Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-178a/14/AW
z 4 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 16 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uznania ponoszonych wydatków za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca wytwarza produkty z zakresu inżynierii procesowej i automatyki dla branży mleczarskiej i przemysłu spożywczego (począwszy od dostarczania komponentów inżynieryjnych, a skończywszy na kompleksowym projektowaniu procesów technologicznych i produkcji odpowiednich linii produkcyjnych). Produkty Spółki obejmują różnego typu pompy, zawory, wymienniki ciepła, homogenizatory oraz kompleksowe linie technologiczne. Produkty te mają zastosowanie przykładowo w przemyśle spożywczym (głównie branża mleczarska, browarnictwo, produkcja napojów, lodów, sosów, majonezu), przemyśle chemicznym (produkcja kosmetyków, produkcja farmaceutyków), przemyśle papierniczym.

Obecnie Spółka jest w trakcie pozyskiwania zezwolenia (dalej jako: „Zezwolenie”) na działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „Strefa” lub „SSE”). Po uzyskaniu zezwolenia, działalność Spółki będzie tzw. działalnością strefową (tj. prowadzaną na terenie Strefy i objętą zezwoleniem strefowym) i będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z realizowanym w ramach Zezwolenia projektem inwestycyjnym Spółka ponosić będzie szereg wydatków związanych z nabyciem nowych środków trwałych. Wszystkie wydatki zostaną poniesione po dniu uzyskania przez Spółkę Zezwolenia, przy czym w trakcie realizacji projektu inwestycyjnego Spółka uiszczać będzie również zaliczki na środki trwałe. W takim przypadku uiszczone zaliczki będą ujęte w ewidencji księgowej początkowo jako „zaliczki na środki trwałe w budowie”, natomiast w dniu dostawy danego środka trwałego oraz uzyskania nad nim władztwa ekonomicznego, Spółka dokona przeksięgowania kwot wykazanych w ewidencji księgowej jako uiszczone zaliczki na konto księgowe środków trwałych w budowie.

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że w przypadku uiszczania przez Spółkę zaliczek na środek trwały, płatność pozostałej części ceny nabycia środka trwałego na rzecz jego dostawcy (tj. tego samego podmiotu na rzecz którego uiszczono wcześniej zaliczki) może zostać dokonana jednorazowo bądź też będzie płatna w ratach (transzach), przy czym raty te nie będą miały charakteru zaliczek.

Ponadto możliwe są sytuacje, gdzie Wnioskodawca niezależnie od uiszczania przez Spółkę zaliczek na środek trwały poniesie na rzecz dostawcy również inne koszty związane z budową/wytworzeniem tego samego środka trwałego, które to płatności nie mają charakteru zaliczek i są związane przykładowo z montażem środka trwałego, czy odpowiednim jego zaprogramowaniem.

W konsekwencji powyższego, w celu wyeliminowania wątpliwości w zakresie momentu poniesienia w przyszłości wydatków związanych z realizacją opisanego projektu inwestycyjnego jako wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą w formie zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka postanowiła wystąpić z niniejszym wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W którym momencie uiszczone zaliczki na środek trwały stanowiący element inwestycji Spółki na terenie SSE, przeksięgowane następnie na konto środków trwałych w budowie należy uznać za poniesione wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu rozporządzenia strefowego?
2. W którym momencie pozostałą część ceny nabycia środka trwałego uiszczaną na rzecz dostawcy (któremu wcześniej uiszczono zaliczki) danego środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE, niebędącą zaliczką na środek trwały, należy uznać za poniesione wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu rozporządzenia strefowego?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do uznania uiszczonych zaliczek na środek trwały stanowiący element inwestycji Spółki na terenie SSE, a następnie przeksięgowanych na konto środków trwałych w budowie, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie zapłaty pełnej części (przypadającej na danego dostawcę) ceny nabycia środka trwałego, którego dotyczyły zaliczki na rzecz dostawcy, któremu wcześniej wpłacono zaliczki. Konsekwentnie, w ocenie Spółki, pozostała część ceny nabycia środka trwałego uiszczana na rzecz danego dostawcy środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE, niebędącą zaliczką na środek trwały będzie stanowić dla Spółki wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą także dopiero w momencie zapłaty pełnej części (przypadającej na danego dostawcę) ceny nabycia środka trwałego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do postanowień § 5 ust. 4 Rozporządzenia Strefowego w przypadku przedsiębiorcy, którego przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część objęto granicami Strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji oraz z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, przysługują od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu, w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Z treści § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego wynika natomiast, że za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarowi usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie Strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika.

Spółka zauważa, że powołane powyżej przepisy Rozporządzenia Strefowego posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć niniejsze pojęcie.

Tym samym, dla oceny znaczenia terminu „poniesienia” kosztu należy posłużyć się wykładnią językową, mając jednocześnie na uwadze, że zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, że przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „ponieść” znaczy „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś”. Zestawiając powyższe definicje, należy dojść do wniosku, że „ponieść koszt” znaczy tyle, co zostać obciążonym sumą pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś.

W związku z powyższym – w opinii Spółki – dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle przepisów Rozporządzenia Strefowego, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający Zezwolenie.

Stanowisko, zgodnie z którym pojęcie „poniesienia” wydatku należy rozumieć jako faktyczne wydatkowanie środków, zostało wyrażone również przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 5 kwietnia 2006 r. (sygn. PB4/KA-8213-32125/06), w którym wskazano, że: „(...) zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to «poniesienie» musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości”.

Prawidłowość powyższego stanowiska znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii interpretacyjnej organów podatkowych oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, Spółka wskazuje na interpretację indywidualną wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 24 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1282/12/JS) oraz w dniu 7 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1274/12/AP), a także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 2099/10).

W kontekście uznawania zaliczek na nabycie środków trwałych za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą Spółka zauważa, że zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: „zaliczka” to „cześć należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności”. Zaliczka na środek trwały stanowi jedynie ułamek należności z tytułu sprzedaży środka trwałego i nie ma charakteru definitywnego. Wpłata zaliczki nie jest tożsama z definitywnym dokonaniem zakupu oraz nie jest uznawana za zapłatę ceny należnej z tytułu nabycia danego składnika majątku. Tym samym, z uwagi na fakt, że na dzień uiszczenia zaliczki, płatność ta nie ma jeszcze charakteru zapłaty ceny (która to cena nie jest jeszcze należna) i jest jedynie płatnością na poczet takiej ceny, zaliczka w momencie jej zapłaty nie stanowi dla podatnika wydatku kwalifikującego się do objęcia pomocą i pozostaje bez wpływu na kalkulację dostępnej puli pomocy publicznej.

W ocenie Spółki uiszczone wcześniej zaliczki utracą charakter zaliczkowy, tj. przestaną stanowić płatności na poczet ceny i staną się definitywnym elementem uiszczonej ceny należnej z tytułu nabycia środka trwałego (a więc spełnią kryteria definitywnego charakteru wydatku rzeczywiście poniesionego z tytułu zapłaty ceny należnej z tytułu zakupu środka trwałego) w momencie dokonania zapłaty pełnej części (przypadającej na danego dostawcę) ceny nabycia środka trwałego, którego dotyczyły zaliczki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo Spółka powołuje interpretację indywidualną wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 9 stycznia 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-1283/12/MO), zgodnie z którą „(...) zaliczka na zakup środka trwałego stanowi tylko część ceny nabycia (...) dopiero moment zapłaty pozostałej części ceny nabycia środka trwałego, będzie momentem, w którym podatnik będzie mógł zaliczyć cenę nabycia do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, z zachowaniem pozostałych warunków określonych w § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej”.

Analogiczne stanowisko – jak podaje Spółka – zostało zawarte w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 16 grudnia 2009 r. (sygn. ITPB3/423-602/09/PS) i w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 26 czerwca 2006 r. (sygn. IP-PB3-423-477/08-2/MK) oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 16 marca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-1113/11-3/MS), w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika zgodnie z którym „(...) zaliczki na środki trwałe uznaje się za poniesione i – tym samym – kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną dopiero w momencie zapłaty całości wynagrodzenia za dany środek trwały”.

W ocenie Spółki powyższa zasada uznawania zaliczki za poniesiony wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą dopiero w momencie zapłaty całości ceny nabycia środka trwałego (w części należnej dostawcy, na rzecz którego uiszczono zaliczki) znajduje zastosowanie również w przypadku zaliczek przeksięgowanych na konto środków trwałych w budowie.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego przez nią stanowiska, zgodnie z którym zaliczki na środek trwały stanowiący element inwestycji Spółki na terenie SSE, przeksięgowane następnie na konto środków trwałych w budowie uznaje się za poniesione i tym samym kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną dopiero w momencie zapłaty całości pełnej części (przypadającej na danego dostawcę) ceny nabycia środka trwałego, którego dotyczyły zaliczki.

W odniesieniu do pozostałej części ceny nabycia środka trwałego uiszczanej na rzecz dostawcy (któremu uprzednio uiszczono zaliczki) danego środka trwałego stanowiącego element inwestycji Spółki na terenie SSE, Wnioskodawca chciałby zauważyć, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym płatność ta może zostać dokonana jednorazowo bądź też w ratach (transzach), przy czym w obydwu przypadkach płatności te nie będą miały charakteru zaliczek na środek trwały.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od okoliczności czy pozostała część ceny nabycia środka trwałego zostanie uiszczona jednorazowo czy też w ratach (transzach), przedmiotowe płatności będą stanowić dla Spółki wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w momencie zapłaty pełnej części (przypadającej na danego dostawcę) ceny nabycia środka trwałego

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.