Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-956/14/MMa
z 28 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2014 r. (data otrzymania 2 września 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 2008 r. Wnioskodawca jest pracownikiem spółki F. Polska Spółka z o.o. zatrudnionym na stanowisku Starszy Programista (Senior Software Engineer). Do obowiązków Wnioskodawcy należy m.in. projektowanie i programowanie systemów informatycznych. Poza zwykłymi obowiązkami pracowniczymi Wnioskodawca zajmuję się – w ramach realizacji zleceń klientów Spółki lub w ramach projektów wewnętrznych – wykonywaniem utworów o charakterze dzieł w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Do utworów o takim charakterze – opracowywanych przez Wnioskodawcę – zaliczyć można programy komputerowe, a także modyfikacje programów komputerowych oraz projekty systemów informatycznych lub modyfikacje projektów systemów informatycznych.

W ramach umowy o pracę Wnioskodawca może wykonywać poniższy zakres prac:

1. Tworzyć lub modyfikować programy komputerowe na potrzeby klientów Spółki jak i w ramach projektów wewnętrznych. Wykonywane przez Wnioskodawcę programy komputerowe lub ich modyfikacje stanowią utwory w rozumieniu ustawy i mają indywidualny charakter autorski. Praktyka w zakresie programów komputerowych jest taka, że wykonywane przez Wnioskodawcę programy często stają się elementami bibliotek programów sprzedawanych dalej do klientów Spółki.
2. Sporządzać projekty systemów informatycznych i modyfikacje projektów systemów informatycznych na potrzeby klientów Spółki. Zarówno projekty jak i modyfikacje mają charakter autorski i stanowią indywidualną, niepowtarzalną wizję rozwiązania opisywanych zagadnień. Utwory te są wyrażane w postaci tekstów, symboli matematycznych i innych znaków graficznych.
   
   

Na podstawie łączącej Wnioskodawcę z pracodawcą umowy o pracę, jak również w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wszelkie autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez Wnioskodawcę dzieł, powstałych w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków pracowniczych, przechodzą na pracodawcę.

Spółka prowadzi dokładną ewidencję czasu pracy Wnioskodawcy. Prace nad wykonaniem programów komputerowych lub projektów systemów informatycznych są ewidencjonowane w odrębnych rejestrach informatycznych. Prowadzona ewidencja pozwala na dokładne wyodrębnienie czasu pracy poświęconego na poszczególne projekty i wykonywane zadania – wyrażone w godzinach czasu pracy.

Tygodniowe, miesięczne oraz roczne zestawienia z rejestrów ewidencji czasu pracy są akceptowane w zakresie wykonanych przez Wnioskodawcę prac i poświęconych na ten cel godzin przez jego bezpośredniego przełożonego, a następnie przez innych pracowników z odpowiednich działów Spółki. Zaakceptowane przez Zarząd Spółki wydruki roczne z ewidencji czasu pracy zawierają czas pracy danego pracownika poświęcony na realizację poszczególnych zadań, w tym pracę przy konkretnych projektach informatycznych, stanowiących pracę twórczą.

Zestawienie takie pozwala na jasne określenie sumarycznego czasu pracy poświęconego na prace projektowe i wskazanie na tej podstawie kwoty przychodów Wnioskodawcy uzyskanych z tytułu pracy twórczej i przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych.

Spółka – jako płatnik – w trakcie roku kalendarzowego oblicza i pobiera zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stosując koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do całości otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia. Takie też koszty wykazywane są w informacji rocznej PIT-11. Jednocześnie – wraz z informacją roczną PIT-11 – Wnioskodawca otrzymuje od Spółki roczne zestawienie czasu pracy poświęconego na realizację poszczególnych zadań, w tym prac projektowych stanowiących pracę twórczą. Zestawienie takie pozwala na jasne określenie sumarycznego czasu pracy poświęconego na prace projektowe i wskazanie na tej podstawie kwoty przychodów Wnioskodawcy uzyskanych z tytułu pracy twórczej i przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym Wnioskodawca może w korektach PIT-37 za lata 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 samodzielnie dokonać podziału wynagrodzenia na dwie części:

• wynagrodzenie za zwykle obowiązki pracownicze,
• wynagrodzenie za pracę twórczą i przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych

na podstawie rocznych zestawień ewidencji czasu pracy i tym samym zastosować 50% koszty uzyskania przychodów w odniesieniu do odpowiedniej części wynagrodzenia w sytuacji, gdy w informacjach rocznych PIT-11 za lata 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 Spółka wykazuje koszty uzyskania przychodu obliczone zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie w korektach podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 podziału wynagrodzenia na dwie części jest dopuszczalne.

W myśl art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W związku z powyższymi regulacjami dokonanie podziału wynagrodzenia – zgodnie z otrzymanym od Spółki rocznym zestawieniem czasu pracy oraz informacją dotyczącą proporcji czasu poświęconego na realizację projektów wykazanych na zestawieniu rocznym i wskazaniem na tej podstawie kwoty przychodów uzyskanych z tytułu przeniesienia na Spółkę praw autorskich –będzie prawidłowe i zgodne ze stanem faktycznym.

Tym samym możliwe będzie zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do części wynagrodzenia otrzymanego z tytułu rozporządzania autorskimi prawami majątkowymi, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Dodatkowo w zeznaniu za 2013 r. trzeba będzie uwzględnić fakt, że zgodnie z art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Wnioskodawca uważa przy tym, że na powyższe uprawnienie nie ma wpływu fakt, że w informacjach rocznych PIT-11 za lata 2009, 2010, 2011, 2012 i 2013 Spółka wykazuje zastosowane w trakcie roku koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy zachodzą bowiem następujące przesłanki, będące jedynym warunkiem koniecznym do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów:

• praca wykonywana przez podatnika jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• podatnik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy,
• uzyskanie przychodów przez twórcę musi wynikać z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy – za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy, przysługuje, co do zasady – zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 przywołanej ustawy – odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Z kolei w myśl przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy – koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis ust. 9a ustawy obowiązujący od 1 stycznia 2013 r. stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 10a ww. ustawy – przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Należy zauważyć, że przywołane przepisy art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że ustalenia, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych oraz czy podatnik jest twórcą czy też artystą wykonawcą, należy dokonać w świetle odrębnych przepisów.

Odrębnymi przepisami są w tym wypadku przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Na ich podstawie – w szczególności biorąc pod uwagę treść art. 1 ww. ustawy – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Ponadto na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu z tytułu wykonania dla zamawiającego utworu bądź innego przedmiotu praw własności intelektualnej będących przedmiotem prawa autorskiego.

W tym miejscu zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe – zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej – należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Organ wydający interpretację indywidualną opiera się wyłącznie na przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym i przyjmuje jako zgodne z prawdą opisane w ww. stanie faktycznym okoliczności.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jako starszy programista. Do zakresu obowiązków Wnioskodawcy należy projektowanie i programowanie systemów informatycznych natomiast poza ww. zadaniami Wnioskodawca realizuje w ramach zleceń lub projektów wewnętrznych programy komputerowe, projekty systemów informatycznych lub ich modyfikacje, które mają charakter dzieł w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Na podstawie umowy o pracę wszelkie autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez Wnioskodawcę dzieł przechodzą na rzecz pracodawcy.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że jeżeli w istocie:

1. praca wykonywana przez Wnioskodawcę jest twórcza, tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
2. strona umowy jest twórcą w rozumieniu tej ustawy

-to do przychodów osiągniętych z tego źródła mogą być zastosowane, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 50% koszty uzyskania przychodu.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu – jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron. W myśl natomiast art. 74 ust. 3 tejże ustawy prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim – oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, w kontekście przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do części wynagrodzenia jaka faktycznie została osiągnięta w wyniku pracy twórczej o charakterze dzieł w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Istotne jest przy tym, że w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w której zatrudniony jest Wnioskodawca prowadzona jest ewidencja czasu pracy, na podstawie której możliwe jest rozróżnienie czasu pracy na ten poświęcony na zadania wynikające z umowy o pracę zawartej z pracodawcą oraz te, które są tworzone na podstawie odrębnych zleceń, których wynikiem jest powstanie utworów o charakterze dzieł w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Do przychodu osiągniętego z realizacji projektu, wynikiem którego są utwory o charakterze dzieł, Wnioskodawcy będzie przysługiwało ustalenie kosztów uzyskania przychodów na poziomie 50%. Wnioskodawca może zatem w korektach PIT-37 za lata od 2009 do 2013 wykazać 50% koszty uzyskania przychodu od tej części jaka przypada na wykonanie utworów o charakterze dzieł w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, pamiętając jednocześnie o ograniczeniu wynikającym z art. 22 ust. 9a obowiązującym od 1 stycznia 2013 r.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.