Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1159/13-2/AS
z 22 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2013 r. (data wpływu 14 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania klientom w ramach akcji promocyjnych „pakietów” towarów oraz kilku sztuk tych samych towarów, których jednostkowy koszt wytworzenia, bądź cena nabycia nie przekracza 10 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania klientom w ramach akcji promocyjnych „pakietów” towarów oraz kilku sztuk tych samych towarów, których jednostkowy koszt wytworzenia, bądź cena nabycia nie przekracza 10 zł.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca) jest jednym z wiodących podmiotów na rynku, prowadzących działalność w segmencie sprzedaży hurtowej towarów. Z uwagi na okoliczność, iż branża w której działa Wnioskodawca charakteryzuje się dużą konkurencyjnością, Wnioskodawca podejmuje szereg działań marketingowych w zakresie zwiększenia sprzedaży, m.in. sprzedaż premiowa, reklama w środkach masowego przekazu, bannery, plakaty itp.

W celu uatrakcyjnienia własnej oferty w trakcie akcji marketingowych, Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje Klientom drobne prezenty. Cena nabycia, bądź koszt wytworzenia przekazywanego pojedynczego towaru będącego prezentem małej wartości nie przekracza 10 zł.

W związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi przekazanie prezentów małej wartości może przyjąć następujące postaci:

1. Przekazanie „Pakietu” w skład którego wchodzi kilka towarów, przy czym koszt nabycia/wytworzenia pojedynczego towaru nie przekracza 10 zł. Czasami wartość tak „stworzonego” pakietu dla Klienta przekracza wartość 100 zł;
2. Przekazanie kilku takich samych towarów (np. w sytuacji gdy w ramach sprzedaży premiowej Klient kilkakrotnie spełni warunki określone w regulaminie, w związku z czym przysługuje mu gratyfikacja w postaci kilku towarów). Koszt nabycia/wytworzenia pojedynczego towaru nie przekracza 10 zł, natomiast kolektywne przekazanie kilku towarów powoduje, iż zbiorcza wartość przekazywanych towarów może przekroczyć 100 zł.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym opisanym w punkcie nr 1, przekazanie Pakietu, w sytuacji gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia przekazywanych towarów składających się na Pakiet nie przekracza 10 zł, należy traktować jako pozostające poza zakresem opodatkowania VAT przekazania prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT?
2. Czy w stanie faktycznym opisanym w punkcie nr 2 przekazanie, w sytuacji gdy jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia przekazywanych towarów nie przekracza 10 zł, należy traktować jako pozostające poza zakresem opodatkowania VAT przekazania prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, również w przypadkach, gdy jednemu Klientowi przekazana zostaje więcej niż jedna sztuka danego towaru?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy przekazywane w ramach Pakietu towary, nie są ze sobą związane i każdy z nich stanowi wartość sam w sobie, a cena jednostkowa poszczególnych towarów składających się na Pakiet nie przekracza 10 zł, to mimo iż faktycznie następuje jedno przekazanie Pakietu, to dla celów podatku VAT przekazanie to powinno być rozpatrywane jako składające się z wielu wydań „prezentów małej wartości” w rozumieniu ustawy o VAT, a tym samym wydanie takie nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

 przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

 wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, import lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Równocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wynika, iż art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez „prezenty o małej wartości” należy rozumieć przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

 o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

 których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Wnioskodawca chciałby wskazać, iż Ustawodawca definiując pojęcie „prezentu o małej wartości” przedstawił dwie alternatywne sytuacje, gdy przekazywane towary powinno się uznawać za takie prezenty, tj.:

 łączna wartość przekazanego towaru w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób albo

 cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt jego wytworzenia nie przekraczają 10zł.

Innymi słowy, podatnik może uniknąć opodatkowania nieodpłatnego wydania w przypadku „prezentów małej wartości” w dwóch rozłącznych sytuacjach, a nie przy łącznym spełnieniu warunków wynikających z obu sytuacji przewidzianych przez Ustawodawcę.

Taka interpretacja przepisów dotyczących nieodpłatnych wydań „prezentów małej wartości” stoi w zgodzie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zaprezentowanym w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2010 r. (znak IPPP3/443-898/10-4/SM), w której stwierdził, że: „analiza językowa przepisu ust. 4 art. 7 ustawy o VAT nie pozwala na stwierdzenie, iż zamiarem ustawodawcy było połączenie obu dyspozycji i tym samym określenie prezentów o małej wartości poprzez dwie przesłanki których łączne wypełnienie pozwala na zdefiniowanie prezentu jako prezentu małej wartości. Ustawodawca zmierzając bowiem do ustalenia kilku przesłanek wspólnie będących warunkiem zastosowania danej regulacji używa do tego celu odpowiednich łączników albo słowa „łącznie” lub jego synonimów (…) W cytowanym powyżej art. 7 ustawy o VAT takie stwierdzenia nie zostały użyte. Oznacza to, że literalne brzmienie analizowanego przepisu prowadzi do wniosku iż wskazanych przesłanek nie należy rozpatrywać łącznie jako części składowych jednego warunku wyłączenia dokonywanych wydań z opodatkowania VAT”.

Dodatkowo stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w literalnej wykładni przepisów dotyczących „prezentów małej wartości”. W art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT ustawodawca użył pojęcia towaru w liczbie pojedynczej, w przeciwieństwie do przepisu art. 7 ust 4 pkt 1 ustawy o VAT, który już takiego odniesienia do towaru w liczbie pojedynczej nie zawiera.

Odnosząc się do pojęcia „jednostkowa” cena Ustawodawca daje wprost do zrozumienia że intencją ustawodawcy było powiązanie przekazania z ceną pojedynczego towaru. Należy zwrócić uwagę iż zgodnie z definicją zawartą w Słowniku PWN (http://sjp.pwn.pl/slownik) „jednostkowy” oznacza odniesienie do pojedynczej rzeczy.

Jak zostało opisane w stanie faktycznym, Pakiety składają się z kilku towarów, przy czym cena jednostkowa nabycia pojedynczego towaru nie przekracza 10 zł, a każdy z towarów będący poniekąd częścią składową pakietu stanowi towar, który może samodzielnie stanowić „prezent małej wartości” i być przekazany bezpośrednio Klientowi. Stworzenie przez Wnioskodawcę Pakietu, na który składa się kilka towarów jest w zasadzie podyktowane ekonomią i stanowi ułatwienie dla osób odpowiedzialnych u Wnioskodawcy za promocję i marketing, w tym za wszelkie nieodpłatne wydania towarów w ramach prowadzonych akcji promocyjno-marketingowych skierowanych do klientów a mających przede wszystkim na celu zachęcenie klientów do dokonywania zakupów w sklepach należących do Wnioskodawcy.

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie towaru którego koszt nabycia, czy w sytuacji gdy nie można określić kosztu nabycia, koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, nawet w sytuacji gdy w ramach jednego wydania należy traktować jako pozostające poza zakresem opodatkowania VAT przekazania prezentów o małej wartości zgodnie z art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, również w przypadkach gdy jednemu klientowi przekazana zostaje więcej niż jedna sztuka danego towaru.

W zakresie uzasadnienia swojego stanowiska, Wnioskodawca chciałby wskazać, iż wszelkie powołane powyżej w punkcie pierwszym przepisy prawa podatkowego oraz ich interpretacja mają analogiczne zastosowanie w opisanym w punkcie drugim stanie faktycznym.

Uwzględniając powyższe, w przypadku, gdy cena jednostkowa/koszt wytworzenia przekazywanego nieodpłatnie Klientowi towaru nie będzie przekraczała 10 zł, wówczas Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do opodatkowywania VAT takiego przekazania. Zasada ta będzie miała zastosowanie także w sytuacji, gdy na rzecz jednego Klienta (w związku np. z wielokrotnym spełnieniem warunków wynikających z właściwego regulaminu sprzedaży premiowej) zostanie przekazana większa ilość takich towarów.

Powyższe znajduje również swoje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów np. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 października 2011 r., nr IPPP3/443-1337/11-2/RD, uznano, iż „(...) konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu. W świetle powyższego oraz mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy należy stwierdzić, iż bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę jednemu podmiotowi towarów oraz status tego podmiotu, z uwagi na fakt, że jednostkowa wartość nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.”

Dodatkowo Wnioskodawca chciałby wskazać opinię Rzecznika Generalnego Nila Jaaskinena, przedstawioną w dniu 15 kwietnia 2010 r. w sprawie toczącej się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej – C-581/08 EMI Group Ltd przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Reyenue Customs, w której to Rzecznik stwierdził, iż: „Nie dostrzegam żadnego niebezpieczeństwa przekazywania prezentów przez podatników w nieuzasadnionych ilościach, jeśli działają oni istotnie dla celów wykonywania działalności. Reguły i zasady ogólne dotyczące kontroli podatkowej, nadużywania prawa oraz oszustw podatkowych są wystarczające, aby przezwyciężyć próby obejścia wymogu „małej wartości w przypadku prezentów zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT” (teza 101).”

Podsumowując, w myśl art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, nieodpłatne przekazywanie towarów w formie prezentów o małej wartości, nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest fakt, iż cena (lub koszt wytworzenia) przekazywanych łącznie towarów przekracza kwotę 10 zł, bowiem kluczowym jest jednostkowa cena (koszt wytworzenia) pojedynczego prezentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 2 pkt 6 ustawy, stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Generalnie zatem, z uwagi na treść art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest także przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie inne darowizny, o ile przy zakupie, imporcie lub wytworzeniu tych towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. prezenty o małej wartości oraz próbki, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmuje szereg działań marketingowych w zakresie zwiększenia sprzedaży, m.in. sprzedaż premiowa, reklama w środkach masowego przekazu, bannery, plakaty. W celu uatrakcyjnienia własnej oferty w trakcie akcji marketingowych, Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje klientom drobne prezenty. W związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi przekazanie prezentów małej wartości może przyjąć postaci:

1. przekazanie „pakietu” w skład którego wchodzi kilka towarów, przy czym koszt nabycia/wytworzenia pojedynczego towaru nie przekracza 10 zł. Czasami wartość „pakietu” przekracza 100 zł;
2. przekazanie kilku takich samych towarów, których jednostkowy koszt nabycia/wytworzenia nie przekracza 10 zł, natomiast zbiorcza wartość może przekroczyć 100 zł.
   
   

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy ww. nieodpłatne przekazania podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że w świetle przytoczonych przepisów, nie jest opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia określony w momencie przekazywania towaru nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł, to podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Spełnienie zatem którejkolwiek z powyżej wskazanych przesłanek pozwala na nieopodatkowanie nieodpłatnych wydań. Uznać więc należy, że konstrukcja przewidziana w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy zakłada, że jeżeli wartość jednostkowa wydawanego towaru nie przekracza 10 zł, jego wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu niezależnie od tego komu zostały wydane towary i czy podatnik prowadzi ewidencję obdarowanych, o której mowa w pkt 1 analizowanego przepisu.

Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http:/sjp.pwn.pl/słownik/) „jednostkowy” oznacza odnoszący się do pojedynczej rzeczy. Natomiast według definicji ze Słownika PWN Biznes (http:/biznes.pwn.p1) „koszt jednostkowy” to koszt całkowity przypadający na jednostkę produkcji.

W odniesieniu do nieodpłatnie przekazywanych „pakietów” należy zatem rozstrzygnąć, czy jest to zestaw kilku towarów, czy też jeden towar – produkt złożony.

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny [Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.] częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Natomiast stosownie z art. 47 § 3 kodeksu cywilnego przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Zatem kilka pojedynczych towarów może być uznane za „pakiet” rzeczy stanowiący jeden produkt złożony jedynie wówczas, gdy pomiędzy towarami wchodzącymi w jego skład istnieje wyraźne powiązanie o charakterze funkcjonalnym oraz fizycznym w taki sposób, że tworzą całość gospodarczą.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przekazywane w ramach „pakietu” towary: „nie są ze sobą związane i każdy z nich stanowi wartość sam w sobie”. W związku z tym uzasadnione jest stwierdzenie, że przekazywanie nieodpłatnie opisanego we wniosku „pakietu” towarów, należy uznać za przekazanie kilku niezależnych od siebie towarów, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie przekracza 10 zł. Ponadto „pakiety” przekazywane są w ramach akcji marketingowych, więc na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W konsekwencji, nieodpłatnie przekazanie w ramach akcji marketingowej „pakietu”, w skład którego wchodzą niepowiązane ze sobą funkcjonalnie i samodzielne gospodarczo towary, których jednostkowy koszt wytworzenia lub cena nabycia nie przekracza 10 zł, stanowi przekazanie prezentów o małej wartości i nie podlega opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

W odniesieniu do nieodpłatnie przekazywanych kilku takich samych towarów, których jednostkowy koszt nabycia/wytworzenia nie przekracza 10 zł, natomiast zbiorcza wartość może przekroczyć 100 zł, należy zauważyć, że przepis art. 7 ust. 4 ustawy w żaden sposób nie odnosi się do łącznej wartości towarów przekazanych w ramach pojedynczego wydania danej osobie, nie zawiera także limitu łącznej ceny nabycia/łącznych kosztów wytworzenia towarów przekazywanych jednorazowo jednej osobie. Fakt, że towary w ramach jednorazowych nieodpłatnych przekazań wydawane są po kilka sztuk towaru, o łącznej cenie nabycia przekraczającej 100 zł jest bez znaczenia, gdyż analiza gramatyczna przepisu art. 7 ust. 4 ustawy prowadzi do wniosku, że cenę nabycia należy odnosić do pojedynczego towaru. Zatem warunkiem koniecznym i wystarczającym do zaliczenia danych wydań do prezentów o małej wartości i tym samym nieopodatkowania ich, jest jednostkowa cena nabycia przekazywanych towarów, określona w momencie przekazania towaru, nieprzekraczająca kwoty 10 zł netto. Ponadto przekazanie towarów następuje w ramach akcji marketingowych, a więc następuje na cele związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W konsekwencji należy stwierdzić, że bez względu na ilość przekazywanych przez Spółkę klientowi w ramach akcji marketingowej towarów, z uwagi na fakt, że jednostkowa wartość nabycia (koszt wytworzenia) tych towarów nie przekracza 10 zł, nieodpłatne ich wydanie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.