Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-426/14/AT
z 20 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2014 r. (data wpływu 31 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu zamieszczania na wystawianej fakturze danych wystawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu zamieszczania na wystawianej fakturze danych wystawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność na podstawie wpisu do centralnej ewidencji działalności gospodarczej. Jest „płatnikiem” VAT. Działalność prowadzona jest od dnia … stycznia 2007 r.

Głównym przedmiotem działalności jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami PKD 68.31.Z. Ponadto:


• wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych 43.39.Z. (sporadycznie);
• pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych 66.19.Z.;
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek 68.10.Z.

Dochody z działalności opodatkowane są na zasadach ogólnych, prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów. Do swego prywatnego majątku Wnioskodawca zamierza zakupić … lokali mieszkalnych i czerpać dochody z ich wynajmu. Nadmienia, że nie pozostaje w związku małżeńskim, zakupione mieszkania będą stanowiły w 100% majątek prywatny.

Przychody te zamierza dokumentować fakturą VAT ze względu na to, że jest podatnikiem VAT, jednak w pozycji wystawcy faktury wpisze swoje imię i nazwisko oraz adres domowy, „a nie dane dotyczące działalności”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy faktura dokumentująca najem będzie wystawiona prawidłowo (adres domowy oraz imię i nazwisko, w części dotyczącej sprzedawcy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w kwestii wystawienia faktury dokumentującej najem zobowiązanym do jej wystawienia jest, zgodnie z art. 106b ustawy o VAT podatnik tego podatku.

W przypadku dokonywania czynności na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, co prawda nie ma obowiązku wystawienia faktury, gdy nabywca jej nie żąda, ale jest taka możliwość.

Wnioskodawca zamierza wystawiać fakturę celem skorzystania ze zwolnienia z obowiązku instalowania kasy fiskalnej (zwolnienie wynikające z „ art. 2.2 ” rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz pozycji 24 załącznika do rozporządzenia).

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać między innymi imię i nazwisko sprzedawcy lub nazwę sprzedawcy oraz adres sprzedawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że ponieważ dokumentuje czynności „nie będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej”, prawidłowo postępuje wpisując w tym przypadku swoje imię i nazwisko oraz adres domowy w pozycji sprzedawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (ust. 2 tego artykułu).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno nie będzie uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z opisanym we wniosku planowanym wynajmem mieszkań. Przede wszystkim wskazać należy na zorganizowany i ciągły charakter takich czynności.

Zasady fakturowania obowiązujące na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – od dnia 1 stycznia 2014 r. – regulują przepisy Działu XI „Dokumentacja” Rozdział 1 „Faktury”.

Stosownie do dyspozycji art. 106a ust. 1 pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Katalog danych, które powinna zawierać faktura, został określony w przepisie art. 106 e ust. 1 ustawy. Zgodnie z pkt 3 tego przepisu, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Stosownie do art. 5 ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. W świetle ust. 2 tego artykułu, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Na mocy art. 6 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Stosownie do art. 8a tej ustawy, nadanie NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów - Krajowej Ewidencji Podatników, zwanego dalej „CRP KEP”, po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego.

W myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy, podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Jak stanowi art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłacznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2004 r., Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduję zmianę właściwości organu podatkowego.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.) w § 1 określa wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R).

I tak, podatnicy będący osobami fizycznymi określają w tym zgłoszeniu adres zamieszkania, natomiast podatnicy niebędący osobami fizycznymi adres siedziby.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.), przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W myśl art. 23 ust. 1 wskazanej ustawy, tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej „CEIDG”.

Na mocy art. 25 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, wpisowi do CEIDG podlegają: oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu zamieszkania przedsiębiorcy, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adresy, pod którymi jest wykonywana działalność gospodarcza, w tym adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony; dane te są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, o ile to w danym przypadku możliwe.

W złożonym wniosku poinformowano, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność na podstawie wpisu do centralnej ewidencji działalności gospodarczej. Zamierza zakupić do swojego prywatnego majątku … lokali mieszkalnych i czerpać dochody z ich wynajmu. Zakupione mieszkania będą stanowiły w 100% mój majątek prywatny. Przychody te zamierza dokumentować fakturą VAT ze względu na to, że jest podatnikiem VAT, jednak w pozycji wystawcy faktury wpisze swoje imię i nazwisko oraz adres domowy, a nie dane dotyczące działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości umieszczania na fakturach ww. adresu, imienia i nazwiska.

Przytoczony art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie zawęża podawanych na fakturze adresów. Zatem regulacja ta nie precyzuje czy w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, jako adres podatnika w fakturze powinno być wskazane miejsce zamieszkania tej osoby fizycznej, czy też główne miejsce prowadzenia działalności – jeśli to główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania. Posługując się jednakże wykładnią systemową i celowościową przyjąć należy, że adres podatnika wykazywany na fakturze musi być zgodny z adresem wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym podatnika. W przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania. Jednakże w sytuacji, gdy głównym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie jest miejsce jej zamieszkania, a jednocześnie to główne miejsce prowadzenia działalności zostało wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej, wówczas w fakturze może być podawany adres tego głównego miejsca prowadzenia działalności w miejsce adresu miejsca zamieszkania podatnika.

Zaznaczenia wymaga również, że na zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R w przypadku osób fizycznych podawany jest tylko adres miejsca zamieszkania, nie oznacza, że adresem podatnika w rozumieniu art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług jest zawsze wyłącznie adres miejsca zamieszkania, a zatem tylko ten adres może być podawany przez podatnika na fakturze. Należy zauważyć, że adres wskazany przez podatnika na zgłoszeniu VAT-R służy do identyfikacji podatnika we właściwym urzędzie skarbowym. Natomiast dane adresowe podatnika pochodzą przede wszystkim ze zgłoszenia w CEIDG.

W świetle powyższych wyjaśnień, należy wskazać, że nie ma przeszkód, aby w fakturze były również podawane inne miejsca prowadzenia działalności, w szczególności te, w których dokonywana jest dana dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że nie zakłóca to czytelności faktury.

Biorąc pod uwagę okoliczność, że numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu oraz jego adresu, który występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej należy stwierdzić, że na fakturach dotyczących sprzedaży powinien być co do zasady umieszczany adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem identyfikacyjnym oraz zgłoszeniem rejestracyjnym dla podatku od towarów i usług VAT-R.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiazaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym należy stwierdzić, że Wnioskodawca winien umieszczać na fakturach, które będą wystawiane w związku z czynnościami wynajmu mieszkań, dane adresowe zawarte w zgłoszeniu identyfikacyjnym VAT-R złożonym w urzędzie skarbowym. Jednakże uwzględniając całokształt okoliczności sprawy w kontekście analizowanych norm prawnych stwierdzić należy, że nie będzie stało w sprzeczności z obowiązującymi przepisami w zakresie podatku od towarów i usług umieszczanie przez Wnioskodawcę (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jako podatnik VAT, w tym działająca w związku z wynajmem w charakterze tego podatnika) na wystawianych przez Niego fakturach z tytułu wynajmu danych: imię, nazwisko i adres domowy, tj. danych dotyczących miejsca zamieszkania, pod warunkiem, że nie zakłóca to czytelności faktury.

Końcowo zaznacza się, że przedmiotem oceny nie były poglądy prezentowane przez Wnioskodawcę zawarte w stwierdzeniu, że w przypadku dokonywania czynności na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami VAT, co prawda nie ma obowiązku wystawienia faktury, gdy nabywca jej nie żąda, ale jest taka możliwość. Zaznacza się bowiem, że wskazane stwierdzenie odnosi się do kwestii wykraczającej poza zakres żądania otrzymania interpretacji sformułowany w postawionym pytaniu, w którym Wnioskodawca wyraził wolę otrzymania interpretacji dotyczącej prawidłowości zawierania na fakturze takich danych, jak: adres domowy oraz imię i nazwisko Wnioskodawcy, w części dotyczącej sprzedawcy. Tym samym, organ będąc związany zakresem żądania, pominął przy dokonywania oceny stanowiska te poglądy – przedmiotem interpretacji nie objęto więc normy art. 106b ust. 2 i 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.