Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1142/13-4/TR
z 5 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 29 listopada 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 lutego 2014 r. nr ILPB2/415-1142/13-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 12 lutego 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 14 lutego 2014 r.), zaś w dniu 19 lutego 2014 r. (data nadania 17 lutego 2014 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Organem stanowiącym i kontrolnym w jednostce samorządu terytorialnego jest rada; w mieście i gminie jest to rada miejska. Radny w związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich realizuje określone zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego, między innymi: decyduje o finansach miasta i gminy poprzez uchwalanie budżetu i jego zmian, rozstrzyga o inwestycjach, decyduje o gospodarce przestrzennej, mieszkaniowej, o porządku publicznym i bezpieczeństwie obywateli, podejmuje decyzje z zakresu ochrony zdrowia, pomocy społecznej, edukacji publicznej oraz kultury i kultury fizycznej, reprezentuje miasto i gminę w spotkaniach i konferencjach, itp.

Aby właściwie wypełniać zadania radni uczestniczą w szkoleniach związanych z działalnością jednostki samorządu terytorialnego. Koszt udziału radnego w szkoleniu opłacany jest w całości ze środków budżetu miasta i gminy. Ponadto, przewodniczący rady miejskiej korzysta ze służbowego telefonu komórkowego dla celów wykonywania zadań w organie stanowiącym miasta i gminy. Telefon komórkowy przewodniczącego w całości stanowi koszt funkcjonowania organu stanowiącego i kontrolnego rady miejskiej i finansowany jest z budżetu miasta i gminy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszt udziału radnych w szkoleniach, w związku z pełnieniem funkcji publicznej z tytułu wykonywania mandatu radnego oraz korzystanie ze służbowego telefonu komórkowego stanowić będzie dla radnego przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy miasto i gmina (Wnioskodawca) jest zobowiązana do pobrania zaliczki podatku dochodowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy radni wykonują czynności i realizują zadania związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Szkolenia pozwalają na bieżąco podnosić wiedzę i kompetencje radnych, co tym samym ma wpływ na jakość ich pracy, a także jakość pracy organu stanowiącego i kontrolnego, jakim niewątpliwie jest rada miejska.

Radny, realizując zadania wynikające z tytułu pełnienia mandatu, powinien posiadać niezbędną wiedzę oraz dostęp do bieżących informacji, aby móc podejmować trafne decyzje, ważne dla społeczności lokalnej. W tym celu radni uczestniczą w szkoleniach z zakresu działalności samorządu terytorialnego oraz korzystają z telefonów służbowych.

Z art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich.

Art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy zwalnia z opodatkowania diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów otrzymywanych przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł i wykazuje się w PIT-R w poz. 33, a w przypadku przekroczenia limitów w poz. 32.

Diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem (radny, sołtys) również są zwolnione do kwoty 2.280 zł - art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Zainteresowanego (gminy), wiedza zdobyta na szkoleniach służy de facto jednostce samorządu terytorialnego i w związku z tym koszt takiego szkolenia ponoszony przez gminę nie jest wynagrodzeniem, nieodpłatnym świadczeniem radnego stanowiącym podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Analogicznie do powyższego, koszt telefonu komórkowego przewodniczącego rady ponoszony przez gminę również nie jest wynagrodzeniem – nieodpłatnym świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uczestnictwo radnych w szkoleniach finansowanych ze środków budżetu gminy oraz korzystanie ze służbowego telefonu komórkowego, jeżeli wiąże się to z wykonywaniem funkcji mandatu radnego należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków.

Ponadto zakres uczestnictwa radnych w szkoleniu i korzystanie z telefonu komórkowego nie zostały unormowane żadnym zarządzeniem; przyjmowane są przez gminę jako koszty funkcjonowania rady miejskiej.

Powyższe wydatki, w ocenie Wnioskodawcy (gminy) nie generują po stronie radnych przychodu i nie stanowią wynagrodzenia w rozumieniu art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie stanowią kosztów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Te wydatki poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organu jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tego organu.

W odpowiedzi na pytanie pierwsze, mając na uwadze powyższe, koszt udziału radnych w szkoleniach, w związku z pełnieniem funkcji publicznej z tytułu wykonywania mandatu radnego oraz korzystanie ze służbowego telefonu komórkowego nie będzie stanowić dla radnego przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Co za tym idzie w odpowiedzi na pytanie drugie zainteresowany (miasto i gmina) nie jest zobowiązany do pobrania zaliczki podatku dochodowego.

Wnioskodawca (urząd miasta i gminy) podał, że z uwagi na rozbieżność stanowisk w wydawanych przez dyrektorów izb skarbowych interpretacjach indywidualnych, pobiera podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń przekazywanych radnym z tytułu ich uczestnictwa w szkoleniach, traktując koszty szkolenia jako stanowiące dla radnego nieodpłatne świadczenie, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zidentyfikował jako źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwa jako obywatel zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Z wniosku wynika, że radni miejscy w związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich realizują określone zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego. Aby właściwie wypełniać zadania, radni uczestniczą w szkoleniach związanych z działalnością jednostki samorządu terytorialnego. Koszt udziału radnego w szkoleniu opłacany jest w całości ze środków budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Ponadto, przewodniczący rady miejskiej korzysta ze służbowych telefonów komórkowych dla celów wykonywania zadań w organie stanowiącym miasta i gminy.

Zakres świadczeń jakie przysługują radnemu z tytułu wykonywania funkcji radnego ściśle określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 ww. ustawy organami gminy są:

1. rada gminy;
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Rada gminy wybiera ze swego grona przewodniczącego i 1-3 wiceprzewodniczących bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu tajnym (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Radny obowiązany jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gminy. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami oraz ich organizacjami, a w szczególności przyjmuje zgłaszane przez mieszkańców gminy postulaty i przedstawia je organom gminy do rozpatrzenia, nie jest jednak związany instrukcjami wyborców (art. 23 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z wykonywaniem mandatu radny korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 ww. ustawy).

Na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ww. ustawy).

Rada gminy przy ustalaniu wysokości diet radnych bierze pod uwagę funkcje pełnione przez radnego (art. 25 ust. 8 ww. ustawy).

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy tym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku odchodnym od osób fizycznych – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zaznaczyć należy, że dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy jakim jest rada gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych obowiązków radnych należy zaliczyć korzystanie przez nich z telefonów komórkowych przekazanych im nieodpłatnie. Podobnie należy potraktować wartość szkoleń zorganizowanych przez gminę, w których radny będzie uczestniczył. Wydatki gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Te wydatki poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni. Zatem, jako takie, wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Oczywistym bowiem jest, że korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanych narzędzi jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wartości wskazanych we wniosku świadczeń w postaci finansowania: uczestnictwa radnych w szkoleniach, a także korzystania przez ww. osoby (w szczególności przez przewodniczącego rady miejskiej) ze służbowego telefonu komórkowego, nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należałoby zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane we wniosku świadczenia nie są przychodem podatkowym dla wskazanych osób.

W konsekwencji, do tego rodzaju świadczeń nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego z rzeczonych tytułów na Zainteresowanym nie ciążą obowiązki płatnika tegoż podatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.