2014.05.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-123/14/AS
z 21 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Izba Finansowa z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1689/12 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 360/12 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami sprawy 7 lutego 2014 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 5 października 2011 r.), pismem z dnia 13 października 2011 r. (data wpływu 14 października 2011 r.), pismem z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.) oraz pismem z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy dla uzyskania zwrotu podatku wynikającego z wycofanej deklaracji podatkowej konieczne jest wystawienie faktury korygującej, a jeśli tak to w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania, czy dla uzyskania zwrotu podatku wynikającego z wycofanej deklaracji podatkowej konieczne jest wystawienie faktury korygującej, a jeśli tak to w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty faktury.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 5 października 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 października 2011 r. znak: IBPP1/443-1194/11/AL oraz pismem z dnia 13 października 2011 r. (data wpływu 14 października 2013 r.).

W dniu 20 października 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy postanowienie znak: IBPP1/443-1194/11/AL w sprawie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie ww. wniosku.

Strona na ww. postanowienie z dnia 20 października 2011 r. znak: IBPP1/443-1194/11/AL złożyła zażalenie z dnia 4 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.).

Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2012 r. znak: IBPP1/443Z-14/11/AL Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Na ww. postanowienie Strona wniosła skargę z dnia 9 lutego 2012 r. (data wpływu 13 lutego 2012 r., w której zażądała uchylenia zaskarżonego postanowienia w całości i przekazania sprawy organowi do ponownego rozpatrzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 360/12 uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie organu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wydanym w przedmiotowej sprawie wyroku z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 360/12 wskazał: „Reasumując stwierdzić trzeba, iż przy rozstrzyganiu sprawy nie wzięto pod uwagę w/w art. 160 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze dotyczącego czynności syndyka na rachunek upadłego i błędnie zawężono istotę sprawy do zasady normatywnej wyrażonej w art. 97 Ordynacji podatkowej. Podzielić też należy pogląd, że przepisy prawa podatkowego nie wskazują syndyka jako podatnika działającego w zastępstwie podatnika - nie tylko zmarłego podatnika, a to z kolei stanowi dodatkowy argument, iż Prawo upadłościowe i naprawcze musi być traktowane jako ustawa szczególna w relacji do ustaw podatkowych i daje syndykowi dodatkowe uprawnienia, nie przewidziane wprost przepisami prawa podatkowego.

Nie do zaakceptowania jest w końcu stanowisko organu, iż dopuszczalne było wydanie syndykowi interpretacji indywidualnej w zakresie wystawiania i korygowania faktur i deklaracji po śmierci upadłego, natomiast nie jest już sprawą indywidualną syndyka zapytanie odnośnie obowiązku wystawienia faktury korygującej przed domaganiem się zwrotu podatku wpłaconego w związku z wycofaną wcześniej deklaracją. Przedmiotowy wniosek o interpretację jest przecież tylko i wyłącznie doprecyzowaniem wniosku poprzedniego. Złożony został celem wyjaśnienia informacji udzielonej syndykowi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 kwietnia 2011 r., gdzie organ wskazał, iż deklaracja złożona po śmierci podatnika winna zostać wycofana a podatek zwrócony syndykowi. Zapytanie o konieczność i możliwość wystawienia w tej sytuacji faktury korygującej jest zatem także sprawą indywidualną syndyka, który działa na rachunek upadłego, ale w imieniu własnym. W konsekwencji zasadny był podniesiony w zażaleniu zarzut naruszenia przez organ zasady budowy zaufania określonej art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, który znajduje zastosowanie także do postępowania w sprawie interpretacji indywidualnej. (art. 14h Ordynacji podatkowej). Podzielić trzeba zarzut, że organ uchylił się w tej sytuacji od doprecyzowania własnego stanowiska zajętego w sprawie, wskazując podatnikowi cel do którego ma dążyć, ale odmawiając wskazania drogi jaką ma tego dokonać.”

Od powyższego wyroku, Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, Izba Finansowa, Wydział I, wyrokiem z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1689/12 oddalił skargę kasacyjną.

Orzeczenie to było ostateczne i nie podlegało zaskarżeniu.

Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w przedmiotowej sprawie ww. wyroku z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1689/12 stwierdził, że „Zaskarżonym wyrokiem sąd I instancji prawidłowo wyeliminował z obrotu prawnego zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wydania na wniosek syndyka masy upadłości interpretacji indywidualnej prawa podatkowego. Sąd ten – co wymaga szczególnego podkreślenia – w sposób wyczerpujący wyjaśnił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na czym w tej sprawie polegało naruszenie prawa i jakie przepisy zostały naruszone. (…)

W podsumowaniu przedstawionych wyżej rozważań trzeba przyjąć, że w sprawach dotyczących masy upadłości syndyk masy upadłości, jako "zainteresowany" w rozumieniu art. 14b. § 1 Ordynacji podatkowej, jest uprawniony do złożenia pisemnego wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacji indywidualnej) dotyczącej praw i obowiązków podatkowych dotyczących masy upadłości. Syndyk masy upadłości nie traci legitymacji do złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej masy upadłości po śmierci upadłego będącego osobą fizyczną.”

W związku z powyższym wyrokiem NSA, wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 360/12 stał się prawomocny z dniem 7 listopada 2013 r.

Pismem z dnia 3 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 360/12 WSA w Krakowie dokonał zwrotu akt administracyjnych wraz z prawomocnym orzeczeniem (data wpływu akt administracyjnych do tut. organu – 7 lutego 2014 r.).

Wskutek powyższego, wniosek z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 5 października 2011 r.) oraz pismem z dnia 13 października 2011 r. (data wpływu 14 października 2011 r.), wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

Zauważyć należy, iż pismem z dnia 20 stycznia 2014 r. znak: IBPP1/4440-4/12/AL tut. organ wystąpił z pytaniem do Wnioskodawcy, czy w postępowaniu o wydanie interpretacji, radca prawny I. P.-S. będzie działać jako pełnomocnik Wnioskodawcy – jeżeli nie, tut. organ prosi o jednoznaczną informację w tym zakresie.

W odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 27 stycznia 2014 r. Wnioskodawca poinformował, że w postępowaniu o wydanie interpretacji będzie działać radca prawny I. P.-S. jako pełnomocnik wnioskodawcy, zgodnie z udzielonym wcześniej pełnomocnictwem. W załączeniu do tego pisma Strona przedłożyła nieprawidłowo uwierzytelnione za zgodność z oryginałem pełnomocnictwo dla radcy prawnego Pani I. P.-S.

Pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r. znak: IBPP1/443-123/14/AS tut. organ wezwał stronę do dołączenia do akt sprawy oryginału lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa udzielonego Pani I. P.-S. oraz uzupełnienia stanu faktycznego i wniesienia stosownej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

Na ww. pismo Strona odpowiedziała pismem z dnia 5 maja 2014 r. (data wpływu 8 maja 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Interpretacją indywidualną z dnia 13 kwietnia 2011 r. Nr IBPP1/443- 5 do 8/11/AL Syndyk masy upadłości zmarłego podatnika został poinformowany, że w sytuacji wpłaty na konto urzędu skarbowego przez syndyka kwoty zobowiązania wynikającej ze złożonej bezpodstawnie deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010 r., nie wywołującej skutków prawnych, deklarację taką należy wycofać, a wpłacony podatek winien być, na umotywowany wniosek syndyka, zwrócony przez naczelnika urzędu skarbowego (str. 12 interpretacji).

Syndyk dostosował się do interpretacji, pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. zawiadomił Urząd Skarbowy w N., iż cofa deklarację VAT-7K za III kwartał 2010 r. złożoną w imieniu podatnika F. H. „M.” M. M. w upadłości likwidacyjnej. W zawiadomieniu tym odwołano się do otrzymanej interpretacji indywidualnej, wskazano uzasadnienie wycofania deklaracji i poproszono o zwrot kwoty świadczenia nienależnego.

Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że działania te zostały podjęte w związku z faktem, że nabywca nieruchomości, który otrzymał fakturę VAT, wystawioną przez Syndyka przed śmiercią upadłego, z wykazaną kwotą podatku należnego, został objęty kontrolą podatkową, kontrolujący uznali, że transakcja winna była być zwolniona z VAT. Kontrolowany nabywca, który pierwotnie w deklaracji VAT-7 za miesiąc nabycia wykazał podatek naliczony do odliczenia, po kontroli podatkowej dostosował się do stanu prawnego wskazanego w protokole, skorzystał z prawa korekty deklaracji, złożył deklarację VAT-7 korekta bez kwoty podatku naliczonego i dokonał stosownego rozliczenia zobowiązania w podatku od towarów i usług (wpłata spornej kwoty do Urzędu Skarbowego w N.). Nabywca żąda obecnie zwrotu kwoty niezasadnie naliczonego podatku na fakturze.

Urząd Skarbowy w N. przyjął zawiadomienie o wycofaniu deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010 r. jako prawnie skuteczne, zgodnie z posiadaną interpretacją w tej sprawie, nie dokonano jednak zwrotu kwoty niezasadnie wykazanej w fakturze i w konsekwencji w pierwotnej deklaracji. Uważa bowiem, że niezależnie od wycofanej przez Syndyka deklaracji nadal pozostaje w obrocie nieskorygowana faktura sprzedaży. Syndyk, który wystawił fakturę sprzedaży w imieniu upadłego (za jego życia), wykazał w tej fakturze NIP i kwotę podatku należnego, obecnie nie może dokonać korekty faktury z powodu unieważnienia NIP po śmierci upadłego. Dodatkowymi pismami z dnia 3 czerwca i 1 lipca 2011 r. Syndyk występował do Urzędu Skarbowego w N. o zwrot kwoty podatku nienależnego do masy upadłości, lecz wobec faktu, że Syndyk (wystawca faktury sprzedaży) nie skorygował tej faktury, sprawa zwrotu kwoty nadal pozostaje nierozstrzygnięta.

Uzyskana informacja dodatkowa doprowadzi do zakończenia sprawy zwrotu kwoty podatku nienależnego.

W uzupełnieniu z dnia 5 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że M.M. zmarł w dniu 29 września 2010 r.

Faktury wystawione były w trzech pierwszych kwartałach 2010 r., przy czym deklaracje za I i II kwartał 2010 r. złożone zostały za życia podatnika, a za III kwartał już po jego śmierci. Sprzedaż nieruchomości do Firmy FHU „T.” T. K. miała miejsce w dniu 30 lipca 2010 r. i w tym dniu wystawiona była także faktura.

Dostawę nieruchomości opodatkowano stawką 22%.

Sprzedaż była zwolniona od podatku.

W dniu złożenia wniosku o interpretację z dnia 19 lipca 2011 r. nie toczyły się postępowania podatkowe ani kontrolne – organ poinformował, iż przyjmuje do wiadomości oświadczenie Syndyka o wycofaniu deklaracji za III kwartał 2010 r. i nie podejmie w tej sprawie żadnego rozstrzygnięcia. Na skutek kolejnych pism wydane zostało przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. postanowienie z dnia 4 listopada 2011 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie. Postanowienie to zostało uchylone postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 19 stycznia 2012 r. a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia. Sporna kwota 181.366 zł zwrócona została do masy upadłości w dniu 29 marca 2012 r. bez odsetek i bez pisemnego rozstrzygnięcia organu w sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla uzyskania zwrotu podatku wynikającego z wycofanej deklaracji podatkowej konieczne jest wystawienie faktury korygującej, a jeśli tak to w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, samo wycofanie niezasadnie złożonej deklaracji podatkowej (po śmierci podatnika) stanowi podstawę do zwrotu nadpłaconej kwoty bez konieczności dokonywania dalszych korekt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Natomiast zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Zatem byt prawny podatnika – osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą śmierci.

W myśl art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Natomiast zgodnie z art. 97 § 2 ww. ustawy jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługiwały prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy przejmują wszelkie majątkowe prawa i obowiązki, a prawa niemajątkowe w zależności od tego czy kontynuują działalność spadkodawcy czy też nie.

Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe (art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej).

Regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku od towarów i usług, jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania tego podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z kolei stosownie do art. 96 ust. 6 cyt. ustawy o VAT jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Zgodnie z art. 96 ust. 7 powołanej ustawy o VAT zgłoszenia o zaprzestaniu działalności podatnika w wyniku śmierci podatnika dokonuje jego następca prawny.

Jak stanowi art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy o VAT, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Zgodnie z art. 99 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Przywołane przepisy nakładają obowiązek składania deklaracji dla podatku od towarów i usług wyłącznie na podatników tego podatku.

Natomiast jak wynika z art. 103 ust. 1 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2013 r., podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33 i 33b.

Wskazać należy jednocześnie, iż zgodnie z art. 100 ustawy Ordynacja podatkowa, organy podatkowe właściwe ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy orzekają w odrębnych decyzjach o zakresie odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców lub określają wysokość nadpłaty albo zwrotu podatku.

Organ podatkowy wydając decyzję o odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców podatnika, jest zobowiązany określić prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego. Dokonuje tego na podstawie znanych w dniu otwarcia spadku zobowiązań spadkodawcy, wysokości poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania z ulg podatkowych, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość będzie inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo gdy spadkodawca nie złożył deklaracji.

Z wniosku wynika, iż Syndyk dostosował się do interpretacji indywidualnej tut. organu z dnia 13 kwietnia 2011 r. Nr IBPP1/443- 5 do 8/11/AL i pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. zawiadomił Urząd Skarbowy w N., iż cofa deklarację VAT-7K za III kwartał 2010 r. złożoną w imieniu podatnika F. H. „M.” M. M. w upadłości likwidacyjnej. W zawiadomieniu tym odwołano się do otrzymanej interpretacji indywidualnej, wskazano uzasadnienie wycofania deklaracji i poproszono o zwrot kwoty świadczenia nienależnego.

Wnioskodawca informuje, że działania te zostały podjęte w związku z faktem, że nabywca nieruchomości, który otrzymał fakturę VAT, wystawioną przez Syndyka przed śmiercią upadłego, z wykazaną kwotą podatku należnego, został objęty kontrolą podatkową, kontrolujący uznali, że transakcja winna była być zwolniona z VAT. Kontrolowany nabywca, który pierwotnie w deklaracji VAT-7 za miesiąc nabycia wykazał podatek naliczony do odliczenia, po kontroli podatkowej dostosował się do stanu prawnego wskazanego w protokole, skorzystał z prawa korekty deklaracji, złożył deklarację VAT-7 korekta bez kwoty podatku naliczonego i dokonał stosownego rozliczenia zobowiązania w podatku od towarów i usług (wpłata spornej kwoty do Urzędu Skarbowego w N.). Nabywca żąda obecnie zwrotu kwoty niezasadnie naliczonego podatku na fakturze.

Dostawę nieruchomości opodatkowano stawką 22%.

Sprzedaż była zwolniona od podatku.

Sporna kwota 181.366 zł zwrócona została do masy upadłości w dniu 29 marca 2012 r. bez odsetek i bez pisemnego rozstrzygnięcia organu w sprawie.

Wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii, czy dla uzyskania zwrotu podatku wynikającego z wycofanej deklaracji podatkowej konieczne jest wystawienie faktury korygującej (a jeśli tak to w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty faktury).

Wątpliwości te powstały w związku z otrzymaną interpretacja indywidualną z dnia 13 kwietnia 2011 r. znak: IBPP1/443-5,6,7,8/11/AL., w której tut. organ stwierdził, iż „(…)deklaracja kwartalna złożona po śmierci podatnika nie powinna wywierać skutków prawnych, wobec czego nadwyżka podatku należnego nad naliczonym wynikająca z rozliczenia za III kwartał 2010r. winna być - na podstawie wniosku syndyka - zwrócona przez urząd skarbowy, jako nienależnie wpłacona.(…)

Niemożliwym staje się również złożenie przez syndyka korekty deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010r., z uwagi na fakt, iż syndyk pozbawiony jest już możliwości złożenia pierwotnej deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010r.

Tym samym, w sytuacji wpłaty na konto urzędu skarbowego przez syndyka kwoty zobowiązania wynikającej ze złożonej bezpodstawnie deklaracji VAT-7K za III kwartał 2010r., nie wywołującej skutków prawnych, deklarację taką należałoby wycofać, a wpłacony podatek winien być, na umotywowany wniosek syndyka, zwrócony przez naczelnika urzędu skarbowego.”

Odnosząc się zatem do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż jak wynika z wniosku, w przedmiotowej sprawie deklaracja podatkowa za III kwartał 2010 r. została złożona przez Syndyka po śmierci podatnika, który zmarł 29 września 2010 r. Oznacza to, że deklaracja ta została złożona przez osobę nieuprawnioną do tego, gdyż cytowany wyżej przepis art. 99 ust. 1, 2 i 3 ustawy o VAT nakłada obowiązek składania deklaracji VAT wyłącznie na podatników tego podatku. Syndyk po śmierci podatnika nie miał zatem prawa do złożenia deklaracji podatkowej, tym samym nie był uprawniony do wykazania w tej deklaracji kwoty podatku do zapłaty ani do wpłacenia tej kwoty podatku VAT do Urzędu Skarbowego.

Kwestie wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Jak stanowi § 13 ust. 5 ww. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Z kolei zgodnie z § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Jak wynika z powyższych regulacji cyt. rozporządzenia, fakturę korygującą podatnik wystawia w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu oraz w sytuacji gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Zgodnie natomiast z art. 73 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Mając na uwadze wskazane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro Syndyk nie był uprawniony do sporządzenia i złożenia za zmarłego dłużnika deklaracji VAT-7, a tym samym nie był zobowiązany do odprowadzenia podatku VAT wynikającego z tej deklaracji, to w tym konkretnym przypadku dla uzyskania zwrotu podatku wynikającego z wycofanej deklaracji nie jest konieczne wystawienie faktury korygującej.

Zatem wpłacona przez Syndyka kwota wynikająca z deklaracji złożonej niezasadnie po śmierci podatnika była kwotą nienależną, która podlegała zwrotowi bez konieczności wystawienia faktur korygujących.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że samo wycofanie niezasadnie złożonej deklaracji podatkowej (po śmierci podatnika) stanowi podstawę do zwrotu nadpłaconej kwoty bez konieczności dokonywania dalszych korekt, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie było stwierdzenie, w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty faktur, które zostały wystawione ze stawką 22%, a jak wynika z wniosku, sprzedaż ta powinna być zwolniona od podatku, gdyż pytanie o to, w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty faktury, Syndyk ograniczył jedynie do sytuacji, gdyby dla uzyskania zwrotu podatku wynikającego z wycofanej deklaracji konieczne było wystawienie faktur korygujących. Zatem wobec stwierdzenia w niniejszej interpretacji, że dla otrzymania przez Syndyka zwrotu nadpłaconej kwoty nie jest konieczne wystawienie faktur korygujących, pytanie o to, w jaki sposób i kto powinien dokonać korekty, stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zaznaczyć, że tut. Organ nie jest uprawniony do dokonywania analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Tym samym dołączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy.

Na zakończenie zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, wnioskujący o wydanie interpretacji indywidualnej składa oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

W przedmiotowej sprawie pismem z dnia 23 kwietnia 2014 r. tut. organ wystąpił do Wnioskodawcy o uzupełnienie wniosku, gdyż „z opisu sprawy wynika, że pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. Syndyk zawiadomił Urząd Skarbowy w N., iż cofa deklarację VAT-7K za III kwartał 2010 r. złożoną w imieniu podatnika F. H. „M.” M. M. w upadłości likwidacyjnej, w którym to zawiadomieniu odwołano się do otrzymanej interpretacji indywidualnej, wskazano uzasadnienie wycofania deklaracji i poroszono o zwrot kwoty świadczenia nienależnego. Ponadto z opisu sprawy wynika, że dodatkowymi pismami z dnia 3 czerwca i 1 lipca 2011 r. Syndyk występował do Urzędu Skarbowego w N. o zwrot kwoty podatku nienależnego do masy upadłości, lecz wobec faktu, że Syndyk (wystawca faktury sprzedaży) nie skorygował tej faktury, sprawa zwrotu kwoty nadal pozostaje nierozstrzygnięta. Uzyskana informacja dodatkowa doprowadzi do zakończenia sprawy zwrotu kwoty podatku nienależnego”.

W związku z powyższym Wnioskodawca został wezwany do wskazania:

czy w dniu złożenia wniosku o interpretację z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. organu 20 lipca 2011 r.) elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji były przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej, jeżeli tak, to kiedy i jakie postępowanie zostało wszczęte,
w jaki sposób została zakończona sprawa zwrotu kwoty świadczenia nienależnego wszczęta na wniosek (wnioski) Strony, czy w tym zakresie Urząd Skarbowy wydał decyzję lub postanowienie, jeśli tak, to kiedy i jakiego rozstrzygnięcia dokonał.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Wnioskodawca w piśmie z dnia 5 maja 2014 r. stwierdził, że „W dniu złożenia wniosku o interpretację z dnia 19 lipca 2011 r. nie toczyły się postępowania podatkowe ani kontrolne – organ poinformował, iż przyjmuje do wiadomości oświadczenie Syndyka o wycofaniu deklaracji za III kwartał 2010 r. i nie podejmie w tej sprawie żadnego rozstrzygnięcia. Na skutek kolejnych pism wydane zostało przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w N. postanowienie z dnia 4 listopada 2011 r. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie. Postanowienie to zostało uchylone postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 19 stycznia 2012 r. a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia. Sporna kwota 181.366 zł zwrócona została do masy upadłości w dniu 29 marca 2012 r. bez odsetek i bez pisemnego rozstrzygnięcia organu w sprawie.”

W związku z powyższym tut. organ przyjął złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, oświadczenie, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie były przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej.

Zgodnie jednak ze zdaniem drugim art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin