INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16.03.2012 r. (data wpływu 10.04.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie eksportu towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności spółki Sp. z o.o. (Spółka lub Wnioskodawca) jest sprzedaż hurtowa wyrobów farmaceutycznych i medycznych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonuje eksportu towarów. Na fakturze dokumentującej eksport towarów wyszczególnione są m.in. dane dotyczące towarów, dane Spółki (sprzedawcy) i kontrahenta (nabywcy) spoza Unii Europejskiej (dalej UE), adres poza terytorium UE, na który mają zostać dostarczone towary oraz warunki dostawy: EX WORKS (Inconterms 2000). Do faktury dołączana jest każdorazowo specyfikacja towarowa oraz protokół z komisyjnego załadunku towarów. W ramach przedmiotowych transakcji sprzedaży realizowanych na warunkach Ex Works towar odbierany jest z magazynu Wnioskodawcy w Polsce przez firmę transportową z Litwy działającą na rzecz i zlecenie nabywcy z Gruzji. Przy czym wyżej opisany przewoźnik z Litwy działający na rzecz i zlecenie kontrahenta z Gruzji nie dokonuje wyłącznie wywozu towaru Wnioskodawcy ponieważ odbiera również od innych kontrahentów zakupiony przez swojego zleceniodawcę towar i następnie wywozi go poza terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, z przyczyn organizacyjnych zgłoszenie towarów do celnej procedury wywozu dokonywane jest dla wszystkich wywożonych towarów (od wszystkich kontrahentów) na terytorium innego niż Polska kraju UE, zgodnie z wytycznymi nabywcy z Gruzji, na którego rzecz organizowany jest transport.

Spółka dokonuje zgłoszenia celnego eksportowanych towarów na terenie Litwy poprzez przedstawiciela, który został upoważniony przez Wnioskodawcę do reprezentowania Spółki przed urzędem celnym. Wnioskodawca posiada kopie Wywozowego Dokumentu Towarzyszącego (Export Accompanying Document, dalej dokument EAD), potwierdzającego zwolnienie towarów do wywozu, z nadanym unikalnym numerem ewidencyjnym operacji wywozowej (Movement Reference Number, dalej: numer MRN) oraz kodem kreskowym. Spółka otrzymuje również od swojego przedstawiciela e-mailem komunikat IE-599.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa transakcja sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta spoza UE realizowana na opisanych powyżej warunkach stanowi transakcję eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT i w konsekwencji, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT według stawki 0% pod warunkiem posiadania przez Spółkę dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium UE...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Transakcje sprzedaży towarów na rzecz kontrahentów spoza UE realizowane na warunkach przedstawionych w stanie faktycznym stanowią transakcje eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT i na podstawie art. 41 ust. 11 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, co do zasady podlegają opodatkowaniu stawką VAT 0%.

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów należy rozumieć potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium UE w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT (tj. czynności dostawy towarów), jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.
   
   

W świetle powyższego, aby można było zakwalifikować daną transakcję jako eksport towarów niezbędne jest spełnienie następujących warunków:

1. musi mieć miejsce dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT (tj. musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel),
2. w związku z tą czynnością musi dojść do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium UE, wywóz towaru musi zostać potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych (tj. urząd celny wyjścia), wywóz towarów musi być dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz (mamy wtedy do czynienia z eksportem bezpośrednim) albo przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni).
   
   

Zdaniem Spółki, dla stwierdzenia, czy transakcję sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta spoza UE można uznać za transakcję eksportu pośredniego, kluczowe jest określenie, kto dokonuje wywozu towarów poza terytorium UE tj. określenie, czy wywóz jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium UE lub przez podmiot działający na jego rzecz.

W opisanym stanie faktycznym odbioru towaru w Polsce oraz jego fizycznego wywozu dokonała firma transportowa działająca na rzecz kontrahenta spoza UE. W konsekwencji, spełniony jest warunek dokonania wywozu przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium UE lub przez podmiot działający na jego rzecz.

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na to, że w ramach przedmiotowej transakcji ma miejsce dostawa towarów na rzecz kontrahenta spoza UE oraz wywóz towarów poza terytorium UE dokonywany na rzecz nabywcy - kontrahenta spoza UE, zdaniem Spółki nie ma wątpliwości, iż transakcja ta stanowi transakcję eksportu pośredniego, o której mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT.

W konsekwencji, dla określenia stawki VAT właściwej dla przedmiotowej transakcji zastosowanie znajdą regulacje właściwe dla eksportu pośredniego, tj przepisy art. 41 ust. 11 ustawy o VAT, w związku z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którymi transakcje eksportu pośredniego co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT według stawki 0% pod warunkiem posiadania przez Spółkę kopii dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium UE.

Spółka zwraca uwagę, że w przypadku dostaw na rzecz kontrahentów spoza UE dokonywanych na opisanych warunkach dochodzi do transakcji eksportu pośredniego znajduje potwierdzenie w pismach organów skarbowych jak i w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dla przykładu, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 września 2010 r., sygn. I FSK 1456/09 stwierdza: „Jeżeli zatem odbioru towaru w Polsce oraz jego fizycznego wywozu dokonał przewoźnik działający na rzecz kontrahenta spoza Unii Europejskiej, to spełniony jest warunek, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy p.t.u dokonania wywozu przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Wspólnoty lub przez podmiot działający na jego rzecz. Przepisy ustawy p.t.u. w ogóle nie odnoszą się zatem do pojęcia eksportera i jego rozumienia, czy definicji w prawie celnym. Istotnym z punktu widzenia tego przepisu w aspekcie podmiotowym jest jedynie to, kto dokonuje wywozu - dostawca (lub podmiot działający na jego rzecz), czy też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (lub podmiot działający na jego rzecz).”

Naczelny Sąd Administracyjny z dnia 14 maja 2010 r., sygn. I FSK 751/09 potwierdził, że „w przypadku, gdy towar jest wywożony poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz, przyjmuje się, że jest to tzw. eksport bezpośredni. Natomiast, gdy wywóz towarów jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz, mowa jest o tzw. eksporcie pośrednim.” Sąd podkreślił przy tym, że w powołanej definicji eksportu towarów ustawodawca nie odwołał się do definicji wywozu towarów zawartej w prawie celnym.

Również w literaturze prezentowany jest pogląd, że sprzedaż na warunkach Incoterms ex works, kiedy to towar przechodzi na własność zagranicznego nabywcy jeszcze w kraju, powinna być także uznana za eksport pośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT (por. Bartosiewicz A., Kubacki R., Komentarz do ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. 04.54.536), (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2009, wyd. II., komentarz do art. 2 ustawy).

Aby wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty stanowił eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy VAT, musi on zostać potwierdzony przez właściwy urząd celny. W ustawie o VAT brak jest jednak jasnego sprecyzowania, który urząd spełnia te funkcje i jakimi dokumentami powinien legitymować się eksporter, by mógł zastosować stawkę zerową VAT. Wobec powyższego należy posiłkować się regulacjami Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Należy bowiem zwrócić uwagę, że nie zawsze potwierdzenia wywozu dokonywać będzie polski urząd celny. Art. 161 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L.92.302. 1; dalej jako WKC), reguluje procedurę celną wywozu towarów. Zgodnie z art. 161 ust. 1 WKC, procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. W myśl ust. 5 art. 161 WKC, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu. Przewidują je przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej powoływane jako rozporządzenie nr 2913/92), a mianowicie: art. 789 rozporządzenia 2913/92 stanowi, że w przypadkach podwykonawstwa, zgłoszenie wywozowe może być również złożone w urzędzie celnym właściwym dla miejsca siedziby podwykonawcy, jeżeli, stosownie do art. 790 rozporządzenia 2913/92, ze względów organizacyjnych nie można zastosować przepisów art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, to zgłoszenie może zostać złożone w każdym urzędzie celnym właściwym dla danej operacji w zainteresowanym Państwie Członkowskim, jeżeli natomiast, zgodnie z art. 791 rozporządzenia 2913/92 wystąpią uzasadnione powody, zgłoszenie wywozowe może zostać przyjęte: w urzędzie celnym innym niż określony w art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, lub w urzędzie celnym innym niż określony w art. 790. Jednocześnie prawo wspólnotowe nie określa przypadków, w których mogą wystąpić uzasadnione powody, o których mowa w art. 791 rozporządzenia 2913/92.

Stanowisko powyższe potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2011 r., nr ILPP2/443-813/08/11-S/JK „Sam zatem fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim, nie stanowi, że nie dokonano wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Przewidziany w tym przepisie warunek wywozu z kraju poza terytorium Wspólnoty może zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 WKC rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju Wspólnoty.”

Zgodnie z art. 41 ustawy o VAT prawo zastosowania 0% stawki VAT w eksporcie pośrednim przysługuje podatnikowi wówczas, gdy posiada dokument, w którym urząd celny potwierdził wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. Spółka jako potwierdzenie dokonania wywozu otrzymuje od ustanowionego przedstawiciela drogą elektroniczną komunikat IE – 599, co w świetle obecnego orzecznictwa sądowego (np.: wyrok WSA we Wrocławiu z 19 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 146/10) uzasadnia zastosowanie przez Spółkę stawki 0 % VAT dla eksportu.

W konsekwencji, według Wnioskodawcy w sytuacji, gdy w ramach prowadzonej przez siebie działalności dokonuje on eksportu towarów, w ten sposób, że towar odbierany jest z magazynu Spółki i wywożony poza granice UE przez firmę transportową działającą na rzecz i zlecenie nabywcy mającego siedzibę poza granicami UE, gdy Spółka posiada potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium UE Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania stawki VAT 0% do przedmiotowych transakcji eksportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wobec powyższego aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisie art. 7 ustawy,

• wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Jednym z warunków do uznania czynności za eksport towarów jest uzyskanie potwierdzenia wywozu przez urząd celny. Procedurę celną wywozu towarów reguluje art. 161 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE.L.92.302. 1; dalej jako: WKC). Zgodnie z ust. 1 tegoż przepisu, procedura wywozu pozwala na wyprowadzenie towaru wspólnotowego poza obszar celny Wspólnoty. W myśl ust. 5 art. 161 WKC, zgłoszenie do wywozu musi zostać złożone w urzędzie celnym właściwym dla dozoru miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma swoją siedzibę lub gdzie towary zostały zapakowane bądź załadowane do transportu wywozowego. Wyjątki od tej zasady określane są zgodnie z procedurą Komitetu. Przewidują je przepisy rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (dalej powoływane jako rozporządzenie nr 2913/92), a mianowicie:

1. art. 789 rozporządzenia 2913/92 stanowi, że w przypadkach podwykonawstwa, zgłoszenie wywozowe może być również złożone w urzędzie celnym właściwym dla miejsca siedziby podwykonawcy,
2. jeżeli, stosownie do art. 790 rozporządzenia 2913/92, ze względów organizacyjnych nie można zastosować przepisów art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, to zgłoszenie może zostać złożone w każdym urzędzie celnym właściwym dla danej operacji w zainteresowanym Państwie Członkowskim,
3. jeżeli natomiast, zgodnie z art. 791 rozporządzenia 2913/92 wystąpią uzasadnione powody, zgłoszenie wywozowe może zostać przyjęte:
   • w urzędzie celnym innym niż określony w art. 161 ust. 5 zdanie pierwsze Kodeksu, lub
   • w urzędzie celnym innym niż określony w art. 790.
   
   
   

W takim przypadku kontrole odnoszące się do stosowania zakazów i ograniczeń uwzględniają szczególny charakter tej sytuacji.

Jednocześnie prawo wspólnotowe nie określa przypadków, w których mogą wystąpić „uzasadnione powody”, o których mowa w art. 791 rozporządzenia 2913/92.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L. Nr 347 str. 1 ze zm.), który stanowi m.in., że Państwa Członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty;
2. dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Wspólnoty przez nabywcę lub na rzecz nabywcy niemającego siedziby na terytorium danego państwa, z wyłączeniem towarów transportowanych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia w paliwo i ogólnego zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz samolotów turystycznych lub wszelkich innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Przepis art. 146 ust. 1 lit a i b Dyrektywy 112 nie wyraża zasady, że zwolnienie będzie miało zastosowanie jeżeli dostawa eksportowa będzie stanowić wywóz towarów z terytorium danego kraju.

Sam zatem fakt rozpoczęcia procedury celnej wywozu w innym niż Polska państwie członkowskim, nie stanowi, że nie dokonano „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy. Przewidziany w tym przepisie warunek „wywozu z kraju poza terytorium Unii Europejskiej” może zostać spełniony również wówczas, gdy procedura wywozu towarów, o której mowa w art. 161 WKC rozpocznie się w urzędzie celnym położonym w innym niż Polska kraju Wspólnoty.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej – art. 41 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopie dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w celu zastosowania 0% stawki podatku VAT do eksportu towarów, niezbędnym jest posiadanie przez Spółkę dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium UE.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca dostawa towarów na rzecz nabywcy z Gruzji odbywa się na warunkach Ex Works, tzn. towar odbierany jest z magazynu Wnioskodawcy w Polsce przez firmę transportową z Litwy działającą na rzecz i zlecenie nabywcy z Gruzji. Do każdej faktury Wnioskodawca dołącza specyfikację towarową oraz protokół z komisyjnego załadunku towarów. Jednakże przewoźnik z Litwy działający na rzecz i zlecenie kontrahenta z Gruzji nie dokonuje wyłącznie wywozu towaru Wnioskodawcy ponieważ odbiera również od innych kontrahentów zakupiony przez swojego zleceniodawcę towar i następnie wywozi go poza terytorium Unii Europejskiej. W związku z powyższym, z przyczyn organizacyjnych zgłoszenie towarów do celnej procedury wywozu dokonywane jest dla wszystkich wywożonych towarów (od wszystkich kontrahentów) na terytorium innego niż Polska kraju UE, zgodnie z wytycznymi nabywcy z Gruzji, na którego rzecz organizowany jest transport. Spółka dokonuje zgłoszenia celnego eksportowanych towarów na terenie Litwy poprzez przedstawiciela, który został upoważniony przez Wnioskodawcę do reprezentowania Spółki przed urzędem celnym. Wnioskodawca posiada kopie Wywozowego Dokumentu Towarzyszącego EAD, potwierdzającego zwolnienie towarów do wywozu, z nadanym unikalnym numerem ewidencyjnym operacji wywozowej MRN oraz kodem kreskowym. Spółka otrzymuje również od swojego przedstawiciela e-mailem komunikat IE-599.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w efekcie wraz z wydaniem towarów z magazynu dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy – kontrahent spoza UE nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel.

Odbioru towaru w Polsce oraz jego fizycznego wywozu dokonuje firma transportowa z Litwy działająca na rzecz i zlecenie kontrahenta spoza UE, zatem spełniony jest warunek o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy (dokonanie wywozu przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium UE lub przez podmiot działający na jego rzecz).

Zatem w niniejszej sprawie ma miejsce dostawa towarów na rzecz kontrahenta spoza UE a wywóz towarów poza terytorium UE dokonywany jest na rzecz nabywcy - kontrahenta spoza UE.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że transakcja będąca przedmiotem pytania na rzecz kontrahenta spoza UE realizowana na warunkach Ex Works stanowi transakcję eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Wnioskodawca wskazał, że w odniesieniu do przedmiotowej transakcji, posiada kopie Wywozowego Dokumentu Towarzyszącego (Export Accompanying Document, dalej: dokument EAD), potwierdzający zwolnienie towarów do wywozu, z nadanym unikalnym numerem ewidencyjnym operacji wywozowej oraz kodem kreskowym. Spółka otrzymuje również od swojego przedstawiciela e-mailem komunikat IE-599. Zatem Spółka ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT do wskazanej transakcji.

Reasumując, transakcja będąca przedmiotem pytania stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, a Zainteresowany posiadając ww. dokument ma prawo do jej opodatkowania wg stawki podatku w wysokości 0%, na postawie art. 41 ust. 11 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.