Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-855/14-3/NS
z 16 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności sprzedaży przez Wnioskodawcę Znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności sprzedaży przez Wnioskodawcę Znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT (dalej również jako: Spółka, „SKA” lub „Wnioskodawca”).

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, dalej: „Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”) planuje wnieść wkład niepieniężny (aport) do Wnioskodawcy.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada prawo ochronne do znaku towarowego (dalej: „Znak towarowy”). Rejestracja Znaku towarowego została dokonana w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej.

W celu uporządkowania sposobu zarządzania wartościami intelektualnymi, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością planuje wnieść Znak towarowy w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do SKA. W zamian za aport Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością obejmie akcje w podwyższonym kapitale zakładowym SKA.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawi na Wnioskodawcę fakturę VAT dokumentującą dokonanie wkładu niepieniężnego.

Po inwentaryzacji otrzymanego wkładu niepieniężnego Wnioskodawca w przyszłości może dokonać sprzedaży otrzymanego aportem Znaku towarowego. Wnioskodawca na moment otrzymania aportu oraz na moment dokonania sprzedaży będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaka będzie data powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dla czynności sprzedaży przez Wnioskodawcę Znaku towarowego w warunkach opisanych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w VAT związany z dokonaniem przez Wnioskodawcę sprzedaży Znaku towarowego powstanie w momencie wykonania usługi, przez co w analizowanym przypadku należy rozumieć moment zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której na kupującego zostaną przeniesione prawa do Znaku towarowego.

Uzasadnienie.

Na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Zgodnie z powyższym przepisem, obowiązek podatkowy w VAT w przypadku świadczenia usług powstaje co do zasady z chwilą, w której usługa ta zostaje wykonana (z wyjątkiem sytuacji, w których zastosowanie znajdą specyficzne zasady powstawania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług). Na gruncie przepisów o VAT opisana sprzedaż Znaku towarowego stanowi świadczenie usług, dla których ustawa o VAT nie przewiduje specyficznych zasad obowiązku podatkowego. W konsekwencji, niezbędne jest określenie, co należy rozumieć pod pojęciem wykonania usługi w przypadku sprzedaży prawa ochronnego do Znaku towarowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonanie usługi w postaci sprzedaży prawa ochronnego do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej polega na przeniesieniu prawa do wykorzystywania takiego prawa ochronnego. W konsekwencji, usługę taką będzie można uznać za wykonaną w momencie, w którym nastąpi przejście przedmiotowego prawa z SKA na rzecz jego nabywcy.

Regulacje w zakresie momentu przeniesienia praw ochronnych do znaku towarowego zawarte są m.in. w przepisach ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm., dalej: „Prawo WP”). Ustawa ta również dopuszcza zbywanie prawa ochronnego do znaku towarowego wskazując, że w celu zbycia tego prawa wymagana jest forma pisemna pod rygorem nieważności (art. 162 ust. 1 w zw. z art. 67 ust. 2 Prawa WP).

W zakresie momentu przeniesienia prawa do ochrony znaku towarowego w doktrynie wskazuje się: „Niewątpliwie do takiej umowy (sprzedaży prawa ochronnego – przyp. Spółki) należy stosować zasadę podwójnego skutku umowy zobowiązującej, która jest zasadą naczelną polskiego prawa cywilnego w kwestii przejścia prawa (art. 155 § 1 KC). Strony mogą oczywiście przesunąć skutek przeniesienia prawa ochronnego na inny moment i postanowić, że przeniesienie prawa ochronnego nastąpi w innym momencie niż zawarcie umowy obligacyjnej” (Komentarz do art. 17 Rozporządzenia w: Prawo własności przemysłowej, System Prawa Prywatnego tom 14B, prof. dr hab. Ryszard Skubisz, 2012 r., System Informacji Prawnej Legalis).

Z powyższego wynika więc, że w związku z brakiem regulacji szczegółowych dotyczących momentu przeniesienia prawa ochronnego do znaku towarowego, należy stosować ogólne zasady prawa cywilnego/prawa handlowego, co w tym przypadku oznacza, że przejście prawa ochronnego do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej nastąpi z momentem zawarcia umowy sprzedaży, na mocy której przedmiotowe prawo ochronne przejdzie z SKA na nabywcę (o ile umowa nie przewiduje innej daty przeniesienia prawa).

Należy również zauważyć, że po sprzedaży Znaku towarowego przez Spółkę może dojść do formalnej rejestracji nowego uprawnionego ze Znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Należy jednak wskazać, że data ta pozostaje bez znaczenia dla momentu przejścia praw ze znaku, gdyż stosowny wpis ma jedynie charakter deklaratoryjny i determinuje powoływanie się na dane z wpisu wobec osób trzecich. Zasady takie wynikają wprost z przepisów, gdzie zgodnie z art. 67 ust. 3 ustawy Prawo WP „Przeniesienie patentu staje się skuteczne wobec osób trzecich z chwilą wpisu tego przeniesienia do rejestru patentowego”. Jak podkreśla orzecznictwo: „Rejestracja umowy dotyczącej przeniesienia prawa ochronnego na znak towarowy wywołuje jej skuteczność wobec osób trzecich, ale nie stanowi przedmiotowo istotnej przesłanki przeniesienia praw” (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 listopada 2008 r., sygn. akt VIII SA/Wa 373/08). Analogicznie jak podnosi się w doktrynie „Zgodnie z ustawą – Prawo własności przemysłowej do przeniesienia prawa ochronnego na znak towarowy ze skutkiem między stronami dochodzi z chwilą zawarcia umowy w formie pisemnej. Jest oczywiste, że skoro udzielone prawo ochronne zostało wpisane w rejestrze znaków towarowych, to nabywca tego prawa ma uzasadniony interes w tym, aby również wpisać się w rejestrze jako następca prawny zbywcy. Wpis ten w związku z art. 67 ust. 3 PrWłPrzem nie ma charakteru konstytutywnego, lecz legitymacyjny względem osób trzecich. Przejście prawa ochronnego, które następuje skutkiem umowy przeniesienia tego prawa, jest nieskuteczne wobec osób trzecich tak długo, jak wpis tego przeniesienia nie zostanie dokonany w rejestrze znaków towarowych (Prawo własności przemysłowej. System Prawa Prywatnego. Ryszard Skubisz, Edyta Całka. Andrzej Jakubecki – § 246, uwaga nr 51).

Podsumowując, obowiązek podatkowy w VAT związany z dokonaniem przez Wnioskodawcę sprzedaży Znaku towarowego powstanie w momencie wykonania usługi, przez co w analizowanym przypadku należy rozumieć moment zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której z SKA zostanie przeniesione na nabywcę prawo do Znaku towarowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestię obowiązku podatkowego od dnia 1 stycznia 2014 r. reguluje art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalna zasada wynikająca z brzmienia powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w miesiącu dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady zostanie rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów, bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., dla powstania obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych nie ma zupełnie znaczenia chwila wystawienia faktury.

Na podstawie art. 19a ust. 2 ustawy, w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

Z kolei w art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do „usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń”, czyli takiej usługi, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT) planuje wnieść wkład niepieniężny (aport) do Wnioskodawcy. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością posiada prawo ochronne do Znaku towarowego. Rejestracja Znaku towarowego została dokonana w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. W celu uporządkowania sposobu zarządzania wartościami intelektualnymi, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością planuje wnieść Znak towarowy w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do SKA. W zamian za aport Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością obejmie akcje w podwyższonym kapitale zakładowym SKA. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wystawi na Wnioskodawcę fakturę VAT dokumentującą dokonanie wkładu niepieniężnego. Po inwentaryzacji otrzymanego wkładu niepieniężnego Wnioskodawca w przyszłości może dokonać sprzedaży otrzymanego aportem Znaku towarowego. Wnioskodawca na moment otrzymania aportu oraz na moment dokonania sprzedaży będzie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności sprzedaży Znaku towarowego.

Należy wskazać, że regulacje krajowe w zakresie praw do znaku towarowego zawarte są m.in. w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410).

Przepis art. 162 ust. 1 ustawy Prawo własności przemysłowej stanowi, że prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio.

Z kolei art. 67 ust. 2 tej ustawy mówi, że umowa o przeniesienie patentu wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej.

Z powyższego wynika zatem, że ustawa dopuszcza zbywanie prawa ochronnego do znaku towarowego przy zachowaniu formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Natomiast przepisy dotyczące wspólnotowego znaku towarowego zostały zawarte m.in. w rozporządzeniu Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. Urz. UE L 2009 Nr 78, str. 1, z późn. zm.).

Na podstawie art. 17 ust. 1 i ust. 3 ww. rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy może być przeniesiony, niezależnie od przeniesienia przedsiębiorstwa, w odniesieniu do niektórych lub wszystkich towarów lub usług, dla których jest on zarejestrowany. (…) przeniesienie wspólnotowego znaku towarowego wymaga formy pisemnej i podpisu stron umowy, z wyjątkiem przypadku gdy przeniesienie wynika z orzeczenia; w przeciwnym razie przeniesienie jest nieważne.

Mając na uwadze, że dla zbycia praw do znaków towarowych nie przewidziano szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, to dla opisanej transakcji sprzedaży obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – powstanie z chwilą wykonania usługi, przez co w analizowanym przypadku należy rozumieć moment zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której z SKA zostanie przeniesione na nabywcę prawo do Znaku towarowego.

Podsumowując, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę Znaku towarowego powstanie w momencie wykonania usługi, tj. w momencie zawarcia umowy sprzedaży, na podstawie której na kupującego zostaną przeniesione prawa do Znaku towarowego.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności sprzedaży przez Wnioskodawcę Znaku towarowego. Natomiast kwestia dotycząca wskazania, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę Znaku towarowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2014 r. nr ILPP1/443-855/14-2/NS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.