Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-262/14-4/AF
z 13 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu) uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2014 r. (data nadania, data wpływu 9 czerwca 2014 r.) na wezwanie z dnia 29 maja 2014 r. nr IPPB2/415-259/14-2/PW oraz nr IPPB2/436-262/14-2/AF o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w wyniku zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w wyniku zniesienia współwłasności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem nabyła spadek po zmarłych rodzicach w 1/2 części. Podstawą nabycia jest prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2013 r., na którego podstawie Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką domu mieszkalnego o pow. 107,16 m², budynków gospodarczych, garaży i działki 1205 m², na której znajduje się dom i budynki gospodarcze. Nabycie zostało zgłoszone Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, który zaświadczeniem z dnia 31 lipca 2013 r. potwierdził zwolnienie z podatku od spadków i darowizn. W wyniku przyszłej zgodnej decyzji Wnioskodawczyni wraz z bratem planują podzielić spadek i znieść współwłasność w następujący sposób: 1/2 działki tj. 602 m² z budynkiem gospodarczym nie ma uzbrojenia (brak wody i kanalizacji) i wjazdu na działkę przypadnie Wnioskodawczyni, a brat obejmie 1/2 działki 603 m² (uzbrojona) z garażem, budynkiem gospodarczym, dom mieszkalny o pow. 107,16 m² stojący na tej działce. Brat spłaci Wnioskodawczynię z 1/2 jej udziału w domu, a wartość spłaty nie przekroczy wartości spadkowej udziału domu. Umowa zawarta będzie przed notariuszem.

Pismem z dnia 29 maja 2014 r. nr IPPB2/415-259/14-2/PW oraz nr IPPB2/436-262/14-2/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• wniesienie dodatkowej opłaty w wysokości 40 zł (słownie: czterdzieści złotych) oraz przedłożenie kserokopii dowodu jej uiszczenia
  
  lub
  
• sprecyzowanie, którego przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczy uiszczona w dniu 2 kwietnia 2014 r. kwota;
  
• złożenie oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej oraz podpisanie oświadczenia.
  
  

Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, spłata, którą Wnioskodawczyni otrzyma od brata podlega opodatkowaniu jako odpłatne zbycie określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
2. Czy spłata podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania nr 2. W zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązana jest ona do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w części dotyczącej spłat i dopłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat.

Stosownie do pkt 3 ww. przepisu podatkowi podlegają także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Art. 1 ust. 2 pkt 2 ustawy stanowi, że przepisy ustawy o czynnościach cywilnoprawnych stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3 (tj. do zmian umów i orzeczeń sądów).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej lub, stosownie do pkt 3 z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody - od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego, która może mieć charakter albo współwłasności w częściach ułamkowych, albo współwłasności łącznej. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Z kolei do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 195 tej ustawy współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 12 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni wraz z bratem nabyła spadek po zmarłych rodzicach w 1/2 części. Podstawą nabycia jest prawomocne postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 12 czerwca 2013 r., na którego podstawie Wnioskodawczyni stała się współwłaścicielką domu mieszkalnego o pow. 107,16 m², budynków gospodarczych, garaży i działki 1205 m², na której znajduje się dom i budynki gospodarcze. Nabycie zostało zgłoszone Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, który zaświadczeniem z dnia 31 lipca 2013 r. potwierdził zwolnienie z podatku od spadków i darowizn. W wyniku przyszłej zgodnej decyzji Wnioskodawczyni wraz z bratem planują podzielić spadek i znieść współwłasność w następujący sposób: 1/2 działki tj. 602 m² z budynkiem gospodarczym nie ma uzbrojenia (brak wody i kanalizacji) i wjazdu na działkę przypadnie Wnioskodawczyni, a brat obejmie 1/2 działki 603 m² (uzbrojona) z garażem, budynkiem gospodarczym, dom mieszkalny o pow. 107,16 m² stojący na tej działce. Brat spłaci Wnioskodawczynię z 1/2 jej udziału w domu, a wartość spłaty nie przekroczy wartości spadkowej udziału domu. Umowa zawarta będzie przed notariuszem.

Jak już wskazano powyżej, przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowują zniesienie współwłasności, jeżeli wiąże się ono z obowiązkiem spłat lub dopłat.

Podstawę opodatkowania przy umowie o zniesienie współwłasności w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego nabytego ponad wartość udziału we współwłasności lub spadku (art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa stawki podatku, które wynoszą od umów zamiany, dożywocia, o dział spadku, o zniesienie współwłasności oraz darowizny:

1. przy przeniesieniu własności nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
   
2. przy przeniesieniu własności innych praw majątkowych - 1%.
   
   

W myśl art. 4 pkt 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie o zniesienie współwłasności ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności.

Stosownie do art. 3 ust. 1 tej ustawy obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody - od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3 (pkt 3) lub z chwilą powołania się przez podatnika na fakt dokonania czynności cywilnoprawnej - jeżeli podatnik nie złożył deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 5 lat od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku, a następnie powołuje się przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt jej dokonania (pkt 4).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatnicy, na których ciąży obowiązek podatkowy, są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (deklaracja PCC-3) oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział we współwłasności. Otrzymana przez Wnioskodawczynię spłata od brata nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.