Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/117/IMD/14/RD-47658/14
z 22 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2012 r. Nr IBPB II/1/415-1000/11/BD, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Urzędu Miasta (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania z budżetu gminy świadczeń dla radnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2011 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujące zdarzenie przyszłe:

Radni pełniąc funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego mogą uczestniczyć w sesjach, warsztatach oraz różnych imprezach kulturalnych i sportowych. Ponadto w celu sprawowania swoich funkcji mogą korzystać z artykułów biurowych, czasopism samorządowych, a także z przyznanego telefonu komórkowego. Poza tym Przewodniczącemu Rady Miejskiej, z racji pełnienia funkcji, mogą zostać zakupione wizytówki. Koszt udziału radnych w seminariach i warsztatach będzie pokrywany ze środków budżetu miasta. Z budżetu miasta będą również pokrywane koszty rozmów telefonicznych z tytułu przyznania służbowego telefonu komórkowego, z którego korzystają w związku z pełnionymi funkcjami, a także koszty zakupu materiałów biurowych, czasopism oraz wizytówek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy uczestnictwo radnego w różnego rodzaju seminariach, imprezach organizowanych i opłacanych z budżetu miasta oraz koszt zużycia przez radnych artykułów biurowych, zakup kalendarzy, możliwość korzystania z telefonu komórkowego, wyposażenie ich w czasopisma o problemach samorządowych będzie dla radnego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, radni realizując swoje zadania wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Finansowanie przez Wnioskodawcę innych niż diety i zwrot kosztów podróży wydatków dla radnych, tj. kosztów uczestnictwa w seminariach, imprezach organizowanych i opłacanych z budżetu miasta, kosztów zużycia przez radnych artykułów biurowych, zakupu kalendarzy, korzystania z przyznanego służbowego telefonu komórkowego, wyposażenia radnych w czasopisma o problemach samorządowych, stanowiło będzie dla radnych nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności wykonywanej osobiście. Świadczenia te nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, gdyż prawo do ich przyznania nie wynika bezpośrednio z przepisów prawa. Stanowią zatem dla radnych przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stwierdzam, co następuje.

Zasady funkcjonowania samorządu gminnego reguluje ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594, z późn. zm.), odpowiednio zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osobistych ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z przepisami ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Gmina realizuje zadania poprzez swoje organy. Organem stanowiącym i kontrolnym gminy jest rada gminy (odpowiednio rada miejska, jeżeli siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy). Na czele rady gminy stoi przewodniczący wybierany z grona członków rady gminy.

Stosownie do postanowień art. 13 pkt 5 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, źródłem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych jest działalność wykonywana osobiście, do której kwalifikuje się m.in. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy PIT.

Jednocześnie wskazać należy, że ustawa PIT nie definiuje pojęcia „wykonywania obowiązków społecznych lub obywatelskich”. Kwestia ta była jednak przedmiotem rozważań Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 25 listopada 1997 r. (sygn. akt U. 6/97) stwierdził, iż „o pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwowymi jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych natomiast, mamy do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego) jako reprezentant pewnej społeczności, biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie.” Z tych względów za wykonywanie obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć przede wszystkim wykonywanie obowiązków związanych z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej, zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej.

W świetle powyższego, mimo że ustawa PIT nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie.

Bezspornym jest również, że dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie mandatu. Stąd też, sfinansowanie przez Wnioskodawcę uczestnictwa radnego w różnego rodzaju seminariach, konferencjach i imprezach tematycznie dotyczących zagadnień i problemów danej społeczności, jako jej reprezentanta, opłacanych przez Wnioskodawcę należy zaliczyć do zajęć związanych z realizacją codziennych obowiązków radnego, będącego członkiem organu jednostki samorządu terytorialnego. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt II FSK 535/11 dotyczącym świadczeń otrzymywanych od gminy przez radnych stwierdził, „że ocena czy świadczenie jednostki samorządu terytorialnego na rzecz radnego należy zakwalifikować jako podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychód wymaga oceny konkretnego stanu faktycznego w odniesieniu do konkretnego wydatku. Istotna jest tu okoliczność czy poniesione przez taką jednostkę wydatki są wydatkami związanymi z funkcjonowaniem jej organów. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) przewiduje w art. 226 ust.1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 prognozowanie obok dochodów bieżących także wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym właśnie wydatki związane z funkcjonowaniem jej organów. Wydatki związane z funkcjonowaniem organów jednostki samorządu terytorialnego są kosztem tej jednostki finansowanym z jej budżetu.

Uprawnione byłoby zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpoznającym sprawę stwierdzenie, że wydatki związane z funkcjonowaniem organu gminy jakim jest rada gminy ( art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym), w skład której wchodzą radni ( art. 17 tej ustawy), nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla podmiotów wchodzących w skład tego organu.”

Podzielając powyższy pogląd, uznać należy, iż fakt finansowania z budżetu miasta kosztów udziału radnego w szkoleniach na temat działalności samorządu województwa, seminariach, konferencjach, imprezach kulturalnych i sportowych, w sytuacji, gdy udział w tych przedsięwzięciach związany jest z wykonywaniem przez radnego swojego mandatu i związanych z tym obowiązków i uprawień, nie generuje po stronie radnego przychodu w rozumieniu ustawy PIT. Do tego rodzaju świadczeń nie mają bowiem zastosowania przepisy ustawy PIT, zarówno w zakresie źródeł przychodów, ustalania wartości przychodu, jak i zwolnień przedmiotowych, w tym wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy PIT. Konsekwencją powyższego jest brak obowiązku Wnioskodawcy do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek od udzielonych świadczeń.

Przychodu w rozumieniu przepisów ustawy PIT nie będzie stanowić również wartość świadczenia w postaci korzystania przez radnego, w celach służbowych z udostępnionego telefonu komórkowego oraz zapewnienie przez Wnioskodawcę artykułów biurowych, czasopism samorządowych, itp., bowiem w ten sposób uwzględnione będą potrzeby sprawnego funkcjonowania organu stanowiącego gminy. Tym samym po stronie radnego nie powstanie z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ustawy PIT.

W świetle powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu, a co za tym idzie należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 marca 2012 r. Nr IBPB II/1/415-1000/11/BD, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.