Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-907/14-4/MS1
z 30 października 2014 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku (data wpływu 28 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2014 r. (data nadania 20 października 2014 r., data wpływu 23 października 2014 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB1/415-907/14-2/MS1 z dnia 8 października 2014 r. (data nadania 9 października 2014 r., data doręczenia 14 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez wspólnotę mieszkaniową nadwyżki zaliczek na poczet kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 28 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych skutków podatkowych zwrotu przez wspólnotę mieszkaniową nadwyżki zaliczek na poczet kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości.


Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-907/14-2/MS1 z dnia 8 października 2014 r. (data nadania 9 października 2014 r., data doręczenia 14 października 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie czy występuje w swojej indywidualnej sprawie. Jeśli tak wówczas należało przeformułować pytanie na pytanie dotyczące skutków podatkowych wyłącznie dla Wnioskodawcy oraz dokonać stosownej opłaty.


Pismem z dnia 20 października 2014 r. (data nadania 20 października 2014 r., data wpływu 23 października 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.


W przedmiotowym uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony opis stanu faktycznego, przeformułował pytanie, doprecyzował własne stanowisko w taki sposób aby nie budził wątpliwości fakt, że Wnioskodawca występuje we własnej indywidualnej sprawie oraz załączył dowód dokonania stosownej opłaty.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Zgodnie z treścią z treścią art. 15 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali wspólnota mieszkaniowa pobiera zaliczki od właściciela lokalu na poczet kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości oraz dostawy mediów (woda zimna, ciepła, ciepło do ogrzewania). Wysokość zaliczki jest określana według oszacowanych kosztów, jakie musi ponieść wspólnota mieszkaniowa. Konieczny jest zgodnie z ustawą o własności lokali szacunek kosztów ponieważ Wspólnota nie jest w stanie podać ostatecznej wysokości kosztów np. ustalić ile w danym roku wody zużyje właściciel lokalu. Wspólnota mieszkaniowa ma obowiązek rozliczenia się z właścicielem lokalu z wszystkich wpłacanych zaliczek, okresem rozliczeniowym jest rok kalendarzowy. W sytuacji rozliczenia zaliczek wpłacanych przez właściciela gdy wynika z niego, iż zebrane zaliczki przewyższają wydatki wspólnoty, jedną z decyzji jakie może podjąć wspólnota jest zwrot nadpłaty właścicielowi lokalu na podstawie uchwały podjętej przez wspólnotę. Wspólnota zwraca nadwyżkę pobranych zaliczek właścicielowi lokalu fizycznie albo zalicza na poczet innych należności. W wypadku wspólnoty w skład której wchodzi lokal Wnioskodawcy, zaliczki na poczet utrzymania części wspólnej nieruchomości okazały się większe niż faktyczne koszty poniesione, natomiast zaliczki na poczet dostaw wody okazały się za małe. Wobec tego wspólnota chce podjąć uchwałę w ten sposób, że rozliczenie nadpłaty zaliczki przeznaczonej na utrzymanie części wspólnej nieruchomości nastąpi przez zwrot nadpłaty właścicielowi lokalu, z tym że zamiast fizycznie je zwracać zaliczy je na poczet należności z tytułu dostarczenia wody gdzie zaliczki okazały się zbyt małe.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy w wypadku zwrotu części zaliczki wpłaconej przez Wnioskodawcę do wspólnoty a zwróconej na rachunek Wnioskodawcy jako nadwyżka nad kosztami faktycznie poniesionymi przez wspólnotę jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych, czy Wnioskodawca powinien od tej kwoty zapłacić podatek dochodowy?


Zdaniem Wnioskodawcy:


Omówione wcześniej zaliczki są następnie corocznie rozliczane i na skutek tego może powstać nadwyżka, która na mocy decyzji wspólnoty może zostać zwrócona właścicielowi lokalu. Nadwyżka powstała po dokonaniu rozliczenia nie stanowi dochodu Wspólnoty, ponieważ Wspólnota ma obowiązek rozliczyć zaliczki i albo wezwać właściciela lokalu do dopłaty albo jest zobowiązana dokonać zwrotu nadpłaty właścicielom lokali. Ponadto zaliczki wpłacone wspólnocie traktowane są do momentu ich rozliczenia jako własność właściciela lokalu i ich zwrot jest czynnością fizyczną. Zwrot części zaliczki nie zwalnia z zobowiązania ani nie stanowi dochodu. Właściciel lokalu nie uzyskał przychodu, ponieważ wcześniej wpłacił zaliczkę na poczet oszacowanej przyszłej kwoty. Jego majątek nie doznał powiększenia na skutek zwrotu tej kwoty, gdyż do momentu rozliczenia zaliczkę traktuje się jako część jego majątku a czynność przekazania zaliczki jako czynność fizyczną.


Kwoty zwracane właścicielowi lokalu nie stanowią jego dochodu gdyż ustawowy obowiązek wpłaty na rzecz wspólnoty został uregulowany. Ustalono, iż zaliczka była zbyt duża i zgodnie prawem winna być rozliczona. Kwota zwracana właścicielowi lokalu to nie dochód ale fizyczne rozliczenie zobowiązania, które okazało się mniejsze niż zakładano ustalając wielkość zaliczki. Kwota ta mogłaby stanowić dochód właściciela lokalu - osoby fizycznej ale według poprzedniego stanu prawnego gdzie właściciel mógł odliczyć od dochodu kwoty wpłacone na fundusz remontowy. Obecnie takiej możliwości nie ma, a dodatkowo zauważyć należy, że zwracane przez wspólnotę Wnioskodawcy kwoty to nie zaliczki na fundusz remontowy ale zaliczki na media i utrzymanie części wspólnej nieruchomości.


Wobec tego kwoty zwracane Wnioskodawcy jako właścicielowi lokalu tytułem rozliczenia zaliczek i ustalenia, że zobowiązanie jest mniejsze niż suma wpłaconych przez Wnioskodawcę w ciągu roku zaliczek nie stanowią przychodu i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Z treści art. 10 ust. 1 pkt 9 cytowanej ustawy wynika, że jednym ze źródeł przychodów są „inne źródła”.


Za przychody z innych źródeł, zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 1 ww. ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.


Natomiast jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.


Z treści powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.


Na podstawie powołanych wyżej przepisów opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega uzyskany w roku podatkowym dochód stanowiący dla osób fizycznych (podatników) przysporzenie majątkowe.


Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.


W zakresie obciążeń finansowych właściciela lokalu będącego członkiem wspólnoty należy wyróżnić dwie kategorie wydatków: koszty zarządu związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej i wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu. Składniki pierwszej kategorii wydatków zostały przykładowo wymienione w art. 14 ustawy o własności lokali, jako zasadnicze koszty obciążające właścicieli lokali w ramach wspólnoty. Na koszty zarządu nieruchomością wspólną – zgodnie z treścią tego przepisu - składają się w szczególności:

  1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
  2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
  3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
  4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
  5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.


Ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością, o których mowa w ww. art. 14 następuje w drodze uchwały właścicieli lokali. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 2 ustawy o własności lokali, do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej. A zatem decyzja w tej kwestii pozostaje w gestii właścicieli lokali.


Stosownie zatem do zdania drugiego art. 12 ust. 2 tej ustawy, właściciele lokali (stosownie do swojego udziału) ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach z nieruchomości wspólnej. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą bowiem w pierwszej kolejności pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów (zdanie pierwsze art. 12 ust. 2 ww. ustawy).


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.


W myśl postanowień art. 29 ust. 1a ustawy o własności lokali okresem rozliczeniowym wspólnoty mieszkaniowej jest rok kalendarzowy.


Oznacza to, że środki pieniężne uzyskane przez wspólnotę w danym roku, tytułem zaliczek na poczet wskazanych kosztów zarządu, które nie zostały w danym roku wykorzystane stanowią własność właściciela.


Stwierdzić wobec powyższego należy, iż w świetle powołanych przepisów prawa, nadpłata zwracana Wnioskodawcy, zarówno na rachunek jak i poprzez zaliczenie na poczet innych należności, jako nadwyżka nad kosztami faktycznie poniesionymi przez wspólnotę, powstająca po rozliczeniu zaliczek na poczet utrzymania części wspólnej nieruchomości, nie stanowi dla Wnioskodawcy – właściciela lokalu przychodu w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nadpłata ta nie stanowi bowiem przysporzenia w jego majątku i z tego względu stanowi zdarzenie obojętne pod względem prawnopodatkowym. W związku z czym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od zwróconej kwoty.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj