Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-767/13-2/KC
z 12 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13.08.2013 r. (data wpływu 19.08.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towaru niewspólnotowego za niepodlegającej opodatkowaniu na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.08.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towaru niewspólnotowego za niepodlegającej opodatkowaniu na terytorium Polski.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma słowacka U., s.r.o. (dalej „Spółka” lub „U.”) jest podmiotem z siedzibą na Słowacji, zarejestrowanym również dla celów podatku VAT w Polsce. W ramach swojej działalności, U., działając jako słowacki podatnik VAT, zakupiła węgiel od amerykańskiej firmy, z uzgodnionymi warunkami dostawy FOB Baltimore, USA. Przedmiotowa transakcja udokumentowana jest fakturą wystawioną dla U., jako słowackiego podatnika VAT.

Przedmiotowe towary są transportowane transportem morskim z Baltimore USA do Polski do portu w Świnoujściu. Po dostarczeniu towarów do portu w Świnoujściu, ale przed dopuszczeniem ich do obrotu na terytorium Unii Europejskiej (dalej „UE”), U. planuje sprzedać część przetransportowanego węgla do czeskiego kontrahenta zarejestrowanego dla celów podatku VAT w Polsce, z uzgodnionymi warunkami dostawy FCA Świnoujście, Polska. Jednocześnie czeski kontrahent Spółki planuje odsprzedać przedmiotowe towary do kolejnego czeskiego podmiotu, który na własny koszt przetransportuje towary z Polski do Czech. Ostatni podmiot będzie odpowiedzialny za przeprowadzenie odprawy celnej importowej w Czechach.

Przedmiotowe, zakupione od amerykańskiej firmy i przewiezione z USA towary, nie będą w żadnym przypadku dopuszczone do obrotu w Polsce, tj. odprawa celna importowa w zakresie tych towarów odbędzie się w Czechach, tj. po przetransportowaniu ich z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa towarów, dokonana pomiędzy U. a jej czeskim kontrahentem, przed dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium UE, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy;

Opisane w stanie faktycznym transakcje, nie będą wywoływać konsekwencji prawnopodatkowych z perspektywy VAT w polskich rozliczeniach VAT U. Takie konsekwencję mogą wywoływać jedynie czynności, które prowadzą do konsumpcji towarów na terytorium kraju. W opisanym stanie faktycznym mimo tego, że praktycznie towary będą znajdowały się fizycznie na terytorium Polski, nie będą podlegały obrotowi wspólnotowemu i nie będą mogły być przedmiotem konsumpcji w Polsce (co Spółka szczegółowo opisuje poniżej).

W opinii Spółki, z racji objęcia towarów przywożonych do kraju procedurą tranzytu i jednoczesnym brakiem dopuszczenia w Polsce towarów do obrotu na terytorium UE, przy przywozie towarów na terytorium Polski, pomimo spełnienia definicji importu towarów, nie dojdzie do powstania obowiązku podatkowego (kwestia ta została szczegółowo omówiona w pkt 1 poniżej).

Fakt ten będzie powodował, iż także sprzedaż przez U. przedmiotowych towarów niedopuszczonych do obrotu na terenie UE nie będzie wywoływał konsekwencji z perspektywy polskich rozliczeń VAT (argumentacja w tym zakresie została szczegółowo przedstawiona w pkt 2 poniżej).

1.1 Brak powstania obowiązku podatkowego przy przywozie towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, dalej: „Ustawa o VAT”), import towarów na terytoriom kraju stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Natomiast import towarów, zgodnie z polskimi przepisami o VAT, rozumiany jest jako przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7 Ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 26a ust. 1 Ustawy o VAT miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 26a ust. 2 Ustawy o VAT, w przypadku gdy towary zostaną objęte, z momentem ich wprowadzenia na terytorium UE, jedną z następujących procedur lub przeznaczeń celnych:

1. procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń,
2. procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
3. procedurą składu celnego,
4. procedurą tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed nadaniem przeznaczenia celnego,
5. przeznaczeniem - wprowadzenie towarów do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego

- miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom i przeznaczeniom.

Co do zasady, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego - art. 19 ust. 7 Ustawy o VAT.

W myśl art. 201 ust. 1 pkt a i b Wspólnotowego Kodeksu Celnego, dług celny w przywozie powstaje w wyniku dopuszczenia do obrotu towaru podlegającego należnościom przywozowym lub objęcia takiego towaru procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. Nadto, zgodnie z art. 19 ust. 9 Ustawy o VAT, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Wskazane w tym przepisie opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze są to pozataryfowe środki polityki celnej, które mimo że nie są cłami pełnią podobną funkcję. Opłaty te nakładane są w UE na towary przywożone spoza Wspólnoty i obejmują tylko niektóre towary. Opłaty te mają na celu ograniczenie napływu na terytorium UE towarów, których nadmierny dopływ mógłby być szkodliwy dla polityki gospodarczej UE. W tym miejscu należy podkreślić, iż towar będący przedmiotem pytania, tj. węgiel kamienny, nie podlega ani ww. opłatom wyrównawczym, ani też innym opłatom o podobnym charakterze.

Należy przy tym zaznaczyć, iż zgodnie z art. 91 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego procedura tranzytu zewnętrznego, którą objęte są towary będące przedmiotem pytania wniosku, pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym UE towarów niewspólnotowych, niepodlegających w tym czasie należnościom celnym przywozowym i innym opłatom ani środkom polityki handlowej.

Wobec powyższego, objęcie towaru procedurą tranzytu nie powoduje powstania długu celnego oraz nie powoduje powstania obowiązku zapłaty innych należności, chyba że towar objęty jest obowiązkiem zapłaty opłat wyrównawczych lub im podobnych należności, które co do zasady nie mają charakteru powszechnego.

Zatem, zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury tranzytu na terytorium Polski nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu tych towarów.

W przedstawionych okolicznościach sprawy istotnym jest, iż sprzedaż towarów przez U. następuje przed zakończeniem procedury tranzytu. Spółka pragnie jednak zauważyć, iż w świetle powyżej przepisów, przywóz towarów na terytorium Polski, pomimo spełnienia przytoczonej definicji importu towarów, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego na terenie Polski. Wynika to z brzmienia przepisów celnych oraz przepisów Ustawy o VAT określających miejsce importu oraz moment powstania obowiązku podatkowego przy imporcie towarów.

W opisanym stanie faktycznym, wprowadzenie towarów na terytorium kraju i objęcie ich procedurą tranzytu, będzie w świetle powyższych regulacji, z punktu widzenia VAT, neutralne podatkowo.

Czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, dodatkowo ze względu na fakt, iż nie będzie ona prowadziła do konsumpcji towarów na terytorium kraju - rozumianej jako nabycie towarów niewspólnotowych i wprowadzenie ich do obrotu na terytorium kraju (tj. Polski) w celu dalszej odsprzedaży na terenie Polski.

Podobne stanowisko zostało przedstawione też w piśmiennictwie - Dyrektywa VAT 2006/112/WE.

Komentarz 2011 pod redakcją J. Martini str. 241, gdzie wskazano, iż: „Pojęcie importu towarów oznacza przywóz towarów do danego kraju z zagranicy, celem wewnętrznego wykorzystania towarów”.

Obowiązek podatkowy w związku z importem towaru, powstawałby dopiero w momencie, gdy towarom nadane zostałoby inne przeznaczenie celne, powodujące powstanie długu celnego (np. dopuszczenie do obrotu w UE). Niemniej, jak Spółka wskazała, w opisanej sytuacji do dopuszczenia do obrotu nie będzie dochodzić na terytorium Polski, zważywszy na dalszą wysyłkę towarów w procedurze tranzytu do innego kraju UE.

W konsekwencji, pomimo tego, że opisany przez Spółkę przywóz towarów z państwa trzeciego będzie wypełniał definicję importu z art. 2 ust. 7 Ustawy o VAT, ze względu na brak powstania obowiązku podatkowego, nie wywoła on skutków z perspektywy rozliczeń podatku VAT Spółki.

1.2. Brak skutków prawnych odsprzedaży towarów niedopuszczonych do obrotu.

Zdaniem Spółki, w drodze analogii do kwestii opisanej w pkt 1 należy przyjąć, że odsprzedaż towaru, który nie został dopuszczony do obrotu na terytorium Polski i finalnie ma zostać dostarczony w procedurze tranzytu do innego kraju UE, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

W tym miejscu wskazać należy, że podatek VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. W tym wypadku, określenie miejsca świadczenia (dostawy), determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia (dostawy) jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Przez terytorium kraju należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 Ustawy o VAT).

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego powyżej artykułu wynika, że w przypadku gdy, kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie, Na podstawie ust. 3 tegoż artykułu, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

1. poprzedza wysyłkę łub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
   
   

Natomiast stosownie do postanowień ust. 4 wskazanego artykułu, w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 Ustawy o VAT, przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium UE.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT wskazuje, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną, lub zerową stawkę celną.

Z kolei z art. 33 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, iż podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, a więc kwoty podatku z tytułu importu.

W opinii Spółki, ze wskazanych powyżej regulacji (zwłaszcza art. 22 ust. 4 Ustawy o VAT) wynika, iż w przypadku importu towarów pierwszą dostawą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, jest dostawa dokonywana przez podmiot, który jest podatnikiem z tytułu importu towarów, w kraju importu lub zaimportowania tych towarów.

Zatem, zdaniem Spółki, dostawa, której przedmiotem będzie towar niedopuszczony do obrotu na terytorium UE, który zostanie objęty procedurą tranzytu, nie może zostać potraktowana jako transakcja podlegająca opodatkowaniu VAT w Polsce, i nie będzie powodowała konsekwencji w zakresie polskich rozliczeń VAT Spółki.

Z treści wniosku wynika, iż podmiotem, który dokona odprawy importowej będzie nabywca końcowy i przedmiotowa odprawa zostanie dokonana w Czechach. W związku z powyższy w opinii Spółki dokonana przez nią dostawa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. Dopiero dostawa dokonana przez nabywcę końcowego będzie podlegać opodatkowaniu VAT, przy czym w świetle regulacji polskich, dostawa ta będzie opodatkowana w Czechach. Stanowisko Spółki jest w tym zakresie zgodne ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wyrażonym w Interpretacji Indywidualnej z dnia 7 kwietnia 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-73/12-2/JS).

„Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż - jak wskazał Wnioskodawca - podatnikiem z tytułu importu towarów będzie ostateczny odbiorca - polski kontrahent, zatem uregulowania zawarte w art. 22 ust. 4 ustawy nie będą miały zastosowania. W takim przypadku transakcję dostawy przez Wnioskodawcę towaru na rzecz polskiego kontrahenta, będącego jednocześnie importerem towaru należy uznać - zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego.

Reasumując, w świetle powołanych przepisów, dokonywana przez Wnioskodawcę dostawa przedmiotowego towaru na rzecz podmiotu mającego swoją siedzibę w Polsce (Spółka B) nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce. Wobec powyższego Zainteresowany nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu jej dokonania.”

Analogiczne stanowisko w podobnej sprawie zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w Interpretacji Indywidualnej z dnia 9 lipca 2012 r. (sygn. ILPP2/443-386/10/l2-S/ISN).

„Stwierdzić zatem trzeba, że objęcie towaru procedurą tranzytu, nie powoduje powstania długu celnego oraz nie powoduje powstania obowiązku zapłaty innych należności, chyba że towar objęty jest obowiązkiem zapłaty opłat wyrównawczych lub im podobnych należności, które co do zasady nie mają charakteru powszechnego. W konsekwencji zastosowanie do towarów pochodzących z państw trzecich procedury celnej tranzytu nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w przypadku dostawy przed dokonaniem ostatecznej odprawy celnej.

W przedstawionych okolicznościach sprawy istotnym jest, iż sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę następuje przed zakończeniem procedury tranzytu…”

Podsumowując, transakcja polegająca na sprzedaży towarów niedopuszczonych do obrotu na terytorium kraju, jak w opisanym stanie faktycznym, nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, w szczególności ze względu na brak konsumpcyjnego charakteru transakcji, który warunkuje opodatkowanie VAT, brak powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów i finalnie poprzez brak możliwości uznania opisywanej dostawy towarów za podlegającą opodatkowaniu VAT w świetle art. 22 ust. 4 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z artykułu 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, że dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia), czyli miejsca opodatkowania danej czynności. Zatem, jego określenie ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia państwa, w którym powstanie obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu bądź zwolnieniu od podatku w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostały wykonane w danym państwie, a ściślej te czynności, które zostały uznane za wykonane w danym miejscu. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Określenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich. Jak już wskazano powyżej, miejsce świadczenia wskazuje jednocześnie państwo, w którym dana czynność winna zostać opodatkowana.

Z kolei w art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem z siedzibą na Słowacji, zarejestrowanym również dla celów podatku VAT w Polsce. W ramach swojej działalności, działając jako słowacki podatnik VAT, zakupił węgiel od amerykańskiej firmy, z uzgodnionymi warunkami dostawy FOB Baltimore, USA. Przedmiotowa transakcja udokumentowana jest fakturą wystawioną dla Wnioskodawcy jako słowackiego podatnika VAT.

Towary są transportowane transportem morskim z Baltimore USA do Polski do portu w Świnoujściu. Po dostarczeniu towarów do portu w Świnoujściu, ale przed dopuszczeniem ich do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca planuje sprzedać część przetransportowanego towaru do czeskiego kontrahenta zarejestrowanego dla celów podatku VAT w Polsce, z uzgodnionymi warunkami dostawy FCA Świnoujście Polska. Jednocześnie, czeski kontrahent planuje odsprzedać przedmiotowe towary do kolejnego czeskiego podmiotu, który na własny koszt przetransportuje towary z Polski do Czech. Zatem to ostatni podmiot będzie odpowiedzialny za przeprowadzenie odprawy celnej importowej w Czechach.

Zakupione od amerykańskiej firmy i przewiezione towary, nie będą w żadnym przypadku dopuszczone do obrotu w Polsce, tj. odprawa celna importowa w zakresie tych towarów odbędzie się w Czechach, tj. po przetransportowaniu ich z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE.

W związku z tak przedstawionym stanem sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy dostawa towarów, dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a czeskim kontrahentem, przed dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium UE, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Przez import towarów - zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Należy jednocześnie wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega tylko import na terytorium Polski.

Na podstawie art. 19 ust. 7 ustawy, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego, z zastrzeżeniem z zastrzeżeniem ust. 8 i 9.

W przypadku objęcia towarów procedurą celną: uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych, odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, przetwarzania pod kontrolą celną - obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje z chwilą objęcia towarów tą procedurą. (ust. 8 art. 19)

Jeżeli import towarów objęty jest procedurą celną: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat. (ust. 9 art. 19)

Kwestie powstania długu celnego uregulowane są w art. 44 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks celny stosowany od 1.11.2013 r., gdzie podaje się w ust. 1, że dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia niewspólnotowych towarów podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

1. dopuszczenie do swobodnego obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;
   
2. odprawa czasowa z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.
   
   

Z kolei w ust. 2 tego samego artykułu stwierdza się, że dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

Przedmiotowe towary, pomimo że zostaną wprowadzane na terytorium Polski, objęte będą procedurą tranzytu zewnętrznego i nie spowoduje to powstania długu celnego.

Z dniem 1 kwietnia 2013 r. utracił moc obowiązującą art. 36 ustawy, gdzie stwierdzano, że w przypadku gdy towary zostały objęte, na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, procedurą składu celnego, tranzytu, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń i towary te przestały podlegać tym procedurom na terytorium kraju, uważało się, iż import tych towarów został dokonany na terytorium kraju. W miejsce tego przepisu wprowadzony został art. 26a ustawy, który jednoznacznie określa zasady ustalania miejsca importu towaru.

Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku gdy towary zostaną objęte z momentem ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej jedną z następujących procedur lub przeznaczeń celnych:

1. procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń,
   
2. procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych,
   
3. procedurą składu celnego,
   
4. procedurą tranzytu, w tym także składowaniem czasowym przed nadaniem przeznaczenia celnego,
   
5. przeznaczeniem - wprowadzenie towarów do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego
   

- miejscem importu takich towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary te przestaną podlegać tym procedurom i przeznaczeniom.(art. 26a ust. 2

Warto w tym miejscu przywołać przepisy celne, zgodnie z którymi, w art. 144 ust. 1 lit. a Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. ustanawiające wspólnotowy kodeks celny, stwierdza się, że procedura tranzytu zewnętrznego pozwala na przemieszczanie towarów niewspólnotowych z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty, przy czym towary te nie podlegają:

1. należnościom celnym przywozowym;(…)
   
   
   

Mając na uwadze powyższe, słusznie Wnioskodawca uznał, że objęcie towaru procedurą tranzytu nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu importu. Tym samym, czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT w Polsce.

Wnioskodawca, wprowadzony na terytorium Polski, lecz nie dopuszczony do obrotu na terenie UE towar, zamierza sprzedać swojemu czeskiemu kontrahentowi. Jak wskazano w opisie sprawy, to ostateczny nabywca towaru, jako czeski podatnik, dokona zaimportowania towaru na terenie Czech. Wnioskodawca sprzeda towar, znajdujący się na terenie Polski, lecz będzie on towarem niewspólnotowym. Jak wskazano powyżej, zastosowanie procedury celnej tranzytu, skutkuje tym, że towar mimo, iż znajduje się na terytorium celnym UE, to nie podlega obrotowi na tym terytorium, a co za tym idzie nie może być przedmiotem konsumpcji w tym państwie.

Mając na uwadze powyższe, skoro objęcie towaru niewspólnotowego procedurami bądź przeznaczeniami celnymi na terytorium Polski, skutkuje "przeniesieniem" miejsca świadczenia dla importu towarów do innego państwa niż państwo wprowadzenia towarów, zatem wszelkie czynności dokonywane przed dopuszczeniem takiego towaru do obrotu, skutkują ich nieopodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, dostawa towarów, dokonana pomiędzy Wnioskodawcą a czeskim kontrahentem, przed dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium UE, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.