Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-52/14-4/ES
z 14 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 25 marca 2014 r. nr ILPB2/415-52/14-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 25 marca 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 27 marca 2014 r.), natomiast 31 marca 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 28 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni kupuje regularnie w aptece w Niemczech lek, na który apteka nie wystawia faktur imiennych. Z apteki Zainteresowana otrzymuje paragon oraz zwrot recepty, na której widnieje stempel z datą i nazwą apteki zaparafowany przez pracownika oraz ze wskazaną na niej ceną leku. Ponieważ receptę apteka w Niemczech zwraca klientowi, stają się te dwa dokumenty (recepta i paragon) ze sobą kompatybilne. Recepta zawiera imię i nazwisko pacjenta dla którego jest lek oraz (po zakupie) ww. dane.

Zainteresowana jest osobą chorującą na (…) i posiadającą zaświadczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym.

Wnioskodawczyni uważa, że tak szczegółowy opis na recepcie dokładnie wskazuje pacjenta, który zażywa ten lek oraz ponosi związany z nim koszt.

Powyższy lek jest bardzo drogi i wystarcza obecnie Zainteresowanej na półtora miesiąca (koszt leku - 97,81 EURO) - tak więc stanowi dla Wnioskodawczyni duże obciążenie finansowe.

(…), na które choruje Zainteresowana jest chorobą przewlekłą, postępującą i nieuleczalną. Ponieważ wydatki na opisany lek są dla Wnioskodawczyni częste i uciążliwe, to odliczanie kosztów z tego tytułu w rozliczeniu rocznym byłoby wielką pomocą finansową. Dla Wnioskodawczyni jako pacjenta regularne zakupy tego leku w Niemczech są problematyczne i generują dodatkowe koszty, jednak lek ten w Polsce jest niedostępny a w przypadku sprowadzania go z zagranicy kosztuje 20% drożej.

Z kolei w odniesieniu do leku „A” Wnioskodawczyni poinformowała, że lek ten przyjmuje się regularnie, w odpowiednich odstępach czasowych, inaczej pacjent nie byłby w stanie się poruszać ponieważ ból i sztywnienie stawów skutecznie by to uniemożliwiały. Lekarz zalecił Zainteresowanej stosowanie tego leku z dwóch względów:

• lek „A” jest sterydem składem odpowiadającym polskiemu lekowi o nazwie „B”. Od polskiego dużo tańszego „B” różni się „A” tym, że odpowiada na potrzeby reumatyków lepiej. Lek ten otoczony jest powłoką powodującą opóźnione uwalnianie leku w organiźmie,
• leki sterydowe to jedyne leki w reumatyźmie, które można stosować przy planowaniu ciąży a obecnie od 2,5 roku są czynione takie starania. Inne leki mogłyby uszkodzić płód lub spowodować poronienie.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podczas rozliczenia rocznego jest możliwość odliczenia kosztu leku (97,81 EURO) na podstawie dokumentów, tj.: recepty i paragonu, które Wnioskodawczyni otrzymuje w aptece w Niemczech, biorąc pod uwagę posiadanie zaświadczenia o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powinna być taka możliwość, ponieważ pracownicy apteki niemieckiej, twierdzą że nie wydają faktur imiennych, tak jak to się przedstawia w Polsce.

W Niemczech pracownik apteki potwierdza zakup w aptece paragonem oraz zwraca klientowi receptę uprzednio przystawiając na recepcie stempel z datą i nazwą apteki, zaparafowaniem przez pracownika oraz wskazując na recepcie cenę leku. Ponieważ receptę apteka w Niemczech zwraca klientowi, stają się te dwa dokumenty (recepta i paragon) ze sobą kompatybilne. Recepta zawiera imię i nazwisko pacjenta dla którego jest lek oraz (po zakupie) ww. dane.

Zainteresowana jest przekonana, że tak szczegółowy opis na recepcie dokładnie wskazuje pacjenta, który zażywa ten lek oraz ponosi związany z nim koszt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b - 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione m.in. na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków m.in. na cele określone w ust. 7a - z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7c - ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Zainteresowana wskazała, że ponosi co półtora miesiąca wydatek z tytułu zakupu, w aptece w Niemczech, leku zaleconego przez lekarza - na który otrzymuje paragon oraz zwrot recepty z widniejącym na niej stemplem, datą i nazwą apteki zaparafowanym przez pracownika oraz ze wskazaną w niej ceną leku. Ponieważ apteka w Niemczech zwraca klientowi receptę, te dwa dokumenty (recepta i paragon) stają się ze sobą kompatybilne. Recepta zawiera imię i nazwisko pacjenta, dla którego jest ów lek.

Przechodząc zatem do odliczenia z tytułu wydatków poniesionych na zakup leku, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6 - jak wskazano powyżej - uważa się wydatki poniesione na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Jak z powyższego wynika osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, która chce skorzystać z ulgi przewidzianej przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi spełnić następujące warunki:

• ponieść w danym miesiącu wydatki na zakup leków powyżej kwoty 100 zł,
• posiadać dokument potwierdzający poniesienie wydatku,
• posiadać potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku.
  
  

Przy czym określenie, że lekarzem uprawnionym do stwierdzenia stosowania określonych leków jest wyłącznie lekarz specjalista oznacza, że uprawnionym do wydania stosownego zaświadczenia jest każdy lekarz posiadający specjalizację w określonej dziedzinie medycyny, np. reumatolog, onkolog, okulista, dermatolog, itp., jak również lekarz podstawowej opieki medycznej, o ile posiada określoną specjalizację. W omawianym przepisie nie określono w jakiej formie lekarz specjalista powinien stwierdzić potrzebę stosowania określonych leków stale lub czasowo co oznacza, że dopuszczalna jest tutaj każda forma, nawet ustna. Dla celów dowodowych zasadnym jest jednak przyjęcie formy pisemnej, np. zaświadczenia. Zaświadczenie to może być sporządzone w dowolnej formie (nie ma ustalonego formularza zaświadczenia), powinno jednak z niego wynikać, kto i kiedy je wystawił oraz jakie leki i przez jaki okres czasu powinny być stosowane przez wymienioną z imienia i nazwiska osobę niepełnosprawną. Ważne jest również by zaświadczenie jednoznacznie wskazywało okres stosowania określonych leków (stale lub czasowo). Przy czym zaznaczyć również należy, że ww. zaświadczenie, to nie jedyny dokument, na podstawie którego można określić konieczność stosowania określonych leków. Może to być każdy inny dokument, z którego będą wynikały powyższe dane.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w zeznaniu rocznym Wnioskodawczyni będzie miała możliwość odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego z tytułu zakupu przedmiotowego leku na podstawie dokumentów, tj.: recepty i paragonu, które Wnioskodawczyni otrzymuje w aptece w Niemczech, jeżeli z tych dokumentów wynikają dane osobowe Zainteresowanej oraz wysokość kwoty zapłaconej za ten lek.

Należy przy tym wyjaśnić, że w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego.

Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego. To po stronie podatnika spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia wszystkie wymagane przesłanki, czy to w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, czy też w postępowaniu podatkowym.

Końcowo należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Ponadto wyjaśnić należy, że korzystanie z ulg nie jest obowiązkiem podatników, lecz przywilejem z którego mogą, lecz nie muszą korzystać. Decyzja o skorzystaniu z ulgi wiąże się jednak ze zrealizowaniem określonych warunków, których spełnienie bez względu na stopień uciążliwości jest obowiązkiem podatnika chcącego z tej ulgi skorzystać.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.