Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-639/14-2/TR
z 25 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

• nieprawidłowe – w części odnoszącej się do korekt za lata: 2002, 2003, 2004, 2005, 2006 i 2007;
• prawidłowe – w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Lasami, stanowiącymi własność Skarbu Państwa, zarządza Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe, zwane Lasami Państwowymi. Lasy Państwowe, jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, reprezentują skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne: Dyrekcja Generalna LP (1 jednostka), Regionalne Dyrekcje LP (17 jednostek), Nadleśnictwa (431 jednostek) oraz inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (27 jednostek).

Wnioskodawca podlega Regionalnej Dyrekcji LP. Obszar działania obejmuje powierzchnię blisko 14,7 tys. ha. Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie całego Nadleśnictwa. Miejscem pracy Nadleśniczego jest teren Nadleśnictwa (Wnioskodawcy).

Wnioskodawca posiada samochody służbowe. Zasady korzystania z nich określa Zarządzenie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystywania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.

Zgodnie z § 2 ww. Zarządzenia, Nadleśniczy, jako kierownik jednostki organizacyjnej ma uprawnienie do korzystania z samochodu służbowego za zgodą Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Zgoda taka została wydana dnia 27 lutego 2002 r. (dotyczy samochodów służbowych Wnioskodawcy) na dojazdy pomiędzy stałym miejscem zamieszkania a miejscem pracy – siedzibą Wnioskodawcy. Jednocześnie wyznaczone zostało przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji LP miejsce garażowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika. Zgoda obowiązuje od 27 lutego 2002 r. do czasu pełnienia funkcji Nadleśniczego Nadleśnictwa (Wnioskodawcy). Maksymalny limit kilometrów na ten cel ustalono w wysokości 1 500 km/mc. Nadleśniczy korzysta z samochodu służbowego w celu dojazdów pomiędzy swoim miejscem zamieszkania a stałym miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, tj. wyjazdów na teren 8 nadzorowanych leśnictw, realizując swoje zadania statutowe, a także w przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowych takich jak: pożary lasu, powodzie, wichury, itp. Wykonywanie powyższych zadań odbywa się również poza wyznaczonymi godzinami pracy, w dni ustawowo wolne oraz poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny jest dojazd samochodem służbowym. Często wyjazdy samochodem służbowym np. w delegacje odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania, bez konieczności wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa. Stanowisko Nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności i mobilności w wykonywaniu powierzonych obowiązków służbowych, czego konsekwencją jest garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania Nadleśniczego. Ponadto, garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego, gwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy po stronie Nadleśniczego Nadleśnictwa (Wnioskodawcy), korzystającego z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy i garażującego samochód w swoim miejscu zamieszkania, powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, i czy w związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany, jako płatnik, do uwzględnienia tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Nadleśnictwo (Wnioskodawca), nie posiadając indywidualnej interpretacji, nalicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w przedstawionym zakresie. Czy w przypadku otrzymania odpowiedzi potwierdzającej stanowisko Wnioskodawcy, ma on prawo do dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych od momentu uzyskania zgody przez Nadleśniczego na garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania, tj. od 27 lutego 2002 r. i rozliczenia w bieżącym okresie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym nie może być mowy o dokonywaniu na rzecz pracownika jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie realizowaniem dojazdów z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie w tym celu i nie służy realizacji celów prywatnych pracownika. W podobny sposób wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2012 r. nr IPPB2/415-402/12-2/MK, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2013 r. nr IPTPB1/415-178/13-4/MAP, w której stwierdził, że „(...) przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie sanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych. (...) W związku z powyższym, Nadleśnictwo nie jest zobowiązane do ustalenia wartości świadczenia z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do miejsca pracy”.

W związku z powyższym Zainteresowany stoi na stanowisku, że przejazdy samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do stałego miejsca pracy, jako że nie służą osobistym celom pracownika lecz stanowią realizację celu służbowego (dbałość o mienie Skarbu Państwa), nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji tego, Zainteresowany nie będzie zobowiązany, jako płatnik, do obliczania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy.

W ocenie Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym, z uwagi na to, że w przedstawionym okresie obejmującym zgodę na garażowanie, tj. od 27 lutego 2002 r. do dnia dzisiejszego nie nastąpiły zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Wnioskodawcy nie powinny ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracownika do i z miejsca wykonywania pracy.

Zgodnie z informacją zawartą na stronie internetowej Ministerstwa Finansów: www.finanse.mf.gov/kip/interpretacje-indywidualne-inf w najczęściej zadawanych pytaniach: „ochrona obejmuje skutki podatkowe zdarzeń mających miejsce do końca okresu rozliczeniowego, w którym doręczono rozstrzygnięcie zmieniające lub uchylające interpretację”. W związku z tym, Wnioskodawca uważa, że ma prawo do dokonania korekty (zmniejszenia) podatku dochodowego od osób fizycznych od 27 lutego 2002 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• nieprawidłowe – w części odnoszącej się do korekt za lata: 2002, 2003, 2004, 2005, 2006 i 2007;
• prawidłowe – w pozostałej części.
  
  

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się:

1. pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,
2. narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,

odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.

Z kolei, w myśl art. 124 § 2 ww. ustawy, pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada samochody służbowe. Nadleśniczy jako kierownik jednostki jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami stanowiącymi majątek Skarbu Państwa na terenie Nadleśnictwa. Na podstawie § 2 Zarządzenia Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, Nadleśniczy ma uprawnienie do korzystania z samochodu służbowego. Zgoda taka została wydana dnia 27 lutego 2002 r. i dotyczy samochodów służbowych na dojazdy pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem pracy oraz do innych wyjazdów służbowych, np. wyjazdów na teren nadzorowanych leśnictw, w przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowych takich jak: pożary lasu, powodzie, wichury, itp. Jednocześnie wyznaczone zostało przez Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych miejsce garażowania pojazdu w miejscu zamieszkania pracownika. Wykonywanie powyższych zadań odbywa się również poza wyznaczonymi godzinami pracy, w dni ustawowo wolne oraz poza stałym miejscem pracy, gdzie konieczny jest dojazd samochodem służbowym. Ponadto, garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania Nadleśniczego gwarantuje w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do jego użytkowania w celu wykonywania przez Nadleśniczego obowiązków służbowych wymagających mobilności i stałej gotowości.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy, o ile samochód ten nie służy osobistym celom pracownika, lecz wykorzystywany jest w ramach realizacji zadań służbowych.

W konsekwencji, przejazdy Nadleśniczego z miejsca jego zamieszkania (garażowania samochodu) do siedziby Nadleśnictwa, nie generują przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania samochodu służbowego w celu wykonywania służbowych zadań.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji są natomiast regulowane przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Korekta może nastąpić również w związku z wykazaniem po stronie pracownika podwyższonego przychodu, przez błędne zaliczenie do niego świadczeń związanych z przydzieleniem samochodu służbowego Nadleśniczemu i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu jego zamieszkania.

Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też przywołane wyżej przepisy, znajdują zastosowanie do korekt deklaracji informacji PIT-11 w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę.

Niemniej jednak, prawo do złożenia skutecznej korekty istnieje dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Wnioskodawca ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku ( art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a Ordynacji podatkowej.

Skoro Zainteresowany sporządził pracownikom informacje o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych PIT-11 i wykazał wyższy przychód do opodatkowania, to powinien dokonać odpowiednich korekt tych informacji i przesłać je ponownie podatnikowi oraz naczelnikowi urzędu skarbowego. Zaznaczyć jednak w tym miejscu należy, że w niniejszej sprawie prawo do złożenia skutecznych korekt w roku 2014 istnieje za lata: 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013; za lata: 2002, 2003, 2004, 2005, 2006 i 2007 prawo takie nie przysługuje, ponieważ upłynął już wskazany wyżej pięcioletni okres, skutkujący przedawnieniem zobowiązań podatkowych za te okresy.

Informacja PIT-11 powinna zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Należy jednak podkreślić, że korekta nie może obejmować wysokości pobranych przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy, ponieważ w tej części informacja PIT-11 sporządzona została prawidłowo, odzwierciedla bowiem zaistniały stan faktyczny, a więc wysokość pobranych wówczas przez płatnika zaliczek na podatek dochodowy.

Natomiast w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy odprowadzanych na bieżąco, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako płatnik przy ustalaniu ich wysokości, nie powinien uwzględniać przedmiotowych świadczeń, jako przychodu Nadleśniczego.

Reasumując: w sytuacji przedstawionej we wniosku, w roku 2014 Wnioskodawca – płatnik ma możliwość dokonania korekty informacji PIT-11 i wykazania prawidłowych danych o osiągniętych przez Nadleśniczego i ewentualnie poprzednich Nadleśniczych dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym za lata: 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013. Jednakże za lata: 2002, 2003, 2004, 2005, 2006 i 2007 prawo takie nie przysługuje, ponieważ upłynął już wskazany wyżej pięcioletni okres, skutkujący przedawnieniem zobowiązań podatkowych za te okresy. Tym samym, w części odnoszącej się do korekt za lata poprzedzające rok 2008 stanowisko Zainteresowanego należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy odprowadzanych na bieżąco, Wnioskodawca jako płatnik przy ustalaniu ich wysokości, nie powinien uwzględniać przedmiotowych świadczeń, jako przychodu Nadleśniczego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.