Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-347/14/AK
z 13 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „W…" – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „W…".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 marca 2014 r. Parafia zawarła umowę z Samorządem Województwa na realizację operacji pn. „W…", objętego PROW na lata 2007-2013. Głównym celem projektu jest ochrona dziedzictwa kulturowego i związanego z tym przekazu wartości duchowych i materialnych poprzez zabezpieczenie substancji zabytkowej przed zniszczeniem. W ramach operacji zaplanowano wymianę aluminiowej instalacji elektrycznej na miedzianą wraz z wymianą opraw oświetleniowych w Kościele - obiekcie sakralnym wpisanym do rejestru zabytków. Przy przygotowaniu wniosku o dofinansowanie dla ww. przedsięwzięcia Parafia złożyła oświadczenie, że VAT nie może odzyskać, w związku z czym stanowić on będzie wydatek kwalifikowalny. W ślad za tym, na etapie składania wniosku o płatność, tj. po zrealizowaniu operacji, Parafia będzie musiała jako załącznik przedłożyć indywidualną interpretację, wydaną przez upoważniony organ. Po zakończeniu zadania inwestycja będzie stanowiła własność Parafii i nie będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Parafia realizując ww. przedsięwzięcie może odzyskać koszt podatku od towarów i usług naliczonego od zrealizowanego zadania?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie są spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie ma możliwości odzyskania VAT.

Parafia nie jest „płatnikiem” VAT oraz nie figuruje w ewidencji podatników VAT. Towary i usługi niezbędne do wykonania planowanego zakresu inwestycji nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Remont obiektu - Kościoła wpisanego do rejestru zabytków, przyczyni się do ochrony dziedzictwa kulturowego przed zniszczeniem. Kościół jest obiektem ogólnodostępnym, nie są pobierane opłaty za zwiedzanie obiektu zabytkowego. Remont Kościoła nie jest inwestycją, która ma generować przychody, zatem nie jest możliwe odzyskanie podatku od towarów i usług zakupionych w celu realizacji inwestycji.

W zakresie przedmiotowego projektu nie ma również możliwości zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik musi spełnić. Wśród warunków tych wymienia się m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 7 ust. 3 i ust. 4 cyt. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z UE podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Jeśli Wnioskodawca nie spełnia tych kryteriów, nie ma możliwości ubiegania się o zwrot VAT.

Reasumując, Parafia nie ma możliwości odzyskania naliczonego podatku od wydatków poniesionych z realizacją projektu, o którym mowa we wniosku. W tej sytuacji stanowisko jest zasadne i prawnie unormowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) omawianego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Natomiast przepisy rozdziału 4 powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

W powołanym przez Parafię rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799, z późn. zm.), które obowiązywało do 5 kwietnia 2011 r., powyższa kwestia była uregulowana w analogiczny sposób w rozdziale 9 w związku z § 7 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że Parafii nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ zakupione towary nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną. Ponadto Parafia nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, co również wyklucza możliwość odliczenia podatku. Wnioskodawcy nie przysługuje również zwrot podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami wskazanymi w powołanym rozporządzeniu.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, gdyż kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.