INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 17 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy o wartości przekraczającej bądź też nieprzekraczającej 1.000 zł – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży rzeczy o wartości przekraczającej bądź też nieprzekraczającej 1.000 zł.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie skupu surowców wtórnych i stara się o uzyskanie dofinansowania z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska na zakup strzępiarki. Ponadto planuje w najbliższym czasie otworzyć stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. W chwili obecnej przy skupie surowców wtórnych, np. metali nieżelaznych, od osób fizycznych, Wnioskodawca sporządza w systemie informatycznym umowę kupna-sprzedaży. Bezpośrednio po sporządzeniu i podpisaniu umowy przez kupującego i sprzedającego, w przypadku gdy kwota umowy przewyższa 1.000 zł, jest ona przesyłana elektronicznie do księgowości z uwagi na konieczność sporządzenia deklaracji i odprowadzenia należnego podatku od czynności cywilnoprawnej, który w myśl art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na kupującym. Rozszerzenie działalności i wprowadzenie konkurencyjnych cen może w przyszłości doprowadzić do sytuacji, że towar będzie skupowany kilkakrotnie w ciągu dnia od tych samych osób. Sposób dokumentowania tych zdarzeń nie ulegnie zmianie, w dalszym ciągu będzie to umowa kupna sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy jedna i ta sama osoba fizyczna sprzeda Wnioskodawcy surowce wtórne kilka razy w ciągu dnia, a wartość jednej z zawartych umów przekroczy kwotę 1.000 zł, należy sporządzić deklarację podatkową i odprowadzić podatek od czynności cywilnoprawnej od tej konkretnej umowy sprzedaży, czy też należy sumować na koniec dnia wartości wynikające ze wszystkich zawartych z daną osobą w danym dniu umów i odprowadzić należny podatek od wszystkich zawartych z tą osobą umów kupna-sprzedaży pomimo, że nie w każdej umowie kupna-sprzedaży została przekroczona kwota 1.000 zł...

Wnioskodawca uważa, iż podatkowi od czynności cywilnoprawnych będą podlegały umowy sprzedaży jako poszczególne jednostkowe czynności cywilnoprawne. Wnioskodawca wskazuje, że jeżeli np. w jednym dniu zostanie zawartych kilka umów sprzedaży pomiędzy tymi samymi osobami, każda z nich będzie podlegać odrębnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, chyba, że wartość przedmiotu konkretnej umowy sprzedaży nie przekroczy 1.000 zł. Z przepisów nie wynika bowiem obowiązek sumowania kwot wynikających ze wszystkich umów kupna-sprzedaży zawartych w danym dniu z tą sama osobą.

Wnioskodawca jest zdania, iż każda umowa podlegać będzie odrębnemu opodatkowaniu i z każdą umową wiązał się będzie obowiązek podatkowy wynikający z przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, łącznie z obowiązkiem złożenia stosownej deklaracji podatkowej od każdej umowy kupna sprzedaży odrębnie.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje art. 1 ust. 1 lit a), art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży m.in. rzeczy ruchomych - 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Stosownie do art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym. Na mocy art. 10 ust. 1 tej ustawy, na podatnikach ciąży obowiązek, bez wezwania organu podatkowego, złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru (PCC-3), oraz obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż surowców wtórnych, np. metali nieżelaznych kwalifikowana jest jako sprzedaż rzeczy i podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy np. umowa sprzedaży rzeczy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 9 pkt 6 tej ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1.000 zł.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca skupuje surowce wtórne, np. metale nieżelazne, od osób fizycznych. Wnioskodawca sporządza w systemie informatycznym umowę kupna-sprzedaży, którą bezpośrednio po sporządzeniu i podpisaniu przez kupującego i sprzedającego, w przypadku gdy kwota umowy przewyższa 1.000 zł, przesyła elektronicznie do księgowości z uwagi na konieczność sporządzenia deklaracji i odprowadzenia należnego podatku od czynności cywilnoprawnej. Rozszerzenie działalności i wprowadzenie konkurencyjnych cen, może w przyszłości doprowadzić do sytuacji, że towar będzie skupowany kilkakrotnie w ciągu dnia od tych samych osób. Sposób dokumentowania tych zdarzeń nie ulegnie zmianie w dalszym ciągu będzie to umowa kupna sprzedaży.

Wobec tego należy wyjaśnić, że opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży jako poszczególne jednostkowe czynności cywilnoprawne. Jeżeli np. w jednym dniu zostanie zawartych kilka umów sprzedaży, nawet pomiędzy tymi samymi osobami, każda z nich będzie podlegać odrębnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, chyba, że wartość przedmiotu konkretnej umowy sprzedaży nie będzie przekraczała 1.000 zł. Wówczas będzie miało bowiem zastosowanie zwolnienie podatkowe określone w art. 9 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym nie istnieje możliwość sumowania wartości poszczególnych odrębnych umów sprzedaży.

W świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że każda czynność sprzedaży, na podstawie której Wnioskodawca będzie nabywać surowce wtórne o wartości rynkowej przekraczającej 1.000 zł będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Z tytułu zawarcia każdej umowy kupna-sprzedaży podatek od czynności cywilnoprawnych należny będzie w wysokości 2%, naliczanej od wartości rynkowej nabywanego towaru. Obowiązek zapłaty podatku będzie ciążył na Wnioskodawcy jako nabywcy. Podatek ten Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić bez wezwania w ciągu 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (chwila dokonania czynności cywilnoprawnej). Wraz z zapłatą podatku należy złożyć deklarację PCC-3.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.