INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2013 r. (data wpływu 24 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o dowód wpłaty dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni do roku 1998 prowadziła działalność gospodarczą. Obecnie nie działa jako aktywny przedsiębiorca (została wykreślona z ewidencji działalności gospodarczej) oraz nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem udziału wynoszącego 1/2 i będącego przedmiotem wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej we własności nieruchomości obejmującej działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 451 (…), o łącznym obszarze 9,77 ha, , dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Udział ten nigdy nie stanowił składnika przedsiębiorstwa i w żaden sposób nie czerpano z niego pożytków.

Działka nr 451 powstała w wyniku scalenia działek nr 321/2, 323/8, 317/2, 318 oraz 320/4 na podstawie decyzji właściwego organu z kwietnia 2013 r.

Działkę o nr 318 Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem nabyła w roku 1990 od Spółdzielni Produkcyjnej jako nieruchomość rolną, natomiast działki o nr 321/2, 323/8, 317/2 oraz 320/4 nabyła w roku 1991, również jako nieruchomości rolne.

Przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Zainteresowana nie zakupiła powyższej nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży. Ani Wnioskodawczyni, ani Jej małżonek oraz drugi współwłaściciel nie wykorzystywali również przedmiotowej nieruchomości na cele rolne oraz nie pobierali z ww. nieruchomości żadnych pożytków.

W dniu 26 kwietnia 2013 r. uchwałą Rada Gminy uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość. Z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika m.in., że działka nr 451, położona jest na terenie oznaczonym symbolem „2 AG” - tereny aktywności gospodarczej, na których mogą powstać m.in. hale produkcyjne, magazyny.

Należy również wskazać, że Wnioskodawczyni wystąpiła w stosunku do przedmiotowej nieruchomości o wydanie warunków technicznych na dostawę energii elektrycznej, gazu, wody i kanalizacji, ale przed dokonaniem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (o czym mowa poniżej) nie będzie dokonywała przyłącza mediów do terenu nieruchomości. Poza wskazanymi czynnościami Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań mogących spowodować zwiększenie wartości nieruchomości.

W roku 2014 Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem oraz drugim współwłaścicielem (Sprzedający) planują sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podmiotowi gospodarczemu (Nabywca), który będzie wykorzystywał przedmiotową nieruchomość na cele związane z prowadzoną działalnością. W tym celu zostanie w pierwszej kolejności zawarta umowa przedwstępna (rezerwacyjna), z której będzie wynikać, iż za czas do 1 roku od dnia podpisania umowy rezerwacyjnej, Nabywca uiści opłatę z tytułu wyłączności na zakup przedmiotowej nieruchomości, i która to opłata - o ile dojdzie do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na rzecz Nabywcy, zostanie zaliczona na poczet ceny. Opłata ta będzie więc ściśle związana z przyszłą umową sprzedaży i ma zrekompensować Sprzedającym brak możliwości dysponowania nieruchomością przez okres wskazany w umowie przedwstępnej. Nie wykluczone jest również, że w okresie obowiązywania umowy przedwstępnej, Nabywca będzie miał dostęp do nieruchomości, aby przeprowadzić na niej prace, mające na celu ustalenie przydatności przedmiotowych nieruchomości do profilu prowadzonej przez Nabywcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę wyżej opisanej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży wyżej opisanej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: VATU), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 VATU, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 VATU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Powyższe przepisy wskazują, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 VATU, a jego sprzedaż jest traktowana w świetle art. 7 ust. 1 VATU jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność będąca dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 VATU będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby transakcja sprzedaży gruntu mogła być uznana za podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, musi zostać dokonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 VATU, który przy dokonywaniu tej transakcji działa w tym charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 VATU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Sam status podatnika czynnego VAT nie jest wystarczający do stwierdzenia, że w przypadku każdej czynności rozporządzenia mieniem dany podmiot działa w charakterze podatnika od towarów i usług. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) nawet jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu.

Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Reasumując, przyjąć należy, że zgodnie z przyjętą konstrukcją podatku od towarów i usług opodatkowaniu mogą podlegać tylko te czynności, w przypadku których został spełniony zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, a więc podmiot mający cechę podatnika (kryterium obiektywne) dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można danemu podmiotowi przypisać statusu podatnika VAT przy transakcji sprzedaży nieruchomości, na której nigdy nie była prowadzona działalność gospodarcza, która zawsze stanowiła majątek prywatny tego podmiotu, ponadto która stanowiła nieruchomość rolną i została przekształcona w nieruchomość przeznaczoną pod aktywność gospodarczą wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nawet jeśli dany podmiot zajmuje profesjonalnie obrotem nieruchomościami w odniesieniu do innych nieruchomości.

Jak już było powołane wyżej ocena, czy dana osoba działa w charakterze podatnika od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. W przedstawionym powyżej stanie sprawy Zainteresowany nie będzie działał jako profesjonalista, zajmujący się obrotem nieruchomościami, a jako podmiot prywatny, sprzedający składnik majątku pochodzący z jego majątku prywatnego, co do którego nie prowadził żadnych działań marketingowych, mających na celu zwiększenie potencjalnego grona nabywców. Dlatego - zdaniem Wnioskodawcy - sprzedaż nieruchomości bliżej opisanej w pozycji 68 wniosku należy uznać za zwykłe wykonywanie prawa własności, a w konsekwencji uznać je za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zainteresowany na potwierdzenie swojego stanowiska powołuje orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, które zapadło na gruncie nieco odmiennych stanów faktycznych, ale - zdaniem Wnioskodawcy - jego tezy są w pełni aktualne na gruncie niniejszej sprawy.

Otóż w sprawie C-180 podatnik - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nabyła grunt przeznaczony zgodnie z ówczesnym planem zagospodarowania przestrzennego do produkcji rolnej. Następnie plan zagospodarowania przestrzennego uległ zmianie, a grunty, których właścicielem był podatnik, przeznaczono pod zabudowę letniskową. Podatnik podzielił grunt na 64 działki i rozpoczął ich sprzedaż różnym nabywcom.

W sprawie C-181 podatnicy - małżeństwo nabyło gospodarstwo rolne, które było wykorzystywane w celach rolniczych. Na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, grunty, na których znajdowało się gospodarstwo zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniowo-usługową. Małżonkowie rozpoczęli sprzedaż niektórych części gospodarstwa, dokonując tego w niezorganizowany i okazjonalny sposób.

Obie sprawy dotyczyły w istocie odpowiedzi na pytanie, czy osoby fizyczne, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od woli tych osób, w grunt pod zabudowę, należy uznać za podatników podatku VAT w momencie, gdy osoby te dokonują sprzedaży przedmiotowych gruntów.

Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że w przypadku, gdy osoba fizyczna prowadziła działalność rolniczą, i na skutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego osoba ta stała się właścicielem gruntów przeznaczonych pod zabudowę, nie można uznać, że osoba ta jest podatnikiem VAT z tytułu dostawy gruntu, jeżeli sprzedaż gruntu następuje w wyniku zwykłego wykonania prawa własności. Jeżeli osoba taka angażuje jednak środki podobne do wykorzystywanych przez przedsiębiorców w zakresie obrotu nieruchomościami, to należy wówczas uznać ją za osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, i w konsekwencji za podatnika.

Z najważniejszych tez, zawartych w powołanym orzeczeniu ETS, należy m.in. powołać:

„Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący “działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”.

Zdaniem Zainteresowanego, powyższe orzeczenie w pełni potwierdza Jego stanowisko zawarte we wniosku. Jeżeli Trybunał uznał, że w pewnych ściśle określonych przypadkach za transakcję opodatkowaną nie można uznać sprzedaży gruntów, na których była prowadzona działalność gospodarcza, to tym bardziej za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie można uznać transakcji sprzedaży nieruchomości, która nigdy na cele związane z działalnością gospodarczą wykorzystywana nie była. Bez znaczenia pozostaje tutaj fakt, że Wnioskodawca zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, gdyż po pierwsze - nieruchomość ta stanowi i od początku jej nabycia stanowiła Jego majątek prywatny, który nigdy nie był wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, a pod drugie - w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie podejmował żadnych działań marketingowych, ani nie angażował środków, w związku z którymi mógłby przy transakcji sprzedaży nieruchomości zostać uznanym za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.) państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121), dalej k.c., ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej, jest ustalenie, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy również podkreślić, że ww. sprawy dotyczyły osób fizycznych, które prowadziły działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku VAT i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego, niezależnie od woli tych osób, w grunt pod zabudowę.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. cytowanej wyżej ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 140 k.c., w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 Kodeksu cywilnego uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, że ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (…) (Edward Gniewek, Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i od roku 1998 prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z) oraz kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z). Zainteresowany jest również współwłaścicielem udziału wynoszącego 1/2 i będącego przedmiotem wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej we własności nieruchomości obejmującej działkę gruntu. Udział ten nigdy nie stanowił składnika przedsiębiorstwa i w żaden sposób nie czerpano z niego pożytków. Działka ewidencyjna powstała w wyniku scalenia działek ewidencyjnych nr 1, 2, 3, 4 oraz 5 na podstawie decyzji właściwego organu z kwietnia 2013 r. Działkę o nr 4 Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w roku 1990 od Spółdzielni jako nieruchomość rolną, natomiast działki o nr 1, 2, 3 oraz 5 nabył w roku 1991, również jako nieruchomości rolne. Przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych. Zainteresowany nie zakupił powyższej nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży. Ani Wnioskodawca, ani Jego małżonka oraz drugi współwłaściciel nie wykorzystywali również przedmiotowej nieruchomości na cele rolne oraz nie pobierali z ww. nieruchomości żadnych pożytków. W dniu 26 kwietnia 2013 r. uchwałą Rada Gminy uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość. Z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika m.in., że działka, położona jest na terenie oznaczonym symbolem „2 AG” - tereny aktywności gospodarczej, na których mogą powstać m.in. hale produkcyjne, magazyny. Zainteresowany wystąpił w stosunku do przedmiotowej nieruchomości o wydanie warunków technicznych na dostawę energii elektrycznej, gazu, wody i kanalizacji, ale przed dokonaniem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (o czym mowa poniżej) nie będzie dokonywał przyłącza mediów do terenu nieruchomości. Poza wskazanymi czynnościami Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mogących spowodować zwiększenie wartości nieruchomości (nie prowadził działalności marketingowej, nie korzystał z usług profesjonalnego pełnomocnika, który miałby pośredniczyć w transakcji sprzedaży).

W roku 2014 Zainteresowany wraz z małżonką oraz drugim współwłaścicielem (Sprzedający) planują sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podmiotowi gospodarczemu (Nabywca), który będzie wykorzystywał przedmiotową nieruchomość na cele związane z prowadzoną działalnością.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowany wystąpił co prawda w stosunku do analizowanej nieruchomości o wydanie warunków technicznych na dostawę energii elektrycznej, gazu, wody i kanalizacji, ale przed dokonaniem sprzedaży tej nieruchomości nie będzie dokonywał przyłącza mediów do terenu nieruchomości. Poza wskazanymi czynnościami Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań mogących spowodować zwiększenie wartości nieruchomości. Ponadto analizowany udział w nieruchomości nigdy nie był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Zainteresowany nie zakupił powyższej nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca nie wykorzystywał również udziału w ww. nieruchomości na cele rolne oraz nie pobierał z tej nieruchomości żadnych pożytków.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca nie będzie zatem działał jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży udziału w nieruchomości będzie stanowić jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez Zainteresowanego prywatnego majątku. Wnioskodawca sprzedając wskazane udział w nieruchomości będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie będzie oznaczała wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż towaru z majątku osobistego nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem dokonując sprzedaży udziału w opisanej nieruchomości, gruncie, Zainteresowany będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy w zakresie sprzedaży ww. udziału w nieruchomości, a dostawę tego udziału cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przez Zainteresowanego udziału w nieruchomości obejmującej działkę gruntu, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. W związku z planowaną dostawą udziału w gruncie Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zauważa się również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Należy także wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie chroni natomiast Jego małżonki i drugiego współwłaściciela nieruchomości.

Ponadto tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.