INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012r. (data wpływu 17 lutego 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2012r. (data wpływu 30 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony bądź do otrzymania zwrotu podatku wynikającego z faktur związanych z realizacją inwestycji polegającej na konserwacji pokrycia dachu zabytkowego kościoła parafialnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2012r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 26 kwietnia 2012r. (data wpływu 30 kwietnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony bądź do otrzymania zwrotu podatku wynikającego z faktur związanych z realizacją inwestycji polegającej na konserwacji pokrycia dachu zabytkowego kościoła parafialnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Parafia w Z, w 2010r. zawarła umowę z wykonawcą na konserwację pokrycia dachu zabytkowego kościoła parafialnego. Wykonawca zgodnie z umową wykonał zadanie, po czym wystawił fakturę VAT za wykonane roboty. Faktura została w całości zapłacona przez Parafię. Wyremontowany obiekt (kościół) nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Usługi niezbędne do realizacji projektu nie były wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Parafia nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz nie nabywa towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Na ww. zadanie Parafia złożyła wniosek o dofinansowanie prac w ramach działania Leader, Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Działanie „Małe projekty”. Parafia na podstawie podpisanej umowy z samorządem województwa uzyskuje dofinansowanie w określonej kwocie na wskazane cele. Po ich realizacji, na podstawie faktur dokumentujących wydatki, składa wniosek o refundację kosztów inwestycji.

W piśmie z dnia 26 kwietnia 2012r. Wnioskodawca wskazał, iż nie składa deklaracji VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 26 kwietnia 2012r.):

Czy Parafii przysługuje prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony, bądź otrzymanie zwrotu podatku VAT wynikającego z faktur związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji...

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 26 kwietnia 2012r.):

Parafia nie ma prawa do obniżenia podatku VAT należnego podatek naliczony, ani też do otrzymania zwrotu podatku VAT wynikającego z faktur związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl postanowień art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Należy jednak zauważyć, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ww. ustawy o VAT, zgodnie którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (wyłączenie w przypadku Wnioskodawcy nie ma zastosowania).

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z wykonawcą na konserwację pokrycia dachu zabytkowego kościoła parafialnego. Wyremontowany obiekt (kościół) nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Usługi niezbędne do realizacji projektu nie były wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Parafia nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz nie składa deklaracji VAT-7.

Jak wskazano na wstępie, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zrealizowanie tego prawa możliwe jest wyłącznie przez podatników zarejestrowanych jako „podatnicy VAT czynni” poprzez złożenie deklaracji VAT-7.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, a zatem zakupione towary i usługi nie będą przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT generujących podatek należny.

W świetle powyższego, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego poniesionego w związku z realizacją inwestycji polegającej na konserwacji pokrycia dachu zabytkowego kościoła parafialnego.

Tym samym nie ma możliwości otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto należy zaznaczyć, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdą również zastosowania uregulowania § 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), bowiem przepisy te przewidują możliwość zwrotu podatku zarejestrowanym podatnikom jedynie na podstawie umów zawartych przed dniem 1 maja 2004r.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, z którego wynika, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.