Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1153/13-2/AG
z 14 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych wypłaconych polskiemu rezydentowi podatkowemu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności licencyjnych wypłaconych polskiemu rezydentowi podatkowemu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca planuje rozpocząć działalność inwestycyjną, która będzie prowadzona za pośrednictwem podmiotu mającego siedzibę w Danii. Podmiot ten będzie spółką osobową działającą pod prawem duńskim (dalej: „Spółka Osobowa”), a jego forma prawna będzie odpowiadać formie prawnej polskiej spółki komandytowej.

Wnioskodawca będzie wspólnikiem o ograniczonej odpowiedzialności (funkcja Wnioskodawcy odpowiada funkcji komandytariusza w polskiej spółce komandytowej). Spółka Osobowa nie rozpoczęła jeszcze dotychczas prowadzenia działalności gospodarczej i nie osiągnęła jeszcze żadnych dochodów. Zgodnie z umową Spółki Osobowej Wnioskodawca będzie uprawniony do określonego udziału w zysku Spółki Osobowej.

Wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania Spółki Osobowej i zarządzającym Spółką Osobową jest spółka kapitałowa z siedzibą w Danii. Spółka Osobowa ma zgodnie z prawem duńskim osobowość prawną natomiast dla celów podatkowych jest traktowana jako podmiot transparentny podatkowo. Oznacza to, iż nie będzie ona w Danii podatnikiem podatku dochodowego, lecz będą to jej wspólnicy, podobnie jak ma to miejsce w Polsce w przypadku spółki komandytowej.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki Osobowej będą inwestycje kapitałowe oraz świadczenie usług doradztwa i pośrednictwa handlowego.

Poza tym Spółka Osobowa może również prowadzić inną działalność - o charakterze usługowym oraz będzie udostępniać posiadane znaki towarowe do odpłatnego korzystania na podstawie umów licencyjnych. Spółka Osobowa będzie właścicielem znaków towarowych. Bez względu jednak na przedmiot działalności, działalność będzie prowadzona wyłącznie na terytorium Danii.

Spółka Osobowa będzie posiadać w Danii biuro, przez które będzie prowadzić działalność, a także rachunek bankowy. Księgi Spółki Osobowej również będą prowadzone w Danii. W przypadku świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, Spółka Osobowa zostanie zarejestrowana w Danii jako podatnik tego podatku.

W świetle powyższego stanu faktycznego, Wnioskodawca rozważa m.in. możliwość zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy Spółką Osobową, a spółką będącą osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „A” ).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy Spółką Osobową a „A” , przypadający Wnioskodawcy przychód z tytułu udziału w zyskach Spółki Osobowej będzie pomniejszany o pobrany w Polsce podatek u źródła przez „A” z tytułu wypłacanych należności licencyjnych na rzecz Spółki Osobowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane na rzecz Spółki Osobowej przez „A” należności z tytułu opłat licencyjnych, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach Spółki Osobowej, ze względu na brak elementu transgranicznego, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. W konsekwencji, „A” nie będzie zobowiązana do pobierania podatku u źródła od tej części należności licencyjnych wypłacanych na rzecz Spółki Osobowej, które przypadną Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ,,PIT”) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy.

Podobnie jak na gruncie obowiązującego w Polsce prawa handlowego, również w świetle ustawodawstwa duńskiego, osobowe spółki prawa handlowego posiadają podmiotowość prawną, tj. mają zdolność nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Spółka Osobowa zatem, jako właściciel znaku towarowego i strona umowy licencyjnej będzie posiadała tytuł prawny do wypłacanych na jej rzecz opłat licencyjnych przez „A” .

Zarazem jednak, z uwagi na brak osobowości prawnej, spółki osobowe nie posiadają podmiotowości prawno-podatkowej. Spółki tego rodzaju są podatkowo „transparentne”, tj. podatnikami z tytułu uzyskiwanych przez nie dochodów są wspólnicy (w tym Wnioskodawca). Zasadę tę wyraża m.in. art. 5 Ustawy CIT, w myśl którego przychody (i odpowiednio koszty) związane z uczestnictwem w spółce osobowej (z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3 Ustawy CIT) podlegają łączeniu z przychodami (kosztami) każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że jego zdaniem przepis art. 5 Ustawy CIT nie ogranicza się do polskich spółek osobowych. Świadczy o tym odwołanie się do art. 1 ust. 3 Ustawy CIT, dotyczącego spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, które zgodnie z ustawodawstwem tego państwa traktowane są jak osoby prawne i podlegają w tym państwie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle powyższych uregulowań, wszelkie przysporzenia na rzecz Spółki Osobowej oraz ponoszone przez nią wydatki, wywoływać będą skutki w podatku CIT/PIT wyłącznie na poziomie wspólników Spółki Osobowej - tj. w podatku CIT w stosunku do spółki kapitałowej, która będzie pełniła funkcję komplementariusza, oraz w podatku PIT, w stosunku do Wnioskodawcy, który będzie pełnił funkcję komandytariusza.

W rezultacie, pomimo posiadanego tytułu prawnego, opłaty licencyjne nie będą stanowiły w sensie podatkowym przysporzenia na rzecz Spółki Osobowej. Ich beneficjentami będą wspólnicy w proporcji do posiadanego udziału w zysku Spółki Osobowej (spółka kapitałowa - komplementariusz oraz Wnioskodawca - komandytariusz). Potwierdzeniem tej interpretacji są uregulowania art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT oraz art. 12 ust. 1 UPO.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z praw do znaków towarowych ustala się w wysokości 20% przychodów. Zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, powyższe uregulowanie stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W myśl art. 26 ust. 1 Ustawy CIT osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat m.in. należności licencyjnych są obowiązane, jako płatnicy, pobierać w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przytoczony przepis reguluje opodatkowanie opłat licencyjnych tzw. „podatkiem u źródła”. Wynika z niego, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają opłaty licencyjne uzyskiwane przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pojęcie „podatnika” na gruncie Ustawy CIT nie obejmuje polskich, ani zagranicznych spółek osobowych. Zgodnie z art. 1 Ustawy CIT, podatnikami są w rozumieniu ustawy osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Przepisy Ustawy CIT nie mają zastosowania do spółek osobowych, chyba że mają one siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jako osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i ust. 2 UPO, należności licencyjne powstające w Polsce (tj. m.in. należności wypłacane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce), wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Danii, mogą być opodatkowane w Danii. Należności te mogą być także opodatkowane w Polsce i zgodnie z polskim ustawodawstwem, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UPO, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibą zarządu lub miejsce, w którym faktycznie wykonywany jest zarząd, siedzibę prawną albo z uwagi na inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie. W świetle tej definicji „osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Danii” może być wyłącznie duński rezydent podatkowy, tj. podmiot podlegający w Danii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od uzyskiwanych dochodów.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zarówno na gruncie Ustawy CIT, jak i UPO, transparentna Spółka Osobowa nie jest podmiotem obowiązku podatkowego z tytułu uzyskiwanych opłat licencyjnych. Nie oznacza to jednak, że opłaty te nie podlegają w ogóle opodatkowaniu. Zgodnie z zasadami ogólnymi, w sensie podatkowym, odbiorcami należności i podatnikami podatku u źródła są wspólnicy spółki osobowej.

Odnosząc powyższe uwagi do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku należy stwierdzić, że odbiorcami należności licencyjnych uzyskiwanych przez Spółkę Osobową będą jej wspólnicy, tj. Wnioskodawca - osoba fizyczna, rezydent podatkowy w Polsce oraz duński komplementariusz, w proporcji do ich udziału w przychodach Spółki Osobowej. Zatem w części, w jakiej przychód Spółki Osobowej przypada na Wnioskodawcę, to spółka z siedzibą w Polsce - „A” będzie wypłacającym należności licencyjne, a ich beneficjentem będzie osoba fizyczna również z siedzibą w Polsce - Wnioskodawca. W konsekwencji, w części, w jakiej opłata przypada na Wnioskodawcę, wypłata opłaty licencyjnej nie będzie miała charakteru transgranicznego - Polska będzie zarówno państwem siedziby osoby wypłacającej należności licencyjne, jak i państwem siedziby osoby otrzymującej te należności.

W świetle powyższego, zarówno w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, jak i art. 12 ust. 2 UPO, w stosunku do należności licencyjnych w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach Spółki Osobowej nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku u źródła.

Na potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym beneficjentami, a zarazem podatnikami podatku u źródła od należności licencyjnych uzyskiwanych przez spółkę osobową są jej wspólnicy, Wnioskodawca pragnie przytoczyć interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2009 r. nr ILPB3/423-546/09-4/MM, w której na gruncie polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stwierdzono: „Należy podkreślić, że z obowiązywaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania wiążą się dla podatników korzyści, takie jak m.in. redukcja stawki podatku u źródła. Z przywilejów wynikających z umowy mogą korzystać wyłącznie podmioty uprawnione. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, oparte na Konwencji Modelowej OECD dotyczą osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu państwach będących stronami danej umowy. Oznacza to, że z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania korzystają zasadniczo osoby fizyczne, osoby prawne oraz inne jednostki organizacyjne (tj. ,,osoby” w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) Konwencji Modelowej), podlegające nieograniczonemu obowiązkowi w jednym z państw będących stronami danej umowy bilateralnej (tj. „mające miejsce zamieszkania lub siedzibę” w rozumieniu art. 4 Konwencji Modelowej). (...) Jeżeli zatem spółka osobowa nie jest podmiotem podatku dochodowego w Niemczech, to osobą korzystającą z przywilejów wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest wspólnik spółki osobowej. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że w odniesieniu do płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowych należności licencyjnych, podatnikami podatku dochodowego będą wspólnicy niemieckiej spółki komandytowej.”

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 maja 2011 r. nr IBPBI/2/423-203/11/AK, w której na gruncie polsko- cypryjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania organ podatkowy potwierdził stanowisko spółki, zgodnie z którym nie pobiera się podatku u źródła od należności licencyjnych jeżeli ich odbiorcą jest podmiot z siedzibą w kraju, z którego wypłacane są należności.

W świetle przedstawionych argumentów oraz zaprezentowanego stanowiska organu podatkowego, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że opłaty licencyjne wypłacane na rzecz Spółki Osobowej w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach Spółki Osobowej nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, a w konsekwencji, „A” nie będzie zobowiązana do pobierania podatku u źródła od tej części należności licencyjnych wypłacanych na rzecz Spółki Osobowej, które przypadną Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ zauważa, że w niniejszej sprawie w odniesieniu do Wnioskodawcy – osoby fizycznej będącej polskim rezydentem podatkowym – zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), a nie powołane przez Zainteresowanego we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) – art. 3 ust. 2a ww. ustawy.

Przy czym, zgodnie z art. 4a cytowanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie wspólnikiem spółki osobowej z siedzibą w Danii, skutki podatkowe związane z uczestnictwem Zainteresowanego jako wspólnika o ograniczonej odpowiedzialności, należy rozpatrywać z uwzględnieniem Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku zawartej w dniu 6 grudnia 2001 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368 ze zm., zwanej dalej: Umową lub Konwencją) oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanego dnia 7 grudnia 2009 r. (Dz.U. z 2010 r. Nr 241, poz. 1613).

Wskazać należy, że pomocnym w interpretacji tej Umowy może być tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są wprawdzie źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – polski rezydent podatkowy – zamierza zostać wspólnikiem duńskiej spółki osobowej, a jej forma prawna będzie odpowiadać formie prawnej polskiej spółki komandytowej. Zainteresowany wskazał, że spółka osobowa ma zgodnie z prawem duńskim osobowość prawną natomiast dla celów podatkowych jest traktowana jako podmiot transparentny podatkowo. Oznacza to, że spółka nie będzie w Danii podatnikiem podatku dochodowego, lecz podatnikami będą jej wspólnicy, podobnie jak ma to miejsce w Polsce w przypadku spółki komandytowej. Wnioskodawca rozważa m.in. możliwość zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy duńską spółką osobową, a spółką będącą osobą prawną mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na transparentność podatkową przedmiotowej spółki duńskiej, podatnikiem podatku dochodowego od dochodów osiągniętych z działalności prowadzonej przez spółkę będą jej wspólnicy. W przypadku podatnika będącego osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym, dochód osiągnięty z tej działalności będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych przez tę osobę – Wnioskodawcę.

Z powyższego wynika, że beneficjentem należności licencyjnych wypłacanych przez polską spółkę kapitałową będzie nie duńska spółka osobowa lecz jej poszczególni wspólnicy, m.in. Wnioskodawca.

Przechodząc na grunt Umowy polsko-duńskiej zauważyć należy, że w myśl jej art. 4 ust. 1 w rozumieniu niniejszej konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego tylko w tym Państwie.

Stosownie do zapisu ww. artykułu, za „osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę” w Danii może być uznany wyłącznie duński rezydent podatkowy, tj. podmiot podlegający w Danii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od uzyskiwanych dochodów. Jednakże transparentna duńska spółka osobowa nie jest podmiotem obowiązku podatkowego z tytułu uzyskiwanych opłat licencyjnych. Nie oznacza to jednak, że opłaty te nie podlegają w ogóle opodatkowaniu. Zgodnie z zasadami ogólnymi, w sensie podatkowym, odbiorcami należności i podatnikami podatku u źródła są wspólnicy spółki osobowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. Konwencji określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 konwencji określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. siedzibę zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat,
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Zainteresowany podał, że spółka osobowa będzie posiadać w Danii biuro, przez które będzie prowadzić działalność, a także rachunek bankowy. Księgi spółki również będą prowadzone w Danii. W przypadku świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, spółka zostanie zarejestrowana w Danii jako podatnik tego podatku.

Z powyższego wynika, że spółka będzie prowadziła działalność w Danii poprzez położony tam zakład.

W myśl art. 7 ust. 1 Umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie uprawnionej mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 12 ust. 1 Konwencji).

Stosownie do treści art. 12 ust. 2 ww. Konwencji, należności, o których mowa w ustępie 1, mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca jest właścicielem należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 12 ust. 3 Umowy).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Przytoczony przepis (art. 29 ust. 1 ww. ustawy) reguluje opodatkowanie opłat licencyjnych tzw. „podatkiem u źródła”. Wynika z niego, że opodatkowaniu tym podatkiem podlegają opłaty licencyjne uzyskiwane przez podatników podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – polski rezydent podatkowy – otrzymywać będzie należności licencyjne z tytułu uczestnictwa w zyskach transparentnej duńskiej spółki osobowej w proporcji do udziału Wnioskodawcy w przychodach tej spółki.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do sytuacji, w której polska spółka kapitałowa wypłacać będzie należności licencyjne duńskiej spółce osobowej, która nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a podatnikami takimi są jej wspólnicy. Zatem w części, w jakiej przychód spółki osobowej przypada na Wnioskodawcę, to spółka z siedzibą w Polsce będzie wypłacającym należności licencyjne, a ich beneficjentem będzie osoba fizyczna również z siedzibą w Polsce - Wnioskodawca. W konsekwencji, w części, w jakiej opłata przypada na Wnioskodawcę, wypłata opłaty licencyjnej nie będzie miała charakteru transgranicznego - Polska będzie zarówno państwem siedziby osoby wypłacającej należności licencyjne, jak i państwem siedziby osoby otrzymującej te należności.

Zatem uznać należy, że zarówno w rozumieniu art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i art. 12 ust. 2 Konwencji, w stosunku do należności licencyjnych w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w przychodach spółki osobowej nie powstanie obowiązek podatkowy poboru podatku u źródła.

Prawidłowym jest stwierdzenie Wnioskodawcy, że opłaty licencyjne wypłacane na rzecz spółki osobowej w części odpowiadającej udziałowi Zainteresowanego w przychodach duńskiej spółki osobowej nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, a w konsekwencji, polska spółka wypłacająca te należności nie pobierze podatku u źródła od tej części należności licencyjnych wypłacanych na rzecz spółki osobowej, które przypadną Wnioskodawcy.

Reasumując powyższe rozważania należy uznać, że w przypadku zawarcia umowy licencyjnej pomiędzy duńską spółką osobową a polską spółką kapitałową, przypadający Wnioskodawcy przychód z tytułu udziału w zyskach spółki osobowej nie będzie pomniejszany o pobrany w Polsce podatek u źródła przez polską spółkę z tytułu wypłacanych należności licencyjnych na rzecz spółki duńskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.