Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-914/14/EB
z 6 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nabywcę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego traktuje się jako następcę prawnego w zakresie podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nabywcę przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego traktuje się jako następcę prawnego w zakresie podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia planuje utworzenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą S. E. sp. z o.o., której będzie jedynym wspólnikiem. Następnie Spółka ta nabędzie w formie aportu całe przedsiębiorstwo Spółdzielni w likwidacji, w rozumieniu art. 55¹ i kolejnych Kodeksu cywilnego. Spółka będzie kontynuować działalność wykonywaną dotychczas przez przejęte przedsiębiorstwo. Siedziba nowo utworzonej spółki będzie taka sama jak siedziba Spółdzielni. Przed zbyciem przedsiębiorstwa Spółdzielnia przejdzie w stan likwidacji. Nowo utworzony podmiot wykonywał będzie wyłącznie czynności podlegające ustawie o podatku od towarów i usług, tak jak Spółdzielnia, od której nabędzie przedsiębiorstwo. Pytanie kierowane jest przez Spółdzielnię, jako przez przyszłego wspólnika nieutworzonej jeszcze Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, co dopuszczone jest na podstawie art. 14n ustawy – Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nabywca przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ i kolejnych ustawy – Kodeks cywilny, będzie w zakresie podatku od towarów i usług następcą prawnym zbywającego przedsiębiorstwo?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywca przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ i kolejnych ustawy –Kodeks cywilny, będzie następcą prawnym zbywającego przedsiębiorstwo w zakresie podatku od towarów i usług, ponieważ regulacja zawarta w art. 6 ust. 1 i art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady. Wykładnia tych przepisów powinna mieć na celu zachowanie zasady neutralności podatku, a więc przy zbyciu przedsiębiorstwa jego nabywca powinien być traktowany jako prawny następca przekazującego. Potwierdzenie prawidłowości takiego stanowiska można znaleźć w wyroku WSA w Poznaniu sygn. akt I SA/Po 492/09, WSA w Białymstoku sygn. akt I SA/Bk 449/12, I SA/Bk 435/12 (zdarzenie przyszłe przedstawione w ostatnich dwóch sprawach było analogiczne, jak w przedmiotowej sprawie). Przedstawione stanowisko znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP4/443-105/11-3/ALN. Również NSA w Warszawie rozpatrywał kwestię następstwa prawnego nabywcy przedsiębiorstwa na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, potwierdzając stanowisko przyjęte w wyrokach o sygnaturze akt I FSK 1199/10 i I FSK 1660/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

A zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych, należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ). Na podstawie art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
   
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
   
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
   
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
   
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
   
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
   
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
   
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zostaną spełnione, to wniesienie takiego aportu do innego podmiotu (spółki prawa handlowego), nie będzie podlegało przepisom ustawy.

Niezależnie od powyższego zwrócić należy uwagę na fakt, że ww. wyłączenie z opodatkowania pociąga za sobą – w odniesieniu do otrzymującego aport (nabywcy przedsiębiorstwa) – określone skutki w zakresie podatku od towarów i usług.

Kwestie praw i obowiązków następców prawnych uregulowane zostały w treści art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.).

Treść art. 93 § 1 ww. ustawy stanowi, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Na podstawie art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Następstwo prawne, o którym mowa w cytowany powyżej przepisach ustawy – Ordynacja podatkowa, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego. Przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z art. 93 § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa, rozumie się przez to prawa i obowiązki zawarte we wszelkich aktach normatywnych prawa podatkowego. W wyniku przejęcia jednego przedsiębiorstwa – osoby prawnej – przez drugą, następuje sukcesja podatkowa praw i obowiązków określonych w ustawie.

Z treści wniosku wynika, że Spółdzielnia planuje utworzenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością pod nazwą S. E. sp. z o.o., której będzie jedynym wspólnikiem. Następnie spółka nabędzie w formie aportu całe przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ i kolejnych Kodeksu cywilnego, Spółdzielni w likwidacji. Spółka będzie kontynuować działalność wykonywaną dotychczas przez przejęte przedsiębiorstwo.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w przypadku, gdy przedmiotem aportu – jak wskazała Spółdzielnia – będzie całe przedsiębiorstwo spełniające warunki określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to Spółkę uznaje się za następcę prawnego wniesionego aportem przedsiębiorstwa, który w zakresie podatku od towarów i usług wstąpi w prawa i obowiązki zbywającego przedsiębiorstwo.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.