Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-297/13-2/SM
z 30 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12.04.2013 r. (data wpływu 12.04.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty podatku akcyzowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo X. zawarła umowę kupna energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych, na podstawie tej umowy kupuje ww. energię dla należącego do niej tzw. „zaplecza technicznego”. X. nie posiada żadnej koncesji w zakresie energetyki. Z tytułu tej umowy podatek akcyzowy został zapłacony.

W dalszej kolejności X. zawarła dnia 30 grudnia 2012 r. umowę z E. (E.) na „obsługę techniczną”, na mocy której E. przyjął do obsługi technicznej m.in. sieci energetyczne. E. posiada koncesję na obrót energią elektryczną wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w Warszawie.

Za dostarczone media sprzedawca wystawia P. faktury, a X. z kolei wystawia refaktury dla E. Refaktury nie obejmują ilości mediów zużytych przez X. na potrzeby własne (kompensata). Na mocy tejże umowy (na obsługę techniczną) E. zobowiązał się do obsługi podmiotów gospodarczych zlokalizowanych na terenie „zaplecza technicznego X.”, utrzymania sieci (remontów, konserwacji) i ponoszenia odpowiedzialności w zakresie dostarczania mediów.

E. nie może bez zgody X. dysponować (oddawać w najem, dzierżawę) obsługiwanymi sieciami. E. ponosi wszelkie koszty utrzymania, napraw, eksploatacji sieci. Po zakończeniu umowy, nakłady poniesione przez E. przechodzą na X.. E. płaci także czynsz z tytułu dzierżawy sieci na rzecz X..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Pan P.W. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą E. jest zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu wykonywanych czynności?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym (u.p.a.) (Dz.U.2011.108.626 j.t.), jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1 ww. przepisu, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Podstawową cechą odróżniającą podatek akcyzowy od innych podatków pośrednich, w tym przede wszystkim od podatku VAT, jest jednofazowy charakter opodatkowania. Jednofazowość opodatkowania podatkiem akcyzowym przejawia się w tym, iż akcyza powinna być płacona na pierwszym szczeblu obrotu, który dokonywany jest poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy w przypadku wyrobów akcyzowych. Konsekwentnie, każda następna transakcja po zadeklarowaniu lub określeniu kwoty akcyzy, której przedmiotem będą te same wyroby akcyzowe nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podmiot dokonujący danej transakcji nie powinien być traktowany jako podatnik akcyzy. Niemniej jednak, warunkiem nieopodatkowania kolejno następujących transakcji jest prawidłowe rozliczenie kwoty należnej akcyzy (zadeklarowanie lub określenie) w momencie zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy, tj. momencie powstania obowiązku zapłaty akcyzy w stosunku do danego wyrobu. W efekcie, jeżeli producent wyrobów akcyzowych dokona prawidłowego rozliczenia podatku akcyzowego z tytułu dostawy wyrobów akcyzowych do hurtownika, to kolejne transakcje, których przedmiotem będą wyroby akcyzowe dostarczone przez producenta, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a co więcej - poszczególne podmioty występujące w łańcuchu sprzedaży (hurtownik, detalista) nie będą traktowane jako podatnicy podatku akcyzowego pomimo, że przedmiotem dokonywanych przez nich transakcji będą wyroby akcyzowe.

Należy jednak pamiętać, iż warunek zapłaty lub zadeklarowania podatku akcyzowego w prawidłowej wysokości powinien zostać spełniony na podstawie przepisów obowiązujących w dniu dokonania czynności rodzącej obowiązek podatkowy. W konsekwencji, późniejsza zmiana przepisów akcyzowych, która będzie zwiększała stawkę akcyzy w stosunku do danego wyrobu albo też będzie znosiła stawkę zero lub zwolnienie od akcyzy, nie będzie powodować, iż dostawa wyrobów będzie podlegać opodatkowaniu akcyzą.

Jak wskazano powyżej jednokrotność opodatkowania akcyzą ma zastosowanie również w przypadku opodatkowania energii elektrycznej.

W związku z przesunięciem momentu opodatkowania akcyzą energii elektrycznej, kluczowym elementem w konstrukcji opodatkowania akcyzą energii elektrycznej jest definicja nabywcy końcowego. Przeważająca część energii elektrycznej będzie opodatkowana dopiero na etapie nabycia energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, czyli podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, obrót, dystrybucję lub przesył energii elektrycznej. Sprzedaż energii na rzecz podmiotu, który posiada którąkolwiek z wyżej wymienionych koncesji nie podlega opodatkowaniu akcyzą w świetle jednoznacznej treści przepisów.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 2 u.p.a. za sprzedaż należy uznać czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot. Należy jednocześnie pamiętać, iż tak szeroka definicja sprzedaży nie powinna być dodatkowo interpretowana w sposób rozszerzający. Otóż, zgodnie z tą definicją, za sprzedaż uznaje się czynność faktyczną lub prawną, czyli niezależnie od formy jej dokonania. Sprzedaż energii elektrycznej na terenie kraju, jako czynność opodatkowana akcyzą, jest jednocześnie uniezależniona od statusu podmiotu dokonującego sprzedaży. Artykuł 9 ust. 1 pkt 2 wprost wskazuje, iż sprzedaż energii elektrycznej na terenie kraju podlega akcyzie również w sytuacji, gdy sprzedaży dokonuje podmiot nieposiadający koncesji na obrót, przesył czy dystrybucję energii elektrycznej.

Pomimo, iż przepis art. 8 ust. 6 u.p.a. odnosi się zasadniczo do wyrobów akcyzowych, które mogą podlegać procedurze zawieszenia poboru akcyzy (energia elektryczna nie należy do tej kategorii wyrobów akcyzowych), zasadę jednokrotności należy odpowiednio stosować do czynności opodatkowanych, których przedmiotem jest energia elektryczna. Wprawdzie tego rodzaju czynności zostały określone w art. 9 u.p.a., jednak uznanie, iż w stosunku do energii elektrycznej nie ma zastosowania jednokrotność opodatkowania akcyzą, naruszałoby podstawowe fundamenty opodatkowania akcyzą. Taka interpretacja przepisów była również niezgodna z przepisami prawa wspólnotowego, które wskazują, iż akcyza powinna być naliczona jednokrotnie na etapie wydania wyrobów akcyzowych do konsumpcji.

Jednocześnie w celu wyeliminowania jakichkolwiek wątpliwości, co do jednokrotnego charakteru podatku akcyzowego na energię elektryczną, nowelizacja ustawy akcyzowej wprowadziła wprost w treści art. 9 u.p.a. zasadę jednokrotności dla celów opodatkowania energii elektrycznej. Tym niemniej, w praktyce większość organów podatkowych, w tym również Ministerstwo Finansów nie kwestionuje zasady jednokrotności również w odniesieniu do energii elektrycznej.

Zgodnie z wyrokiem WSA we Wrocławiu I SA/Wr 1436/09 z dnia 2009-11-03, LEX nr 989605, „Zasada jednokrotności (jednofazowości) opodatkowania ziszcza się w momencie dopuszczenia energii elektrycznej do konsumpcji, czyli z chwilą jej dostawy przez dystrybutora (redystrybutora) konsumentowi (nabywcy końcowemu). Ziszczenie się tego warunku powoduje, iż dalsze rozdysponowanie przez konsumenta energią, od której pobrany został podatek akcyzowy, nie leży już w zasięgu zainteresowania ustawodawcy unijnego a także polskiego, który przedmiotem opodatkowania objął sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu.”

Ponadto zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 2010-04-08 III SA/Wa 2101/09, LEX nr 602132, „sprzedaż energii elektrycznej na rzecz podmiotu posiadającego koncesję, o jakiej mowa w prawie energetycznym tj. na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję oraz obrót energią elektryczną nie stanowi czynności opodatkowanej tym podatkiem.”

Zgodnie z treścią pisma z dnia 11 stycznia 2012 r. Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/443-416/09/11-5/KB, „z literalnego brzmienia przepisów ustawy akcyzowej jak również konstrukcji opodatkowania akcyzą energii elektrycznej niezbicie wynika, że nie podlega podatkowi akcyzowemu sprzedaż energii elektrycznej na rzecz podmiotu posiadającemu jakąkolwiek z koncesji wydanych na podstawie przepisów Prawa energetycznego. Podmiot taki nie jest nabywcą końcowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym. W związku z powyższym Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia podatku akcyzowego przy dostawach energii elektrycznej podmiotowi posiadającemu choćby jedną z koncesji: na wytwarzanie, obrót, dystrybucję lub przesył energii elektrycznej.”

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż E. nabywa energię elektryczną od podmiotu, który dokonał już opodatkowania tej energii podatkiem akcyzowym, to zgodnie z zasadą jednokrotności poboru akcyzy od energii elektrycznej obowiązek podatkowy zdaniem podatnika w akcyzie nie powstaje, jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego obowiązek podatkowy powstał w związku z wykonaniem jednej z czynności wymienionych w art. 1 ust. u.p.a. dokonanej na wcześniejszym etapie obrotu, a podatek akcyzowy został zapłacony w odpowiedniej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 629 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy, nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, z późn. zm.), z wyłączeniem (…).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Przedsiębiorstwo X. zawarła umowę kupna energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych, na podstawie której kupuje energię dla należącego do niej tzw. „zaplecza technicznego”. X. nie posiada żadnej koncesji w zakresie energetyki. Z tytułu tej umowy podatek akcyzowy został zapłacony.

W dalszej kolejności X. zawarła umowę z E. (E.) (Wnioskodawcą) na „obsługę techniczną”, na mocy której E. przyjął do obsługi technicznej m.in. sieci energetyczne. E. posiada koncesję na obrót energią elektryczną wydaną przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki w Warszawie.

Za dostarczone media sprzedawca wystawia P. faktury, a X. z kolei wystawia refaktury dla E.u. Refaktury nie obejmują ilości mediów zużytych przez X. na potrzeby własne (kompensata). Na mocy tejże umowy (na obsługę techniczną) E. zobowiązał się do obsługi podmiotów gospodarczych zlokalizowanych na terenie „zaplecza technicznego X.”, utrzymania sieci (remontów, konserwacji) i ponoszenia odpowiedzialności w zakresie dostarczania mediów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku zapłaty podatku akcyzowego z tytułu wykonywanych przez niego czynności.

Odnosząc zatem wymienione powyżej przepisy do zaistniałej sytuacji zauważyć należy, iż do Wnioskodawcy, jako podmiotu posiadającego koncesję na obrót energią elektryczną, z tytułu zawartej umowy na obsługę techniczną dotyczącą utrzymania sieci (remontów, konserwacji) i ponoszenia odpowiedzialności w zakresie dostarczania mediów mogą mieć zastosowanie m.in. przepisy art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, z którego wynika opodatkowanie akcyzą sprzedaży energii nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, oraz pkt 3 przedmiotowego przepisu, dotyczący opodatkowania zużycia energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2.

W przedmiotowej sprawie nabywana przez Wnioskodawcę energia elektryczna jest już jednak opodatkowana podatkiem akcyzowym. Kontrahent Wnioskodawcy – firma X. (refakturująca tę energię na rzecz E.u), jako podmiot nie posiadający żadnej koncesji w zakresie energetyki dokonuje jej zakupu z podatkiem akcyzowym jako nabywca końcowy tej energii.

W tym miejscu należy mieć na uwadze zapisy art. 9 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym jeżeli w stosunku do energii elektrycznej powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu opisanych we wniosku czynności.

Zatem stanowisko jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.