Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-625/14-2/DG
z 19 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana - przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ustanowienia służebności gruntowej za świadczenie usług oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania ustanowienia służebności gruntowej za świadczenie usług oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wraz z małżonką Strona jest właścicielem (na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej) nieruchomości gruntowej w W. przy ul. R., która jest przedmiotem najmu (obecnie obowiązująca umowa została zawarta w dniu 2 stycznia 2013 r.) na rzecz osoby trzeciej. Uzyskiwany czynsz z tytułu najmu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 23%.

Niezależnie od zawartej umowy najmu, w dniu 8 maja 2014 r. małżonkowie ustanowili notarialnie na przedmiotowej nieruchomości (jej części) umowną odpłatną służebność gruntową na rzecz właściciela nieruchomości sąsiadującej, polegającą na prawie nieograniczonego przejazdu i przechodu, prawie zlokalizowania i budowy parkingu, prawie zlokalizowania i budowy wjazdu i wyjazdu na drogę publiczną oraz prawie nieograniczonego korzystania w celu prowadzenia robót budowlanych związanych z budową pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (miejscami parkingowymi, drogami wewnętrznymi, pylonami reklamowymi, wjazdami i wyjazdami). Ustanowienie powyższej służebności nastąpiło za wynagrodzeniem płatnym po ziszczeniu się określonych w umowie ustanowienia służebności warunków, przy czym wynagrodzenie to składa się z dwóch części:

1. comiesięcznego wynagrodzenia w kwocie 5.000,00 zł netto
   
2. wynagrodzenia jednorazowego w kwocie. 1.470.000,00 zł netto.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy ustanowienie przedmiotowej odpłatnej służebności gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
   
2. Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu ustanowienia przedmiotowej odpłatnej służebności gruntowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej - „Ustawa”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Ustanowienie przedmiotowej odpłatnej służebności gruntowej nie stanowi dostawy towarów (art. 7 ust. 1), gdyż nie prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - należy rozumieć zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji (art. 8 ust. 1 pkt 2 Ustawy).

Zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego (art. 285 § 1) służebność gruntowa polega na obciążeniu nieruchomości na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności.

Służebności gruntowe powstają na podstawie umowy, orzeczenia sądowego, zasiedzenia i decyzji administracyjnych.

Stosownie do powyższego należy uznać, że przedmiotowa odpłatna służebność gruntowa powstała na podstawie stosownej umowy ustanowienia służebności spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt Ustawy jako zobowiązanie do tolerowania czynności lub sytuacji. Powyższe potwierdza doktryna (np. Tomasz Krywan, VAT. Komentarz 2014, Wrocław 2014, s. 120), orzecznictwo (wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 r. - III SA/Wa 851/10, wyrok NSA z dnia 9 marca 2011. r. - I FSK 362/10) czy interpretacje podatkowe (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 lipca 2013 r. - IPTPP1/443-312/13-5/MG).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności, przy czym stosownie do treści art. 15 ust. 2 zd. 2 działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie ulega wątpliwości, że ustanowienie przez podatnika na przedmiotowej nieruchomości odpłatnej służebności stanowi wykorzystanie jej ze względów zarobkowych. Można dodać, iż forma służebności została przez strony wybrana (zamiast umowy najmu) z uwagi na większe bezpieczeństwo właściciela nieruchomości władnącej, który w zamian za prawo do wykorzystania przedmiotowej nieruchomości dla własnych celów inwestycyjnych zobowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia. W sensie ekonomicznym transakcja ta jest podobna do umów najmu i dzierżawy.

Reasumując należy stwierdzić, że ustanowienie przedmiotowej odpłatnej służebności gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy obowiązek podatkowy z tytułu ustanowienia przedmiotowej odpłatnej służebności gruntowej powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze. W przypadku zaś, gdyby podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Reasumując momentem powstania obowiązku podatkowego będzie wystawienie faktury, a gdyby do tego nie doszło lub faktura została wystawiona z opóźnieniem - obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu wystawienia faktury (przy czym stosownie do treści art. 106i ust. 3 pkt 4 fakturę wystawia się nie później niż z chwilą upływu terminu płatności).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy do ustanowienia przedmiotowej odpłatnej służebności gruntowej będzie miała zastosowanie stawka podstawowa (23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

Należy również wskazać, że zgodnie z art. 455 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.

Służebność jest obciążeniem cudzej nieruchomości, mającym na celu zwiększenie użyteczności innej nieruchomości albo zaspokojenie określonych potrzeb oznaczonej osoby fizycznej.

Służebność gruntową definiuje art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności.

Zgodnie z dokonanym podziałem służebności zawartym w art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego, służebność czynna polega na tym, że właściciel jednej nieruchomości (tzw. nieruchomości władnącej) jest uprawniony do korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości innego właściciela (tzw. nieruchomości obciążonej). Właściciel nieruchomości obciążonej ma zatem obowiązek znoszenia pewnych działań właściciela nieruchomości władnącej, np. przechodu czy przejazdu, czerpania wody, oparcia budynku o mur sąsiada itd. Służebność bierna polega zaś na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej jest zobowiązany do niewykonywania określonych uprawnień względem nieruchomości władnącej na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności. Służebności bierne ograniczają właściciela nieruchomości w wykonywaniu uprawnień wynikających z treści prawa własności.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w art. 15 ust. 2 Ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT wraz z małżonką zawarł w maju 2014 r. umowę ustanowienia odpłatnej służebności gruntowej posiadanej nieruchomości na rzecz właściciela nieruchomości sąsiadującej, polegającej na prawie nieograniczonego przejazdu i przechodu, prawie zlokalizowania i budowy parkingu, prawie zlokalizowania i budowy wjazdu i wyjazdu na drogę publiczną oraz prawie nieograniczonego korzystania w celu prowadzenia robót budowlanych związanych z budową pawilonu handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, czy zawarcie umowy ustanowienia służebności gruntowej stanowi świadczenie usług.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że wynagrodzenie z tytułu ustanowienia służebności gruntowej będzie stanowić świadczenie z tytułu zobowiązania do tolerowania czynności lub sytuacji. Tym samym, Wnioskodawca poprzez umożliwienie osobie trzeciej korzystania z posiadanej nieruchomości do celów określonych w zawartej umowie, będzie świadczyć odpłatną usługę polegającą na wykorzystywaniu towaru w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Usługa ta bowiem realizowana będzie za wynagrodzeniem, przez co zyskuje charakter odpłatnej usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy. Ponadto istnieje beneficjent tej usługi odnoszący materialną korzyść w postaci nabycia praw do korzystania z ww. nieruchomości – właściciel sąsiedniej nieruchomości. Zatem, należy stwierdzić, że umożliwienie właścicielowi sąsiedniej nieruchomości korzystania z nieruchomości będącej własnością Strony i Jego małżonki w zakresie wymienionym w zawartej umowie, stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec tego Wnioskodawca, będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem od towarów i usług otrzymanego wynagrodzenia z tytułu ustanowienia służebności gruntowej.

W konsekwencji stanowisko Strony w zakresie objętym pytaniem nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zawiera przepis art. 19a znowelizowanej ustawy o VAT, wprowadzony art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013 r. poz. 35).

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy. Ustawa o VAT nie definiuje tego momentu, ani w żaden sposób nie precyzuje jakimi kryteriami należy posługiwać się dla jego określenia. Wskazać jednak należy, że o faktycznym wykonaniu usługi decyduje jej charakter. Z kolei o charakterze i o dacie wykonania tej usługi decydują strony umowy cywilnoprawnej, chyba że moment ten jest określany przez obowiązujący przepis prawa regulujący zasady wykonywania danego rodzaju dostaw i usług. Ponadto, stosownie do art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) tiret 2 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 19a ust. 7 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106i ust. 7 ustawy o VAT, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usług;
   
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Z kolei z treści art. 106i ust. 8 ustawy wynika, że przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy towarów i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką zawarł odpłatną umowę służebności gruntowej na rzecz właściciela sąsiedniej nieruchomości. W związku z zawartą umową ustalono jednorazowe wynagrodzenie w kwocie 1.470.000,00 zł netto oraz comiesięczne wynagrodzenia w kwocie 5.000,00 zł netto.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wypłacanych na Jego rzecz wynagrodzeń wynikających z zawartej umowy.

Ze względu na istotne cechy instytucji służebności gruntowej (wynikające z przepisów kodeksu cywilnego) z punktu widzenia opodatkowania podatkiem od towarów i usług, czynności te należy zaliczyć do usług, dla których obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b) ustawy, gdyż jest usługą podobną do usług najmu, dzierżawy.

W konsekwencji moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usługi ustanowienia służebności gruntowej w zakresie wnoszonych opłat powstaje – zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy – z chwilą wystawienia faktury dokumentującej tę usługę. Zatem w przypadku gdy Podatnik udokumentuje świadczoną usługę poprzez wystawienie faktury VAT, z zachowaniem terminów określonych przepisami art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy – obowiązek podatkowy powstanie z dniem wystawienia faktury. Jeżeli natomiast faktura dokumentująca usługę służebności gruntowej zostanie wystawiona w terminie późniejszym, niż określony przepisami art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy lub nie zostanie wystawiona w ogóle - w takim przypadku, obowiązek podatkowy powstanie z upływem terminu wystawienia faktury określonego w art. 106i ust. 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności, na podstawie art. 19a ust. 7 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.