INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2013r. (data wpływu 1 października 2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy VAT, a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do znaków towarowych nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2013r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy VAT, a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do znaków towarowych nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka lub Kupujący) zamierza kupić prawa do znaków towarowych od spółki komandytowo - akcyjnej (zwanej dalej Sprzedawcą) za cenę ustaloną w wycenie tych praw sporządzonej przez rzeczoznawcę. Sprzedaż ww. praw zostanie potwierdzona fakturą VAT. Zapłata ceny określonej w umowie nastąpi poprzez wystawienie weksla własnego. Do weksla zostanie dołączona deklaracja wekslowa, w której Kupujący wskaże, iż weksel stanowi zapłatę jego zobowiązań wobec Sprzedawcy z tytułu zakupu praw do znaków towarowych.

Wystawiony przez Wnioskodawcę i przyjęty przez Sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone prawo do znaków towarowych w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do Sprzedającego. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Wnioskodawcy do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy PIT i VAT, a tym samym czy Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do znaków towarowych nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych wynikających z faktury za zakupione prawo do znaków towarowych oraz do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa odpowiednio w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy CIT i art. 89b ust. 1 ustawy VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy CIT w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

2.Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Pojęcie uregulowanie należności na gruncie przepisów ustawy CIT występuje w art. 15a ust. 7 ustawy CIT zgodnie z którym za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Pojęcie to występuje również w art. 15b ustawy CIT.

Pojęcie to „uregulowanie należności/zobowiązań wynikających z faktury" a „zapłata należności za tę fakturę" nie są pojęciami tożsamymi.

Uregulowanie należności występuje wówczas, kiedy zobowiązanie wygasa w rozumieniu kodeksu cywilnego, ale wierzyciel nie ponosi uszczerbku majątkowego (jego interes majątkowy jest zaspokojony). Zapłata w kodeksie cywilnym występuje w kontekście świadczeń mających charakter pieniężnych (tak: Woźniakiewicz Piotr, Żurawiecka Anna artykuł, PP.2013.6.8 Wykładnia pojęcia "uregulowanie zobowiązania" na gruncie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Teza nr 1, Lex 173760/1).

Analizując pojęcie „uregulowania należności" należy odnieść się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2005 r., sygn. akt: I FSK171/05, w którym wskazano, że: „(...) Pojęcie "uregulowania należności" jest pojęciem szerszym od pojęcia "zapłaty należności", którego racjonalny ustawodawca używa również w tej samej jednostce redakcyjnej. Skoro zatem ustawodawca użył pojęcia "uregulowane" a nie "zapłacone", to uznać należy, że dopuścił różne sposoby uregulowania należności wobec sprzedawcy towaru. (...)".

Powyższe oznacza, że uregulowanie należności, o którym mowa w art. 15b ust. 1 ustawy CIT może nastąpić nie tylko poprzez dokonanie zapłaty, lecz również poprzez inne dopuszczalne formy wygaśnięcia zobowiązań, np. zapłatę wekslem, co potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku.

Weksel może pełnić rolę środka zapłaty. Co istotne uregulowanie należności z zobowiązania następuje już w momencie wystawienia weksla, nie zaś w momencie jego wykupu (tak Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2005 r. sygn. akt: I FSK 171/05).

W ocenie Wnioskodawcy wystawienie weksla z zamiarem odnowienia istniejącego zobowiązania na zobowiązanie wekslowe jest równoznaczne z uregulowaniem należności, tak jakby dłużnik - dokonał na rzecz wierzyciela zapłaty. Zapłata faktury wekslem oznacza umorzenie zobowiązania handlowego wynikającego z faktury (przez jego zamianę w zobowiązanie wekslowe). Ma ona taki skutek (w sensie umorzenia zobowiązania) jak zapłata gotówką. Powyższe potwierdzają poglądy doktryn (Woźniakiewicz Piotr, Żurawiecka Anna artykuł, PP.2013.6.8 Wykładnia pojęcia "uregulowanie zobowiązania" na gruncie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Teza nr 1, Lex 173760/1) zastosowanie wykładni celowościowej potwierdza, że w przypadku art. 15b ustawy CIT ustawodawca zamierzał uwzględnić wszystkie formy wygaśnięcia zobowiązania, w których dochodzi do zaspokojenia wierzyciela. Natomiast wykładnia literalna, systemowa i celowościowa wskazuje, iż pojęcie uregulowanie należności jest szersze niż zapłata i może mieścić także inne zdarzenia związane z uporządkowaniem stosunków zobowiązaniowych prowadzących do zwolnienia dłużnika z obowiązku świadczenia bez uszczerbku dla interesu wierzyciela.

Powyższe oznacza, że jeżeli Spółka - dłużnik wręczy kontrahentowi - Sprzedawcy weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 15b ustawy CIT zobowiązany byłby do korekty kosztów uzyskania przychodów nie będzie on zobowiązany korygować kosztów podatkowych.

Potwierdzenie stanowiska Spółki odnaleźć można w interpretacjach indywidualnych np. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 czerwca 2013 r., nr IPTPB3/423-101/13-4/MF, w której organ wskazał, iż: na gruncie przepisów ustaw podatkowych pojęcie "uregulowanie" powinno być interpretowane szeroko i w konsekwencji powinno obejmować każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującą wygaśnięciem zobowiązania podatnika. W tym znaczeniu podatkowo termin "uregulowanie" obejmuje wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Zgodnie z przepisami ustawy Prawo wekslowe weksel jest dokumentem potwierdzającym istnienie zobowiązania osób, które go podpisały. Osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do najważniejszych funkcji weksla należy w szczególności funkcja płatnicza (Komentarz do ustawy - Prawo wekslowe. Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Izabela Heropolitańska). Weksel pełni funkcję płatniczą w sytuacji, gdy wręczany jest przy zakupie towarów i usług i strony zgodnie potwierdzają płatniczą funkcję wydania takiego weksla. Zatem, wydanie weksla będzie mieściło się w zakresie definicji terminu "uregulowanie". W konsekwencji, w części należności wynikających z faktur zakupu towaru, które zostaną uregulowane w drodze wydania weksla własnego nie powstanie dla Wnioskodawcy, po upływie terminów wskazanych w art. 15b ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (lub odpowiednio zwiększenia przychodów w razie braku kosztów) o kwoty w ten sposób uregulowanej na rzecz kontrahenta.

Powyższe dotyczy również korekty podatku VAT, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy VAT. Artykuł ten stanowi, iż w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W przepisie tym również jest mowa o uregulowaniu należności a nie o zapłacie w związku z czym w ocenie Wnioskodawcy jeżeli Spółka - dłużnik wręczy kontrahentowi - Sprzedawcy weksel przed upływem terminu, po upływie którego zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy VAT zobowiązany byłby do korekty podatku VAT nie będzie on zobowiązany korygować tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług uznaje się za prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Należy wskazać, iż od 1 stycznia 2013r. normy prawne, zawarte w art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług, regulujące powyższe kwestie, obowiązują w brzmieniu nadanym na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012r. poz. 1342).

I tak, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. (uchylony)
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
4. (uchylony)
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. (uchylony).
   
   

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (89a ust. 4 ustawy).

Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (89a ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1–5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2–4.

Z kolei z treści art. 89b ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Spółka zamierza kupić prawa do znaków towarowych od spółki komandytowo - akcyjnej (zwanej dalej Sprzedawcą) za cenę ustaloną w wycenie tych praw sporządzonej przez rzeczoznawcę. Sprzedaż ww. praw zostanie potwierdzona fakturą VAT. Zapłata ceny określonej w umowie nastąpi poprzez wystawienie weksla własnego. Do weksla zostanie dołączona deklaracja wekslowa, w której Kupujący wskaże, iż weksel stanowi zapłatę jego zobowiązań wobec Sprzedawcy z tytułu zakupu praw do znaków towarowych.

Wystawiony przez Wnioskodawcę i przyjęty przez Sprzedawcę weksel spełniać będzie funkcję płatniczą, to znaczy stanowić będzie bezwarunkową zapłatę za dostarczone prawo do znaków towarowych w dniu wręczenia weksla, co bezpośrednio skutkować będzie wygaśnięciem zobowiązania z tytułu zakupu w stosunku do Sprzedającego. W następstwie przekazania weksla nastąpi w trybie art. 506 § 1 Kodeksu cywilnego, umorzenie zobowiązania Wnioskodawcy do uregulowania ceny, a w miejsce tego umorzonego zobowiązania powstanie nowe zobowiązanie do zapłaty sumy wekslowej.

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy o VAT nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „uregulowania” należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 89a ust. 1a ustawy o VAT regulującym rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, ustawodawca wskazuje, iż „nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (…)”. Termin „należność uregulowana w jakiejkolwiek formie” obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony. Oznacza to, że nabywca towarów i usług może dokonać płatności w dowolnej formie, która spowoduje wygaśnięcie roszczeń dostawcy bądź usługodawcy do zapłaty ceny za towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia należy stwierdzić, że zapłata za pomocą weksla jest formą uregulowania należności z tytułu zawartych pomiędzy stronami transakcji gospodarczych, co implikuje, że wręczenie weksla spowoduje wygaśnięcie zobowiązań finansowych. Wystawienie weksla powoduje bezwarunkowe przyrzeczenie zapłaty określonej sumy w przyszłości, która widnieje na wystawionym wekslu. Oznacza to, że czynność wręczenia weksla własnego (wprowadzonego do obrotu gospodarczego) wierzycielowi powoduje, że wierzyciel zostanie zaspokojony. W takiej sytuacji nastąpi wygaśnięcie roszczeń finansowych wobec dłużnika.

Wnioskodawca sam wskazuje, iż Strony postanowią, że porozumienie, stanowiące odnowienie zobowiązania w rozumieniu art. 506 § 1 k.c., skutkować będzie umorzeniem zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty ceny. Inne świadczenie, do spełnienia którego zobowiąże się Wnioskodawca w celu uregulowania zobowiązania do zapłaty ceny za zakupione prawo do znaków towarowych, będzie zobowiązaniem wekslowym, z weksla własnego wystawionego przez Wnioskodawcę, w którym zawarte będzie przyrzeczenie bezwarunkowe zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej z odroczonym terminem płatności.

Przypomnieć należy, że z instytucji nowacji wynika, że na jej skutek dłużnik zobowiązuje się względem wierzyciela za jego zgodą spełnić inne świadczenie niż to, do którego był dotychczas zobowiązany, ewentualnie świadczyć wprawdzie to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. Innymi słowy, zmiana polegać może bądź na zmianie przedmiotu świadczenia, bądź na zmianie tytułu (źródła, podstawy prawnej) zobowiązania.

Zatem zapłata wekslem własnym za zakupione prawa do znaków towarowych stanowi uregulowanie należności w myśl przepisów ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca wystawiając weksel będący zapłatą za zakupione prawo do znaków towarowych nie będzie zobowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych wynikających z faktury za zakupione prawo do znaków towarowych oraz do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z ww. faktury, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług, natomiast wniosek dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.