Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-331/14-2/KBr
z 23 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanych premii pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanych premii pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej jako: Spółka, Odbiorca lub Podatnik) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji lakierów samochodowych (dalej jako: Dostawca). Zgodnie z umowami podpisanymi z dostawcą lakierów osiągnięcie przez Odbiorcę obrotów w wysokości określonej w umowach powoduje, że Spółce przysługuje zdefiniowany w umowie rabat. Dostawca tytułem udzielanego rabatu otrzymywał w związku z osiągnięciem określonego poziomu obrotów faktury opisywane jako „usługi marketingowe”.

Zdaniem Spółki do dnia 25 czerwca 2012 r. w orzecznictwie organów skarbowych, jak i sądów administracyjnych nie został rozstrzygnięty w sposób jednoznaczny: sposób w jaki należy rozliczać obniżenie wysokości wynagrodzenia w związku z osiągnięciem pewnej wysokości obrotów. Do tego dnia należności z tytułu udzielonego rabatu traktowane były w praktyce jako usługi w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, rozliczane notą księgową jako niepodlegające VAT, bądź traktowane jako rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

W związku z podjęciem przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 25 czerwca 2012 roku uchwały (sygn. akt: I FPS 2/12) Spółka zmieniła praktykę postępowania. Stosownie do sentencji przywołanej uchwały: „Wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zmniejszający podstawę opodatkowania”.

Dostosowując przyjęty model biznesowy do interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazanej w ww. uchwale NSA Spółka z dniem jej podjęcia zmieniła przyjętą praktykę i na dzień dzisiejszy w przypadku, gdy obroty z Dostawcą osiągną poziom wskazany w umowie wystawiana jest faktura korygująca in minus.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że obniżkę ceny przez Dostawcę w przypadku osiągnięcia obrotów w określonej wysokości należy rozliczać w postaci rabatu na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy o VAT a nie jako usługi marketingowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje zbycia towarów połączone z rabatem w przypadku osiągnięcia określonej wysokości obrotów implikują, w przypadku ziszczenia się ww. warunku, zmniejszenie wysokości obrotu. Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe uprawnia Dostawcę do wystawienia faktury korygującej in minus na kwotę przyznanego rabatu.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1

Zdaniem Wnioskodawcy przywołany przepis, który wszedł w życie z dniem 1 stycznia 2014 roku nie wpłynął na aktualność tezy uchwały NSA z 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FPS 2/12), która brzmiała: „Wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zmniejszający podstawę opodatkowania”.

Zdaniem Spółki prawnie dopuszczalne rabaty regulowane do końca 2013 r. w art. 29 ust. 4 odpowiadają w swej treści pojęciu „udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen” a zatem ww. uchwała NSA zachowuje swoją aktualność w sytuacji opisanej we wniosku.

Stosownie do powyższego, zdaniem Wnioskodawcy należy podzielić również w stanie prawnym obowiązującym od początku 2014 roku pogląd wyrażony m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2011 r. (sygn. akt: I FSK 361/11). W orzeczeniu tym uznano, że premię pieniężną za zrealizowanie określonego w kontrakcie poziomu zakupów, której podstawą jest wartość sprzedaży z tytułu transakcji zawartych w określonym okresie czasu, należy traktować jako rabat zmniejszający podstawę opodatkowania stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyżej wskazanym wyroku podkreślił, że o tym czy dane świadczenie ma charakter premii czy rabatu nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych. Powyższe oznacza, że nazwanie przez strony umowy danego świadczenia „premia” (bonusem dla kupującego) samo przez się nie wyłączałoby możliwości oceny tego świadczenia jako rabatu w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Premie pieniężne z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotów można bowiem uznać za „prawnie dopuszczalny rabat”, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązujący obecnie przepis art. 29a ust. 10 ustawy o VAT nie tyle uprawnia, ale obliguje go do rozliczania premii pieniężnych z tytułu osiągnięcia określonego wolumenu zakupów jako implikujących obowiązek do wystawienia faktur korygujących in minus. Podatnik stoi na stanowisku, że powyższe ma miejsce każdorazowo, gdy w związku z osiągnięciem określonego wolumenu zakupów u Dostawcy, Spółka uprawniona jest do opustu i powyższy opust nie wiąże się ze świadczeniem przez nią na rzecz Dostawcy dodatkowych usług, które mają charakter rzeczywistych czynności o charakterze marketingowym, których celem jest zwiększenie sprzedaży.

Stosownie do art. 73 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1) w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów tub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Natomiast zgodnie z art. 79 ww. dyrektywy, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji.

Z art. 90 ust. 1 Dyrektywy wynika, że w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Art. 29a ust. 10 i 13 ustawy o VAT, stanowią realizację zasad wynikających z powyżej powołanych przepisów Dyrektywy 2006/112/WE. Powyższe implikuje obowiązek ich prounijnej wykładni.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w powoływanej uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt: I FPS 2/12) na gruncie poprzedniego stanu prawnego: „Jedynie literalna wykładnia art. 29 ust. 4 ustawy o VAT mogłaby zatem prowadzić do wniosku, że rabat obniża cenę konkretnej transakcji (dostawy, usługi), a w konsekwencji podstawę opodatkowania z tytułu tej transakcji (przy stosownym jego udokumentowaniu), a premia pieniężna nie jest powiązana z konkretną transakcją, lecz jest konsekwencją efektu szeregu transakcji pomiędzy kontrahentami, najczęściej w dłuższym okresie”.

Analiza pojęć „rabatu” i „premii pieniężnej” przemawia za przyjęciem stanowiska, że pojęcia te pokrywają się. W literaturze przedmiotu wskazuje się że rabaty można podzielić na transakcyjne oraz potransakcyjne. Transakcyjne są udzielane przed ustalaniem ceny lub w trakcie. Są one zazwyczaj wynikiem negocjacji ceny. Potransakcyjne najczęściej są konsekwencją odpowiednich umów o współpracy handlowej, które premiują kontrahentów, np. tych którzy osiągnęli określony poziom obrotu. W takich sytuacjach zmniejszają one obrót w transakcji z określonym kontrahentem. Promocja realizowana po udzieleniu rabatów może polegać na tym, że Podatnik oferuje swoim kontrahentom system premiowania polegający na tym, że w przypadku przekroczenia przez danego odbiorcę określonej wartości obrotu netto będzie on zobowiązany do wypłaty umownej premii pieniężnej (por. D. Strzelec, „Wsparcie sprzedaży - wybrane problemy podatkowe”, „Prawo i podatki”, luty 2012, s. 9)”.

NSA w powyższej uchwale wskazuje, że: „Nie można natomiast podzielić poglądów, zgodnie z którymi inna jest istota premii a inna istota rabatu, ponieważ premia stanowi nagrodę za osiągnięcie określonego rezultatu i ma w związku z tym charakter motywacyjny, zaś rabat stanowi jedynie obniżenie ceny transakcyjnej lub usługi. Trudno bowiem nie zauważyć, że rabat nawet związany z jedną transakcją również ma charakter motywacyjny. Choć sprowadza się on do obniżenia ceny, to obniżka jest zazwyczaj związana właśnie z zachęceniem do zawarcia transakcji, choćby w wyniku negocjacji ceny”.

Konkludując NSA stwierdził: „Zatem udzielenie premii pieniężnej (rabatowej) powinno skutkować u podatnika zmniejszaniem jego podstawy opodatkowania oraz podatku należnego, co czyniłoby u niego zadość zasadzie neutralności oraz proporcjonalności VAT w stosunku do otrzymanej przez niego ceny z transakcji w danym przedziale czasowym”.

Rekapitulując, zdaniem Spółki obszerna analiza prawa Unii Europejskiej i płynących z niego wniosków oraz oparcie rozumienia premii pieniężnej i rabatu w zgodzie z zasadą neutralności VAT sprawia, że powyższa uchwała NSA zachowuje swoją aktualność także w zmienionym stanie prawnym, tj. na gruncie obowiązującego obecnie art. 29a ust. 10 i 13 ustawy o VAT.

Jeżeli zatem z umów zawartych pomiędzy Odbiorcą, a Dostawcą wynika, że udzielany rabat jest bonusem z tytułu zrealizowania z góry określonego poziomu obrotów, należy go traktować jako implikujący obniżenie podstawy opodatkowania zgodnie z przywołanymi przepisami, a nie jako uprawniający do wystawienia faktury za „usługi marketingowe”, jeżeli przedmiotowe usługi nie były w istocie świadczone, a faktura dokumentowałaby jedynie ziszczenie się warunku określonego w umowie, tj. osiągnięcia określonego poziomu obrotów.

Właściwość zastosowania art. 29a ust. 10 w tym przypadku wskazał Adam Bartosiewicz w Komentarzu do art. 29a ustawy o VAT (Lex 2013) przywołując przy tym argument, iż wskazuje na to wcześniejsza wykładnia VI Dyrektywy (wyrok ETS sprawie C-317/94 Elida Gibbs Ltd. v Commissioners of Customs and Excise).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie usług należy zatem, rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca podpisał z dostawcą lakierów umowy, na podstawie których osiągnięcie przez Niego obrotów w wysokości określonej w umowach powoduje, że Spółce przysługuje zdefiniowany w umowie rabat. Dostawca tytułem udzielanego rabatu otrzymywał w związku z osiągnięciem określonego poziomu obrotów faktury opisywane jako „usługi marketingowe”.

Dostosowując przyjęty model biznesowy do interpretacji przepisów prawa podatkowego wskazanej w uchwale NSA sygn. akt: I FPS 2/12, Spółka z dniem jej podjęcia zmieniła przyjętą praktykę i na dzień dzisiejszy w przypadku, gdy obroty z Dostawcą osiągną poziom wskazany w umowie wystawiana jest faktura korygująca in minus.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów lub usług, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Dotyczy to także przypadków, kiedy sprzedawca z różnych przyczyn (np. dokonania u niego zakupów w dużych ilościach w określonym czasie) po dokonaniu dostawy udziela nabywcy tzw. premii pieniężnej, polegającej na wypłacaniu określonych kwot pieniężnych.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw/usług, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw/usług w określonym czasie, czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonywaniem dodatkowych czynności itp.

W opisanej sprawie otrzymywane przez Wnioskodawcę premie pieniężne, które są uzależnione od nabycia przez Wnioskodawcę towarów od Dostawcy nie są związane z jakimikolwiek świadczeniami usług przez Wnioskodawcę na rzecz tego podmiotu. Jak wynika ze złożonego wniosku, otrzymywana premia pieniężna stanowi jednostronne świadczenie pieniężne dokonywane przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy, uzależnione od osiągnięcia przez Wnioskodawcę ustalonego przez strony poziomu obrotów. Zatem, otrzymywane przez Wnioskodawcę premie pieniężne nie są w żaden sposób związane ze spełnieniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego.

W konsekwencji, otrzymana przez Wnioskodawcę premia pieniężna nie stanowi zapłaty ani za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, ani za dostawę towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że otrzymanie premii pieniężnej nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, a tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Na mocy 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35), zwanej dalej ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został art. 29 ustawy, co związane jest z wprowadzeniem przez art. 1 pkt 24 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług art. 29a zawierającego kompleksowe regulacje dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Dodany art. 29a ustawy, zawiera przepisy dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług. Uregulowania te zostały zmodyfikowane, aby pełniej odzwierciedlić przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1 ze zm.), a także zmodernizowane, w celu większej przejrzystości i czytelności tych zasad.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosowanie do art. 29a ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Na podstawie art. 29a ust. 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że otrzymana premia pieniężna stanowi jednostronne świadczenie pieniężne dokonywane przez Dostawcę na rzecz Wnioskodawcy, uzależnione wyłącznie od osiągnięcia przez Wnioskodawcę ustalonego przez strony poziomu obrotów.

Należy zauważyć, że ani w dyrektywie VAT ani też w ustawie prawodawca nie zdefiniował pojęcia „premia pieniężna” czy też „rabat”. Zatem, celem dokonania prawidłowej kwalifikacji premii pieniężnych (bonusów pieniężnych) w świetle przepisów ustawy, należy przeprowadzić obiektywną analizę całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej transakcji, która pozwoli na ocenę skutków takiej transakcji w świetle regulacji dotyczących podatku od towarów i usług. Należy przy tym mieć na uwadze, że sama wola podatnika, znajdująca odzwierciedlenie w treści czynności prawnej, nie może określać charakteru prawnego świadczenia w oderwaniu od jego obiektywnych cech, gdyż nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter. Nazwanie przez strony umowy danego świadczenia premią nie wyłącza zatem możliwości kwalifikacji tego świadczenia jako rabatu w rozumieniu ustawy.

Warunkiem uznania, że premia pieniężna stanowi w istocie rabat, jest wykazanie ścisłego związku pomiędzy premią pieniężną, a zrealizowanymi dostawami. W przypadku premii pieniężnych z tytułu osiągnięcia określonego poziomu obrotów (określonej wartości sprzedaży lub ilości sprzedanych towarów) taki związek jest identyfikowalny, gdyż dopiero zrealizowanie wszystkich dostaw (nie tylko jednej z nich) zapewnia osiągnięcie zakładanego poziomu obrotów uprawniającego do uzyskania premii pieniężnej. Premia pieniężna z tytułu osiągnięcia określonych obrotów przez kupującego jest zatem, jednocześnie związana z każdą dostawą z osobna - bez jej realizacji warunek uprawniający do uzyskania premii nie zostałby spełniony - oraz z wszystkimi dostawami (usługami) łącznie (zrealizowanie dopiero wszystkich dostaw czy usług generujących określony poziom obrotów uprawnia do przyznania premii pieniężnej). W związku z tym przyjęcie, że premia pieniężna nie jest związana z żadną konkretną dostawą nie znajduje uzasadnienia, gdyż bez którejkolwiek z tych poszczególnych dostaw, mających wpływ na określony poziom obrotów uprawniający do przyznania premii pieniężnej, premia nie zostałaby wypłacona.

Relacja ta staje się szczególnie widoczna w przypadku, gdy prawo do przyznania premii pieniężnej i/lub jej wysokość, uzależniona jest od określonego między stronami poziomu obrotów osiągniętego w danym czasie.

Niewątpliwie zatem, premia pieniężna za dany okres, w ujęciu ekonomicznym, sprowadza się w istocie do dokonania przez sprzedawcę na rzecz nabywcy zwrotu części uiszczonego wynagrodzenia z tytułu uprzednio dokonanych w danym okresie z nabywcą transakcji – w następstwie czego zmniejszeniu ulega wcześniej określona jego łączna wartość, a tym samym proporcjonalnemu pomniejszeniu ulega wartość wynagrodzenia z tytułu pojedynczych transakcji, zawartych w danym okresie. Zatem, w przedstawionych wyżej sytuacjach podatnik - sprzedawca dysponuje wynagrodzeniem (z tytułu wszystkich zrealizowanych dostaw lub usług), które jest następnie pomniejszone o udzieloną premię pieniężną, wywołującą efekt ekonomiczny analogiczny jak w sytuacji udzielenia rabatu, co powinno zostać uwzględnione poprzez obniżenie podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., lub zgodnie z art. 29a ust. 10 w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przeciwnym razie dojdzie do naruszenia zasady neutralności podatku VAT.

Zatem, w opisanej sytuacji dla Wnioskodawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. W konsekwencji, otrzymywane przez Wnioskodawcę premie pieniężne stanowią rabat.

Odnośnie kwestii dokumentacji udzielonych premii pieniężnych należy wskazać, że zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Przy czym zarówno wykazanie na fakturze rabatu udzielonego w momencie sprzedaży jak i wystawienie faktury korygującej po wystawieniu faktury z tytułu udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży możliwe jest, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanego rozporządzeniem - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Zgodnie z § 13 ust. 1, rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Jednocześnie z dniem 1 stycznia 2014 r. przez art. 1 pkt 49 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług został uchylony art. 106 ustawy, natomiast przez art. 1 pkt 50 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług zostały dodane art. 106a – 106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. dzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
   
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
   
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
   
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

Art. 106j ust. 3 ustawy, stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.

W konsekwencji, skoro jak wskazano powyżej, otrzymane przez Wnioskodawcę premie pieniężne, nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług ani dostawę towarów, a tym samym nie są to czynności podlegające opodatkowaniu, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktur czy też dokumentowania otrzymanych premii innymi dokumentami księgowymi takimi jak nota obciążeniowa.

Należy zauważyć, że ponieważ wypłacana premia pieniężna stanowi w istocie rabat, obniżający wartość konkretnych dostaw u sprzedawcy w danym okresie rozliczeniowym, udokumentowanych poszczególnymi fakturami, zobowiązanym do wystawienia faktury korygującej będzie podmiot, który wypłaca premię pieniężną.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.