Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/121/ILG/14/RD-48942/14
z 27 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2013 r. Nr IBPB II/1/415-881/12/BJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów dowozu dzieci niepełnosprawnych do przedszkola - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2012 r. Wnioskodawca złożył ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca reprezentowany przez Burmistrza Gminy zawarł umowę z rodzicem dziecka niepełnosprawnego, który zapewni przewóz i opiekę na trasie od miejsca zamieszkania dziecka do przedszkola, tj. „umowę dotyczącą zwrotu kosztów przejazdu dziecka niepełnosprawnego oraz jego opiekuna - rodzica do przedszkola prywatnym samochodem osobowym”.

Dziecko ma obecnie sześć lat i posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Wysokość miesięcznej kwoty zwrotu dowozu dziecka obliczana jest jako podwójny iloczyn odległości miejsca zamieszkania dziecka do przedszkola w danym miesiącu rozliczeniowym. Wysokość stawki za kilometr przebiegu pojazdu została określona na 0,62 zł.

Działając w oparciu o ustawę o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., która nakłada na Wnioskodawcę obowiązek dowozu dzieci i uczniów spełniających kryteria określone w ustawie, Wnioskodawca zwraca koszty dowozu dziecka do przedszkola, zgodnie z art. 14a ust. 4.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Urząd Miejski jako jednostka Wnioskodawcy będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powinien pobierać zaliczkę na podatek dochodowy?
2. Czy Urząd Miejski po zakończeniu roku podatkowego powinien wystawić PIT-8C - informacja o przychodach z innych źródeł oraz niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy zwrot kosztów dowozu dziecka do przedszkola należy potraktować jako zwolnienie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zgodnie z zapisem „zapis ten dotyczy uczniów szkół”), czy też w ww. zwolnieniu ustawodawca zrobił lukę w przepisie?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd Miejski jako jednostka Wnioskodawcy stoi na stanowisku, iż znowelizowany art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do zwolnienia przedmiotowego zwrotu kosztów przejazdu z tytułu dowozu uczniów do szkół, natomiast przepis ten nie dotyczy zwrotu kosztów dowozu dzieci do przedszkola. W związku z powyższym, po zakończeniu roku podatkowego powinien wystawić PIT-8C.

Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.). W ww. artykule brak jest zapisu dotyczącego wychowania przedszkolnego - art. 14 ust. 1a oraz ust. 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stwierdzam, co następuje.

Konstytucja Rzeczypospolitej gwarantuje wszystkim obywatelom prawo do nauki. Nauka do 18 roku życia jest obowiązkowa. Sposób wykonywania obowiązku szkolonego określa ustawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkoli specjalnych oraz innych form wychowania przedszkolnego, o których mowa w art. 14a ust. la, szkół podstawowych oraz gimnazjów, w tym z oddziałami integracyjnymi, z wyjątkiem szkół podstawowych specjalnych i gimnazjów specjalnych, szkół artystycznych oraz szkół przy zakładach karnych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich, należy do zadań własnych gmin.

Sieć prowadzonych przez gminę publicznych przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych ustala rada gminy (art. 14a ust. 1 ustawy o systemie oświaty). Sieć ta powinna być ustalona tak, aby wszystkie dzieci sześcioletnie zamieszkałe na obszarze gminy miały możliwość spełniania obowiązku odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego w przedszkolu albo w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej, a droga dziecka sześcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej nie przekraczała 3 km (art. 14a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Jeżeli droga dziecka sześcioletniego z domu do najbliższego publicznego przedszkola lub oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej przekracza 3 km, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dziecka lub zwrot kosztów przejazdu dziecka i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 14a ust. 3 ustawy o systemie oświaty).

Obowiązkiem gminy jest również zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom sześcioletnim bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej lub ośrodka umożliwiającego dzieciom upośledzonym umysłowo w stopniu głębokim, a także dzieciom upośledzonym umysłowo ze sprzężonymi niepełnosprawnościami realizację obowiązku odbycia rocznego przygotowania przedszkolnego w przedszkolu albo w oddziale przedszkolnym zorganizowanym w szkole podstawowej, albo zwrot kosztów przejazdu ucznia i opiekuna środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca - realizując ciążące na gminie obowiązki związane z dowozem dzieci do przedszkoli, zwraca koszty dowozu dziecka i opiekuna - rodzicom, którzy zapewniają dowóz niepełnosprawnego dziecka do przedszkola (art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty).

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w kontekście realizowanego przez Wnioskodawcę obowiązku nałożonego przepisami ustawy o systemie oświaty, uznać należy, że zarówno w sytuacji zapewnienia przez Wnioskodawcę bezpłatnego transportu, jak i zwrotu kosztów przejazdu, o których mowa w art. 14a ust. 4 ustawy o systemie oświaty, nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji do otrzymanych zwrotów nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące zarówno źródeł przychodów, jak i zwolnień przedmiotowych, w tym zwolnienia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 40c tej ustawy.

W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a co za tym idzie należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 stycznia 2013 r. Nr IBPB II/1/415-881/12/BJ, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.