INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej przychodu u pracownika - jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami - jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

„A” wchodzi w skład struktury spółki „B” S.A. (dalej: „B” lub Spółka). „A” jest nowoczesną walcownią, przetwarzającą elektrolitycznie rafinowaną miedź katodową na walcówkę miedzianą i wyroby z miedzi beztlenowej o stabilnej jakości, spełniające wysokie wymagania producentów kabli, przewodów elektrycznych i producentów przemysłu elektrotechnicznego. „A” przerabia na walcówkę miedziane katody z dwóch hut „B” (codziennie około 1000 ton).

„B” jest przedsiębiorstwem z ponad 50-letnią tradycją, które zatrudnia ponad 18 tys. pracowników. W skład wielooddziałowego przedsiębiorstwa, oprócz „A”, wchodzi Centrala oraz 9 oddziałów, w tym 3 zakłady górnicze i 2 kolejne huty. Działalność Spółki ogranicza się w głównej mierze do kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi, produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Podstawowa produkcja „B” jest w pełni zintegrowanym technologicznie procesem, w którym produkt końcowy jednej fazy technologicznej stanowi półprodukt wykorzystywany w kolejnej fazie. Dlatego właściwa komunikacja i współpraca między oddziałami a także wewnątrz oddziałów jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania Spółki. Ze względu na wielkość, rozmieszczenie w różnych lokalizacjach, a także wielooddziałowy charakter Spółki proces integracji między oddziałami oraz między pracownikami wymaga od Spółki podjęcia docelowych działań w tym kierunku.

Co więcej, Spółka przykłada dużą wagę do dbania o swoją kulturę organizacyjną, a tradycje górnicze oraz hutnicze kultywowane są ze szczególną starannością. Takie tradycje wiążą się ze specyfiką tych zawodów i kształtują zasady współżycia społecznego wśród ich przedstawicieli. Przyjęły się one na co dzień w życiu oddziałów „B”, a podtrzymywane są dzięki różnym uroczystościom rocznicowym, świętom okolicznościowym oraz imprezom towarzyszącym. Organizacja imprez łączących kwestie związane z prowadzeniem zaawansowanego i wielooddziałowego przedsiębiorstwa z elementami integracyjnymi (wydarzenia biznesowo-integracyjne) stanowi również wyraz poszanowania wieloletnich zwyczajów i obyczajów branżowych, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-hutniczą.

Spółka organizuje różnego rodzaju wydarzenia biznesowo-integracyjne dla pracowników w celu zwiększenia zaangażowania w pracy, a także kultywowanie tradycji Spółki tak ważnych dla prawidłowego jej funkcjonowania. Efektem takich imprez jest zgodna współpraca między oddziałami i identyfikacja pracowników z tradycjami i celami Spółki. Celem organizacji tych spotkań nie jest generowanie przysporzenia po stronie pracownika. To pracodawca odnosi tu główną korzyść, bo dzięki narzędziom jakimi są spotkania wewnątrzfirmowe ma możliwość budowania kultury organizacyjnej - kluczowego elementu sukcesu Spółki i jednego z jej priorytetów, a także możliwość zwiększenia efektywności współpracy międzyoddziałowej i wewnątrzoddziałowej.

Jednym z celów organizacji imprez jest osiągnięcie korzyści biznesowych, a ostatecznie zwiększenie przychodów operacyjnych „B” poprzez: motywację pracowników i tym samym maksymalizację ilości i jakości efektów ich pracy, zwiększenie rozpoznawalności Spółki w gronie nie tylko pracowników, ale także ich rodzin, znajomych, dostawców, podwykonawców i innych odbiorców, którzy mogli chociażby dowiedzieć się o spotkaniach lub nawet w nich uczestniczyć w określonych przypadkach, promocję Spółki jako potencjalnego pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Co do zasady, od pracowników oczekuje się uczestnictwa w imprezach, choć nie zawsze jest ono obowiązkiem. Uczestnictwo w spotkaniach należy natomiast do obowiązków pracowniczych niektórych uczestników (np. dla kadry kierowniczej).

Podsumowując, imprezy takie są konieczne z perspektywy prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej, a czas poświęcony na nie przez pracowników przynosi wymierne korzyści dla Spółki.

Mając na uwadze powyższe, „A” jest organizatorem imprez biznesowo-integracyjnych o zróżnicowanym charakterze, szczególnie majowych uroczystości związanych z tradycją (...). Dzień (…) od lat jest okazją do wyróżnień dla najlepszych pracowników oraz podkreślenia sukcesów działalności gospodarczej „A” w branży hutniczej.

Wnioskodawca organizuje m.in. następujące imprezy:

Akademie zakładowe i centralne (wręczanie odznaczeń).

Imprezy związane z wręczaniem nagród przyjmują formę uroczystych akademii, w trakcie których wygłaszane są przemówienia i podziękowania dla pracowników za wkład w rozwój Spółki oraz wręczane są odznaczenia. Tego typu uroczystości są wpisane w wieloletnie tradycje hutnicze i podkreślają znaczenie tej branży. Najważniejszym elementem związanym z organizowanymi akademiami jest przekazanie wyróżnionym odznaczeń, zegarków i statuetek ściśle związanych z wykonywaną przez nich pracą. Uczestnikami akademii, oprócz wyróżnionych pracowników Wnioskodawcy są inni pracownicy „B” oraz goście specjalni niebędący pracownikami, co sprzyja promocji biznesowej „B”. Dla wyróżnionych oraz kierowników i dyrektorów oddziałów przygotowywane są imienne zaproszenia. Udział w akademiach jest nieodpłatny dla uczestników bowiem udział w niej stanowi wyróżnienie, a jej

finansowanie pochodzi ze środków własnych Wnioskodawcy, w tym z dotacji udzielanej przez Centrala (kwietna dekoracja i catering).

K/C oddziałowy i centralny.

Wydarzenia biznesowo-integracyjne związane z obchodami święta hutników, takie jak C czy K oraz inne spotkania okolicznościowe organizowane z okazji Dnia (…) mają na celu utrzymanie tradycji, wzmocnienie identyfikacji pracowników ze Spółką oraz znaczenia branży hutniczej. Ponadto, element promocyjny tego wydarzenia służy celom biznesowym Wnioskodawcy.

Katalog osób uczestniczących w imprezach związanych z Dniem (…) jest zróżnicowany i zależy od rodzaju imprezy. W przypadku K/C udział w nim biorą nie tylko pracownicy „A”, ale także pozostałych oddziałów „B”, a także osoby z zewnątrz, co sprzyja celom biznesowym Spółki.

Istotnym elementem K/C są drobne podarunki przekazywane ich uczestnikom, zazwyczaj przyjmujące postać okolicznościowych kufli. Tradycją bowiem jest, że napoje podczas imprez pije się z kufli projektowanych każdorazowo na określoną K. Udział w imprezie jest nieodpłatny, a impreza finansowana jest z dotacji udzielanej przez Centralę.

Wnioskodawca nie ewidencjonuje obecności dla powyższych imprez ze względów praktycznych. Ogólne koszty organizacji (wynajem sali, dekoracje sali, śpiewniki, przebranie dla osób prowadzących, ubezpieczenie, ochrona, usługa gastronomiczna, nagłośnienie, zespół muzyczny, transport) co do zasady mają charakter ryczałtowy. Biorąc pod uwagę zmienną liczbę osób uczestniczących oraz niemożność oceny stopnia skorzystania z dostępnych elementów spotkania (nie jest prowadzona ewidencja np. skonsumowanych potraw) Wnioskodawca nie jest w stanie w żaden sposób określić poziomu faktycznych korzyści/uczestnictwa (nie zna precyzyjnie ich zakresu, ilości, rodzajów) dla poszczególnych osób uczestniczących w spotkaniu. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje podczas tych wydarzeń świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić np. kufle.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprezy) po stronie pracowników Wnioskodawcy powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany obliczyć i pobrać zaliczkę na PDOF...
2. Czy w przypadku gdy Wnioskodawca przekazuje konkretnym pracownikom indywidualnie oznaczone świadczenia w ramach organizowanych wydarzeń biznesowo-integracyjnych, stanowią one przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany pobrać od pracowników zaliczkę na PDOF...
3. Czy Wnioskodawca jest obowiązany wystawić informację PIT-8C dla uczestników wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, którzy nie są pracownikami Wnioskodawcy zgodnie z art. 42a ustawy o PDOF...
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu uczestnictwa w wydarzeniach, takich jak opisane w stanie faktycznym, organizowanych przez Wnioskodawcę (w stosunku do kosztów ogólnych organizacji imprez) po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu PDOF.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, indywidualnie oznaczone świadczenia, skierowane do konkretnego pracownika stanowią przychód ze stosunku pracy, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, o ile przychód z tego tytułu nie będzie zwolniony na podstawie przepisów ustawy o PDOF.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C uczestnikom wydarzeń, takich jak opisane w stanie faktycznym, niebędącym pracownikami Wnioskodawcy jedynie w przypadku gdy możliwe jest ustalenie przychodu po stronie tych uczestników. Ponadto, jeżeli przychód z tytułu świadczeń indywidualnie oznaczonych można ustalić lecz spełnia on warunki określone w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF (jak ma to miejsce w opisanym stanie faktycznym), jest to przychód zwolniony z opodatkowania. W takim przypadku Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 1

Brak realnego przysporzenia po stronie pracownika.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wyżej przedstawione imprezy organizowane przez Wnioskodawcę służą opisanym w stanie faktycznym celom Spółki, a w konsekwencji to pracodawca odnosi korzyści z ich organizacji z perspektywy prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Korzyści te Wnioskodawca osiąga poprzez integrację pracowników oraz ich motywowanie, a także promocję Spółki oraz wzmacnianie znaczenia branży hutniczej.

Celem Wnioskodawcy nie jest przekazanie świadczenia pracownikom, a udział w imprezie nie stanowi dla pracownika dodatkowego benefitu mającego walor finansowy. Wręcz przeciwnie, to Wnioskodawca oczekuje od pracowników uczestnictwa w imprezie, co wiąże się z ograniczeniami narzuconymi pracownikom w dysponowaniu czasem wolnym od pracy. Co więcej zdarza się, że pracownik nie może bądź nie chce skorzystać z oferowanych atrakcji, a bierze udział w imprezie ze względu na oczekiwania pracodawcy. Korzyści niektórych pracowników mogą być więc ograniczone.

Ponadto, wydarzenia organizowane przez Wnioskodawcę zawierają elementy biznesowe. Podczas niektórych imprez ma miejsce np. zaprezentowanie sytuacji i osiągnięć „A”, planów na następne okresy, czy dyskusja na temat obecnej sytuacji w „A”. Akademie zakładowe są okazją do spojrzenia na działalność „A” przez pryzmat sukcesów jej pracowników. Podobnie K/C jest wydarzeniem biznesowo-integracyjnym o dużej wartości promocyjnej dla Spółki, podczas którego w nieformalnej atmosferze podkreślane są osiągnięcia i znaczenie Wnioskodawcy w branży hutniczej zarówno wśród pracowników jak i na zewnątrz. We wszystkich imprezach korzyść pracownika występuje „przy okazji” realizacji celu Wnioskodawcy jakim jest integracja wielooddziałowego przedsiębiorstwa i jej wartość jest niemożliwa do oszacowania. W związku z powyższym charakterem organizowanych wydarzeń, nie można uznać, iż hipotetyczna wartość uczestnictwa w nich stanowi przysporzenie dla uczestników w rozumieniu ustawy o PDOF (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń, o których mowa w dalszej części wniosku).

Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca uważa, że sam udział pracowników w wydarzeniu biznesowo-integracyjnym (K/C centralne, Akademia zakładowa i centralna) nie rodzi dla nich skutków podatkowych, ponieważ nie jest on w stanie ustalić jakie konkretne świadczenia otrzymali (z wyjątkiem indywidualnie oznaczonych świadczeń). W efekcie nie jest również możliwe ustalenie wartości realnego przysporzenia z tego tytułu, które należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy. Ponadto, Wnioskodawca nie prowadzi listy obecności i nie wie, którzy pracownicy biorą udział w danej imprezie. W związku z powyższym, imprezy te są świadczeniem, z którego pracownik może skorzystać w dowolnym wymiarze lub w ogóle z niego nie skorzystać, a zakresu w jakim ze świadczenia pracownik skorzystał nie można ustalić.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

W przypadku Centralnych K/C, czy Akademii zakładowej centralnej organizowanych przez Wnioskodawcę, ponosi on koszty ogólne organizacji związane m.in. z dekoracją sali, oprawą muzyczną, nagłośnieniem, transportem i usługami gastronomicznymi. „A” ponosi również koszty związane z zaangażowaniem własnych pracowników w organizację tych imprez (np. wybór wyróżnionych pracowników), które to koszty są trudne do określenia. Wszystkie te koszty mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń przez poszczególnych uczestników. Brak jest podstaw do ustalenia przychodu dla konkretnego pracownika z tytułu kosztów ogólnych, które ponosi pracodawca. Koszty te nie mają bowiem bezpośredniego przełożenia na wartość świadczeń otrzymanych, dlatego obliczenie tej wartości nie jest możliwe na ich podstawie.

Należy również zwrócić uwagę, iż otrzymanie świadczenia musi być przypisane konkretnemu pracownikowi, aby podlegało ono opodatkowaniu. Wynika to z przepisów art. 3 ust. 1 ustawy o PDOF, zgodnie z którym podatnikiem w PDOF jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie jest w stanie określić czy ani w jakim stopniu dany uczestnik skorzystał z dostępnych świadczeń takich jak poczęstunek i inne świadczenia ogólne skierowane do szerokiej grupy osób, a nie przyporządkowane określonym uczestnikom. Co więcej, niemożliwym jest ustalenie lub ewidencjonowanie, którzy z pracowników uczestniczyli w wyżej opisanych imprezach dla pracowników. Nie do pogodzenia zarówno z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jak i z zasadą praworządności byłaby teza, iż podatek należy zapłacić od świadczenia jedynie postawionego do dyspozycji pracowników, a tym samym od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet gdy przychód nie został otrzymany. Warto tutaj również zwrócić uwagę, iż co do zasady, każdy pracownik korzysta ze świadczeń w różnym stopniu. Niewykluczona jest też sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu firmowym, ale z różnych przyczyn nie korzysta z oferowanych przez organizatora świadczeń.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń, ani liczby uczestników, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia (oprócz świadczeń indywidualnych, o których mowa w dalszej części wniosku). W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów ogólnych imprezy. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych organizacji nie stanowi dla pracowników przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że przedstawiony wyżej pogląd jest zgodny z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, wskazującą, że przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia, zgodnie z treścią przepisów ustawy o PDOF.

Znajduje to potwierdzenie, m.in. we wskazanych niżej wyrokach sądów administracyjnych:

• Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 14 kwietnia 2011 r., sygn.: akt II FSK 2147/09: „Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela tezę, iż przychód nie może zostać hipotetycznie przypisany en bloc (grupie podatników czy też - w rezultacie przeprowadzenia prostej operacji matematycznej - jednemu podatnikowi). Przeciwnie, powinien on poddawać się weryfikacji w sensie możności jego wyliczenia i skonkretyzowania. Tylko taki punkt widzenia odpowiada zasadom określonym w art. 2 i art. 217 Konstytucji RP”;
• Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Rz 95/11: „Przepis art. 11 ust. 1 u. PDOF, warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. W przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Niewykluczona jest sytuacja, iż pracownik bierze udział w spotkaniu jubileuszowym, ponieważ takie jest oczekiwanie pracodawcy, ale z różnych przyczyn nie korzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń”;
• Wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1256/11: „Nie jest zatem rzeczą ani sądów, ani organów podatkowych zastępowanie ustawodawcy w tworzeniu przepisów prawa. Skoro ustawodawca nakazuje określenie wartości nieodpłatnego świadczenia dla celu ustalenia przychodu według ceny jego zakupu (czyli zgodnie z tą ceną), to niedopuszczalne jest ustalanie tej wartości w inny sposób. Jeżeli ceny takiej nie da się ustalić w odniesieniu do pracowników korzystających z tego rodzaju świadczeń (otrzymujących nieodpłatne świadczenie), to brak jest podstawy do uwzględnienia w podstawie opodatkowania przychodu ze stosunku pracy w odniesieniu do tych pracowników”;
• Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 868/13:
  „przychodem pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń mogą być jedynie świadczenia faktycznie otrzymane, których wartość bezspornie możliwa jest do ustalenia”;

• Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1064/11: „Okoliczności stanu faktycznego zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wyraźnie wskazują na brak możliwości przypisania konkretnemu pracownikowi skonkretyzowanej wartości świadczenia jakie otrzymał, czego konsekwencją - przy zaaprobowaniu stanowiska wnoszącego skargę kasacyjną - mogłoby być opodatkowanie wartości świadczeń, które przez podatnika nie zostały otrzymane. Istotą natomiast podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania”;
• Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1828/11: „Należało zatem uznać, że Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowej wykładni art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. i trafnie zastosował wskazane przepisy do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy. Słusznie uznał, że nieodpłatne świadczenie dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników, w sytuacji kiedy nie można ustalić, którzy pracownicy i w jakim zakresie korzystali z tego świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie pracownika. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania”;
• Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., sygn. akt III Sa/Wa 61/13: „Dla spełnienia więc norm prawnych cytowanych przepisów, zdaniem Sądu, nie jest wystarczające uczestnictwo w imprezie integracyjnej bez względu na to czy pracodawca wydaje pracownikowi polecenie uczestniczenia w niej czy też uczestnictwo ma charakter dobrowolny. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania”.
  
  

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach, wydawanych przez Ministra Finansów, w tym m.in. w:

• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-421/10/13-S/TW: ,,Reasumując, z uwagi na brak możliwości zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń nie stanowi dla pracowników źródła przychodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”;
• Interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 sierpnia 2013 r., sygn. IBPBII/1/415-561/13/HK: „Zatem w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik ze świadczeń korzystał czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie można bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość.”
  
  

Wnioskodawca jest świadomy, iż powyższe wyroki i interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników osadzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast przedstawiane w nich stanowisko świadczy o aktualnym, jednolitym podejściu sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w przedmiotowej kwestii i w ocenie Wnioskodawcy powinny one zostać uwzględnione w ramach oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Podobne twierdzenia zostały także zawarte w wyroku WSA w Łodzi (sygn. I SA/Łd 911/12) z 3 października 2012 r., w którym Sąd podniósł, że: „Nie sposób też zaakceptować poglądu organu interpretacyjnego, wedle którego orzeczenia sądów administracyjnych, potwierdzające prezentowane przez skarżącą we wniosku o interpretację stanowisko, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości objętego wnioskiem zagadnienia, pomimo iż stanowią one cenne źródło co do wykładni prawa, nie stanowią one źródła prawa i jako dotyczące indywidualnej sprawy nie są wiążące w tej sprawie. Ten pogląd organu pozostaje w sprzeczności z treścią art. 14e § 1 Op, wedle którego minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną jeśli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Skoro zatem na gruncie tego przepisu Minister Finansów obowiązany jest zmienić już podjętą interpretację celem uwzględnienia orzecznictwa sądowego, to tym bardziej jest obowiązany uwzględnić to orzecznictwo przy wydawaniu interpretacji.”

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również wypowiedź Ministra Finansów na temat imprez integracyjnych opublikowana dnia 23 września 2013 r.:

„Nasze interpretacje wskazały już, że w przypadkach, w których jest możliwość wyodrębnienia zindywidualizowanego świadczenia, należy określić przychód pracownika. Jeśli natomiast nie ma takiej możliwości, to nie można mówić o świadczeniu i przychodzie.”

Zarówno powyższe wyroki, indywidualne interpretacje podatkowe, jak i przytoczona wypowiedź Ministra Finansów świadczą o słuszności stanowiska Wnioskodawcy, że sam udział pracownika w opisanych w stanie faktycznym wydarzeniach biznesowo-integracyjnych nie może stanowić dla niego przychodu zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, a tym samym Wnioskodawca jako płatnik nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania zaliczki na PDOF z tego tytułu.

Ad.2

Zgodnie z wcześniej przytoczonym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF przychodem podatnika jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze. Świadczenie otrzymane podlegające opodatkowaniu PDOF ma miejsce jeśli możliwe jest określenie i przyporządkowanie danego świadczenia konkretnemu podatnikowi, a także określenie wartości tego świadczenia.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca oferuje pracownikom szereg świadczeń, których wartości nie można przyporządkować konkretnym osobom. Świadczenia te związane są z kosztami ogólnymi organizacji wydarzeń biznesowo-integracyjnych, które mają charakter ryczałtowy. Jednocześnie Wnioskodawca oferuje również świadczenia indywidualne, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić. Do takich świadczeń należą podarunki okolicznościowe wręczane podczas K/C Centralnego oraz podarunki wręczane podczas Akademii zakładowej i centralnej (statuetki, zegarki). W tym przypadku Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Wszystkie te wyżej wymienione świadczenia mają wartość faktyczną, a nie hipotetyczną (statystyczną, szacunkową), ponadto fakt otrzymania tych świadczeń jest bezsporny. Nie ma więc wątpliwości co do tego czy dany pracownik skorzystał z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po stronie pracownika powstaje przychód podlegający opodatkowaniu, a na Wnioskodawcy jako płatniku ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia zaliczki na PDOF od tego przychodu z zastosowaniem odpowiednich zwolnień przewidzianych w ustawie o PDOF. Należy podkreślić, że istnieje znacząca różnica pomiędzy świadczeniami indywidualnymi, a świadczeniami ogólnymi, która ma decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania przychodów związanych z tymi świadczeniami.

W związku z powyższym - zdaniem Wnioskodawcy - poniesiony koszt udziału pracowników w wydarzeniu biznesowo-integracyjnym będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy tylko w tej części, w jakiej świadczenie na rzecz pracownika będzie zindywidualizowane, tj. imiennie adresowane, otrzymane przez niego i konkretne.

Ad.3

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF przychodem są „Inne źródła”. Katalog przychodów z innych źródeł określony w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności”.

Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w tym przepisie a nie mieszczące się w innych kategoriach przychodów, ściśle określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o PDOF.

W ocenie Wnioskodawcy do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF należy zaliczyć także przychody otrzymane przez osoby niebędące pracownikami „A”, a które uczestniczyły w organizowanych przez nią imprezach, (w tym pracownicy innych oddziałów „B” oraz goście z zewnątrz, którzy są zapraszani na K/C centralny oraz Akademie zakładowe i centralne) jeśli można byłoby uznać, że taki przychód w ogóle powstał.

W myśl art. 42a ustawy o PDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń z wyżej wskazanych „innych źródeł” przychodów, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację PIT-8C o wysokości przychodów.

Natomiast, zgodnie z wcześniej przywołanym art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika. Ustawodawca rozróżnia tutaj wyraźnie wartości pieniężne, które wystarczy że będą postawione do dyspozycji podatnika, od świadczeń w naturze, które muszą być otrzymane, aby stanowiły przychód.

Biorąc zatem pod uwagę, że w przypadku K/C centralnego oraz Akademii zakładowych i centralnych ponoszone koszty ogólne mają charakter ryczałtowy i są niezależne zarówno od liczby osób uczestniczących w imprezie jak i od faktu skorzystania oraz stopnia skorzystania z danych świadczeń brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego uczestnika imprezy kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez Wnioskodawcę kosztów ogólnych organizacji tych imprez pomimo prowadzenia ewidencji uczestników.

Powyższe stanowisko potwierdzają argumenty przedstawione szczegółowo we wcześniejszej części wniosku, a także przytoczone wyroki sądów administracyjnych oraz indywidualne interpretacje podatkowe.

Podsumowując, w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości poszczególnych świadczeń, co więcej nie jest również możliwe przypisanie uczestnikom konkretnego świadczenia. W ocenie Wnioskodawcy w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretną osobę, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnej osoby kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez organizatora kosztów wydarzenia biznesowo-integracyjnego. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Spółkę kosztów udziału w imprezie nie stanowi dla uczestnika przychodu podatkowego, a po stronie organizatora nie powstają obowiązki informacyjne, wynikające z art. 42a ustawy o PDOF. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez uczestnika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

W efekcie Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C w zakresie dotyczącym kosztów ogólnych z powodu braku możliwości ustalenia czy konkretna osoba uczestniczyła w imprezie okolicznościowej uzyskała w związku z tym świadczenie oraz jaka jest jego wartość.

Powyższe stanowisko potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB2/415-518/12-2/LS), gdzie organ wskazał, że „Reasumując, stwierdzić należy, iż z tytułu uczestnictwa pracowników Spółki w imprezach okolicznościowych nie powstał po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Spółka zobowiązana jest doliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zorganizowane przez Spółkę imprezy okolicznościowe nie zostały skierowane tylko do pracowników, ale do szerokiego kręgu odbiorców, tj. pracowników Spółki oraz zaproszonych gości takich jak przedstawiciele władz firm współpracujących i władz lokalnych zaproszonych w imię budowania dobrej współpracy. Po stronie zaproszonych gości również nie powstanie przychód, zatem brak jest podstaw do wystawienia PIT-8C.”

Natomiast w zakresie świadczeń indywidualnych, które są przypisywane konkretnym osobom i których wartość można określić (np. kufle, podarki okolicznościowe), Wnioskodawca jest w stanie stwierdzić, które osoby otrzymały świadczenie, a także określić jego wartość. Wartość wydawanych podarunków jest wartością faktyczną, a nie hipotetyczną. Nie ma więc wątpliwości co do tego czy dana osoba skorzystała z określonego świadczenia, ani co do określenia wartości świadczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku świadczeń oznaczonych takich jak podarunki okolicznościowe wręczane podczas K należy odnieść się do art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF, który wskazuje, że wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń z innych źródeł otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł.

Możliwość stosowania art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy O PDOF w powyższym stanie faktycznym wynika z faktu, iż K z okazji Dnia (…) jak i same kufle okolicznościowe zawierają w sobie element promocyjny. Wiążą się z promocją samej marki Spółki jako czołowego przedstawiciela branży hutniczo-górniczej. Jednym z celów organizacji tych imprez jest wzmacnianie znaczenia tej branży oraz rozpoznawalności Spółki. Ponadto, kufle są podarunkiem symbolicznym, a ich wartość nie przekracza kwoty 200 zł.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy przychód osób niebędących pracownikami Wnioskodawcy z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń podczas K/C centralnego korzysta ze zwolnienia z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o PDOF, a tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany wystawić informacji PIT-8C jeśli wartość świadczeń otrzymanych nie przekracza 200 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej przychodu u pracownika jest nieprawidłowe, w części dotyczącej przychodu u osób niebędących pracownikami jest nieprawidłowe, w części dotyczącej zwolnień z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, że ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl bowiem przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, że przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, że w przypadku organizowania przez pracodawcę spotkań o charakterze integracyjnym o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w tym spotkaniu integracyjnym oraz atrakcjach zapewnionych podczas tego spotkania, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z spotkania. Tak więc, jeżeli pracownik nie weźmie udziału w spotkaniu to nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym nie powstanie u niego przychód podatkowy.

Organizowanie spotkań o charakterze integracyjnym nie jest koniecznością wynikającą z przepisów powszechnie obowiązującego prawa.

Natomiast wzięcie udziału przez pracownika w takim spotkaniu, zorganizowanym i sfinansowanym przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez tego pracownika nieodpłatnego świadczenia, którego wartość ustala się według zasad określonych w cytowanym wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w spotkaniu zaoferowanym im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanym spotkaniu, którego koszty pokrywa pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy.

Nadmienić należy, że ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w spotkaniu, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania imprezy nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

W przedmiotowej sytuacji możliwe będzie ustalenie uczestników imprez, które adresowane są do określonej grupy osób jak i kosztów ponoszonych w związku z ich zorganizowaniem, co pozwoli na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie.

Samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnioną osobę - wzięcie udziału w zorganizowanej imprezie - będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która weźmie w niej udział. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, że dana osoba świadczenia nie otrzymała. Jest to tylko problem organizacyjny możliwy do rozwiązania.

Fakt, że świadczenie kierowane jest do szerokiego grona osób, nie wyklucza możliwości określenia przychodu otrzymanego przez konkretną osobę. Wnioskodawcy, skoro ma zapewnić świadczenia i atrakcje zaproszonym osobom (np. konsumpcję), znana jest ilość osób (choćby potencjalna), do których skierowano zaproszenie do uczestnictwa w imprezie. Wnioskodawca zatem winien jedynie określić konkretne osoby, które uczestniczyły w imprezie.

Zatem ustalenie przychodu u poszczególnych uczestników jest sprawą oczywistą, nawet jeżeli zapłata za usługi obce nastąpi w sposób zryczałtowany i nie będzie określała jednostkowej ceny tego świadczenia. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje albo czy uczestniczy w całości imprezy, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie.

Zaakcentować należy, że stanowisko takie potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96. Sąd stwierdził w nim, że „ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.”

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje spotkanie o charakterze integracyjnym poniesie koszty związane ze zorganizowaniem tego spotkania, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (…).

Zatem, przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przypadku organizacji imprez o charakterze integracyjnym, pracownikom Spółki z tytułu udziału w tych imprezach należy przypisać przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i od łącznego dochodu z tytułu wypłaconego wynagrodzenia w danym miesiącu obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy.

Należy przy tym wskazać, że jedynie u pracowników, u których uczestnictwo w spotkaniach ma charakter obowiązkowy, nie powstaje przychód ze stosunku pracy. Pracownicy bowiem uczestnicząc w tych spotkaniach będą wykonywać swoje obowiązki pracownicze.

Stąd też nieprawidłowym jest stanowisko Wnioskodawcy stanowiące, że w przypadku uczestnictwa w wydarzeniach, o których mowa we wniosku, przychód powstanie tylko i wyłącznie wówczas, gdy znana jest konkretna osoba której świadczenie przyznano i wręczono oraz znana i określona jest wartość tego świadczenia.

Jednocześnie zaznacza się, że wartość wręczanych pracownikom nagród i upominków (odznaczeń, zegarków, statuetek i okolicznościowych kufli) sfinansowanych ze środków Wnioskodawcy nie będzie stanowiła nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przedmioty te będą miały wyłącznie wartość symboliczną i pamiątkową.

Należy bowiem zauważyć, że co prawda ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera katalogu świadczeń, które nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów tej ustawy, tym niemniej za takie należy uznać symboliczne (pamiątkowe) wyróżnienia i upominki. Tego rodzaju wyróżnienia nie mają bowiem charakteru materialnego a wyłącznie stanowią wyraz uznania za jakieś osiągnięcia bądź uczestnictwo w organizowanych wydarzeniach, mające znaczenie sentymentalne dla wyodrębnionej grupy osób (o ile oczywiście wskazane upominki nie zawierają wartościowych elementów, takich jak np. kamienie szlachetne bądź elementy ze szlachetnego kruszcu, a wskazane upominki nie mają określonej wartości rynkowej).

Przechodząc do kwestii dotyczącej zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych podczas organizowanych przez Wnioskodawcę imprez przez osoby niebędące pracownikami tut. Organ stwierdza co następuje.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są inne źródła.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła.

Stąd też uczestnictwo osób niebędących pracownikami w spotkaniu o charakterze integracyjnym stanowić będzie dla tych osób przychód zaliczany do innych źródeł.

Tutejszy organ wskazuje przy tym, że do ustalenia wysokości przychodów z tytułu otrzymanych przez te osoby świadczeń, należy zastosować zasady i metodykę analogiczne do wskazanej w niniejszej interpretacji, dotyczącej przychodów osiąganych przez pracowników.

W związku z tym na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki wystawienia świadczeniobiorcom informacji PIT-8C. Należy bowiem zauważyć, że w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Należy przy tym wskazać, że na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68a powołanej ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne, czy też wykonuje nieodpłatnie usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

W prawie podatkowym brak jest definicji promocji. Wskazać jednak należy, że na potrzeby prawa podatkowego pod pojęciem promocji rozumieć należy ogół czynności związanych z oddziaływaniem na klientów i potencjalnych nabywców polegających na dostarczaniu informacji, argumentacji, obietnic, a także zachęty, skłaniającej do nabywania oferowanych produktów i usług, jak również wytwarzających przychylną opinię o firmie.

Przepisy ww. ustawy podatkowej nie zawierają również definicji pojęcia reklamy, którą w oparciu o definicje słownikowe można określić jako rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, w celu zachęty do nabywania towarów i korzystania z określonych usług. Reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta, jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy, powszechny, nieprywatny charakter.

Stąd więc, wolne od opodatkowania będą tylko i wyłącznie te świadczenia (i w granicach określonych normą art. 21 ust. 1 pkt 68a ww. ustawy), których wyłącznym celem jest promocja bądź reklama Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku wyroki sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując treści tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak orzeczenia prezentujące odmienne stanowisko, np.: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK 2740/11 oraz II FSK 1017/10. Zauważyć przy tym należy, że np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FPS 1/10 (choć dotyczący tematu opodatkowania pakietów medycznych) potwierdza stanowisko wyrażone w niniejszej interpretacji przez tutejszy Organ co do kwestii powstania przychodu u świadczeniobiorcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.