Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1151/13-2/AO
z 21 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z 21 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazywania materiałów reklamowych i informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazywania materiałów reklamowych i informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. zwana dalej „Spółka” posiada wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu działalności z zakresu produkcji i sprzedaży kosmetyków na rynku tak krajowym jak i międzynarodowym. Wnioskodawca zakupuje drukowane materiały reklamowe i informacyjne typu foldery, katalogi, banery, ulotki, plakaty, torby papierowe, standy, prezentery, displaye, regały, stojaki w celu ich przekazania sieciom sklepów, które nabywają towary handlowe wyprodukowane przez Spółkę. Wszystkie te drukowane materiały informacyjne zawierają albo logo Spółki albo logo/zdjęcie/opis reklamowanego towaru.

Przy nabyciu wspomnianych materiałów Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.

W zależności od jednostkowej ceny nabycia (bez podatku VAT), wyżej wymienionych drukowanych materiałów reklamowych, gdy jednostkowa cena nabycia (bez podatku VAT) przekracza 10 zł, Spółka nalicza podatek VAT od przekazanych materiałów na cele reklamowe, promocyjne (związane z prowadzoną działalnością gospodarczą) swoim kontrahentom. W sytuacji gdy jednostkowa cena nabycia (bez podatku VAT) nie przekracza 10 zł, zakupione drukowane materiały reklamowe informacyjne Spółka wydaje na cele reklamowe, promocyjne (związane z prowadzoną działalnością gospodarczą) swoim kontrahentom korzystając ze zwolnienia na podstawie art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy mimo uchylenia wyłączenia z opodatkowania dla drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (z dniem 1 kwietnia 2013 r.), nieodpłatne przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, podlega opodatkowaniu?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy, wprowadzone od 1 kwietnia zmiany w VAT modyfikują treść art. 7 ust. 3 ustawy o VAT poprzez usunięcie wyłączenia z opodatkowania VAT nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. W związku ze zmianą pojawiły się sprzeczne interpretacje, część doradców podatkowych twierdzi, że skutkuje to obowiązkiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania tych materiałów na zasadzie nieodpłatnej dostawy towarów, inni twierdzą, że drukowane materiały nie są towarem.

W ocenie Spółki nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych, takich jak foldery, katalogi, cenniki, standy, stojaki, prezentery, banery nie ma charakteru dostawy towarów, gdyż materiały te nie wyrażają wartości materialnej, nie mają waloru konsumpcyjnego dla podmiotu otrzymującego, a ich istotą jest jedynie przekazanie informacji/promocja/reklama produktu oferowanego przez Spółkę.

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2011 r. sygn.: I FSK 1201/10, w którym Sąd wskazał, iż: „(...) ulotka reklamowa może być uznana dla potrzeb ustawy o VAT za towar opodatkowany, w sytuacji, gdy zostanie ona zbyta przez wytwarzający ulotki podmiot nabywającemu je kontrahentowi, który następnie przekaże je anonimowym potencjalnym klientom. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny słusznie odróżnił taką sytuację od sytuacji zaistniałej w rozpatrywanej sprawie, kiedy to nieodpłatne przekazanie było sposobem na poinformowanie potencjalnych klientów o produktach przedstawionych w ulotkach. W takiej zatem sytuacji ulotki reklamowe nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o VAT. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowe nie miały wartości konsumpcyjnej.”

Identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 12.04.2013 r. nr IPPP1/443-145/13-2/PR uznając „że nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o podatku od towarów i usług wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przyczyną pozostawania poza zakresem tego podatku tych przekazań jest brak ich konsumpcyjnego charakteru”.

Mając na uwadze koncepcję prezentowaną przez Sądy Administracyjne, opierającą się na weryfikacji konsumpcyjnego charakteru przekazywanych towarów Spółka stoi na stanowisku, iż drukowane materiały reklamowe i informacyjne typu foldery, katalogi, banery, ulotki, plakaty, torby papierowe, standy, prezentery, displaye, regały, stojaki, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł, nie powodują uzyskania korzyści po stronie kontrahenta i nie reprezentują dla niego żadnej wartości materialnej, stanowią jedynie zachętę do korzystania z oferty Spółki, a celem ich przekazania jest reklama i informacja o towarach znajdujących się w ofercie Spółki i zachęta do ich zakupu, a w efekcie zwiększenie obrotów Spółki. Kontrahent nie otrzymuje możliwości korzystania z towaru w sensie ekonomicznym. Należy wskazać, iż drukowane materiały informacyjne i reklamowe nie są przekazywane na cele osobiste osób wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, materiały te przekazane są w celu zwiększenia obrotów Spółki. Nieodpłatne przekazanie wyżej wymienionych materiałów, nie powinno być więc traktowane na zasadzie dostawy towarów i opodatkowane zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o /AT, mimo iż przy ich nabyciu przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania kontrahentom drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych stosownym jest zatem odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Wymienione wyżej materiały reklamowe i informacyjne nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji, z uwagi na fakt, iż pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, ani też nie pojawia się wskutek tego przysporzenie majątkowe.

W świetle powyższego Spółka wnosi o uznanie ze nieodpłatne przekazanie kontrahentom ww. drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Przedmiotowe przekazanie nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ww. ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3 - zgodnie z art. 7 ust. 4 ww. ustawy - rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

W myśl art. 7 ust. 7 ww. ustawy przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych. Wyjątek stanowi przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nabywa drukowane materiały reklamowe i informacyjne typu foldery, katalogi, banery, ulotki, plakaty, torby papierowe, standy, prezentery, displaye, regały, stojaki w celu ich przekazania sieciom sklepów, które nabywają towary handlowe wyprodukowane przez Spółkę. Wszystkie te drukowane materiały informacyjne zawierają albo logo Spółki albo logo/zdjęcie/opis reklamowanego towaru. Przy nabyciu wspomnianych materiałów Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego. Istotą przekazywanych towarów jest przekazanie informacji/promocja/reklama produktu oferowanego przez Spółkę. Przekazywane towary stanowią jedynie zachętę do korzystania z oferty Spółki, a celem ich przekazania jest reklama i informacja o towarach znajdujących się w ofercie Spółki i zachęta do ich zakupu, a w efekcie zwiększenie obrotów Spółki. Kontrahent nie otrzymuje możliwości korzystania z towaru w sensie ekonomicznym.

W związku z nowelizacją ustawy o VAT z dniem 1 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące opodatkowania przekazywanych przez niego nieodpłatnie materiałów reklamowych i informacyjnych swoim kontrahentom (sieciom sklepów).

Należy wskazać, że zmiany wprowadzone od dnia 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług polegają na doprecyzowaniu. Przepis art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. W znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma już mowy o przekazaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko wykorzystywanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o małej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych typu foldery, katalogi, banery, ulotki, plakaty, torby papierowe, standy, prezentery, displaye, regały, stojaki w celu ich przekazania sieciom sklepów, które nabywają towary handlowe wyprodukowane przez Spółkę stosownym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Podatek VAT obciąża zatem konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Materiały reklamowe i informacyjne, o których mowa we wniosku nie stanowią towarów, które mogą podlegać konsumpcji. Pełnią one jedynie funkcję nośnika informacji handlowej, a ich przekazanie ma na celu dotarcie do potencjalnych klientów i przedstawienie im oferty sprzedaży towarów nadających się do konsumpcji w rozumieniu regulacji o VAT. Oznacza to, że odbiorca przekazywanych towarów nie konsumuje ich, nie jest też w wyniku dokonanej dostawy zaspokojona jakakolwiek potrzeba, nie pojawia się również wskutek tego przysporzenie majątkowe. Jak wskazał Wnioskodawca materiały reklamowe i informacyjne typu foldery, katalogi, banery, ulotki, plakaty, torby papierowe, standy, prezentery, displaye, regały, stojaki, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł nie powodują uzyskania korzyści po stronie kontrahenta i nie reprezentują dla niego żadnej wartości materialnej. Stanowią one jedynie zachętę do korzystania z oferty Spółki, a celem ich przekazania jest reklama i informacja o towarach znajdujących się w ofercie Spółki i zachęta do ich zakupu, a w efekcie zwiększenie obrotów Spółki.

Przekazanie wyszczególnionych materiałów następuje wyłącznie w celu eksponowania, reklamowania i sprzedaży towarów produkowanych i dystrybuowanych przez Spółkę. Przekazywane materiały zawierają logo Spółki albo logo/zdjęcie/opis reklamowanego towaru. Przekazania ww. materiałów mają więc związek z działalnością Wnioskodawcy. Wobec stwierdzenia Wnioskodawcy, że kontrahent nie otrzymuje możliwości korzystania z towaru w sensie ekonomicznym należy uznać, że przekazywane materiały reklamowe i informacyjne nie mogą służyć innemu wykorzystaniu przy sprzedaży towarów niż wyłącznie sprzedaż towarów dystrybuowanych przez Wnioskodawcę.

Z uwagi na przedstawione we wniosku okoliczności oraz treść przywołanych przepisów należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych i informacyjnych typu foldery, katalogi, banery, ulotki, plakaty, torby papierowe, standy, prezentery, displaye, regały, stojaki na rzecz sieci sklepów, które nabywają towary handlowe wyprodukowane przez Spółkę nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług skoro ma na celu przekazanie informacji, promocję i reklamę produktu oferowanego przez Wnioskodawcę i dla kontrahenta nie stanowi żadnej wartości materialnej tylko zachętę do korzystania z oferty Spółki. Nieodpłatne przekazywanie materiałów reklamowych i informacyjnych, o których mowa we wniosku, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 zł nie stanowi czynności, z którą ustawa o VAT wiązałaby powstanie obowiązku podatkowego. Niniejsze przekazanie materiałów reklamowych i informacyjnych nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.