 12 ust. 3 konwencji. W przedmiotowej sprawie nie mamy bowiem do czynienia z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw autorskich, urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych lub z korzystaniem z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Usługi, z których korzysta Spółka mają charakter usług polegających na udzielaniu pomocy technicznej. Świadczący usługi kontrahent szwedzki zobowiązuje się do zapewnienia usług, które mogą wymagać wykorzystania pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, ale nie do przekazania drugiej stronie takiej specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia.

Ponadto wśród wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop świadczeń brak jest usługi informatycznej polegającej na kontroli systemu informatycznego, nadzorze systemu informatycznego, prowadzeniu banku danych, archiwizacji danych, rozwiązywaniu bieżących problemów systemowych, nadawaniu uprawnień do transakcji, zakładaniu użytkowników w systemie, zdalnej instalacji oprogramowania, jak również usługi te nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, i nie mają podobnego charakteru do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) updop po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Reasumując, Spółka dokonując przedmiotowych wypłat na rzecz podmiotu szwedzkiego nie będzie zobowiązana jako płatnik, na podstawie art. 26 ust. 1 updop w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego oraz sporządzenia stosownej deklaracji dot. dokonanych wypłat.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła od należności uiszczanych na rzecz kontrahenta szwedzkiego za usługi i wsparcie informatyczne jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania dotyczącego stanu faktycznego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.