Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-978/13/JP
z 14 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2013 r. (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…” - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją projektu pn. „…”.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Szpital) jest czynnym podatnikiem VAT, który świadczy usługi w zakresie opieki medycznej zgodnie z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca rozpoczął modernizację gospodarki cieplnej obiektów Szpitala. Inwestycja jest finansowana w 85 % ze środków funduszy europejskich. Budynek jest własnością Powiatu. Wnioskodawca użytkuje budynek na podstawie umowy najmu zawartej z Powiatem. W budynku tym prowadzona jest działalność medyczna oraz dodatkowo Wnioskodawca osiąga przychody na podstawie umowy najmu lokalu. Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z modernizacją gospodarki cieplnej. Wnioskodawca rozlicza podatek naliczony wskaźnikiem proporcji obliczonym na podstawie art. 90 ust. 2–8 ustawy o VAT. Proporcja ta nie przekroczyła 2%. Wnioskodawca nie uznał, że wynosi ona 0%. W ramach inwestycji będą realizowane działania takie jak: wymiana okien, wymiana instalacji c.o. itp. Zakupy towarów i usług dotyczące opisanej we wniosku inwestycji będą udokumentowane fakturami VAT, w których jako nabywca figurował będzie Wnioskodawca. Inwestycja pn. „…” rozpoczęta zostanie dnia: 12 listopada 2012 r., natomiast jej zakończenie planowane jest na dzień 12 październik 2013 r. pierwsze zakupy dokonane były 30 listopada 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z modernizacją gospodarki cieplnej, podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu, od podatku należnego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu, ponieważ zakup związany jest wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdują przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy), a także obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy).

Stosownie natomiast do art. 90 ust. 10 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca realizuje projekt pn. „…”.

W ramach inwestycji będą realizowane działania takie jak: wymiana okien, wymiana instalacji co itp. Zakupy towarów i usług dotyczące opisanej we wniosku inwestycji będą udokumentowane fakturami VAT, w których jako nabywca figurował będzie Wnioskodawca.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, który świadczy usługi w zakresie opieki medycznej zgodnie z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca użytkuje budynek na podstawie umowy najmu zawartej z Powiatem. W budynku tym prowadzona jest działalność medyczna oraz dodatkowo Wnioskodawca osiąga przychody na podstawie umowy najmu lokalu.

Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z modernizacją gospodarki cieplnej. Wnioskodawca rozlicza podatek naliczony wskaźnikiem proporcji obliczonym na podstawie art. 90 ust. 2–8 ustawy o VAT. Proporcja ta nie przekroczyła 2%. Wnioskodawca nie uznał, że wynosi ona 0%.

Wskazać tutaj należy, że powołany przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego art. 43 ustawy o VAT zawiera katalog usług zwolnionych przez ustawodawcę z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W tym też kontekście należy uznać, że opis sprawy wskazuje że budynek będący przedmiotem modernizacji wykorzystywany jest przez Wnioskodawcę równocześnie do dwóch kategorii czynności, tj. zwolnionych oraz opodatkowanych i jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić podatku naliczonego i przypisać go do czynności zwolnionych lub czynności opodatkowanych.

Jak wskazano już wyżej podatnik w celu ustalenia prawa do odliczenia podatku VAT winien w pierwszej kolejności dokonać alokacji tego podatku, tzn. przyporządkować go do rodzaju wykonywanych czynności, tj. wyłącznie opodatkowanych lub wyłącznie zwolnionych.

Natomiast do kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju działalności gospodarczej, tj. opodatkowanej i zwolnionej, ma zastosowanie zasada proporcjonalnego odliczania podatku, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 3 ustawy.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z modernizacją gospodarki cieplnej. Proporcja ustalona jako udział rocznego obrotu z działalności gospodarczej opodatkowanej w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu działalności gospodarczej opodatkowanej i zwolnionej nie przekroczyła 2%, przy czym Wnioskodawca nie uznał, że proporcja ta wynosi 0%.

Należy tutaj wyjaśnić, że to do podatnika należy uznanie czy proporcja powyższa, w sytuacji gdy nie przekracza 2%, będzie wynosić 0%. Ustawodawca wskazał bowiem wprost, iż w sytuacji takiej podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%, przy czym podatnik może z tego uprawnienia skorzystać lub nie. W sytuacji gdy podatnik nie skorzysta z przysługującego mu prawa i nie uzna, iż proporcja ta wynosi 0%, będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z zastosowaniem rzeczywistej proporcji w odniesieniu do wszystkich nabyć towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną, których nie jest w stanie odrębnie przyporządkować do działalności zwolnionej lub opodatkowanej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że ponieważ Wnioskodawca nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia, określonego przez ustawodawcę w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, i nie uznał, że proporcja obliczona na podstawie art. 90 ust. 2–8 ustawy o VAT wynosi 0%, to ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z działalnością zwolnioną i opodatkowaną, w tym związanych z realizowanym projektem.

Tym samym nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu, ponieważ zakup związany jest wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną z podatku od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca nabył prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na potrzeby realizacji projektu z uwzględnieniem stosowanej przez siebie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że interpretacja nie rozstrzyga czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie opieki medycznej faktycznie korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ustawy, bowiem nie było to przedmiotem wniosku, nie zadano w tym zakresie pytania ani nie przedstawiono stanowiska. Powyższe wskazanie przyjęte zostało jedynie informacyjnie (element opisu stanu faktycznego) i nie było przedmiotem oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.