Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-918/13-2/KB
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 25.09.2013 r. (data wpływu 04.10.2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków związanych z likwidacją działalności jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej uwzględnienia przepisu art. 90a ust. 1 ustawy;
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 04.10.2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązków związanych z likwidacją działalności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku i VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi sklep rowerowy wraz ze sprzedażą artykułów z tym związanych. Na potrzeby wykonywanej działalności Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych lokale użytkowe, będące jego własnością oraz lokal użytkowy nabyty w trakcie prowadzenia działalności, w przypadku którego odliczył VAT naliczony.

Lokale te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w cenach nabycia (w przypadku lokalu nabytego po rozpoczęciu działalności w cenie netto). Lokale te są amortyzowane zgodnie z właściwymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wprowadził do ewidencji trzy lokale nabyte przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, od których nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego oraz jeden lokal nabyty w dniu 20.01.2011 r., w przypadku którego Wnioskodawca obniżył podatek należny o naliczony.

Wnioskodawca na ulepszenie lokali nie ponosił wydatków, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w kwocie równej, bądź wyższej niż 30% wartości początkowej lokali.

Wnioskodawca planuje:

• całkowite zaprzestanie prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wyrejestrowanie się jako podatnik VAT z uwagi na zaprzestanie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu,
  

lub

• zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży rowerów i części do nich i wynajmowanie lokali będących w posiadaniu Wnioskodawcy, przy założeniu, że jest on wciąż podatnikiem podatku VAT i odprowadza podatek należny z tytułu otrzymywanego czynszu.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odnośnie całkowitego zaprzestania prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wyrejestrowania się jako podatnik VAT z uwagi na zaprzestanie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu, Wnioskodawca zadaje następujące pytania:

1. Czy w przypadku likwidacji działalności, sporządzania remanentu likwidacyjnego dla potrzeb podatku VAT należy ująć w nim wszystkie lokale wymienione w poz. 68 wniosku, a w razie ujęcia - czy wystąpi podatek VAT należny, podlegający wpłacie do właściwego organu podatkowego?
2. W jaki sposób ustalić wartość lokali ujmowanych w remanencie likwidacyjnym?
   
   

Odnośnie zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży rowerów i części do nich i wynajmowania lokali będących w posiadaniu Wnioskodawcy, ma on następujące pytanie:

3. Czy w przypadku likwidacji działalności gospodarczej i przeznaczenia lokali w niej wykorzystywanych na wynajem, wystąpi podatek należny, podlegający wpłacie na konto właściwego organu podatkowego, przy założeniu, że Wnioskodawca jest wciąż podatnikiem podatku VAT i odprowadza podatek należny z tytułu otrzymywanego czynszu?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1)

Zgodnie z art. 14 ust. 1 i 4 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

[…]

zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Przepis powyższy stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast przepis art. 96 ust. 6 ustawy o VAT mówi, że jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca będzie podlegał obowiązkowi zgłoszenia określonemu w art. 96 ust. 6 ustawy o VAT, tym samym zaś w jego sytuacji zastosowanie będzie miał art. 14 ust. 1 i 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty.

W przedmiotowym przypadku Wnioskodawca zmieni stopień używania wycofując całkowicie z czynności podlegających opodatkowaniu. Tym samym lokal nabyty 28.01.2011 r., w przypadku którego Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony powinien podlegać opisanej w przywołanym przepisie korekcie.

W związku z powyższym odpowiedź na pytanie pierwsze brzmi: Nie, w remanencie likwidacyjnym Wnioskodawca powinien ująć jedynie lokal nabyty 28.01.2011 r., w przypadku którego przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o naliczony. W przypadku tego lokalu wystąpi podatek należny, obliczony z uwzględnieniem przepisu art. 90a ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 2)

Zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy o VAT w podstawą opodatkowania remanentu likwidacyjnego jest wartość towarów ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10 rzeczonej ustawy. Przywołany przepis mówi zaś, że [...] podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów określone w momencie dostawy tych towarów.

Tym samym na pytanie drugie Wnioskodawca odpowiada: Wartość ujętego w spisie z natury dla potrzeb podatku VAT lokalu należy ustalić jako jego cenę nabycia określoną w momencie dostawy. Oznacza to, że wykazane w remanencie likwidacyjnym towary należy opodatkować, przyjmując za podstawę aktualną, nie historyczną ich wartość.

Ad 3)

W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie kontynuował wykonywanie działalności opodatkowanej - wynajem lokali użytkowych, co zawiera się w definicji z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, który to określa działalność gospodarczą dla potrzeb podatku VAT.

Tym samym Wnioskodawca uznaje, że nie zaprzestanie wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT i nie będzie ciążyło na nim obowiązkowe zgłoszenie opisane w art. 96 ust. 6 ustawy o VAT.

Rezygnacja z działalności polegającej na sprzedaży rowerów i części do nich nie zmieni statusu Wnioskodawcy w podatku VAT, a fakt, że przychody osiągane z najmu są uznawane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za oddzielne źródło dochodu i nie są tożsame z dochodami z działalności gospodarczej nie wpływa na ocenę stanu prawnego na gruncie ustawy o VAT. Definicje działalności gospodarczej umieszczone przez Ustawodawcę w tych dwóch aktach prawnych są rozbieżne i ta zawarta w ustawie o VAT jest szersza. Właśnie ta różnica powoduje, że Wnioskodawca pozostanie podatnikiem podatku VAT, przy zaprzestaniu osiągania przychodów z działalności gospodarczej na gruncie podatku dochodowego.

Wycofanie lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazanie do celów najmu prywatnego nie spowoduje żadnych skutków w podatku od towarów i usług, w tym konieczności zapłaty podatku należnego lub korekty podatku naliczonego. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Czynność nieodpłatnego przekazania lokalu użytkowego na cele osobiste podatnika została zrównana z odpłatną dostawą towarów i w konsekwencji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub ewentualnie korzysta ze zwolnienia z VAT. Aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki: dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług, przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa, przedmiotem przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

W konsekwencji najem lokali użytkowych poza działalnością gospodarczą, będący odrębnym źródłem przychodów w rozumieniu ustawy o PIT stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust.1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Więc wycofanie lokalu użytkowego z prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenie go do celów najmu prywatnego w ramach odrębnego źródła przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie się wiązało z przekazaniem go na cele osobiste, ponieważ lokal nadal będzie wykorzystywany w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Nie dojdzie w tym przypadku do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i nie wystąpi odbiorca odnoszący korzyść. Nie będzie zaprzestania wykorzystywania lokalu na potrzeby związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ nadal będzie on przedmiotem najmu, a zatem nie dojdzie do zmiany jego przeznaczenia na cele prywatne.

Mając na uwadze powyższe uwagi Wnioskodawca na pytanie trzecie odpowiada, iż nie wystąpi podatek należy, gdyż operacja zmiany sposobu wykorzystania lokali będących w posiadaniu Wnioskodawcy nie wywrze żadnych skutków na gruncie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej uwzględnienia przepisu art. 90a ust. 1 ustawy;
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 1 stycznia 2014 r. wchodzą w życie przepisy wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 35 ze zm.), dalej zwana ustawą zmieniającą.

I tak, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z cytowanego powyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 4 cyt. ustawy przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 14 ust. 5 ww. ustawy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Podstawą opodatkowania, na podstawie art. 14 ust. 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

Ustawodawca w art. 29 ust. 10 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. wskazał, że w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 (nieodpłatne przekazanie), podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy tych towarów.

Jednakże art. 1 pkt 23 ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchyla art. 29 ustawy o VAT i art. 1 pkt 24 wprowadza do obecnie obowiązującej ustawy o VAT art. 29a.

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Dodatkowo zauważyć także należy, iż ww. opodatkowanie towarów uzasadnione jest także samą konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli bowiem podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

Z przywołanych regulacji prawnych wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku, do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towaru. Tak więc, w przypadku zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

Zauważyć należy również, że w analizowanym przepisie ustawodawca posługuje się pojęciem towaru, który dla potrzeb podatku od towarów i usług został zdefiniowany w art. 2 ust. 6 cyt. ustawy. Stosownie do definicji zawartej w tym przepisie towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W ramach art. 14 ww. ustawy ustawodawca różnicuje te towary jedynie na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a więc na towary, które zostały wytworzone przez podatnika i towary, które zostały przez niego nabyte.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku i VAT, prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach działalności Wnioskodawca prowadzi sklep rowerowy wraz ze sprzedażą artykułów z tym związanych. Na potrzeby wykonywanej działalności Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych lokale użytkowe, będące jego własnością oraz lokal użytkowy nabyty w trakcie prowadzenia działalności, w przypadku którego odliczył VAT naliczony. Lokale te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w cenach nabycia (w przypadku lokalu nabytego po rozpoczęciu działalności w cenie netto). Lokale te są amortyzowane zgodnie z właściwymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wprowadził do ewidencji trzy lokale nabyte przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, od których nie przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego oraz jeden lokal nabyty w dniu 20.01.2011 r., w przypadku którego Wnioskodawca obniżył podatek należny o naliczony. Wnioskodawca na ulepszenie lokali nie ponosił wydatków, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w kwocie równej, bądź wyższej niż 30% wartości początkowej lokali. W jednym z wariantów Wnioskodawca planuje całkowite zaprzestanie prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej oraz wyrejestrowanie się jako podatnik VAT z uwagi na zaprzestanie dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazywać w remanencie likwidacyjnym wszystkie lokale wykorzystywane do prowadzonej działalności czy tylko ten przy nabyciu którego przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W oparciu o przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tylko jednego z lokali wykorzystywanych do prowadzenia działalności, to tylko ten lokal należy wykazać w spisie z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do jego opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz rozliczenia z tego tytułu podatku.

Natomiast odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy co do zastosowania art. 90a ust. 1 ustawy, należy wskazać, że zgodnie z tym przepisem w przypadku gdy w ciągu 120 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym nieruchomość stanowiąca część przedsiębiorstwa podatnika została przez niego oddana w użytkowanie, nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej, dokonuje się korekty podatku naliczonego odliczonego przy jej nabyciu lub wytworzeniu. Korekty, o której mowa w zdaniu pierwszym, dokonuje się w deklaracji za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła ta zmiana, w kwocie proporcjonalnej do pozostałego okresu korekty. Jeżeli podatnik wykorzystuje tę nieruchomość w działalności gospodarczej również do czynności zwolnionych od podatku bez prawa do odliczeń, korekta powinna uwzględniać proporcję określoną w art. 90 ust. 3-10, zastosowaną przy odliczeniu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że powyższa regulacja nie ma zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku, lecz ma zastosowanie wówczas, gdy w 120-miesięcznym okresie korekty dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie do celów działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, (tzn. wykorzystywana jest zarówno do celów związanych z działalnością opodatkowaną, jak i do innych celów, w tym celów prywatnych podatnika bądź jego pracowników) i nastąpi zmiana w stopniu wykorzystania tej nieruchomości do celów działalności gospodarczej.

A zatem, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w spisie z natury powinien wykazać tylko ten lokal, przy nabyciu którego przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, natomiast nie można zgodzić się z Wnioskodawcą co do zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 90a ust. 1 ustawy. Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jako całość, należało uznać je za nieprawidłowe.

Podstawą opodatkowania w tym przypadku będzie wartość lokalu ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy (w przypadku likwidacji działalności w 2013 roku) lub art. 29a ust. 2 ustawy (w przypadku likwidacji działalności w 2014 r.), tj. cena nabycia tego lokalu określona w momencie dostawy. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że podstawą opodatkowania będzie aktualna, a nie historyczna wartość lokalu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca przedstawił również Wariant, w którym zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży rowerów i części do nich i rozpocznie wynajmowanie lokali będących w jego posiadaniu, przy założeniu, że jest on wciąż podatnikiem podatku VAT i odprowadza podatek należny z tytułu otrzymywanego czynszu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Bezsporne jest, że najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust.1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Natomiast świadczenie usług najmu, w sposób ciągły do celów zarobkowych, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, bez względu na to czy, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej czy jako odrębne źródło przychodów.

A zatem, samo zaprzestanie prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży rowerów i przeznaczenie posiadanych lokali użytkowych do celów najmu nie będzie się wiązało z przekazaniem ich na cele osobiste, ponieważ lokale nadal będą wykorzystywane w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, przekazanie lokali na wynajem opodatkowany podatkiem VAT nie spowoduje żadnych skutków w podatku od towarów i usług, w tym konieczności zapłaty podatku należnego lub korekty podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.