Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4230-10/14-3/GG
z 24 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie korekty zeznań rocznych za lata 2008-2013 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 14 sierpnia 2014 r., nr IPTPB2/415-434/14-2/MP, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 14 sierpnia 2014 r. (skutecznie doręczone 19 sierpnia 2014 r.). Natomiast w dniu 27 sierpnia 2014 r. do tutejszego Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 25 sierpnia 2014 r.). W dniu 25 sierpnia 2014 r. uiszczono brakującą opłatę od wniosku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że przedmiotem wniosku jest również ustawa Ordynacja podatkowa, zaznaczając w części E.2 uzupełnienia wniosku poz. 59.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 sierpnia 2001 r., zmarł w mieście Dortmund (Niemcy) mąż Wnioskodawczyni E . Decyzją (nr …), z dnia 2 kwietnia 2003 r. z niemieckiego związku zawodowego branży budownictwa w D , została Wnioskodawczyni przyznana wypadkowa renta wdowia, od dnia zgonu Jej męża, tj. dnia 29 sierpnia 2001 r., płatna z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Renta ta, jest wypłacana za pośrednictwem banku Bank …. I Oddział w . Przy wypłatach renty do końca 2013 r., zostały pobrane zaliczki na podatek przez płatnika, czyli przez Bank ….

Od roku 2014, Bank …. zaprzestał pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconej Wnioskodawczyni renty.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 sierpnia 2014 r., dodano: Miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych jest terytorium Polski, gdyż od urodzenia mieszka w miejscowości … , woj. .

Renta jest wypłacana Wnioskodawczyni za pośrednictwem banku, w związku z czym bank działając jako płatnik, wystawił Wnioskodawczyni informację o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy – PIT-11.

W rocznych zeznaniach podatkowych za lata 2008-2013, Wnioskodawczyni uwzględniała informacje PIT-11 otrzymywane z banku, w których to informacjach były zaliczki podatku pobrane przez bank od wypłaconych Wnioskodawczyni, comiesięcznych rent wdowich płatnych z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy renta wdowia otrzymywana w latach 2008-2013 z niemieckiego systemu ubezpieczeń socjalnych podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeżeli z odpowiedzi na wskazane powyżej pytanie wynika, że taka renta wdowia nie podlega opodatkowaniu w Polsce to, czy za lata 2008-2013 Wnioskodawczyni może dokonać korekty rocznych zeznań podatkowych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie 2 w zakresie ustawy Ordynacja podatkowa, natomiast wniosek dotyczący ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie pytania nr 2, jeżeli z renty wdowiej Wnioskodawczyni bank jako płatnik nieprawidłowo potrącił zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych ma Ona prawo zgodnie z art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do skorygowania zeznań podatkowych rocznych.

W związku z art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zdaniem Wnioskodawczyni ma Ona prawo do złożenia takich korekt rocznego podatku za lata 2008 – 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ustawy Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Natomiast pojęcie nadpłaty zostało wyjaśnione w art. 72 § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że nadpłatą jest kwota nadpłaconego i nienależnie zapłaconego podatku. Podatek zapłacony nienależnie to kwota uiszczona przez podatnika w sytuacji, gdy nie było ustawowego obowiązku jej zapłacenia albo obowiązek ten istniał, ale wygasł.

Jak podkreśla się w piśmiennictwie – w każdym przypadku nadpłaty podatkowej wierzyciel podatkowy otrzymuje świadczenie podatkowe bezpodstawnie. Dla trybu zwrotu nienależnie zapłaconego podatku, jako nadpłaty w ujęciu Ordynacji podatkowej istotnym jest, aby uiszczone świadczenie zrealizowane było na tle szeroko pojętego stosunku podatkowoprawnego, tzn. aby świadczenie to pochodziło od podmiotu stosunku zobowiązaniowego w prawie podatkowym (podatnika, płatnika, inkasenta, osoby trzeciej lub spadkobiercy), na którym generalnie ciążą zobowiązania wobec wierzyciela podatkowego, lecz w konkretnym przypadku podstawę nienależnego świadczenia stanowiło błędne przeświadczenie tego podmiotu o ciążącym na nim zobowiązaniu podatkowym. W każdym takim przypadku podmiot zobowiązań podatkowych, uznając się bezpodstawnie za dłużnika danego stosunku prawnopodatkowego, realizuje nienależne świadczenie na rzecz wierzyciela takiego stosunku. (J. Zubrzycki (w:) Ordynacja podatkowa. Komentarz 2009, B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, str. 379, UNIMEX Oficyna Wydawnicza).

Zgodnie z art. 73 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej nadpłata powstaje z dniem zaistnienia następujących zdarzeń:

• zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
  

• pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
  

• zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  

• wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
  

• zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
  

• złożenia zeznania rocznego - dla podatników podatku dochodowego;
  

• złożenia deklaracji podatku akcyzowego - dla podatników podatku akcyzowego;
  

• złożenia deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy - dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
  

• złożenia deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług - dla podatników podatku od towarów i usług.
  
  
  

Mając powyższe na uwadze z punktu widzenia art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej istotne jest przede wszystkim ustalenie czy Wnioskodawczyni uiściła podatek nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej. Jak przedstawiono wyżej, zdarzenia jakie powodują powstanie nadpłaty wymienia Ordynacja podatkowa w art. 72, art. 73 § 1 i 2 oraz art. 74. Natomiast wszelkiego rodzaju inne przypadki niż wymienione w Ordynacji podatkowej, powodujące nienależne zapłacenie podatku lub nadpłacenie podatku, które nie zostały wymienione w art. 72, art. 73 oraz art. 74 nie stanowią nadpłaty w rozumieniu przepisów tej ustawy, co powoduje, że tryb i zasady zwrotu takiej wpłaty nie odbywają się zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej o zwrocie nadpłaty. Zwrot tych świadczeń, powinien odbywać się według zasad określonych w prawie cywilnym (tak J. Zubrzycki w: B.Adamiak, J.Borkowski, R.Mastalski, J.Zubrzycki, Ordynacja podatkowa, Wrocław 209, str. 379).

Stwierdzić zatem należy, że nadpłatami w rozumieniu art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej mogą być tylko kwoty wpłacone przez podmioty stosunku podatkowoprawnego, tzn. przez podatników, płatników, inkasentów, spadkobierców podatnika lub osoby trzecie, czyli świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy wynikającego z ustawy podatkowej.

Tym samym w przedstawionej sytuacji, tj. gdy renta wdowia nie podlega opodatkowaniu w Polsce, a za lata 2008-2013 Wnioskodawczyni wykazywała nienależnie kwoty zaliczek pobranych przez Bank w zeznaniach rocznych, to może dokonać korekty rocznych zeznań podatkowych za te lata.

Podatnikowi, który w zeznaniu rocznym wykazał zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacił zadeklarowany podatek albo wykazał nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej przysługuje – zgodnie z art. 75 § 2 pkt 1 lit.a Ordynacji podatkowej – uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Na podstawie art. 75 § 3 ww. ustawy podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Przepisy regulujące zasady uprawniające do skorygowania deklaracji oraz jej wymogi formalne zawarte są w art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z treści § 1 ww. artykułu wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą korygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty – art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 81b § 1 uprawnienie do skorygowania deklaracji:

1. ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą;
2. przysługuje nadal po zakończeniu:
3. kontroli podatkowej,
4. postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
   
   

Stosownie do art. 81b § 2 ww. ustawy, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

W myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji oraz z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty. Korektę zeznania podatkowego należy składać wyłącznie na odpowiednich formularzach tj. obwiązujących przy rozliczaniu podatku za dany rok.

W tym miejscu należy podkreślić, że przy korekcie deklaracji należy uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni dla celów podatkowych jest terytorium Polski.

W dniu 29 sierpnia 2001 r., zmarł w mieście … (Niemcy) mąż Wnioskodawczyni. Decyzją z dnia 2 kwietnia 2003 r., Wnioskodawczyni została przyznana od dnia zgonu Jej męża, tj. dnia 29 sierpnia 2001 r., wypadkowa renta wdowia – płatna z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

Renta ta, jest wypłacana za pośrednictwem banku. Przy wypłatach renty do końca 2013 r., zostały pobrane przez płatnika (bank) zaliczki na podatek dochodowy. Od 2014 r., Bank zaprzestał pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłacanej Wnioskodawczyni renty z Niemiec.

W odniesieniu do zagadnienia objętego pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1, dotyczącego dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z Niemiec tutejszy Organ wydał interpretację indywidualną z dnia 23 października 2014 r., nr IPTB2/415-434/14-4/MP, w której rozstrzygnął, że renta wypadkowa wypłacana Wnioskodawczyni z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy międzynarodowej, tylko w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji, Wnioskodawczyni nie wykazuje dochodów z renty wypłacanej z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w rocznym zeznaniu podatkowym dla celów obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że co do zasady, jeżeli wystąpiły okoliczności wskazujące na to, że Wnioskodawczyni niewłaściwie wykazała w złożonych zeznaniach podatkowym rentę wdowią otrzymaną po mężu z Niemiec, wówczas jest ona uprawniona do złożenia korekty zeznań podatkowych za lata 2008-2013, dołączając pisemne uzasadnienie przyczyny korekty z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.