Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1123/14/AP
z 16 grudnia 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 września 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zarachowanych do przychodów podatkowych na podstawie udokumentowania ich nieściągalności w oparciu o ogłoszone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym postanowienie w przedmiocie ukończenia postępowania upadłościowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 września 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zarachowanych do przychodów podatkowych na podstawie udokumentowania ich nieściągalności w oparciu o ogłoszone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym postanowienie w przedmiocie ukończenia postępowania upadłościowego.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej uzyskuje przychody w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „udop”), które zalicza do przychodów podatkowych w momencie wskazanym w art. 12 ust. 3a udop. W stosunku do niektórych, odpowiadającym ww. przychodom, należności Spółka podejmuje działania windykacyjne oraz dochodzi ich na drodze sądowej. W odniesieniu do dłużników, co do których została ogłoszona upadłość, Spółka dokonuje zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym (art. 236 Prawo upadłościowe i naprawcze).
Nieściągalne wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust. 2 udop, mogą być zaliczane w koszty operacyjne, stanowiące koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania nieściągalności m.in. postanowieniem sądu o:
- oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
- umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a, lub
- ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.
Zgodnie z art. 362 Prawa naprawczego i upadłościowego, postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego ogłasza się przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w dzienniku o zasięgu lokalnym. Postanowienia te nie są doręczane wierzycielom, którzy zgłosili wierzytelność w postępowaniu upadłościowym (art. 220 Prawa naprawczego i upadłościowego). W związku z powyższym wierzyciel w postępowaniu upadłościowym, które często trwa kilka lat, nie posiada bieżącej wiedzy o stanie postępowania upadłościowego. Spółka, okresowo kontroluje bieżące stany wpisów upadłego w rejestrze Przedsiębiorców KRS oraz ogłoszenia ukazujące się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. Na podstawie uzyskanych dokumentów zamierza dokonać spisania w koszty podatkowe nieściągalnych wierzytelności, które uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, zostały zarachowane jako przychody należne, a których nieściągalność została udokumentowania poprzez ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym postanowienia sądu upadłościowego w przedmiocie zakończenia postępowania upadłościowego. Czynności spisania wierzytelności Spółka zamierza dokonać w roku podatkowym, w którym uzyskała dokumenty wskazane powyżej, poświadczające nieściągalność wierzytelności. Wierzytelności nie były przedawnione.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy na podstawie wydruku ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w przedmiocie zakończenia postępowania upadłościowego, Spółka może dokonać spisania nieprzedawnionej, uprzednio zaliczonej do przychodów podatkowych wierzytelności, do kosztów uzyskania przychodu?
Zdaniem Spółki, wydruk ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w przedmiocie zakończenia postępowania upadłościowego jest wystarczającym sposobem udokumentowania nieściągalności wierzytelności.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 udop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2. Z kolei na podstawie art. 16 ust. 2 pkt 2c udop, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana postanowieniem sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.
Jednakże przepisy ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze stanowią:
- art. 220:
- Postanowień, które podlegają ogłoszeniu lub obwieszczeniu, nie doręcza się uczestnikom postępowania. Inne postanowienia, jeżeli nie były wydane na posiedzeniu jawnym, doręcza się osobom, których postanowienie dotyczy. Nie doręcza się poszczególnym wierzycielom postanowień dotyczących ogółu wierzycieli.
- Postanowienia, które nie podlegają ogłoszeniu lub obwieszczeniu, wykłada się w sekretariacie sądu, o czym należy uczynić wzmiankę na sentencji postanowienia z zaznaczeniem daty wyłożenia.
- art. 362:
Postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego ogłasza się przez obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz w dzienniku o zasięgu lokalnym i doręcza się upadłemu, syndykowi, nadzorcy sądowemu albo zarządcy oraz członkom rady wierzycieli.
Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, zgodnie z którymi istnieje ustawowy nakaz zamieszczania ogłoszeń dotyczących upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym oraz, zgodnie z którymi, postanowień podlegających ogłoszeniu lub obwieszczeniu nie doręcza się uczestnikom postępowania, zdaniem Spółki, wydruk takiego ogłoszenia jest wystarczającym sposobem udokumentowania nieściągalności należności zgodnie z art. 16 ust. 2 udop i nie zachodzi konieczność występowania do właściwego sądu o wydanie odpisu postanowienia o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika. Przepis art. 16 ust. 2 pkt 2c udop, wskazuje co prawda, że nieściągalność wierzytelności powinna być „udokumentowana postanowieniem sądu”, jednak z redakcji tego przepisu nie wynika, aby do udokumentowania nieściągalności wierzytelności konieczne było posiadanie przez podatnika odpisu odpowiedniego postanowienia sądu, wydanego na wniosek tego podatnika. Przepis wskazuje jedynie na postanowienie sądu (nie zaś jego odpis) jako podstawę uznania wierzytelności za nieściągalną. Wydawnictwo Monitor Sądowy i Gospodarczy jest ogólnopolskim dziennikiem urzędowym, a publikowane w nim ogłoszenia mają walor dokumentu urzędowego. Prawną podstawę publikacji ogłoszeń o ukończeniu postępowania upadłościowego stanowi art. 1 ust. 3 ustawy o wydawaniu Monitora Sądowego i Gospodarczego oraz art. 362 Prawa upadłościowego i naprawczego.
W świetle powyższych okoliczności, w ocenie Spółki, wydruk ogłoszenia w Monitorze Sądowym i Gospodarczym stanowi (jako dokument urzędowy) wystarczające udokumentowanie ukończenia postępowania upadłościowego, stanowiąc równocześnie dowód w postępowaniu prowadzonym pod rządami Ordynacji Podatkowej (art. 180, 194 Ordynacji Podatkowej). Przy ogólnej dostępności Monitora Sądowego i Gospodarczego nakładanie na podatników wymogu fizycznego posiadania odpisu postanowienia sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego stanowiłoby nieuzasadnione rzeczową potrzebą obciążenie.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.
W myśl art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wierzytelności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
- postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
- postanowieniem sądu o:
- oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
- umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
- ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
- protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
Stwierdzić zatem należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne, zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy oraz ich nieściągalność powinna zostać udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 tej ustawy.
Ustawodawca dokonał więc ścisłego i wyczerpującego wyliczenia, jakimi środkami można udokumentować nieściągalność wierzytelności. Jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Należy również pamiętać, że dla celów podatkowych musi być to postanowienie, z którego treści jednoznacznie wynika, że dłużnik nie ma majątku, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność.
Należy również mieć na uwadze, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.
Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza zaliczać wartość nieściągalnych wierzytelności (które to należności zostały wcześnie rozpoznane jako przychody podatkowe) do kosztów uzyskania przychodów na podstawie wydruku postanowienia w przedmiocie ukończenia postępowania upadłościowego zamieszczonego w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.
Odnosząc powołane wyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydruk ogłoszenia w Monitorze Sądowymi i Gospodarczym jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym nieściągalność wierzytelności. Reasumując, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, które zostały odpisane jako nieściągalne, które nie są przedawnione, a uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne, których nieściągalność zostanie udokumentowana ogłoszonymi w ww. publikatorze postanowieniami sądów o ukończeniu postępowania upadłościowego, gdyż będą spełnione przesłanki przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 25a, w związku z art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.
Wskazać jednak należy, że w związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe, tut. Organ nie odniósł się do przepisów cytowanych we własnym stanowisku dotyczących ogłoszeń w Monitorze Sądowym i Gospodarczym w przedmiocie umorzenia postępowania upadłościowego. Nadmienić również należy, że kwestia ta nie była objęta pytaniem Wnioskodawcy, które wyznacza zakres interpretacji indywidualnej. Interpretacja niniejsza dotyczy tylko możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności uprzednio zarachowanych do przychodów podatkowych na podstawie udokumentowania ich nieściągalności w oparciu o ogłoszone w Monitorze Sądowym i Gospodarczym postanowienie w przedmiocie ukończenia postępowania upadłościowego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienia się, że w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.