2013.12.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-924/13-4/AD
z 30 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z 19 września 2013 r. (data wpływu 25 września 2013 r.) uzupełnionym pismem z 10 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wdrażając zapisy znowelizowanej ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r. poz. 391) Rada Gminy podjęła uchwałę z dnia 27 marca 2012 r. w sprawie rodzaju dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi. W uchwale przyjęto, że Gmina świadczyć będzie dodatkową usługę w zakresie odbierania odpadów polegającą na wyposażeniu nieruchomości w pojemniki do zbiórki poszczególnych rodzajów odpadów. Rada Gminy określiła miesięczne ceny brutto za wyposażenie nieruchomości w pojemniki. Opłata za pojemniki doliczana jest do opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Ponadto uchwała stanowi, że Gmina świadczyć będzie dodatkową usługę polegającą na odbiorze odpadów remontowo-budowlanych. Określono cenę za odebranie 1 m³ odpadów oraz za wyposażenie nieruchomości w pojemnik do zbierania gruzu. Zapotrzebowanie na skorzystanie z usługi dodatkowej zgłaszane jest w formie deklaracji, której wzór stanowi załącznik do uchwały.

W deklaracji stanowiącej załącznik do uchwały pouczono, że w przypadku nie wpłacenia w określonych terminach opłaty za usługi dodatkowe lub wpłacenia jej w niepełnej wysokości, deklaracja stanowić będzie podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zatem spowoduje wszczęcie administracyjnego postępowania egzekucyjnego.

W przepisie art. 6r ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach ustawodawca postanowił, że z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina może pokryć koszty wyposażenia nieruchomości w pojemniki lub worki do zbierania odpadów komunalnych oraz koszty utrzymywania pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym.

Norma kompetencyjna zawarta w art. 6r ust. 4 ustawy nie wskazuje czy w cenie za usługi dodatkowe należy uwzględnić podatek od towarów i usług. Rozwiązania tej kwestii należy szukać w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług. Jednak z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zgodnie z tym przepisem gmina będzie uznana za podatnika VAT w dwóch przypadkach. Po pierwsze, gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jej władczych zadań, a po drugie, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jej zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

PKD 38.11.Z - Zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne
PKD 82.99.Z - Pozostała działalność usługowa, wspomagająca działalności gospodarczej, gdzie indziej nie sklasyfikowana
Zapotrzebowanie na skorzystanie z usługi dodatkowej zgłaszane jest w formie deklaracji, opłata doliczana jest do opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Gmina nie zwiera umowy z osobą korzystająca z usługi dodatkowej.
Osoba zainteresowana obiorem od niej odpadów komunalnych remontowo-budowlanych zgłasza w formie deklaracji zapotrzebowanie na ww. usługę w tut. Urzędzie jednorazowo. Pracownik merytoryczny na tej podstawie zgłasza telefonicznie wybranemu podmiotowi realizującemu na terenie gminy odbiór odpadów komunalnych konieczność i oraz ilość zadeklarowanych odpadów oraz przewidywany termin udostępnienia kontenera. Po wypełnieniu kontenera przedsiębiorca odbiera odpady zgodnie z zawartą z Gminą umową. Po zgłoszeniu wykonania usługi przedsiębiorca powiadamia o tym tut. Urząd. Zgodnie z uchwałą opłata za obiór odpadów remontowo-budowlanych jest sumą opłaty za odbiór 1 m³ - 150 złotych i opłaty za udostępnienie kontenera tj. 5 zł za dobę. Osoba zainteresowana odbiorem odpadów wnosi należną opłatę w terminie 7 dni od daty wykonania usługi.
Odpady remontowo-budowlane ze względu na swoje pochodzenie, tj. od mieszkańców z gospodarstw domowych są odpadem komunalnym w rozumieniu ustawy o odpadach a tym samym podlegają przepisom ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.
Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach powierzyła obowiązek wyposażenia nieruchomości w pojemniki właścicielowi nieruchomości (art. 5 ust. 1 pkt 1). Gmina zgodnie z uchwałą wyposaża w pojemniki do zbiórki odpadów, jedynie osobom, które złożyły stosowną deklarację.
Wysokość opłaty za odbiór odpadów komunalnych określona została odrębną uchwałą i zależna jest od sposobu zbierania odpadów i liczebności danego gospodarstwa domowego. Do tej opłaty doliczana jest opłata za wyposażenie nieruchomości w pojemniki jedynie u osób, które zapotrzebowanie takie zgłosiły w formie deklaracji o usługach dodatkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy opłata za usługi dodatkowe powinna zawierać podatek VAT, który Gmina uznawana za podatnika tego podatku powinna odprowadzić na rzecz Skarbu Państwa?

Ponadto, doprecyzowując pytanie Wnioskodawca poinformował, że dotyczy ono opodatkowania zarówno wyposażania nieruchomości w pojemniki do zbierania odpadów, jak odbioru odpadów remontowo-budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. działania Gminy nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT, gdyż ich realizacja jest zadaniem własnym gminy.

Usługi dodatkowe wykonywane są przez Gminę w ramach zadań własnych nałożonych przepisami ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Zgodnie z przyjętymi uchwałami oraz treścią deklaracji, stanowiącej podstawę wystawienia administracyjnego tytułu wykonawczego, realizacja zadań nie odbywa się na podstawie zawartej z mieszkańcem umowy cywilnoprawnej. Powyższe stanowisko pośrednio znajduje również potwierdzenie w treści przepisu art. 6r ust. 2a cyt. ustawy, który stanowi, że z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina może pokryć koszty wyposażenia nieruchomości w pojemniki lub worki do zbierania odpadów komunalnych oraz koszty utrzymywania pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważy, iż generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba, że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Natomiast na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.) - zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Ponadto, wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Istota problemu sprowadza się zatem do ustalenia, czy Wnioskodawca pobierając opłatę za gospodarowanie odpadami, spełnia wskazaną w art. 15 ust. 6 ustawy przesłankę, tj. czy jest organem władzy publicznej.

Na wstępie należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak „organ władzy publicznej” czy „urzędy obsługujące te organy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku VAT. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem „władza publiczna” czy „organy władzy publicznej”, to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.

Kwestię tę rozważał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010 r., w sprawie o sygn. I FSK 852/09, w którym stwierdził, iż „choć Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieść, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują. W art. 16 ust. 2 Konstytucji ustrojodawca wskazał bowiem, że »Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność«. Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej”.

A zatem, w świetle sformułowań zawartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów NSA z dnia 9 października z 2000 r., sygn. akt OPK 14/00, Sąd stwierdził, iż pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że wdrażając zapisy znowelizowanej ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r. poz. 391) Rada Gminy z dnia 27 marca 2012 r. w sprawie rodzaju dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi. W uchwale przyjęto, że Gmina świadczyć będzie dodatkową usługę w zakresie odbierania odpadów polegającą na wyposażeniu nieruchomości w pojemniki do zbiórki poszczególnych rodzajów odpadów. Rada Gminy określiła miesięczne ceny brutto za wyposażenie nieruchomości w pojemniki. Opłata za pojemniki doliczana jest do opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Ponadto uchwała stanowi, że Gmina świadczyć będzie dodatkową usługę polegającą na odbiorze odpadów remontowo-budowlanych. Określono cenę za odebranie 1 m³ odpadów oraz za wyposażenie nieruchomości w pojemnik do zbierania gruzu. Zapotrzebowanie na skorzystanie z usługi dodatkowej zgłaszane jest w formie deklaracji, której wzór stanowi załącznik do uchwały.

Zapotrzebowanie na skorzystanie z usługi dodatkowej zgłaszane jest w formie deklaracji, opłata doliczana jest do opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Gmina nie zwiera umowy z osobą korzystająca z usługi dodatkowej.

Osoba zainteresowana obiorem od niej odpadów komunalnych remontowo-budowlanych zgłasza w formie deklaracji zapotrzebowanie na ww. usługę w tut. Urzędzie jednorazowo. Pracownik merytoryczny na tej podstawie zgłasza telefonicznie wybranemu podmiotowi realizującemu na terenie gminy odbiór odpadów komunalnych konieczność i oraz ilość zadeklarowanych odpadów oraz przewidywany termin udostępnienia kontenera. Po wypełnieniu kontenera przedsiębiorca odbiera odpady zgodnie z zawartą z Gminą umową. Po zgłoszeniu wykonania usługi przedsiębiorca powiadamia o tym tut. Urząd. Zgodnie z uchwałą opłata za obiór odpadów remontowo-budowlanych jest sumą opłaty za odbiór 1 m³ - 150 złotych i opłaty za udostępnienie kontenera tj. 5 zł za dobę. Osoba zainteresowana odbiorem odpadów wnosi należną opłatę w terminie 7 dni oda daty wykonania usługi.

Odpady remontowo-budowlane ze względu na swoje pochodzenie, tj. od mieszkańców z gospodarstw domowych są odpadem komunalnym w rozumieniu ustawy o odpadach a tym samym podlegają przepisom ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Ustawa o utrzymaniu czystości i porządku w gminach powierzyła obowiązek wyposażenia nieruchomości w pojemniki właścicielowi nieruchomości (art. 5 ust. 1 pkt 1). Gmina zgodnie z uchwałą wyposaża w pojemniki do zbiórki odpadów, jedynie osobom, które złożyły stosowną deklarację.

Wysokość opłaty za odbiór odpadów komunalnych określona została odrębną uchwałą i zależna jest od sposobu zbierania odpadów i liczebności danego gospodarstwa domowego. Do tej opłaty doliczana jest opłata za wyposażenie nieruchomości w pojemniki jedynie u osób, które zapotrzebowanie takie zgłosiły w formie deklaracji o usługach dodatkowych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594, ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2013 r. poz. 1399 ze zm.) w rozdziale 3a - „Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę” wskazano, iż gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy (art. 6c ust. 1 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez wyposażenie nieruchomości w pojemniki służące do zbierania odpadów komunalnych oraz utrzymywanie tych pojemników w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym, chyba że na mocy uchwały rady gminy, o której mowa w art. 6r ust. 3, obowiązki te przejmie gmina jako część usługi w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości w zamian za uiszczoną przez właściciela opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Zgodnie z art. 6c ust. 2 o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

W myśl art. 6h tej ustawy - właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Na mocy art. 6d ust. 1 ww. ustawy - wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany zorganizować przetarg na odbieranie odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 6c, albo przetarg na odbieranie i zagospodarowanie tych odpadów.

Z art. 6j ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wynika, że w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn:

liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, lub
ilości zużytej wody z danej nieruchomości, lub
powierzchni lokalu mieszkalnego

– oraz stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1.

Stosownie do art. 6j ust. 2 ww. ustawy - w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, rada gminy może uchwalić jedną stawkę opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego.

W przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 2, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn liczby pojemników z odpadami komunalnymi powstałymi na danej nieruchomości oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 2 (art. 6j ust. 3 cyt. ustawy).

Rada gminy - zgodnie z art. 6k ust. 1 ww. ustawy - w drodze uchwały:

dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty; dopuszcza się stosowanie więcej niż jednej metody ustalenia opłat na obszarze gminy;
ustali stawkę opłaty za pojemnik o określonej pojemności.

W myśl art. 6l ww. ustawy - rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, termin, częstotliwość i tryb uiszczania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę warunki miejscowe.

Zgodnie z art. 6m ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach - właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych.

W przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana (art. 6m ust. 2 ustawy).

Z art. 6o powołanej ustawy wynika, że w razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze.

Zauważyć należy także, że zgodnie z art. 6q cyt. ustawy w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Mocą art. 6r ust. 1 cyt. ustawy, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Jak wynika z art. 6r ust. 2 ww. ustawy - z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:

odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych;
tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych;
obsługi administracyjnej tego systemu.

Rada gminy określi, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, szczegółowy sposób i zakres świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w szczególności ilość odpadów komunalnych odbieranych od właściciela nieruchomości, częstotliwość odbierania odpadów komunalnych od właściciela nieruchomości i sposób świadczenia usług przez punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych (art. 6r ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 6r ust. 4 ww. ustawy, Rada gminy może określić, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, rodzaje dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokość cen za te usługi.

Odnosząc się zatem do opodatkowania usług dodatkowych polegających na wyposażeniu nieruchomości w pojemniki do zbierania odpadów, jak i odbioru odpadów remontowo -budowlanych, stwierdzić należy, że na mocy powołanych przepisów Gmina jest zobowiązana do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów. Na ich podstawie Rada Gminy podjęła uchwały regulujące zasady gospodarowania odpadami na terenie Gminy. W rezultacie odbiór odpadów na terenie Gminy jest realizowany:

powszechnie, w związku z uiszczaną przez właścicieli nieruchomości opłatą za gospodarowanie odpadami komunalnymi (dalej: „Usługi podstawowe”) oraz
uzupełniająco, w ramach tzw. usług dodatkowych (dalej: „Usługi dodatkowe”), świadczonych na rzecz zainteresowanych mieszkańców, którzy dobrowolnie dokonują zgłoszenia dodatkowych odpadów do wywozu (poprzez deklaracje) i są z tego tytułu obciążeni dodatkową opłatą, niezależną od podstawowej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W związku z powyższymi usługami Gmina nie zawiera z mieszkańcami umów cywilnoprawnych. Usługi dodatkowe świadczone są na podstawie uchwały Rady Gminy w sprawie rodzaju dodatkowych usług świadczonych przez gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów oraz wysokości cen za te usługi, w oparciu o składane przez mieszkańców deklaracje i obejmują:

wyposażeniu nieruchomości w pojemniki do zbiórki poszczególnych rodzajów odpadów,
odbiór odpadów remontowo-budowlanych.

Zatem oprócz odbioru szczególnych kategorii odpadów (remontowo-budowlanych), w Gminie Usługi dodatkowe polegają również na wyposażeniu nieruchomości w pojemniki do odbioru odpadów jedynie osobom, które złożyły deklaracje. Decyzja o uznaniu wskazanych czynności za Usługi dodatkowe stanowi autonomiczną decyzję Gminy. Usługi podstawowe i Usługi dodatkowe w określonym zakresie mają zatem ten sam charakter, tzn. polegają na wywozie odpadów (w tym udostępnianiu pojemników) oraz znajdują swoją podstawę prawną w przepisach ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

W celu realizacji zadań Gmina wyłoni w drodze przetargu przedsiębiorcę odbierającego odpady komunalne oraz określi wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Wobec powyższego, w świetle regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, wskazać należy, że ustalając stawkę opłaty za świadczenie usług dodatkowych i pobierając ją od właścicieli nieruchomości, Gmina występować będzie w pozycji nadrzędnej w stosunku do podmiotów uczestniczących w danej czynności (właścicieli nieruchomości), wykonując zadania z zakresu władzy publicznej określone w przepisach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - art. 7 ust. 1 pkt 3, z którego wynika, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Z powyższego wynika, że Gmina, z tytułu realizacji usług dodatkowych, jako zadania własnego, wyłączona będzie z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. Tym samym Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do usług świadczonych przez Gminę w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowywania tych odpadów (remontowo-budowlanych oraz wyposażeniu nieruchomości w pojemniki), które Gmina traktuje jako usługę dodatkową.

Zatem przedmiotowe czynności, za które Gmina będzie pobierała opłaty, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 6h oraz art. 6r ust. 4 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, nie będą stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, opłata pobierana przez Gminę za usługi dodatkowe polegające na wyposażaniu nieruchomości w pojemniki do zbierania odpadów, jak odbioru odpadów remontowo-budowlanych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin