Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1248/14/EB
z 15 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 15 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem osobowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z samochodem osobowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada samochód osobowy, którym przedstawiciel handlowy dojeżdża na rozmowy handlowe oraz dowozi część towarów w określonym regionie kraju. Mogą zdarzyć się tak zaplanowane trasy, że niecelowym byłoby odstawienie pojazdu do siedziby firmy. Pracownik więc na noc parkowałby go w swoim miejscu zamieszkania. Samochód ten wyposażony jest w system GPS, a w umowie dotyczącej powierzenia samochodu pracownik zobowiązuje się do wykorzystywania go tylko do celów służbowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w tej sytuacji miałoby miejsce wykorzystywanie samochodu do celów prywatnych, co skutkowałoby ograniczeniem odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, poprzez zainstalowanie w samochodzie użytkowanym przez przedstawiciela handlowego systemu GPS oraz zobowiązanie pracownika w zawartej umowie do wykorzystania samochodu jedynie do celów związanych z działalnością gospodarczą spółki, podjęła działania mające na celu wyeliminowanie użytku prywatnego tego samochodu. Sam fakt parkowania samochodu w miejscu zamieszkania a nie w siedzibie firmy nie świadczy o użytkowaniu samochodu do celów prywatnych. Zdaniem Spółki zainstalowany w samochodzie system GPS, dający możliwość sprawdzenia dokładnej trasy przejazdu samochodu i jego ewentualnego wykorzystania do innych celów niż prowadzona działalność gospodarcza, pozwala na wyłączenie użytku tego samochodu do celów osobistych pracownika. Zdaniem Spółki w opisanej sytuacji stworzono stosowne procedury użytkowania pojazdu, które wykluczają jego potencjalne użycie do celów prywatnych przez pracownika i wyczerpują wymogi art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. na podstawie ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014r., poz. 312), zwanej dalej „ustawą nowelizującą”, wprowadzono nowe zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej 3,5 tony.

Zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika,
   
2. należnego z tytułu:,/li>
   
   
   
   
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
   
   
   
   
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,
   
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2 ww. ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:





1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;




2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków eksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku „mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
   
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   
2. 2 – dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Kluczową rolę w rozstrzygnięciu kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z używaniem pojazdów samochodowych odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem (w tym leasingiem operacyjnym) pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją (napraw, paliwa, itp.) w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania podatku naliczonego fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tego pojazdu. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że samochód służbowy będzie wykorzystywany przez przedstawiciela handlowego i mogą zdarzyć się sytuacje, że samochód będzie parkowany w miejscu zamieszkania przedstawiciela handlowego. Spółka poprzez zainstalowanie w samochodzie użytkowanym przez przedstawiciela handlowego systemu GPS oraz zobowiązanie pracownika w zawartej umowie do wykorzystania samochodu jedynie do celów związanych z działalnością gospodarczą.

W analizowanym przypadku opisane przez Spółkę procedury, nie wykluczają jednak użycia samochodu do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dopuszczenie możliwości parkowania pojazdu w okolicy miejsca zamieszkania przedstawiciela handlowego powoduje, że wprowadzone przez Spółkę zasady nie wykluczają prywatnego użytku tego pojazdu. Powyższe okoliczności wskazują, że samochód będzie służył również celom prywatnym pracownika. Pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia pracownikowi transportu do pracy, gdyż pracownik, ma zadbać o to, w jaki sposób „dostanie się” do miejsca pracy, bez względu na odległość. Określenie sposobu, w jaki pracownik stawia się do pracy nie należy do sfery zainteresowań i obowiązków pracodawcy (jest to prywatna sprawa pracownika), to przekazanie samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby pracownika.

Należy stwierdzić, że praca przedstawiciela handlowego charakteryzuje się tym, że nie jest możliwe dokładne określenie z góry w jakim czasie (danego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki. Wobec tego istnieje realna możliwość wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych.

Zainstalowanie w samochodzie systemu GPS oraz podpisanie przez przedstawiciela handlowego umowy dotyczącej wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Spółkę stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczają jego potencjalne użycie do celów prywatnych. Z uwagi na powyższe spostrzeżenia nie można stwierdzić, że samochód będzie wykorzystywane wyłącznie do wykonywania zadań służbowych.

Zauważyć należy, że używanie samochodu przez przedstawiciela handlowego na rzecz Spółki stanowi niewątpliwie wykorzystywanie pojazdu do działalności gospodarczej, jednakże aby Spółka mogła skorzystać z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z użytkowaniem tego samochodu, powinna określić jasne i przejrzyste zasady użytkowania pojazdu, z których będzie wynikać brak możliwości użycia pojazdu służbowego do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do celów wykonywania obowiązków służbowych.

Zatem w sytuacji, kiedy samochód osobowy będzie parkowany w miejscu zamieszkania przedstawiciela handlowego, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z jego używaniem, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy, o ile nie wystąpią okoliczności wyłączające to prawo wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast od wydatków na zakup paliwa przeznaczonego do napędu tego samochodu – stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej – do dnia 30 czerwca 2015 r. Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tym samym, stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.