INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 25 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania prac jako ulepszenie środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania prac jako ulepszenie środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na przełomie roku 2010 i 2011 Spółka zleciła przeprowadzenie prac budowlanych mających na celu poprawienie wartości użytkowej lokalu restauracyjnego w budynku hotelowo -gastronomicznym.

W ramach przeprowadzonych prac budowlanych dokonano:

• przebudowy wejścia sali głównej restauracyjnej od strony ul. K polegającej na zainstalowaniu nowych ścian przy wejściu, wykonanie drzwi dwuskrzydłowych do wiatrołapu,
• wykonanie stolarki drewnianej ścian w sali głównej restauracyjnej oraz przy wejściu do restauracji i kuchni,
• zburzenie dotychczasowych schodów oraz wyjścia z sali restauracyjnej do pomieszczenia ochrony i wykonanie szafy stanowiącej imitację kredensu oraz położenie kafli w miejsce dotychczasowych schodów,
• wykonanie drzwi przesuwnych do ściany panelowej,
• wykonanie drzwi do garderoby,
• wykonanie nowych sufitów (podwieszanych) wraz z oświetleniem w pomieszczeniu restauracyjnym,
• zrywanie tapet,
• zabudowa ścian z płyt gk,
• obróbka schodów, malowanie,
• montaż oklein ściennych na ściany i płyty wiórowe,
• montaż lustra z fazą.
  
  

Wszystkie prace wykonano na podstawie zamówionego projektu aranżacji restauracji. Łączna wartość przeprowadzonych prac wraz z projektem wyniosła 87.601,62 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo Spółka zaliczyła poniesione wydatki na podwyższenie wartości początkowej środka trwałego w postaci obiektu hotelowego, uznając je jako modernizację, ulepszenie...

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania.

Spółka powyższe nakłady zaliczyła na podwyższenie wartości początkowej środka trwałego w postaci obiektu hotelowego.

Przesłankami ujęcia powyższych nakładów w wartości początkowej środka trwałego jest przede wszystkim fakt, iż wydatki powyższe zostały poniesione w celu podwyższenia wartości użytkowej obiektu hotelowo - gastronomicznego.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ulepszenie środka trwałego będzie miało miejsce wówczas, gdy w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji wzrośnie wartość użytkowa środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do użytkowania, a suma poniesionych na ten cel wydatków w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł, podobnie ulepszenie zostało zdefiniowane w ustawie o rachunkowości (w art. 31 ust. 1), z tą różnicą, że tam ustawodawca nie wprowadził żadnego kryterium kwotowego.

Zgodnie z powyższym przepisem, wartość początkową środka trwałego powiększają również te koszty, które zostały poniesione na środek trwały już po oddaniu środka trwałego do używania. Jednakże nie każdy koszt, który został poniesiony na środek trwały może zostać zakwalifikowany do nakładów powiększających jego wartość. Są nimi jedynie te koszty, które spełniają przesłanki określone w ww. przepisie, a mianowicie służą ulepszeniu środka trwałego i powodują wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania. Ulepszeniem, zgodnie z brzmieniem ww. przepisu jest przebudowa, rozbudowa, modernizacja lub rekonstrukcja środka trwałego. Ustawodawca niestety nie definiuje powyższych pojęć, dlatego też należy powyższe pojęcia definiować zgodnie z ich znaczeniem przyjętym w języku potocznym. Przez przebudowę należy rozumieć zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny, przez rozbudowę rozumiemy powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp., przez rekonstrukcję rozumiemy zaś odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych. Modernizacja oznacza natomiast unowocześnienie środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do wskazanych wyżej prac pierwszy z przytoczonych powyżej warunków został spełniony, gdyż większość z poniesionych nakładów należy zakwalifikować do wydatków modernizacyjnych. Pozostałe zaś prace budowlane miały charakter przebudowy (dotyczy wyburzenia dotychczasowych schodów, przebudowy wejścia głównego do restauracji od strony ulicy K). Nakłady poniesione przez Spółkę spowodowały unowocześnienie obiektu hotelowo - gastronomicznego. Nastąpiło podwyższenie dotychczasowego standardu lokalu gastronomicznego m.in. poprzez poprawienie jego wnętrza, zastosowanie lepszych jakościowo materiałów wyposażenia wnętrza.

Jednocześnie, wprowadzono szereg zmian w lokalu restauracyjnym polegających na przebudowie ścian, wykonaniu drzwi dwuskrzydłowych do wiatrołapu. Wszystkie te zmiany spowodowały unowocześnienie lokalu restauracyjnego. Prace modernizacyjne miały na celu nie tylko podniesienie walorów estetycznych lokalu restauracyjnego, poprzez nadanie temu miejscu wyrazu odpowiadającego aktualnie panującym modom, ale również miało na celu zwiększenie jego użyteczności. Szereg zmian polegających na przebudowie ścian oraz schodów spowodowało zwiększenie powierzchni użytkowej restauracji, a tym samym przyczyniło się do podwyższenia komfortu dla korzystających z restauracji gości i umożliwiło zwiększenie liczby miejsc siedzących.

Drugi warunek, który musi być spełniony, żeby Spółka mogła zaliczyć poniesione koszty do nakładów zwiększających wartość środka trwałego, jest wzrost wartości środka trwałego w stosunku do wartości z dnia jego przyjęcia do używania. Przy czym, wzrost tej wartości mierzony jest okresem używania, zdolnością wytwórczą, kosztami eksploatacji lub innymi miarami. W ocenie Wnioskodawcy, również ten warunek został spełniony. Za takim poglądem przemawia przede wszystkim fakt, iż po dokonanej modernizacji nastąpiło wydłużenie okresu przewidywanej eksploatacji obiektu restauracyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W art. 16 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2011 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wydatki te zatem w momencie ich poniesienia nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16g ust. 13 tej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3 - 11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont.

Remontem – zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) – jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, remont ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając jego charakteru i funkcji, a przesłanką rozpoczęcia remontu jest zużycie środka trwałego w trakcie jego eksploatacji. Będą to zatem wszelkie działania mające na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji.

Natomiast z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
• rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Nie można przy tym uznać, że każda wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe z zastosowaniem nowocześniejszych materiałów jest ulepszeniem. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont – należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na przełomie roku 2010 i 2011 Spółka zleciła przeprowadzenie prac budowlanych mających na celu poprawienie wartości użytkowej lokalu restauracyjnego w budynku hotelowo - gastronomicznym. Jednocześnie Spółka szczegółowo wskazała zakres przedmiotowych prac. Wszystkie prace wykonano na podstawie zamówionego projektu aranżacji restauracji. Łączna wartość przeprowadzonych prac wraz z projektem wyniosła 87.601,62 zł. Ponadto, Spółka wskazała, iż prace te miały charakter przebudowy i modernizacji.

Mając powyższe na uwadze, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, dotyczące wykonania prac budowlanych polegających na przebudowie oraz modernizacji, a także mających na celu poprawienie wartości użytkowej lokalu restauracyjnego w budynku hotelowo – gastronomicznym, miały charakter ulepszeniowy środka trwałego. Tym samym, przedmiotowe wydatki winny zwiększyć wartość początkową ulepszonego środka trwałego.

Reasumując, wartość dokonanych przez Spółkę prac stanowi ulepszenie środka trwałego, w związku z czym winna Ona zwiększać jego wartość początkową. Wydatki wynikające z przeprowadzenia przedmiotowych prac będą zatem ujmowane w kosztach uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.