Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1172/13/MK
z 11 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu – 15 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Małżonkowie w styczniu 1992 r. wraz z pozostałymi sześcioma parami małżeńskimi nabyli działkę gruntu w użytkowaniu wieczystym (do grudnia 2030 r.) oraz stanowiący odrębny od gruntu nieruchomość – budynek murowany, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony – przeznaczony do działalności handlowej. Małżonkowie nabyli jedną siódmą ww. nieruchomości. Nieruchomość została nabyta na prawach wspólności ustawowej.

Decyzją z marca 1998 r. małżonkowie oraz pozostałe sześć par małżeńskich przekształcili prawo użytkowania wieczystego w prawo własności. Budynek, jak i grunt zostały nabyte przez osoby fizyczne (małżonków) do ich majątku prywatnego. W budynku tym żona wraz z pozostałymi sześcioma współmałżonkami (żonami) prowadziła działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka prowadzi działalność w zakresie handlu detalicznego.

Budynek oraz grunt nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż nie zostały wniesione do Spółki. W związku z powyższym nie były dokonywane żadne odpisy amortyzacyjne. Wyżej wymienione udziały w nieruchomości stanowiły współwłasność małżonków, a nie Spółki. Należy podkreślić, iż nie stanowiły nigdy środków trwałych Spółki, jak również składnika jej majątku.

Żona zmarła w dniu 30 października 2012 r. Natomiast aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 listopada 2012 r. notariusz poświadczył, że spadek po zmarłej żonie na podstawie testamentu notarialnego sporządzonego w kancelarii notarialnej w całości nabył mąż (Wnioskodawca), który po śmierci żony wstąpił do Spółki.

Wnioskodawca ma zamiar z pozostałymi wspólnikami zlikwidować spółkę jawną, a następnie sprzedać udziały w przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca prowadzi działalność jedynie w formie Spółki i nigdy samodzielnie nie prowadził działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż udziału w nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału (1/2 z 1/7 - udział nabyty przez niego w 1992 r.) w przedmiotowej nieruchomości dokonana przez niego jako osobę fizyczną, a nie w wykonaniu działalności gospodarczej, po upływie 5 lat od daty nabycia będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Sprzedaż przedmiotowego udziału w nieruchomości nie będzie miała miejsca w wykonywanej działalności. Jest to prywatny majątek Wnioskodawcy. Przedmiotowy udział w nieruchomości został nabyty 21 lat temu (budynek), 15 lat temu grunt. Sprzedaż zostanie dokonana przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną, a nie w wykonaniu działalności gospodarczej. Sprzedaż nastąpi po upływie 5 lat od daty nabycia, zatem będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych. W tym przypadku nie ma zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nieruchomość nie była ujęta w ewidencji środków trwałych (nie mogła nawet zostać ujęta, gdyż nie stanowiła i nie stanowi ona własności spółki) zatem – w opinii Wnioskodawcy – nie ma podstaw do zaliczenia przychodu z jej sprzedaży do przychodów z działalności gospodarczej. Z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy jasno wynika, że do kwalifikacji sprzedaży rzeczy ze źródła jakim jest działalność gospodarcza konieczne jest istnienie dwóch przesłanek, tj. rzecz musi być wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz musi być ujęta w ewidencji środków trwałych.

Wnioskodawca podkreśla, że budynek oraz grunt należą aktualnie do niego i pozostałych osób (zostały zakupione do ich prywatnego majątku) i nie zostały wniesione do Spółki, nie ma i nie było formalnej, zgodnej z prawem, sposobności ujęcia tychże rzeczy w ewidencji środków trwałych Spółki.

W związku z powyższym sprzedaż udziału Wnioskodawcy w przedmiotowej nieruchomości będzie stanowić źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie wystąpi jednakże z tego tytułu przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od zakupu ww. nieruchomości upłynęło więcej niż 5 lat. Stanowisko to potwierdza chociażby wyrok NSA z dnia 10 lutego 2010 r. sygn. akt II FSK 1507/08 .

Wnioskodawca wskazuje przy tym, jak słusznie w tym samym stanie faktycznym uzasadnił Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1507/08), a następnie w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (interpretacja z dnia 20 maja 2010 r. PPB1/415-74/07/10-5/S/AG), że „dla uznania przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej, za przychód z działalności gospodarczej istotne jest aby nieruchomość ta została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W sytuacji, gdy nieruchomość nie była ujęta w tej ewidencji, nie ma podstaw do zaliczenia przychodu z jej sprzedaży do przychodu z działalności gospodarczej”.

W ocenie Wnioskodawcy przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy stanowi kompletną regulację co do przedmiotowego zakresu opodatkowania zbycia składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Zauważa przy tym, że w przepisie tym racjonalny ustawodawca jednoznacznie wskazał te składniki majątkowe, których zbycie powoduje powstanie przychodu z działalności gospodarczej, nawet wtedy, gdy podatnik nie ujął ich w ewidencji (chodzi tu np. o spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie).

Wnioskodawca zauważa przy tym, że przy interpretacji prawa podatkowego podstawowe znaczenie ma wykładnia literalna przepisu. W procesie wykładni pierwszeństwo mają bowiem dyrektywy językowe. Oznacza to, że odwoływanie się do innych reguł wykładni dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy wykładnia językowa nie daje jednoznacznego wyniku, tzn. gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest co najmniej dwojakie rozumienie tekstu prawnego (wyrok SN z 7 kwietnia 2004 r., sygn. akt V KK 337/03).

Dokonując tymczasem takiej wykładni przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca stwierdza, że uzyskany przez niego przychód z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości nie będzie stanowił przychodu z tytułu działalności gospodarczej, gdyż powyższa nieruchomość nie była ujęta w ewidencji środków trwałych, a tym samym nie stanowiła majątku firmy (spółki).

W związku z tym – zdaniem Wnioskodawcy – przedmiotowa sprzedaż udziału (1/2 z 1/7) w nieruchomości będzie stanowiła źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) cytowanej ustawy, jednakże przychód ten uzyskany po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko potwierdza najświeższa linia orzecznictwa, chociażby wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1151/10 czy też wyrok NSA z dnia 8 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1545/10.

Biorąc pod uwagę dotychczasowe rozważania w zakresie kwalifikacji uzyskanego przyszłego przychodu do źródła przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wskazuje, że aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 listopada 2012 r. notariusz poświadczył, iż spadek po zmarłej żonie w dniu 30 października 2012 r. nabył on w całości. Zatem data śmierci żony, tj. 30 października 2012 r., jest dniem nabycia przez Wnioskodawcę pozostałej części opisanego we wniosku udziału w przedmiotowej nieruchomości. Wobec powyższego 5 letni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, po którym uzyskany dochód nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych upływa z końcem 2017 r. W razie uzyskania przez Wnioskodawcę przed końcem 2017 r. dochodu ze sprzedaży opisanej wyżej części nieruchomości nabytej w dniu 30 października 2012 r. obowiązują go zasady opodatkowania przychodów (dochodów) z odpłatnego zbycia nieruchomości określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009r., tj. zapłata podatku w wysokości 19 % podstawy obliczenia podatku, chyba że Wnioskodawca wydatkuje uzyskane w ten sposób dochody na własne cele mieszkaniowe nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

• ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem dla uznania przychodu ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej za przychód z tej działalności, istotne jest, aby zostały spełnione przesłanki określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. by nieruchomość stanowiła składnik majątku spółki, będący środkiem trwałym. W przeciwnym wypadku zbycie nieruchomości nie dokonane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej stanowi, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródło przychodu podatkowego, jeśli ma ono miejsce przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie lub wybudowanie. Jeśli natomiast odpłatne zbycie następuje po upływie tego okresu nie powstaje przychód (nie ma miejsca opodatkowanie podatkiem dochodowym).

Z treści wniosku wynika, że w 1992 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz udział w budynku, stanowiącym odrębny od gruntu tytuł własności. W 1998 r. miało miejsce przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntu w prawo własności, a w których to prowadziła wraz z pozostałymi współmałżonkami (osobami fizycznymi) działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Budynek oraz grunt nigdy nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, gdyż nie zostały wniesione do spółki, w związku z powyższym nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Żona Wnioskodawcy zmarła w dniu 30 października 2012 r. Natomiast aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 19 listopada 2012 r. notariusz poświadczył, że spadek po zmarłej żonie na podstawie testamentu notarialnego sporządzonego w kancelarii notarialnej w całości nabył Wnioskodawca (mąż), który po śmierci żony wstąpił do Spółki.

Wnioskodawca ma zamiar z pozostałymi wspólnikami zlikwidować spółkę jawną, a następnie sprzedać udziały w przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca prowadzi działalność jedynie w formie Spółki i nigdy samodzielnie nie prowadził działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi wspólnikami ma zamiar zlikwidować spółkę jawną, a następnie sprzedać udziały w przedmiotowej nieruchomości.

W myśl art. 28 Kodeksu spółek handlowych majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Wśród wkładów wspólników do spółki, na podstawie kryterium zaliczenia do majątku spółki, wyróżnić należy dwa ich rodzaje. Pierwszą grupę stanowią wkłady, które wchodzą w skład majątku wspólnego wspólników, zaś ich wartość wliczana jest przy ustalaniu wartości majątku spółki. Do tej kategorii zaliczyć należy wniesienie własności lub innych praw. Zostają one objęte wspólnością łączną, a przy ustalaniu wartości majątku spółki uwzględnia się ich wartość jako aktywów. Drugą grupę stanowią wkłady, które nie są zaliczane do majątku wspólnego, nie wchodzą w jego skład, a ich wartość nie jest uwzględniana przy ocenie wartości majątku spółki. Do tej grupy należy świadczenie usług oraz wniesienie rzeczy do używania.

Zatem majątek spółki tworzony przez wkłady i wszelkie mienie nabyte w trakcie działalności spółki przez tą spółkę, stanowi jej majątek odrębny. Natomiast składniki majątkowe wykorzystywane przez spółkę dla prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia lub wniesione do spółki do używania jako wkład nie są własnością spółki i nie są zaliczane do składników majątkowych spółki, przez co nie mogą stanowić jej środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż majątku spółki osobowej – mimo że nie posiada ona osobowości prawnej – nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników. Majątek spółki osobowej oraz majątki prywatne jej wspólników należy bowiem uznać za dwa odrębne byty prawne.

Zatem, w sytuacji, gdy wspólnicy prowadzą działalność gospodarczą na nieruchomości, do której posiadają prawo własności, spółka nie przejmuje prawa własności w nieruchomości, pozostaje ona nadal własnością prywatną wspólnika. Tym samym w niniejszej sprawie zbycie posiadanego udziału zarówno w nieruchomości gruntowej jak i w budynku, w którym żona Wnioskodawcy prowadziła wraz z pozostałymi wspólnikami (współwłaścicielami) działalność gospodarczą, a który to udział jest przedmiotem jego majątku, nie stanowi zbycia składnika majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie przychód z tego tytułu należy rozpatrywać w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych ewentualnej sprzedaży udziału w nieruchomości istotne znaczenie ma data jego nabycia.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, to ustalenie znaczenia tego pojęcia wymaga zastosowania definicji zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Sytuację taką przewidują przepisy o użytkowaniu wieczystym.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z § 1 ww. przepisu, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

W przypadku przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności za datę nabycia nieruchomości, od której upływa 5-letni termin określony w powołanym powyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można uznać momentu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania w prawo własności na podstawie aktu administracyjnego. Jest to bowiem tylko zmiana formy prawnej faktycznego prawa do nieruchomości. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili zawarcia umowy o ustanowieniu (nabyciu) prawa wieczystego użytkowania.

W przedmiotowej sprawie nabycie udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu wraz z udziałem we własności budynku miało miejsce 1992 r. Tym samym pięcioletni okres określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w przypadku Wnioskodawcy z końcem 1997 r.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż planowana sprzedaż udziału w ww. nieruchomości w ½, tj. w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w majątku wspólnym małżeńskim, nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

W odniesieniu natomiast do części udziału nabytej w drodze dziedziczenia należy wskazać, że zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 ww. ustawy spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Oznacza to, że dniem nabycia przez Wnioskodawcę w spadku po żonie udziału w przedmiotowej nieruchomości jest data jej śmierci, tj. 30 października 2012 r.

Mając na uwadze powyższe sprzedaż udziału w przedmiotowej nieruchomości, w części którą Wnioskodawca nabył w 2012 r. w drodze spadku po żonie będzie stanowiła źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas, gdy zostanie dokonana do końca 2017 r.

W takim przypadku dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości w części nabytej w drodze spadku podlegać będzie opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.). Jednakże będzie on mógł korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, o ile zostaną spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uzyskanie opisanej preferencji podatkowej.

Natomiast w sytuacji, gdy sprzedaż ww. udziału zostanie dokonana w okresie późniejszym, tj. po dniu 31 grudnia 2017 r., dochód z tego tytułu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż sprzedaż ta nie będzie stanowiła źródła przychodu.

Należy przy tym wyjaśnić, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, w tym weryfikacji podanych przez Wnioskodawcę wyliczeń wielkości udziałów w przedmiotowej nieruchomości, jakie nabył w poszczególnych etapach. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To po stronie podatnika - w postępowaniach odrębnych, w szczególności w toku czynności sprawdzających, postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli skarbowej - będzie spoczywał obowiązek wykazania, iż ww. podana wielkość udziałów jest prawidłowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.