2015.04.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-113/15/MN
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie nieuznania zbywanych nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT oraz w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania zbycia tych nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie nieuznania zbywanych nieruchomości za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT oraz w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania zbycia tych nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – xxx spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowo-Akcyjna … spółka komandytowa (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) zamierza zbyć na rzecz F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej jako: „Nabywca”) następujące nieruchomości:

nieruchomość stanowiąca własność Spółki położona w K., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, która jest przedmiotem najmu;
nieruchomość stanowiąca własność Spółki położona w G., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr …, która jest przedmiotem najmu;

(dalej łącznie jako: „Nieruchomości”).

Niemniej jednak wraz z nabyciem Nieruchomości nie zostaną przeniesione na Nabywcę istniejące, powstałe do dnia nabycia Nieruchomości zobowiązania i wierzytelności wynikające z tych umów, w tym także te o charakterze pieniężnym. W szczególności Nabywca nie będzie uprawniony do odbierania i przyjmowania wpłat z tytułu takich wierzytelności. Podmiotem uprawnionym w tym zakresie będzie Spółka. Ponadto, w związku z faktem, iż umowy na dostawę mediów takich jak woda, prąd, gaz, itp. były zawierane bezpośrednio przez najemców, także prawa i obowiązki wynikające z tych umów, jak też związane z nimi zobowiązania i wierzytelności nie będą przenoszone na Nabywcę w ramach transakcji. W szczególności do uregulowania jakichkolwiek zobowiązań pieniężnych z tego tytułu będą zobowiązani najemcy Nieruchomości.

Poza wskazanymi powyżej składnikami majątkowymi Nabywca nie nabędzie natomiast jakichkolwiek innych składników majątkowych Spółki. W szczególności, poza wskazanymi wyżej Nieruchomościami Spółka posiada także inne nieruchomości, które nie będą przedmiotem sprzedaży, a które są wynajmowane przez Spółkę. Tym samym w Spółce pozostaną nieruchomości, które w chwili transakcji wykorzystywane będą przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej takiej samej jak w przypadku Nieruchomości. Ponadto w Spółce pozostaną udziały w kapitale zakładowym spółek zależnych. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że wraz z nabyciem Nieruchomości nie dojdzie do przejścia zakładu pracy Spółki na Nabywcę w rozumieniu art. 23(1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), gdyż zatrudniani obecnie przez Spółkę pracownicy po nabyciu przez Nabywcę Nieruchomości w dalszym ciągu pozostaną pracownikami Spółki.

Spółka nie prowadzi analityki finansowo-księgowej pozwalającej na przyporządkowanie działalności związanej ze zbywanymi Nieruchomościami przychodów, kosztów, zobowiązań i należności odrębnie od innych pozycji. Nie są również prowadzone oddzielne rachunki bankowe przeznaczone do rozliczeń związanych z działalnością związaną z Nieruchomościami. Tym samym w Spółce nie są prowadzone odrębne ewidencje zdarzeń gospodarczych pozwalające na przyporządkowanie wszystkim czy też poszczególnym nieruchomościom przychodów, kosztów, należności i zobowiązań.

Ponadto brak jest również w Spółce wydzielenia odrębnych działów, wydziałów, departamentów czy też innych jednostek organizacyjnych związanych ze zbywanymi Nieruchomościami. W wyniku planowanej transakcji Nabywca nabędzie zatem Nieruchomości. Nie nabędzie on jednak całości majątku Spółki związanego z działalnością gospodarczą prowadzoną przy wykorzystaniu tych nieruchomości (w tym pozostałych nieruchomości stanowiących własność Spółki). W szczególności Nabywca nie będzie zarówno posiadał personelu jak też wyposażenia koniecznego do codziennego zarządzania wynajmowanymi nieruchomościami. W rezultacie Spółka w dalszym ciągu prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie zarządzania i obsługi Nieruchomości. W tym celu zawrze odpowiednią umowę z Nabywcą, której przedmiotem będzie odpłatne wykonywanie tego rodzaju usług na rzecz Nabywcy w stosunku do nabytych Nieruchomości przy wykorzystaniu posiadanych zasobów i potencjału.

W szczególności usługi te będą obejmować (przy czym w odniesieniu do poszczególnych Nieruchomości zakres usług może być modyfikowany):

kontakty z najemcami Nieruchomości w sprawach bieżących;
kontakty z dostawcami mediów i innych usług dla poszczególnych Nieruchomości, o ile najemcy Nieruchomości nie kontaktują się z dostawcami mediów bez pośrednictwa wynajmującego;
regulowanie zobowiązań wobec dostawców mediów i innych usług ze środków przekazanych przez Nabywcę lub potrącanych z czynszu wpłacanego przez Najemców, o ile najemcy Nieruchomości nie regulują zobowiązań wobec dostawców mediów bezpośrednio;
wykonywanie niezbędnych prac konserwacyjnych na Nieruchomościach;
na podstawie udzielonego Spółce przez Nabywcę pełnomocnictwa, zawieranie umów najmu poszczególnych Nieruchomości.

Nabywca i Spółka są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku VAT, a zbywane Nieruchomości wykorzystywane były przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje, iż równolegle ze złożeniem przez Wnioskodawcę niniejszego wniosku, Nabywca wystąpi z wnioskiem o interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego w celu potwierdzenia, iż nabycie przez niego Nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie stanowi nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a tym samym przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia Nieruchomości oraz nie będzie zobowiązany do kontynuacji dokonywania korekt podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) nie stanowią przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w związku z tym do zbycia Nieruchomości mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) nie stanowią przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w związku z tym do zbycia Nieruchomości mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT.

Definicja przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. W konsekwencji, aby ocenić zakres przedmiotowy pojęcia przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o VAT niezbędne jest uwzględnienie stanowiska wypracowanego w doktrynie i praktyce prawa podatkowego, zgodnie z którym również dla celów ustawy o VAT dla wyznaczenia zakresu znaczeniowego pojęcia przedsiębiorstwa należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2014 r., poz. 121, dalej jako: „Kodeks cywilny”). W rezultacie, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dla celów podatku od towarów i usług pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane zgodnie z jego definicją zawartą w art. 55¹Kodeksu cywilnego.

W myśl regulacji zawartej w tym przepisie, przedsiębiorstwem jest zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

1.oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.koncesje, licencje i zezwolenia;

6.patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.tajemnice przedsiębiorstwa;

9.księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot czynności prawnej, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Natomiast pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem w świetle powyższej definicji, aby zespół składników majątkowych mógł stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny zostać spełnione następujące warunki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych (wyodrębnienie funkcjonalne);
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których w przyszłości będzie można prowadzić odrębną działalność (np. po zbyciu na rzecz innego podmiotu), lecz pewnym zorganizowanym zespołem tych składników. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Warunkiem niezbędnym jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które to wydzielenie ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Zgodnie z praktyką organów podatkowych, co potwierdza interpretacja indywidualna prawa podatkowego z dnia 18 maja 2011 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP2/443-30/11-3/BM: „O wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze tego przedsiębiorstwa, np. dział, wydział, oddział, itp. Takie organizacyjne wydzielenie powinno być dokonane na podstawie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Ocena ta musi być dokonywana według podstawowego kryterium tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

W odniesieniu do wyodrębnienia finansowego praktyka organów podatkowych również wypracowała jednolite stanowisko, które przykładowo zawarł Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2011 r. nr IBPP3/4441-23/11/IK: „Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze).”

Jak wynika z treści art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest zatem wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy.

Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy.

Organy podatkowe również wypowiadają się w kwestii wyodrębnienia funkcjonalnego. Zgodnie z rozpowszechnionym poglądem, który również wyrażony został w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 marca 2011 r. nr ILPP2/443-2032/10-2/AD: „Odnośnie wyodrębnienia funkcjonalnego, to kryterium to sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Nie budzi bowiem wątpliwości to, iż aby wydzielona część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.”

Innymi słowy aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Takie rozumienie zorganizowanej część przedsiębiorstwa odnajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydanych przez władze podatkowe. Przykładowo w interpretacji z dnia 18 czerwca 2009 r. nr IPPB5/423-152/09-2/MB Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż: „Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).”

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹Kodeksu cywilnego lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zbywane Nieruchomości jako składniki majątkowe

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawione powyżej uregulowania, zbycie Nieruchomości (zarówno poszczególnych Nieruchomości, jak i wszystkich zbywanych Nieruchomości) nie będzie stanowiło czynności prawnej, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Zbywane Nieruchomości a przedsiębiorstwo

Dla oceny czy zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) stanowią przedsiębiorstwo, niezbędne jest zestawienie ustawowej definicji przedsiębiorstwa z przedmiotem analizowanej transakcji dla poszczególnych Spółki. Definicja zawarta w Kodeksie cywilnym wymienia składniki majątku oraz mówi o pewnym związku funkcjonalnym i organizacyjnym pomiędzy nimi. Chociaż wyliczenie zawarte w art. 55¹Kodeksu cywilnego nie ma charakteru enumeratywnego, przez co dla rozstrzygnięcia czy daną masę majątkową można uznać za przedsiębiorstwo rozstrzygające nie jest to, czy zawiera określone składniki majątku wymienione w tym przepisie, to same Nieruchomości nie mogą być uznane za przedsiębiorstwo. W szczególności Wnioskodawca podkreśla, że w drodze planowanej transakcji nabycia Nieruchomości Nabywca:

nie nabędzie zobowiązań pieniężnych Spółki, w tym zobowiązań pieniężnych związanych z Nieruchomościami z wyjątkiem zobowiązań z tytułu kaucji;
nie nabędzie ruchomości Spółki związanych z działalnością prowadzoną przez Spółkę przy wykorzystaniu Nieruchomości;
nie nabędzie ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę;
nie nabędzie oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Spółki lub jego wyodrębnionych części;
nie nabędzie tajemnic przedsiębiorstwa Spółki; nie nabędzie innych składników majątkowych Spółki

W toku sprzedaży nie dojdzie także do przejścia zakładu pracy, gdyż zatrudniani obecnie przez Spółkę pracownicy po nabyciu przez Nabywcę Nieruchomości w dalszym ciągu pozostaną pracownikami Spółki.

Przede wszystkim zaś Nabywca w toku planowanej transakcji nie nabędzie wszystkich nieruchomości wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości. Część z tych nieruchomości pozostanie bowiem w Spółce.

Powyższe wyłączenia wskazują, że w opisywanym zdarzeniu przyszłym przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę nie jest przedsiębiorstwo, gdyż czynność prawna, której przedmiotem jest przedsiębiorstwo odnosić się powinna do całego przedsiębiorstwa. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym powyższe nie ma miejsca, gdyż majątek Spółki, który stanowi jedno przedsiębiorstwo, zostanie w wyniku zbycia Nieruchomości podzielony na części. Z części stanowiącej przedmiot przedmiotowej transakcji wyłączone zostały tak istotne z jej punktu widzenia elementy jak część wynajmowanych nieruchomości, dotychczasowe wierzytelności oraz zobowiązania związane z najmem nieruchomości. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, zbywane przez Spółkę Nieruchomości nie stanowią zorganizowanych zespołów składników materialnych i niematerialnych, w związku z czym nie dają możliwości prowadzenia (kontynuowania) działalności gospodarczej bez dodatkowych elementów. Powyższe jest szczególnie ewidentne w sytuacji, w której cały potencjał Spółki niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zarządzania i obsługi Nieruchomości pozostanie w Spółce, a Spółka po dokonaniu zbycia Nieruchomości prowadzić będzie w dalszym ciągu działalność w ww. zakresie na podstawie umowy z Nabywcą. Jak wskazano w stanie faktycznym zakres niesamodzielności nabytej masy majątkowej jest tak znaczny, że dla możliwości czerpania dochodów z Nieruchomości oraz zapewnienia zarządzania Nieruchomościami zawarcie takich umów będzie konieczne.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy przedmiot transakcji, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na tak liczne wyłączenia składników majątku z masy majątkowej (de facto Nabywca nabędzie same Nieruchomości) oraz fakt, że nie są one na tyle zorganizowane by samodzielnie umożliwiać prowadzenie (kontynuowanie) działalności gospodarczej, nie może być uznany za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. W szczególności samodzielne prowadzenie działalności uniemożliwia:

brak majątku ruchomego oraz innych zasobów, które mógłby posłużyć do prowadzenia działalności gospodarczej,
brak personelu związanego z tą działalnością;
brak ksiąg i dokumentów pozwalających na prowadzenie ewidencji zdarzeń gospodarczych w odniesieniu do nabywanych Nieruchomości;
brak przejęcia jakichkolwiek funkcji związanych z prowadzeniem działalności.

Również zdaniem doktryny istotne wyłączenia oraz brak możliwości prowadzenia działalności sprawia, że zbywanych składników majątkowych nie można uznać za przedsiębiorstwo: „Czynnością zbycia przedsiębiorstwa nie jest natomiast sprzedaż pewnych jego składników majątkowych, nawet jeśli stanowiły one znaczącą część wartości przedsiębiorstwa. W tym przypadku bowiem zbywca nie pozbywa się przedsiębiorstwa, lecz części swojego majątku –stanowiącego towar - który wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Zachowuje więc aktualność wyrok NSA z dnia 6 października 1995 r. (SA/Gd 1959/94, Pr. Gosp. 1996, nr 3, s. 30), w którym stwierdzono: „Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż”. Podobnie, jeżeli z przedmiotu zbycia wyłączone są istotne elementy przedsiębiorstwa, jak np. firma, patenty, prawa autorskie, to mamy do czynienia ze sprzedażą składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa (tak też NSA w wyroku z dnia 26 lutego 2010 r., I FSK 150/09, LEX nr 607537).” (Komentarz do art. 6 ustawy o VAT, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2011, wyd. V)

Podobnie również w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443-173/11-3/AK: „Zatem, przedsiębiorstwem w rozumieniu Kodeksu cywilnego jest takie przedsiębiorstwo, które jest zorganizowane i wyposażone w składniki zapewniające realizowanie celów gospodarczych, jest samodzielnym podmiotem prawa funkcjonującym w obrocie gospodarczym. Ponadto nie można traktować jako przedsiębiorstwo wyodrębnionej gospodarczo części będącej zespołem składników majątkowych i niemajątkowych, jeżeli nie będzie obejmować ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem działalności.”

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, uniemożliwia uznanie, że zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) stanowią na tyle zorganizowane i samodzielne zespoły składników majątkowych Spółki, że umożliwiać będą prowadzenie działalności gospodarczej jedynie w oparciu o te składniki. W ocenie Wnioskodawcy, w żadnym wypadku nie można zatem uznać, że zbywane Nieruchomości stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Zbywane Nieruchomości a zorganizowana część przedsiębiorstwa

Zdaniem Wnioskodawcy zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) nie stanowią również zorganizowanych części przedsiębiorstwa Spółki, gdyż nie spełniają one ustawowych przesłanek zawartych w definicji tego pojęcia, tj. nie stanowią masy majątkowej (mas majątkowych) wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, w tym zobowiązań, która umożliwiałyby jej funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo.

Wyodrębnienie organizacyjne

W opisanym zdarzeniu przyszłym zbywane przez Wnioskodawcę Nieruchomości nie zostały w żaden sposób wydzielone w strukturach organizacyjnych Spółki. Nie stanowią one odrębnych działów, wydziałów czy też oddziałów, lecz wyłącznie część składników majątkowych przedsiębiorstwa Spółki. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy nie można mówić o jakimkolwiek wyodrębnieniu organizacyjnym zbywanych Nieruchomości.

Ponadto, zauważyć należy, iż przedmiotem transakcji nie są wszystkie składniki związane z prowadzeniem działalności w zakresie najmu. Nie wszystkie bowiem nieruchomości, które Spółka wynajmuje, będą przedmiotem transakcji. Okoliczność ta dodatkowo wskazuje, że przedmiotem transakcji nie jest wyodrębniona organizacyjnie część przedsiębiorstwa Spółki (takimi organizacyjnie wyodrębnionymi częściami mogłyby być wszystkie składniki, w tym nieruchomości, wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości). Co więcej, przedmiotem transakcji nie są też inne składniki majątkowe istotowo związane z działalnością gospodarczą Spółki w zakresie najmu Nieruchomości wymienione szczegółowo w stanie faktycznym. W tym miejscu wskazać należy szczególnie, że przedmiotem transakcji nie będą wierzytelności i zobowiązania z tytułu umów najmu powstałe do dnia sprzedaży Nieruchomości, za wyjątkiem tych z tytułu kaucji.

Wyodrębnienie finansowe

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym brak jest w Spółce odpowiedniego przyporządkowania i ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych związanych ze zbywanymi Nieruchomościami. W związku z tym nie podlegają oddzieleniu finanse Spółki od finansów zbywanych przez Spółkę w opisanym zdarzeniu przyszłym Nieruchomości. Tym samym nie są przypisane koszty i przychody oraz wierzytelności i zobowiązania do ww. Nieruchomości jako całości jak też do poszczególnych Nieruchomości. Ponadto, wraz ze zbyciem Nieruchomości nie dojdzie do przeniesienia na Nabywcę jakichkolwiek wierzytelności i zobowiązań pieniężnych Spółki z nimi związanych. Spółka nie posiada również odrębnych rachunków bankowych służących do obsługi zbywanych Nieruchomości. Powyższe w ocenie Wnioskodawcy nie pozwala uznać, że w obrębie Spółki istniało jakiekolwiek wyodrębnienie finansowe zbywanych przez Spółkę Nieruchomości. Również w tym przypadku wyodrębnienie finansowe nie znajdowałoby sensu ekonomicznego i miałoby charakter sztuczny.

Wyodrębnienie funkcjonalne

W opisanym zdarzeniu przyszłym zbywane przez Wnioskodawcę Nieruchomości nie byłyby w stanie bez dokonywania istotnych zmian i uzupełnień, samodzielnie funkcjonować na rynku. Zbywane składniki majątkowe nie umożliwią Nabywcy podjęcia (kontynuowania) działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. W ujęciu funkcjonalnym działalność jaka była prowadzona przy wykorzystaniu Nieruchomości, będzie bowiem w dalszym ciągu prowadzona przez Spółkę (na podstawie umowy zawartej z Nabywcą). Brak wyodrębnienia funkcjonalnego potwierdza także okoliczność, że nie wszystkie nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu nieruchomości zostaną sprzedane na rzecz Nabywcy. Zgodnie bowiem z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa istotne jest aby przenieść składniki majątkowe przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych. Skoro nie wszystkie nieruchomości zostaną sprzedane, to oznacza to, że część składników majątkowych przeznaczonych do realizacji zadań gospodarczych w zakresie najmu nieruchomości pozostała w Spółce. Tym samym, w ujęciu funkcjonalnym, przedmiotowa transakcja prowadzić będzie do rozczłonkowania Spółki i unicestwieniu wyodrębnienia funkcjonalnego składników majątkowych związanych z działalnością w zakresie najmu nieruchomości. Podobnie ocenić należy wyłączenie z przedmiotu transakcji wierzytelności i zobowiązań związanych z działalnością gospodarczą w zakresie najmu nieruchomości powstałych do dnia sprzedaży Nieruchomości, z wyjątkiem tych z tytułu kaucji.

Powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, pozwala zatem twierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym zbywane przez Wnioskodawcę Nieruchomości nie są wyodrębnione funkcjonalnie.

Podsumowując powyższe argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zbywane Nieruchomości nie spełniają przesłanek przewidzianych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, tj. odpowiedniego wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego i funkcjonalnego, przez co uznanie ich za zorganizowane części przedsiębiorstw Spółki (zarówno poszczególnych Nieruchomości, jak i wszystkich zbywanych Nieruchomości) w rozumieniu ustawy o VAT jest niemożliwe. A zatem w opisanym zdarzeniu przyszłym nastąpi jedynie przeniesienie własności wybranych składników majątkowych (Nieruchomości) Spółki.

Co więcej, w opisanym zdarzeniu przyszłym, wraz z nabyciem przez Nabywcę Nieruchomości nie dojdzie do przejścia na niego zobowiązań pieniężnych za wyjątkiem kaucji związanej z najmem. Przepisy art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wprost tymczasem wskazują na zobowiązania jako niezbędny element zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, składniki majątku (Nieruchomości) zbywane przez Spółkę nie mogą być uznane za zorganizowane części przedsiębiorstw Spółki.

Na zobowiązania jako niezbędny element zorganizowanej części przedsiębiorstwa wskazują również organy podatkowe. W interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2011 r. nr ILPP1/443-173/11-3/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał: „Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż przeznaczony do sprzedaży przez Wnioskodawcę majątek nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wynikającej z art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ nie obejmuje całości zobowiązań. Tym samym nie spełnia wszystkich kryteriów wymienionych w tym przepisie.”

Zdaniem organów podatkowych również same nieruchomości nie mogą być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tak wypowiedział się przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 7 września 2010 r. nr ITPP2/443-606/10/RS: „Ww. nieruchomość nie posiada odrębności organizacyjnej, gdyż nie jest wyodrębniona w działalności Spółki jako dział, wydział, czy oddział. Nie został również wyodrębniony system księgowo-finansowy dotyczący ww. nieruchomości. Przedmiotem transakcji - jak wskazała Spółka we wniosku - nie będą wierzytelności, czy kredyt zaciągnięty na zakup tej nieruchomości. Istniejąca nieruchomość nie ma możliwości samodzielnie realizować zadań gospodarczych. W wyniku nabycia nieruchomości z mocy prawa na przyszłego nabywcę przejdzie jedynie umowa najmu powierzchni biurowej.”

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przedmiotu zbycia nie można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zbywana nieruchomość nie stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego w istniejącym przedsiębiorstwie zespołu składników majątkowych. Ponadto przedmiotem zbycia nie są zobowiązania (kredyt) pomimo, że one występują. Wobec powyższego należy stwierdzić, że przedmiotem dostawy będą składniki majątkowe wchodzące w skład majątku przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu wg zasad i stawek określonych w art. 41 i art. 43 ustawy.” W zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku przedmiotem transakcji będą wyłącznie Nieruchomości, a umowy najmu przejdą na Nabywcę wyłącznie z mocy prawa. W świetle powyższych argumentów oraz praktyki organów podatkowych uzasadnione jest zatem, zdaniem Wnioskodawcy, by nabywane Nieruchomości nie mogły być uznane za zorganizowane części przedsiębiorstw.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Brak jest bowiem między nimi więzi organizacyjnej jaka wymagana jest by dana masa majątkowa mogła funkcjonować niezależnie w obrocie gospodarczym. W szczególności nie zachodzi w przypadku Nieruchomości taka sytuacja, iż któryś z jego elementów warunkuje wykorzystanie innego w jakikolwiek sposób. Co więcej, uznanie tych elementów za przedsiębiorstwo byłoby wprost sprzeczne z ustawową definicją tego pojęcia, co stanowiłoby naruszenie prawa podatkowego, gdyż w istotny sposób rozszerzałoby zakres transakcji niepodlegających ustawie o VAT o liczne inne transakcje zbycia składników majątku. Zdaniem organów podatkowych takie wyłączenie powinno być natomiast stosowane ściśle. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2010 r. nr IPPP3/443-1167/09-3/MM: „Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa) (...). Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej”.

Podobne stanowisko zostało również przedstawione m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 grudnia 2009 r. nr IBPP3/443-701/09/KO, a także interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r. nr IPPP2/443-778/09-2/IK. Podsumowując powyższe argumenty, zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw by uznać, że zbywane Nieruchomości stanowić będą przedsiębiorstwa lub zorganizowane części przedsiębiorstw z uwagi na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 55¹Kodeksu cywilnego oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym zbywane przez niego Nieruchomości nie są na tyle zorganizowane by możliwe było ich funkcjonowanie jako samodzielnych podmiotów gospodarczych. Tym samym opisane w zdarzeniu przyszłym transakcje należy uznać po prostu za transakcję sprzedaży aktywów.

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłącza zastosowanie przepisów tej ustawy do transakcji zbycia przedsiębiorstwa i transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak Wnioskodawca wykazał powyżej, zbywane przez niego Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) na rzecz Nabywcy w żaden sposób nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tym samym w opisanym zdarzeniu przyszłym nie jest możliwe zastosowanie wyłączenia stosowania ustawy o VAT, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT do transakcji zbycia Nieruchomości, gdyż stanowi ona transakcję zbycia składników majątku i w związku z tym stosuje się do niej przepisy ustawy o VAT.

Podsumowanie

Podsumowując swoje stanowisko odnośnie zdarzenia przyszłego przedstawionego w niniejszym wniosku, Wnioskodawca stwierdza, iż uznanie zbywanych przez niego Nieruchomości (zarówno poszczególnych Nieruchomości, jak i wszystkich zbywanych) za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie jest uprawnione, gdyż Nieruchomości te nie spełniają definicji przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartych odpowiednio w art. 55¹Kodeksu cywilnego i w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Tym samym przyznanie Nieruchomościom przymiotu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa stanowiłoby naruszenie obowiązujących przepisów oraz rozszerzałoby zakres wyłączeń spod obowiązywania ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zbywane Nieruchomości (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) nie stanowią przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w związku z tym do zbycia Nieruchomości mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT, jest zdaniem Wnioskodawcy w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie zaś do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zatem, w świetle powyższych przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb regulacji podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1.oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.koncesje, licencje i zezwolenia;

6.patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.tajemnice przedsiębiorstwa;

9.księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT – należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi więc stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest nie tylko wyodrębniona organizacyjnie, ale również posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca („Spółka”) zamierza zbyć następujące nieruchomości:

nieruchomość stanowiąca własność Spółki położona w K., która jest przedmiotem najmu;
nieruchomość stanowiąca własność Spółki położona w G., która jest przedmiotem najmu;

Wraz z nabyciem Nieruchomości od Spółki Nabywca wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z umów najmu (w tym również w zakresie udzielonych zabezpieczeń płatności z tytułu czynszu i innych opłat z umów najmu, tzw. kaucji), które pozostają w związku z poszczególnymi Nieruchomościami. Wstąpienie w prawa i obowiązki z tytułu umów najmu nastąpi z mocy prawa, tj. na mocy odpowiednich przepisów kodeksu cywilnego, jest niezależne od woli stron, tj. Nabywcy oraz Spółki, i nie wymaga dla swojej skuteczności podjęcia przez strony żadnych dodatkowych czynności (np. zawarcia umów zmieniających strony umowy). Niemniej jednak wraz z nabyciem Nieruchomości nie zostaną przeniesione na Nabywcę istniejące, powstałe do dnia nabycia Nieruchomości zobowiązania i wierzytelności wynikające z tych umów, w tym także te o charakterze pieniężnym. W szczególności Nabywca nie będzie uprawniony do odbierania i przyjmowania wpłat z tytułu takich wierzytelności. Podmiotem uprawnionym w tym zakresie będzie Spółka. Ponadto, w związku z faktem, iż umowy na dostawę mediów takich jak woda, prąd, gaz, itp. były zawierane bezpośrednio przez najemców, także prawa i obowiązki wynikające z tych umów, jak też związane z nimi zobowiązania i wierzytelności nie będą przenoszone na Nabywcę w ramach transakcji. W szczególności do uregulowania jakichkolwiek zobowiązań pieniężnych z tego tytułu będą zobowiązani najemcy Nieruchomości.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do przedmiotowej transakcji nie będzie mieć zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zbywana nieruchomość nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, bowiem w wyniku transakcji na nabywcę nie zostanie przeniesionych szereg podstawowych elementów składających się na przedsiębiorstwo w rozumieniu tej ustawy.

Zbycie nieruchomości nie będzie również stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa Spółki, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Wnioskodawca, jak wskazano we wniosku, nie prowadzi analityki finansowo-księgowej pozwalającej na przyporządkowanie działalności związanej ze zbywanymi Nieruchomościami przychodów, kosztów, zobowiązań i należności odrębnie od innych pozycji. Nie są również prowadzone oddzielne rachunki bankowe przeznaczone do rozliczeń związanych z działalnością związaną z Nieruchomościami. Tym samym w Spółce nie są prowadzone odrębne ewidencje zdarzeń gospodarczych pozwalające na przyporządkowanie wszystkim czy też poszczególnym nieruchomościom przychodów, kosztów, należności i zobowiązań.

Tym samym, zbywane składniki majątku (zarówno poszczególne zbywane Nieruchomości, jak i wszystkie zbywane Nieruchomości) nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, gdyż przedmiot transakcji nie spełnia ustawowych przesłanek zawartych w definicji tego pojęcia, tj. nie stanowi masy majątkowej wydzielonej finansowo, organizacyjnie i funkcjonalnie, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako oddzielne przedsiębiorstwo.

Zatem, planowana przez Spółkę transakcja sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości (zarówno poszczególnych zbywanych Nieruchomości, jak i wszystkich zbywanych Nieruchomości) nie będzie mogła zostać uznana za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, w związku z czym do zbycia ww. nieruchomości mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT – wyłączenie na podstawie art. 6 pkt 1 nie znajdzie zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin