Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-426/14/PH
z 10 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 10 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej zakupionych znaków towarowych oraz zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych z tytułu ich używania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w sprawie ustalenia wartości początkowej zakupionych znaków towarowych oraz zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych z tytułu ich używania.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i w Polsce podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej „Spółka”).

W związku z realizacją przyszłych celów biznesowych Spółka na podstawie umowy sprzedaży nabędzie prawa ochronne w rozumieniu ustawy Prawo własności przemysłowej (Dz.U. 2003 r. Nr l19 poz. 1117 ze zm., dalej: „PWP”) do znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej („Znaki towarowe” lub „Znaki”).

Spółka będzie wykorzystywała Znaki towarowe w prowadzonej działalności gospodarczej, której głównym przedmiotem będzie udzielanie licencji na korzystanie ze Znaków. Cena nabycia Znaków zostanie ustalona na podstawie wyceny rzeczoznawcy i będzie odzwierciedlała wartość rynkową Znaków wynikającą z wyceny rzeczoznawcy.

Oprócz ceny nabycia Spółka do dnia przekazania Znaków do używania nie poniesie innych dodatkowych kosztów związanych z nabyciem Znaków.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odpisy amortyzacyjne od Znaków, będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu?
2. Czy wartością początkową Znaków towarowych, stanowiącą podstawę dla dokonywania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych będzie cena nabycia Znaków?
   
   

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od Znaków, będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają (z zastrzeżeniem, które nie ma zastosowania w analizowanej sprawie) nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy CIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, okres amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych innych niż licencje na programy komputerowe, licencje na wyświetlanie filmów oraz na emisję programów radiowych i telewizyjnych oraz koszty prac badawczo - rozwojowych nie może być krótszy niż 60 miesięcy.

Zgodnie z art. 120 PWP, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów drugiego przedsiębiorstwa. Na podstawie art. 121 PWP, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Prawo to jest, zgodnie z art. 162 PWP, zbywalne i dziedziczne. Do przeniesienia prawa własności na podstawie art. 67 ust. 2 ustawy wymagana jest pod rygorem nieważności forma pisemna.

W rozpatrywanej sytuacji Spółka nabędzie na podstawie umowy sprzedaży Znaki towarowe, które spełniają przytoczoną definicję sformułowaną w PWP i które zostały objęte prawami ochronnymi w rozumieniu wspomnianej ustawy.

Ponadto, Znaki te będą nadawały się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, ich przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok oraz będą one wykorzystane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez tę spółkę działalnością gospodarczą obejmującą przede wszystkim udzielanie licencji na korzystanie ze Znaków.

Zatem w analizowanej sprawie zostaną spełnione wszystkie przesłanki uznania Znaków towarowych za wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji:

• Znaki zostaną nabyte przez Spółkę,
• Znaki będą przeznaczone do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę,
• przewidywany okres ekonomicznej użyteczności Znaków będzie dłuższy niż rok,
• Znaki będą wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki.
  
  

Reasumując, Znaki towarowe będą w ocenie Wnioskodawcy stanowiły dla Spółki wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji w rozumieniu Ustawy CIT. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej Znaków będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodów.

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wartością początkową Znaków towarowych, stanowiącą podstawę dla dokonywania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów, będzie cena nabycia Znaków w rozumieniu art. 16g ust. 3 Ustawy CIT. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zakupionych w ramach przedsiębiorstwa w razie odpłatnego nabycia stanowi cena nabycia.

Jak stanowi art. 16g ust. 3 Ustawy CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym Znaki towarowe zostaną zakupione przez Spółkę na podstawie umowy sprzedaży. Tym samym, wartością początkową Znaków towarowych stanowiącą podstawę dokonywania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, będzie cena nabycia Znaków w rozumieniu art. 16g ust. 3 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji zgodnie z zadanymi we wniosku pytaniami wyznaczającymi jej zakres, jest kwestia sposobu ustalenia wartości początkowej zakupionych znaków towarowych oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu ich używania. Tut. Organ nie odniósł się zatem do okresu amortyzacji ww. znaków.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o pdop, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te po ich zaktualizowaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Art. 15 ust. 6 ustawy o pdop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o pdop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia, uważa się cenę ich nabycia. Natomiast ust. 3 tego artykułu stanowi, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Ustawa o pdop przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 147 ust. 1 ww. ustawy, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że na warunkach określonych w Prawie własności przemysłowej udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe. Nabyte przez podatnika prawa ochronne na te znaki, potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, stanowią w myśl cyt. wyżej przepisów wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej. Jednocześnie muszą być spełnione również pozostałe przesłanki, tj. prawa takie muszą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania winien być dłuższy niż rok.

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości, bądź w drodze sukcesji generalnej.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany (m.in. z uwagi na sposób ich nabycia) i określony został w cyt. powyżej art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z ust. 1 pkt 1 i ust. 3 tego przepisu, wartością początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie nabycia na podstawie umowy sprzedaży, jest cena nabycia, czyli kwota należna zbywcy powiększona o koszty związane z zakupem wartości niematerialnych i prawnych, poniesione do dnia przekazania do używania.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, że Wnioskodawca nabędzie odpłatnie prawa ochronne na znaki towarowe w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, które będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Cena ich nabycia zostanie ustalona na podstawie wyceny rzeczoznawcy i będzie odzwierciedlała wartość rynkową. Oprócz ceny nabycia Wnioskodawca, do dnia przekazania praw do używania, nie poniesie innych dodatkowych kosztów związanych z ich nabyciem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości uznania odpisów amortyzacyjnych dot. ww. „znaków towarowych”, za koszt uzyskania przychodu oraz sposobu ustalenia ich wartości początkowej.

W przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie ustawowe przesłanki by zakupione „znaki towarowe” podlegały amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne stanowiły koszt uzyskania przychodu. W przypadku nabycia wartości niematerialnych i prawnych w drodze umowy sprzedaży, wartością początkową będzie cena należna sprzedawcy, powiększona o inne wydatki związane z ich nabyciem, poniesione do dnia ich przekazania do użytkowania.

Zatem wyrażone we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, że odpisy amortyzacyjne dot. zakupionych znaków towarowych (praw ochronnych) będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu, a wartością początkową stanowiącą podstawę ich naliczenia będzie cena ich nabycia, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.