Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-386/13-4/KS
z 25 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2013 r. (data wpływu 19 sierpnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 14 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

„Spółka” lub „Wnioskodawca” zamierza przeprowadzić przedsięwzięcie inwestycyjne, które ma zostać zrealizowane na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej Podstrefa (dalej również: „SSE”). Grunt, na którym Spółka zamierza przeprowadzić inwestycję, został objęty w styczniu 2013 r. statusem specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o kryterium innowacyjności i jest własnością 100% udziałowca Spółki. Spółka dotychczas nie uzyskała zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE. Spółka planuje pozyskanie stosownego zezwolenia, jednak ma wątpliwości w zakresie uznania niektórych wydatków za koszty kwalifikowane w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Strefowego, co z kolei determinuje maksymalną dostępną wysokość zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z planami inwestycyjnymi Wnioskodawcy, głównym przedmiotem działalności Spółki będzie produkcja elementów „gorącej” części turbin gazowych wykorzystywanych do produkcji prądu elektrycznego oraz świadczenie usług wykonywanych na tych częściach (praca na materiale powierzonym), a także produkcja części do silników lotniczych lub podobnie jak w poprzednim przypadku świadczenie usług na tych częściach - praca na materiale powierzonym.

W ramach planowanego projektu inwestycyjnego na terenie SSE Spółka zamierza dokonać zakupu maszyn i urządzeń wykorzystywanych na potrzeby produkcji, nabyć grunt od 100% udziałowca Spółki (który to fakt (zakup gruntu) został wskazany w uzasadnieniu do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 stycznia 2013 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej - Dz.U. z dnia 30 stycznia 2013 r., poz. 147) oraz całość lub część budynku produkcyjnego bądź też udział w tym budynku.

Zgodnie z pierwotnymi planami inwestycyjnymi Spółka zakładała, iż samodzielnie dokona budowy nowego własnego budynku produkcyjnego, jednakże, mając na uwadze opisane poniżej zmiany czynników ekonomicznych, które zaszły w trakcie procesu rozszerzania SSE, Spółka preferuje nabycie całości lub części budynku produkcyjnego od 100% udziałowca Spółki.

W pierwszej kolejności, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż obecnie nie prowadzi działalności operacyjnej, która zostanie rozpoczęta dopiero po uzyskaniu zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. W związku z długotrwałą procedurą rozszerzania SSE, a w konsekwencji brakiem możliwości zadeklarowania terminu gotowości operacyjnej Spółki w oczekiwanym przez odbiorców produktów Spółki okresie, a także nakładającym się w tym czasie spowolnieniem gospodarczym, część znaczących klientów Spółki wycofała się z wcześniejszych deklaracji w zakresie lokowania zamówień w Spółce.

Obecnie możliwość odzyskania oczekiwanych kontraktów uwarunkowana jest stosunkowo szybkim osiągnięciem gotowości operacyjnej. Mianowicie potencjalni klienci Wnioskodawcy deklarują, iż w sytuacji, kiedy Spółka osiągnie gotowość operacyjną, powrócą do rozmów na temat lokowania zamówień w Spółce - stąd dla Spółki kluczowe jest możliwie szybkie zakończenie inwestycji, co nie jest możliwe w przypadku budowy budynku produkcyjnego przez Spółkę, a jest osiągalne w przypadku nabycia budynku od 100% udziałowca Spółki.

Budynek produkcyjny, którego nabycie jest rozważane przez Wnioskodawcę, jest obecnie wznoszony przez udziałowca Spółki na terenie SSE. Spółka zakłada, że przedmiotowy budynek byłby wykorzystywany w części przez udziałowca Spółki oraz w części przez Spółkę na cele związane z prowadzeniem działalności produkcyjnej. Udziałowiec Spółki działa w Polsce od 2006 r. i obecnie produkuje części do silników lotniczych oraz świadczy usługi na tych częściach, nie wykorzystując jednak w swojej działalności innowacyjnych technologii, jakie objęte są planowaną inwestycją Spółki. Działalność prowadzona przez udziałowca Spółki nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast działalność operacyjna Wnioskodawcy prowadzona na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE zasadniczo będzie korzystała ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Jak wskazano powyżej, udziałowiec Spółki realizuje obecnie inwestycję obejmującą budowę budynku produkcyjnego, co wynika z potrzeb tej spółki w zakresie przestrzeni koniecznej do realizacji prowadzonej przez nią produkcji. Po wzniesieniu przedmiotowego budynku przez spółkę matkę, Spółka zamierza nabyć całość lub część tego budynku lub udziału w nim, a następnie (opcjonalnie) dokonać jego rozbudowy, zachowując przy tym pierwotny kształt projektu inwestycyjnego zakładającego poniesienie w tym zakresie kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych.

Pismem w dniu 18 listopada 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, że:

1. Budynek/część budynku/udział w budynku, który Spółka zakupi będzie nowy w świetle rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm.), tj. w szczególności inwestycja obejmująca budowę omawianego budynku nie została jeszcze zakończona, a także nie został on wcześniej przyjęty jako środek trwały przez jakikolwiek podmiot.
2. Budynek/część budynku/udział w budynku oraz grunt/udział w gruncie zostaną nabyte przez Spółkę po uzyskaniu zezwolenia.
3. Spółka jest przedsiębiorcą innym niż mały i średni przedsiębiorca w rozumieniu § 6 ust. 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm.).
4. Środki trwałe zakupione przez Spółkę zostaną zaliczone do jej składników majątkowych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, które Spółka poniesie na nabycie od udziałowca Spółki całości lub części budynku bądź też udziału w budynku produkcyjnym oraz nabycie całości gruntu lub udziału w gruncie stanowić będą dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Strefowego, co z kolei determinuje maksymalną dostępną wysokość zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście brzmienia § 6 Rozporządzenia Strefowego należy uznać, że pomimo zmiany pierwotnych planów inwestycyjnych zakładających wzniesienie budynku produkcyjnego przez Wnioskodawcę, wydatki, które Spółka poniesie na nabycie od udziałowca Spółki całości lub części budynku bądź też udziału w budynku produkcyjnym oraz nabycie całości gruntu lub udziału w gruncie stanowić będą dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą i w ten sposób wpłyną (powiększą) maksymalną dostępną wysokość zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody (z zastrzeżeniem ust. 4-6) uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika. Natomiast, § 6 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia Strefowego stanowi, że środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zauważyć, że z uwagi na wielkość bezpośrednich i pośrednich udziałowców, Spółka zaliczana jest do grupy dużych przedsiębiorców. Tym samym, warunkiem zaliczenia wydatków na nabycie środków trwałych do kosztów kwalifikowanych jest, aby zakupione przez Spółkę składniki majątku były nowe.

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia Strefowego, aby skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego należy spełnić następujące warunki: utrzymać własność składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz utrzymać inwestycję w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona.

Spółka chciałaby wskazać, że jedynym aktem prawnym określającym warunki uznawania wydatków poniesionych w związku z inwestycją realizowaną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą jest Rozporządzenie Strefowe wydane przez Radę Ministrów na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Literalna wykładnia § 6 Rozporządzenia Strefowego prowadzi do wniosku, że w przypadku przedsiębiorcy innego niż mały i średni za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. stanowią koszt inwestycji,
2. stanowią cenę nabycia/koszt wytworzenia/koszt rozbudowy lub modernizacji określonych kategorii aktywów,
3. zostały poniesione na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
4. zostały poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
5. zostały poniesione na nabycie nowych środków trwałych,
6. nabyte środki trwałe zostaną zaliczone do składników majątku podatnika.
   
   

Jednocześnie, przedsiębiorca obowiązany jest utrzymać własność składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz utrzymać inwestycję w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona (§ 5 ust. 2 Rozporządzenia Strefowego).

W kontekście brzmienia ww. przepisów, zdaniem Spółki, nie ma przeszkód do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków, które zostaną poniesione przez Spółkę po dniu uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE, na nabycie całości lub części budynku bądź udziału w budynku produkcyjnym oraz na nabycie całości gruntu lub udziału w gruncie, znajdujących się na terenie SSE, które w wyniku nabycia stanowić będą własność Spółki.

Zdaniem Spółki, bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż budynek oraz grunt bądź ich część zostaną nabyte od 100% udziałowca Spółki, ponieważ obowiązujące przepisy nie przewidują ograniczenia uniemożliwiającego nabywanie środków trwałych od podmiotów powiązanych ze Spółką. Jednocześnie, dokonując nabycia całości lub części (w tym udziału) nowo powstałego budynku produkcyjnego oraz całości lub części (w tym udziału) gruntu, Spółka poniesie wydatki pozostające w bezpośrednim związku z projektem inwestycyjnym realizowanym na terenie SSE.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, wydatki, które Spółka poniesie na nabycie od udziałowca Spółki całości lub części budynku produkcyjnego bądź też udziału w takim budynku oraz na nabycie całości gruntu lub udziału w gruncie, znajdujących się na terenie SSE stanowić będą dla Spółki wydatki kwalifikowane i w ten sposób wpłyną (powiększą) maksymalną dostępną wysokość zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U z 2007 r. Nr 42, poz. 274). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto na podstawie art. 17 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548).

Stosownie do § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

• kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
• tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
  
  

Przy czym jak wynika z § 3 ust. 4 tegoż rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Ust. 2 § 5 omawianego rozporządzenia stanowi, że warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
2. utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.
   
   

W myśl § 5 ust. 3 rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy przysługuje począwszy od miesiąca, w którym przedsiębiorca rozpoczął ponoszenie kosztów pracy, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w § 3 ust. 6.

Z kolei, w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 i 3, przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (§ 5 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Kwestią będącą przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy wydatki, które Spółka poniesie na nabycie od 100% udziałowca całości lub części budynku bądź też udziału w budynku produkcyjnym oraz nabycie całości gruntu lub udziału w gruncie stanowić będą dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 Rozporządzenia Strefowego, co z kolej determinuje maksymalną dostępną wysokość zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

• ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
• ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
• kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
• ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
• kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
• ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
  
  

Z kolei, § 6 ust. 3 ww. rozporządzenia stanowi, że wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:

1. będą wykorzystane przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną wyłącznie w przedsiębiorstwie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będą ujęte w aktywach tego przedsiębiorstwa i pozostaną w nim przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku przedsiębiorcy małego lub średniego - przez okres co najmniej 3 lat;
2. będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych;
3. będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
   
   

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zakupione przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni, mają być nowe (§ 6 ust. 7 rozporządzenia).

§ 6 ust. 8 rozporządzenia określa, że minimalna wysokość kosztów inwestycyjnych, o których mowa w ust. 1, wynosi 100 tys. euro według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia udzielenia zezwolenia.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

• musi to być koszt inwestycji,
• musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
• musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
• musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
• wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.
  
  

Zgodnie z cytowanymi przepisami ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione między innymi na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych.

Jeżeli więc poniesione przez Spółkę nakłady inwestycyjne na terenie SSE w związku z realizacją inwestycji spełniają wskazane powyżej warunki, stanowią tym samym wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną. W konsekwencji, Spółka będzie uprawniona do uwzględnienia w kalkulacji dostępnego dla niej limitu pomocy publicznej (w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia) kwoty faktycznie poniesionych przez Spółkę wydatków inwestycyjnych (spełniających warunki określone w § 6 Rozporządzenia) w trakcie obowiązywania Zezwolenia.

Z przedstawionego opisu sprawy oraz jego uzupełnienia wynika, że budynek/część budynku/udział w budynku, który Spółka zakupi będzie nowy w świetle rozporządzenia, tj. w szczególności inwestycja obejmująca budowę omawianego budynku nie została jeszcze zakończona, a także nie został on wcześniej przyjęty jako środek trwały przez jakikolwiek podmiot. Ponadto, budynek/część budynku/udział w budynku oraz grunt/udział w gruncie zostaną nabyte przez Spółkę po uzyskaniu zezwolenia. Spółka jest przedsiębiorcą innym niż mały i średni przedsiębiorca w rozumieniu § 6 ust. 8 rozporządzenia. Środki trwałe zakupione przez Spółkę zostaną zaliczone do jej składników majątkowych.

Podsumowując, wydatki, które Spółka poniesie na nabycie od 100% udziałowca Spółki całości lub części budynku bądź też udziału w budynku produkcyjnym oraz nabycie całości gruntu lub udziału w gruncie stanowić będą dla Spółki koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu § 6 Rozporządzenia, co z kolei determinuje maksymalną dostępną wysokość zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy dodać, że wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej w związku z realizacją danej inwestycji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.