Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-396/14-4/MK1
z 8 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) oraz piśmie z dnia 18 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-396/14-2/MK1 z dnia 8 lipca 2014 r. (data odbioru 17 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z udziałem w Planie Przyznania Opcji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z udziałem w Planie Przyznania Opcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba fizyczna (dalej: „Wnioskodawca”, „Beneficjent” lub „Uczestnik Planu”) będąca członkiem zarządu polskiej spółki akcyjnej (dalej określanej mianem „Spółka”) planuje wziąć udział w Planie Przyznania Opcji dla wybranych pracowników i członków zarządu Spółki.

W ramach wskazanego Planu Przyznania Opcji Spółka będzie pełniła rolę Wystawcy Opcji.

Na podstawie Regulaminu Wprowadzenia Planu Przyznania Opcji, Uczestnikiem Planu może zostać osoba wybrana przez Wystawcę Opcji (na podstawie sporządzonej przez Spółkę listy Uczestników Planu). Podstawą objęcia danej osoby Planem Przyznania Opcji będzie umowa zawarta pomiędzy Wystawcą Opcji a tą osobą, zawierająca ofertę objęcia Planem i przyznania Opcji.

Plan Przyznania Opcji rozpocznie się w roku 2014. Istotą Planu jest wspieranie osiągnięcia przez Spółkę założonych wyników finansowych.

Plan polegać będzie na przyznaniu Uczestnikom warunkowych praw majątkowych w postaci niezbywalnych Opcji Menedżerskich. Opcje stanowić będą instrumenty inkorporujące prawo majątkowe do uzyskania określonej wypłaty pieniężnej.

Przydzielane w ramach Planu Opcje Menedżerskie będą ściśle powiązane z Instrumentem Bazowym (Jednostką Udziałową). Instrumenty Bazowe dla Opcji stanowić będą akcje Spółki.

Wartość wypłaconej na rzecz Uczestnika kwoty pieniężnej wynikającej z realizacji Opcji uzależniona będzie od Wartości Instrumentu Bazowego, ustalonej w oparciu o wartość rynkową akcji w Spółce na określony dzień.

Opcje Menedżerskie będą nabywane na podstawie umowy podpisanej przez Uczestnika Planu z Wystawcą Opcji, po opłaceniu ceny za Opcję w wysokości 1 zł.

Pismem z dnia 8 lipca 2014 r. Nr IPPB2/415-396/14-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku poprzez wyjaśnienie:

• czy przyznane Wnioskodawcy warunkowe prawo w postaci niezbywalnych opcji menedżerskich stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 )?
  
  

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 lipca 2014 r.

Pismem z dnia 18 lipca 2014 r. (data nadania 18 lipca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że przyznane mu warunkowe prawo w postaci niezbywalnych opcji menedżerskich stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że przychód uzyskany przez niego w związku z realizacją praw wynikających z Opcji Menedżerskich powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i że powstały w ten sposób dochód podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30b tejże ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód w formie rozliczenia pieniężnego, uzyskany przez niego z tytułu realizacji Opcji Menedżerskich, stanowić będzie przychód, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o pdof”), tj. przychód z kapitałów pieniężnych, i w związku z tym podlega on opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30b niniejszej ustawy.

Zgodnie z założeniami Planu Przyznania Opcji Uczestnik ma zostać stroną umowy z Wystawcą Opcji, na podstawie której będzie on uprawniony do nabycia, za wynagrodzeniem, Opcji Menedżerskich. Realizacja uprawnienia Uczestnika Planu ze wskazanych Opcji w związku z ww. umową polegać będzie na możliwości uzyskania wypłaty pieniężnej obliczonej w oparciu o Wartość Instrumentu Bazowego (Wartość Jednostek Udziałowych).

W myśl postanowień art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, oraz realizacji praw z nich wynikających. Jak stanowi art. 17 ust. 1b ustawy, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

W nawiązaniu do powyższego, zgodnie z treścią art. 5a pkt 13 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych - oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 ze zm.) dalej zwanej „ustawą o oif”.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy o oif, instrumentami finansowymi są nie będące papierami wartościowymi opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową i inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, i które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne.

Przepisy ustawy o oif nie zawierają definicji legalnej opcji. Przewidują jedynie, iż m. in. opcje kupna/sprzedaży instrumentów finansowych, opcje na stopy procentowe, opcje walutowe, opcje na takie opcje, stanowią instrumenty finansowe niebędące papierami wartościowymi (zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o oif).

W doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że opcja jest pochodnym instrumentem finansowym, dającym posiadaczowi opcji prawo do zawarcia transakcji powiązanej z określonym instrumentem bazowym w przyszłym terminie, po z góry określonej cenie. Posiadacz pochodnego instrumentu finansowego jest uprawniony do uzyskania świadczenia, zaś jego wystawca jest zobowiązany do realizacji zobowiązania w określonym terminie i na określonych warunkach, wyznaczanych w odniesieniu do wartości aktywa (instrumentu bazowego), na którym oparty zostały pochodny instrument finansowy.

Źródłem powstania opcji jest kontrakt opcyjny, będący umową, w której jedna strona zobowiązuje się, na żądanie drugiej strony, do kupna lub sprzedaży w określonym momencie w przyszłości oznaczonej liczby akcji po z góry ustalonej cenie albo do dokonania rozliczenia pieniężnego, gdzie nie ma miejsca faktyczna dostawa instrumentu bazowego, a jedynie realizacja kwoty pieniężnej odpowiadającej wartości tego instrumentu.

Innymi słowy, realizacja praw wynikających z opcji może nastąpić poprzez wybór jednego z dwóch następujących wariantów:

1. nabycie instrumentu bazowego (np. akcji) wystawcy opcji po cenie określonej w momencie przyznania opcji;
2. otrzymanie od wystawcy opcji kwoty rozliczenia odpowiadającej wartości instrumentu bazowego.
   
   

W przedmiotowym stanie faktycznym postanowienia kontraktu opcyjnego zawartego pomiędzy Uczestnikiem Planu a Wystawcą Opcji przewidują, iż realizacja praw z Opcji (Opcji Menedżerskich) przyznanych w ramach Planu nastąpi poprzez wykorzystanie drugiego ze wskazanych powyżej wariantów.

Oznacza to, że w dacie realizacji praw z Opcji Menedżerskich Uczestnik Planu (Wnioskodawca) otrzyma od Wystawcy Opcji kwotę rozliczenia (iloczyn Kwoty Realizacji) opartą na instrumencie bazowym, czyli akcjach w Spółce. Wartość Instrumentu Bazowego ustalona jest w oparciu o wartość rynkową akcji w Spółce.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie ze stanowiskiem doktryny i powołanym art. 2 ust. 1 pkt 2) podpunkt c) ustawy o oif, instrumentem bazowym mogą być zarówno papiery wartościowe, jak też i określone wartości (wskaźniki rentowności, indeksy finansowe i wskaźniki finansowe), takie jak wartość indeksu giełdowego bądź też wysokość stopy procentowej. W analizowanym stanie faktycznym instrumenty bazowe stanowią akcje w Spółce (których wartość stanowi, zgodnie z Regulaminem Planu Przyznania Opcji, Wartość Instrumentu Bazowego).

Jednocześnie, zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz. U. Nr 149, poz. 1674 ze zm.) instrument pochodny - to instrument finansowy, którego:

1. wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
2. nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
3. rozliczenie nastąpi w przyszłości.
   
   

Tym samym, cechą pochodnych instrumentów finansowych jest fakt, iż ich wartość uzależniona jest od instrumentów bazowych. W rozpatrywanym stanie faktycznym wartość instrumentu pochodnego (Opcji) powiązana z wysokością kwoty wynikającej z realizacji Opcji, jest uzależniona od wartości instrumentu bazowego (wartość rynkowa akcji na określony dzień).

Jednocześnie, nabycie przyznanych w ramach Planu Opcji wiąże się z poniesieniem wydatków początkowych o niskiej wartości (1 zł). Istotą Planu na podstawie którego przyznawane są Opcje jest również rozliczenie następujące w przyszłości (po nabyciu Opcji). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, Opcje Menedżerskie spełniają cechy instrumentu pochodnego określone w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych cech Opcji przyznawanych w ramach Planu wynika, że Opcje te, dające prawo do zawarcia transakcji związanej z instrumentem bazowym, stanowią instrumenty finansowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o oif, a zatem spełniają również definicję pohodnego instrumentu finansowego w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o pdof. Ustawa o pdof, przy określeniu pochodnego instrumentu finansowego odwołuje się bowiem w sposób bezpośredni do uregulowań ustawy o oif.

W ocenie Wnioskodawcy, za prawidłowością kwalifikacji uzyskiwanego przez Beneficjentów w ramach Planu przychodu jako przychodu z kapitałów pieniężnych przemawia również fakt, iż Opcje Menedżerskie nabywane przez Uczestników Planu co do zasady nie są odkupywane przez Wystawcę Opcji w przypadku niezrealizowania warunków Planu. (Takie wykupienie następować będzie jedynie w wyjątkowych przypadkach, w razie wygaśnięcia prawa do realizacji Opcji.) Oznacza to, że Uczestnik nie ma pewności uzyskania przychodu (zysku), ponieważ, jeśli nie ziszczą się warunki określone w regulaminie Planu (osiągnięcie założonych wyników finansowych przez Spółkę), Opcje nie będą mogły być zrealizowane, a Wystawca nie odkupi ich od Uczestników. W efekcie, ryzyko straty występujące po stronie Uczestników, charakterystyczne dla źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne, potwierdza, zdaniem Wnioskodawcy, powyższą kwalifikację przychodu uzyskiwanego w dacie realizacji Opcji.

W związku z powyższymi rozważaniami, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do opodatkowania przychodów uzyskiwanych przez Beneficjentów z realizacji praw wynikających z Opcji Menedżerskich należy stosować art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o pdof.

Jak już wskazano, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o pdof, przychodami z kapitałów pieniężnych są przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających (W myśl art. 5a pkt 13 ustawy o pdof, za pochodne instrumenty finansowe uważa się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o oif.), a na podstawie art. 17 ust. 1b ustawy o pdof, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Zasady opodatkowania przychodów z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych zostały określone w art. 30b ust. 1 ustawy o pdof. Zgodnie z niniejszym przepisem, od dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych i z realizacji praw z nich wynikających podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z treścią art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych dochodem jest osiągnięta w roku podatkowym różnica miedzy sumą przychodów uzyskanych z tego tytułu a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 a ustawy o pdof.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, jego dochodem z realizacji Opcji Menedżerskich dokonywanej poprzez rozliczenie pieniężne, podlegającym opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, będzie nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, które Wnioskodawca będzie miał obowiązek wykazać na podstawie art. 30b ust. 5 i 6 ww. ustawy, do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym uzyskania dochodu, w odrębnym zeznaniu podatkowym PIT-38, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o pdof. Koszt uzyskania przychodów w tym wypadku stanowić będzie opłata uiszczona przez Uczestnika Planu w związku z zawarciem umowy z Wystawcą Opcji (tj. cena za nabycie Opcji Menedżerskich).

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy przychód uzyskany przez Beneficjentów (Uczestników Planu) z tytułu otrzymania iloczynu Kwoty Realizacji (opartej na wartości instrumentu bazowego), stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o pdof rozliczany na zasadach określonych w art. 30b ww. ustawy, z uwzględnieniem kosztów uzyskania tego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy jednym ze źródeł przychodów są m.in. kapitały pieniężne.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacji praw z nich wynikających.

Zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Przez pochodne instrumenty finansowe, zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rozumie się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi:

1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów orazinnych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.
   
   

Przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi nie zawierają definicji legalnej opcji. Przewidują jedynie, że m.in. opcje kupna i sprzedaży instrumentów finansowych, opcje na stopy procentowe, opcje walutowe, opcje na takie opcje, stanowią instrumenty finansowe nie będące papierami wartościowymi (zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi).

W doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że opcja jest pochodnym instrumentem finansowym, dającym posiadaczowi prawo do zawarcia transakcji określonym instrumentem bazowym (a więc do kupna lub sprzedaży akcji, walut, indeksów giełdowych itd.) w przyszłym terminie, po z góry określonej cenie.

Źródłem powstania opcji jest kontrakt opcyjny, będący umową, w której jedna strona zobowiązuje się, na żądanie drugiej strony, do kupna lub sprzedaży w określonym momencie w przyszłości oznaczonej liczby akcji po z góry ustalonej cenie albo do dokonania rozliczenia pieniężnego, gdzie nie ma miejsca faktyczna dostawa instrumentu bazowego a jedynie realizacja kwoty pieniężnej odpowiadającej wartości tego instrumentu.

Innymi słowy, realizacja praw wynikających z opcji może nastąpić poprzez wybór jednego z dwóch następujących wariantów:

1. nabycie akcji (lub innego instrumentu bazowego) wystawcy opcji po cenie określonej w momencie przyznania opcji,
2. otrzymanie od wystawcy opcji kwoty rozliczenia odpowiadającej wartości instrumentu bazowego.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący członkiem zarządu polskiej spółki akcyjnej planuje wziąć udział w Planie Przyznania Opcji dla wybranych pracowników i członków zarządu Spółki. W ramach wskazanego Planu Przyznania Opcji Spółka będzie pełniła rolę Wystawcy Opcji. Na podstawie Regulaminu Wprowadzenia Planu Przyznania Opcji, Uczestnikiem Planu może zostać osoba wybrana przez Wystawcę Opcji (na podstawie sporządzonej przez Spółkę listy Uczestników Planu). Podstawą objęcia danej osoby Planem Przyznania Opcji będzie umowa zawarta pomiędzy Wystawcą Opcji a tą osobą, zawierająca ofertę objęcia Planem i przyznania Opcji. Plan Przyznania Opcji rozpocznie się w roku 2014. Istotą Planu jest wspieranie osiągnięcia przez Spółkę założonych wyników finansowych. Plan polegać będzie na przyznaniu Uczestnikom warunkowych praw majątkowych w postaci niezbywalnych Opcji Menedżerskich. Opcje stanowić będą instrumenty inkorporujące prawo majątkowe do uzyskania określonej wypłaty pieniężnej. Przydzielane w ramach Planu Opcje Menedżerskie będą ściśle powiązane z Instrumentem Bazowym (Jednostką Udziałową). Instrumenty Bazowe dla Opcji stanowić będą akcje Spółki. Wartość wypłaconej na rzecz Uczestnika kwoty pieniężnej wynikającej z realizacji Opcji uzależniona będzie od Wartości Instrumentu Bazowego, ustalonej w oparciu o wartość rynkową akcji w Spółce na określony dzień. Opcje Menedżerskie będą nabywane na podstawie umowy podpisanej przez Uczestnika Planu z Wystawcą Opcji, po opłaceniu ceny za Opcję w wysokości 1 zł.

W odpowiedzi na przesłane wezwanie Wnioskodawca wskazał, że przyznane mu warunkowe prawo w postaci niezbywalnych opcji menedżerskich stanowi pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przypadku zrealizowania przez Uczestnika Planu praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych w drodze rozliczenia pieniężnego, powstanie przychód, który należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Sposób opodatkowania dochodów z tego źródła został uregulowany w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia m.in. pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Podstawą opodatkowania, stosownie do art. 30b ust. 2 pkt 3 tej ustawy jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a - osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia – o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 30b ust. 5 ww. ustawy, dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Stosownie do art. 30b ust. 6 ww. ustawy, rozliczenie ww. dochodów następuje na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, składanym do końca kwietnia roku następnego po roku podatkowym (PIT-38), wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym m.in. z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych i obliczyć należny podatek dochodowy.

Zgodnie z treścią art. 45 ust. 1a pkt 1 cytowanej ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z kapitałów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30b ww. ustawy.

Reasumując, po stronie Wnioskodawcy, z tytułu realizacji warunkowego prawa stanowiącego pochodny instrument finansowy w postaci prawa do otrzymania wypłaty pieniężnej, powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w momencie realizacji nabytego prawa, który stanowi przychód z kapitałów pieniężnych w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy i wykazaniu, w zeznaniu podatkowym składanym przez Wnioskodawcę stosownie do art. 30b ust. 6 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.