Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1167/14/AW
z 1 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie opodatkowania Szkolenia diagnostów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania Szkolenia diagnostów.

Wniosek uzupełniono pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 31 października 2014 r. nr IBPP1/443-793/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca został utworzony przez Wojewodę Zarządzeniem Nr 6 z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie utworzenia Ośrodka. Podstawą prawną działania Wnioskodawcy są przepisy art. 116-121 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.). Wnioskodawca jest wojewódzką samorządową osobą prawną powołaną do realizacji zadań określonych w ustawie prawo o ruchu drogowym. Jako jednostka sektora finansów publicznych podlega przepisom ustawy o finansach publicznych.

W oparciu o treść art. 117 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym podstawowymi zadaniami Wnioskodawcy są: organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie szkoleń kandydatów na egzaminatorów, szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego, szkoleń z zakresu kierowania ruchem drogowym. W zakresie tych zadań Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Poza podstawową działalnością Wnioskodawca może wykonywać uboczną działalność związaną z bezpieczeństwem ruchu drogowego jak również inną działalność, z tym że uzyskane w ten sposób środki muszą być przeznaczane na działalność związaną z egzaminowaniem lub bezpieczeństwem ruchu drogowego.

W ramach innej działalności Wnioskodawca planuje prowadzenie Szkolenia diagnostów – zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2004 r. w sprawie wymagań w stosunku do diagnostów (Dz.U. Nr 246 poz. 2469 § 3 ust. 1 /załącznik Nr 1/).

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz szkoleń wymienionych we wniosku nie będzie świadczył jako taka jednostka.
   
2. Wnioskodawca nie ma statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, nie jest również instytutem badawczym świadczącym usługi w zakresie kształcenia.
   
3. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.
   
4. Usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach są Szkolenia diagnostów – program szkolenia i przewidzianą ilość godzin szkolenia określa § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów (Dz.U. Nr 246 poz. 2469 ze zm.).
   
5. Oferta szkoleń kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, które Wnioskodawca zamierza przeprowadzać skierowana jest zarówno do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i do przedsiębiorców i instytucji publicznych, które zainteresowane będą jego ofertą. Wnioskodawca jeszcze nie prowadzi szkoleń więc trudno mu odpowiedzieć na zadane pytane, czy jego ofertą będą zainteresowane jednostki, które finansować będą te szkolenia ze środków publicznych.
   
6. Z oferty szkoleń kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego Wnioskodawcy mogą również korzystać osoby tego potrzebujące.
   
7. Osoby na szkolenia zgłaszają się indywidualnie lub kierowane są przez pracodawcę lub Szkoły i Urząd Pracy, z którymi to ewentualnie będzie zawarta stosowna umowa.
   
8. Szkolenia, których program i zakres określone są odrębnymi przepisami prawnymi podnoszą kwalifikacje osób do wykonywania zawodu oraz osoby te uzyskają dodatkowe kwalifikacje.
   
9. Szkoleniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń jest Szkolenie diagnostów – szkolenie kończy się egzaminem wewnętrznym, po czym uczestnicy zgłaszani są do egzaminu państwowego, który przeprowadza Państwowy Dozór Techniczny. Jego zdanie upoważnia do wystąpienia do starosty-prezydenta miasta o wydanie uprawnień diagnosty.
   
10. Obowiązkowe uczestniczenie w szkoleniu dotyczy Szkolenia diagnostów – obowiązek posiadania uprawnienia reguluje art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.).
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi szkoleniowe Szkolenia diagnostów podlegają zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29, czy są opodatkowane stawką VAT 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi Szkolenia diagnostów podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, ponieważ spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w powołanym artykule. Przedmiotowe szkolenia mają na celu uzyskanie lub uzupełnianie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji niezbędnych do celów zawodowych. Ponadto zasady organizowania i przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w odrębnych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ww. ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

-oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty – wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

-oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz.U. L Nr 347 s. 1 ze zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje prowadzenie Szkoleń diagnostów – zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2004 r. w sprawie wymagań w stosunku do diagnostów (Dz.U. Nr 246 poz. 2469 § 3 ust. 1 /załącznik Nr 1/).

Szkolenia diagnostów są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonymi w formach na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach – program szkolenia i przewidzianą ilość godzin szkolenia określa § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów (Dz.U. Nr 246 poz. 2469 ze zm.).

Z oferty szkoleń kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego Wnioskodawcy mogą również korzystać osoby tego potrzebujące.

Osoby na szkolenia zgłaszają się indywidualnie lub kierowane są przez pracodawcę lub Szkoły i Urząd Pracy, z którymi to ewentualnie będzie zawarta stosowna umowa.

Szkolenia, których program i zakres określone są odrębnymi przepisami prawnymi podnoszą kwalifikacje osób do wykonywania zawodu oraz osoby te uzyskają dodatkowe kwalifikacje.

Szkolenie diagnostów jest szkoleniem pozostającym w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem uczestników szkoleń – szkolenie kończy się egzaminem wewnętrznym, po czym uczestnicy zgłaszani są do egzaminu państwowego, który przeprowadza Państwowy Dozór Techniczny. Jego zdanie upoważnia do wystąpienia do starosty-prezydenta miasta o wydanie uprawnień diagnosty.

Obowiązkowe uczestniczenie w szkoleniu dotyczy Szkolenia diagnostów – obowiązek posiadania uprawnienia reguluje art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.).

Stosownie do art. 84a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.) minister właściwy do spraw transportu, określi, w drodze rozporządzenia program szkolenia diagnostów, sposób przeprowadzania egzaminu kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 84 ust. 2, i wysokość opłaty za egzamin oraz wzory dokumentów związanych z uzyskaniem uprawnień do wykonywania badań technicznych.

Zgodnie z art. 84 ust. 1 i 2 ww. ustawy badanie techniczne pojazdów wykonuje zatrudniony w stacji kontroli pojazdów uprawniony diagnosta. Starosta wydaje uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli osoba ubiegająca się o jego wydanie posiada wymagane wykształcenie techniczne i praktykę, odbyła wymagane szkolenie oraz zdała egzamin kwalifikacyjny.

Przepis § 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów (Dz.U. Nr 246 poz. 2469 ze zm.) określa:

1. szczegółowe wymagania w stosunku do diagnostów;
2. program szkolenia diagnostów;
3. zasady przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (…) i wysokość opłaty za egzamin;
4. wzory dokumentów związanych z uzyskaniem uprawnień do wykonywania badań technicznych.
   
   

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia diagnostą uprawnionym do wykonywania badań technicznych pojazdów może być osoba, która spełnia jeden z następujących warunków:

1. posiada wyższe wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i udokumentowane 2 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi pojazdów;
2. posiada średnie wykształcenie techniczne o specjalności samochodowej i udokumentowane 4 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub w zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi pojazdów;
3. posiada wyższe wykształcenie techniczne o specjalności innej niż samochodowa i udokumentowane 4 lata praktyki w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi pojazdów;
4. posiada średnie wykształcenie techniczne o specjalności innej niż samochodowa i udokumentowane 8 lat praktyki w stacji obsługi pojazdów lub zakładzie (warsztacie) naprawy pojazdów na stanowisku naprawy lub obsługi pojazdów.
   
   

Stosownie do § 3 ust. 1 cytowanego rozporządzenia szkolenie osób ubiegających się o uprawnienia diagnostów i diagnostów uzupełniających swoje uprawnienia odbywa się według programu szkolenia określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

Zgodnie z załącznikiem nr 1 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury program szkolenia składa się z pięciu części:

1. Część I – szkolenie dotyczące przeprowadzania okresowych badań technicznych pojazdów w zakresie sprawdzenia oraz oceny prawidłowości działania poszczególnych zespołów i układów pojazdu, w szczególności pod względem bezpieczeństwa jazdy i ochrony środowiska.
2. Część II – szkolenie specjalistyczne w zakresie badania technicznego autobusu, którego dopuszczalna prędkość na autostradzie i drodze ekspresowej wynosi 100 km/h.
3. Część III – szkolenie specjalistyczne w zakresie przeprowadzania badań technicznych pojazdów przeznaczonych do przewozu towarów niebezpiecznych.
4. Część IV – szkolenie specjalistyczne w zakresie przeprowadzania badań technicznych pojazdów przystosowanych do zasilania gazem.
5. Część V – szkolenie specjalistyczne w zakresie przeprowadzania badań technicznych:
• związanych z badaniem pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy za granicą lub pojazdów nowego typu wyprodukowanych lub importowanych w ilości jednej sztuki rocznie,
  
• pojazdów skierowanych przez organ kontroli ruchu drogowego lub starostę, o ile wymagają specjalistycznego badania, oraz pojazdów, w których dokonano zmian konstrukcyjnych lub wymiany elementów powodujących zmianę danych w dowodzie rejestracyjnym,
  
• pojazdów marki „SAM” co do zgodności z warunkami technicznymi.

Każda z części szkolenia ma ściśle określone:

1. zakres szkolenia,
2. wymagane efekty szkolenia,
3. plan nauczania,
4. ważniejsze założenia do planu nauczania.
   
   

Zgodnie z § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia po odbyciu szkolenia, o którym mowa w ust. 1, jego uczestnicy otrzymują zaświadczenie o ukończeniu szkolenia dla diagnostów w zakresie przeprowadzania badań technicznych pojazdów według wzoru określonego w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

W myśl § 11 ust. 1 zaświadczenie potwierdzające zdanie egzaminu kwalifikacyjnego stanowi podstawę do ubiegania się o wydanie uprawnienia diagnosty do wykonywania badań technicznych pojazdów.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że planowane przez Wnioskodawcę Szkolenie diagnostów będzie spełniało definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT. Szkolenie to będzie miało na celu zdobycie odpowiednich kwalifikacji do wykonywania badań technicznych pojazdów.

Zasady i formy planowanego szkolenia zostały ściśle uregulowane w ww. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 4 listopada 2004r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do diagnostów. Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. szkolenia będą prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż planowane Szkolenie diagnostów będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.