Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-693/13-4/KSU
z 29 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 6 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 17 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku ujęcia materiałów w spisie z natury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 stycznia 2014 r., Nr IPTPB1/415-693/13-2/KSU na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 stycznia 2014 r., następnie w dniu 17 stycznia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 16 stycznia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 15 lutego 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych - kawiarnia (PKD 56.10.A - restauracje i inne placówki gastronomiczne). W podatku dochodowym rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, metoda uproszczona.

Dla celów prowadzonej działalności Wnioskodawczyni kupuje jednorazowe:

1. kubki papierowe wraz z wieczkiem, przeźroczyste kubki wraz z wieczkiem, które księguje do kolumny 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów – „zakup towarów, materiałów”;
2. słomki, serwetki gastronomiczne, sztućce, tacki, pojemniki, folię aluminiową oraz przeźroczystą spożywczą, które księguje do kolumny 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów – „wydatki pozostałe”.
   
   

Gdy klient konsumuje posiłek, kawę, herbatę itp. na miejscu, to zamówiony produkt podawany jest w naczyniach wielokrotnego użytku. Natomiast, gdy klient kupuje posiłki, bądź napoje (kawa, herbata, soki, shake) na wynos to pakowane są one w jednorazowe pojemniki, tacki, folie, kubki. Wnioskodawczyni dodatkowo wskazała, że tylko zakupione na wynos napoje (kawa, herbata, soki, shake) w kubkach jednorazowych wraz z wieczkami stanowią część składową zakupionego produktu, gdyż nie da się skonsumować poza lokalem ww. napojów bez ich części składowej, jaką jest kubek wraz z wieczkiem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy wymienione w opisie stanu faktycznego - kubki papierowe wraz z wieczkiem, przeźroczyste kubki wraz z wieczkiem, Wnioskodawczyni jest zobowiązana wykazywać w spisie z natury zgodnie z § 27 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi oraz ewidencji przez ryczałtowców?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, w spisie z natury należy ująć: jednorazowe kubki papierowe wraz z wieczkiem oraz przeźroczyste kubki wraz z wieczkiem, w których klient kupuje kawę, herbatę, soki, shake na wynos, ponieważ zalicza je do kolumny 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów – „zakup towarów, materiałów”, z uwagi na konieczność odpowiedniego opakowania, gdyż wymienione napoje nie mogą być sprzedane luzem. Tak więc, z uwagi na charakter wymienionych wyżej kubków wraz z wieczkiem, Wnioskodawczyni uważa, że postępuje prawidłowo zaliczając je do kolumny 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów - „zakup towarów materiałów”, stosując się do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi oraz ewidencji przez ryczałtowców § 3 pkt 1 lit. b).

Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że w omawianej sytuacji „odłączenie” kawy, herbaty itp. od opakowania powodowałoby uniemożliwienie sprzedaży tych napojów na wynos. Uważa, że kryterium to ma decydujące znaczenie. W konsekwencji, kubki jednorazowe papierowe wraz z wieczkiem oraz przeźroczyste wraz z wieczkiem Wnioskodawczyni uwzględnia w spisie z natury, o którym mowa w § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że jednorazowe słomki, serwetki gastronomiczne, sztućce, tacki, pojemniki, folia aluminiowa oraz przeźroczysta spożywcza, nie stanowią materiałów podstawowych, gdyż przy świadczeniu wykonywanych przez Nią usług gastronomicznych nie stają się substancją gotowego wyrobu. Nie można ich także zaliczyć do materiałów pomocniczych, gdyż mimo że nie są materiałami podstawowymi i są zużywane w związku z działalnością, to bezpośrednio nie oddają wyrobowi swoich właściwości. Wymienione w zdaniu pierwszym artykuły jednorazowe są zużywane w działalności Wnioskodawczyni w celu wykonania usługi gastronomicznej, ale nie stają się częścią tej usługi. Jednorazowe: słomki, serwetki gastronomiczne, sztućce, tacki, pojemniki, folia aluminiowa oraz przeźroczysta spożywcza nie stanowią także towaru handlowego, ponieważ nie są sprzedawane odrębnie od posiłków. Są ogólnie dostępne dla klientów i ich wartość wliczona jest w cenę posiłku. Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że prawidłowo księguje je w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i nie ujmuje ich w spisie z natury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Przy kwalifikowaniu wydatku w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (…).

Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji obu wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienie tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.).

W świetle § 3 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Materiałami pomocniczymi są natomiast materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia).

Z kolei, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku Nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 ww. rozporządzenia, w świetle którego, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od 15 lutego 2012 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług gastronomicznych – kawiarnia. W podatku dochodowym rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów, metoda uproszczona.

Dla celów prowadzonej działalności Wnioskodawczyni kupuje m.in. jednorazowe kubki papierowe wraz z wieczkiem, przeźroczyste kubki wraz z wieczkiem, które księguje do kolumny 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów – „zakup towarów, materiałów”;

Gdy klient kupuje posiłki, bądź napoje (kawa, herbata, soki, shake) na wynos to pakowane są one w jednorazowe pojemniki, tacki, folie, kubki. Wnioskodawczyni dodatkowo wskazała, że tylko zakupione na wynos napoje (kawa, herbata, soki, shake) w kubkach jednorazowych wraz z wieczkami stanowią część składową zakupionego produktu, gdyż nie da się skonsumować poza lokajem ww. napojów bez ich części składowej, jaką jest kubek wraz z wieczkiem.

Zatem, finalny efekt usługi gastronomicznej jest wyrobem gotowym, zaś materiały zużywane w toku świadczonych usług, które stają się główną substancją (budulcem, elementem) gotowego wyrobu, bądź bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości, zaliczane są odpowiednio do materiałów podstawowych i pomocniczych.

Reasumując, materiały zużywane w toku świadczonych usług gastronomicznych wymienione w punkcie a) przedstawionego opisu stanu faktycznego, tj.: kubki papierowe wraz z wieczkiem oraz przeźroczyste kubki wraz z wieczkiem należy ująć w podatkowej księgi przychodów i rozchodów w kolumnie 10 – „Zakup towarów handlowych i materiałów według cen zakupu”. Materiały te podlegają ujęciu w spisie z natury jako materiały podstawowe.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawczyni, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej obowiązku ujęcia w spisie z natury materiałów wymienionych w opisie stanu faktycznego, tj.: słomek, serwetek gastronomicznych, sztućców, tacek, pojemników, folii aluminiowej oraz przeźroczystej spożywczej, ponieważ zagadnienia te nie były przedmiotem przeformułowanego w uzupełnieniu wniosku pytania.

Celem interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na konkretne pytanie zadane przez wnioskodawcę i wyjaśnienie wątpliwości dotyczących stosowania i wykładni przepisów prawa podatkowego. Treść pytania, determinuje bowiem zakres interpretacji indywidualnej.

Końcowo zaznaczyć należy, że związku z tym, że Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, zastosowanie do Niej znajdują przepisy ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, błędnie określonego przez Wnioskodawczynię jako rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi oraz ewidencji przez ryczałtowców.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.