PT8.8101.286.2015/PSG

Interpretacja Ministra Finansów PT8.8101.286.2015/PSG z 22 maja 2015 r.

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2011 r. nr ILPP2/443-842/11-11/SJ, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dla Sp. z o.o., na wniosek z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie aktualności interpretacji indywidualnych wydanych w przedmiocie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla dostawy wyposażenia dodatkowego oraz części zamiennych do wyrobów medycznych w przypadku zmiany z dniem 1 stycznia 2014 r. wysokości stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, z 8% na 9% lub 10% na podstawie art. 146f ustawy o VAT, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynął wniosek z dnia 16 maja 2011 r., złożony przez Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla dostawy wyposażenia dodatkowego wyrobów medycznych oraz części zamiennych do wyrobów medycznych (pytania nr 1-8), a także w zakresie aktualności interpretacji indywidualnych wydanych w odpowiedzi na pytania nr 1-8 w przypadku zmiany z dniem 1 stycznia 2014 r. wysokości stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, z 8% na 9% lub 10% na podstawie art. 146f ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca specjalizuje się w wytwarzaniu i dostarczaniu zintegrowanych rozwiązań w zakresie opieki nad osobami o ograniczonej sprawności ruchowej i stanach z tym związanych. W ramach powyższego, przedmiotem działalności Wnioskodawcy są czynności z zakresu dostawy sprzętu oraz urządzeń medycznych i kompletnych systemów w następujących działach:

• Łóżka szpitalne,
• Podnoszenie i przemieszczanie pacjenta,
• Materace przeciwodleżynowe,
• Zapobieganie DVT (zakrzepicy żył głębokich),
• Leczenie ran,
• Dezynfekcja,
• Diagnostyka,

zwane dalej „Wyrobami medycznymi”. Wnioskodawca w ramach swojej działalności dokonuje sprzedaży części zamiennych do Wyrobów medycznych, zwane dalej „Częściami zamiennymi”, jak również całego szeregu produktów, które są akcesoryjne wobec Wyrobów medycznych i służą poprawie ich technicznych możliwości oraz funkcjonalności, zwane dalej „Wyposażeniem dodatkowym”.

Wnioskodawca prowadząc wyżej opisaną działalność gospodarczą dokonuje sprzedaży kontrahentom Wyrobów medycznych wraz z Częściami zamiennymi oraz Wyposażeniem dodatkowym. Wyroby medyczne sprzedawane przez Wnioskodawcę to zarejestrowane wyroby medyczne, które zostały zakwalifikowane do I i IIa klasy zgodnie z obowiązującym na dzień wprowadzenia do obrotu rozporządzeniem ministra zdrowia. Wyroby są wprowadzane do obrotu w Polsce bądź w oparciu o wpis do Rejestru Wyrobów Medycznych w Polsce, bądź na podstawie rejestracji Wyrobów medycznych dokonanej w jednym z państw członkowskich UE przez ich producenta. Wnioskodawca dokonuje dostawy Wyrobów medycznych stosując, na podstawie art. 41 ust. 2 Ustawy VAT w zw. z art. 146a Ustawy VAT oraz Załącznika nr 3 do Ustawy VAT stawkę 8%. Wątpliwości Wnioskodawcy powstały w zakresie opodatkowania dostawy wyżej opisanego Wyposażenia dodatkowego oraz Części zamiennych.

Sprzedaż Wyposażenia dodatkowego obejmuje m.in.:

1. Wyposażenie dodatkowe (np.: pokrowce na materace, wysięgnik do łóżka, ładowarki, baterie), które może być wykorzystywane wyłącznie z Wyrobem medycznym dostarczanym przez Wnioskodawcę.
2. Wyposażenie dodatkowe (koszyki, stojaki, słuchawki prysznicowe), które może być wykorzystywane w Wyrobach medycznych dostarczanych przez Wnioskodawcę, ale także potencjalnie z różnymi innymi towarami, przy czym Wnioskodawca sprzedaje takie Wyposażenie dodatkowe jako uzupełnienie dokonanej sprzedaży Wyrobu medycznego.
   
   

Sprzedaż Części zamiennych obejmuje m.in.:

1. Części zamienne do Wyrobów medycznych dostarczanych przez Wnioskodawcę, które ze względu na ich specyfikację techniczną i funkcjonalność można zamontować jedynie w Wyrobie medycznym.
2. Części zamienne do Wyrobów medycznych dostarczanych przez Wnioskodawcę, które ze względu na ich specyfikację techniczną i funkcjonalność można zamontować potencjalnie także w innych towarach niż Wyroby medyczne, przy czym Wnioskodawca sprzedaje takie Części zamienne jako uzupełnienie dokonanej sprzedaży Wyrobu medycznego.
   
   

Zarówno bez Części zamiennych, jak i Wyposażenia dodatkowego oferowane przez Wnioskodawcę Wyroby medyczne nie spełniają swojej roli jaką jest wspomaganie procesu leczenia, bądź też funkcjonalność Wyrobów medycznych będzie ograniczona. Wyposażenie dodatkowe wymieniane jest często niezależnie od Wyrobu medycznego w specyfikacji na zapytaniu ofertowym lub w specyfikacji przetargowej. Części zamienne sprzedawane są w szczególności w razie konieczności zastąpienia zużytej lub zepsutej części Wyrobu medycznego nową, bez której dalsze użytkowanie Wyrobu medycznego byłoby niemożliwe.

Wyroby medyczne oferowane przez Wnioskodawcę przeznaczone są do stosowania w szpitalach, domach opieki długoterminowej i prywatnych domach dla osób o ograniczonej mobilności ruchowej. Sprzedaż Części zamiennych i Wyposażenia dodatkowego odbywa się na rzecz użytkowników Wyrobów medycznych oferowanych przez Wnioskodawcę lub firm serwisujących Wyroby medyczne oferowane przez Wnioskodawcę.

Dostawa Wyposażenia dodatkowego oraz Części zamiennych może następować w ramach jednej kompleksowej dostawy razem z Wyrobem medycznym (wówczas dostawa jest dokumentowana jedną fakturą, gdzie na fakturze sprzedaży poza Wyrobem medycznym wyszczególniane są Części zamienne, bądź Wyposażenie dodatkowe), bądź też dostawa Wyposażenia dodatkowego lub Części zamiennych może być dokumentowana odrębną fakturą. Ostatnia sytuacja występuje najczęściej, gdy u nabywcy Wyrobu medycznego, po upływie pewnego czasu od zakupu Wyrobu medycznego, powstaje konieczność nabycia dodatkowo Części zamiennych (np. w przypadku uszkodzenia określonych elementów Wyrobu medycznego), czy też Wyposażenia dodatkowego (w celu podniesienia funkcjonalności Wyrobu medycznego lub też zastąpienia zużytego wyposażenia).

Niniejszy wniosek dotyczy dostaw towarów dokonanych w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w przypadku zmiany stawek VAT, odpowiednio na 9% lub 10%, na podstawie art. 146f Ustawy VAT, interpretacje indywidualne Ministra Finansów zawierające odpowiedzi udzielone na zadane pytania nr 1-8 zachowają aktualność w odniesieniu do sytuacji Spółki, z tym, że zamiast stawki preferencyjnej 8% znajdzie zastosowanie odpowiednio stawka 9% lub 10%?

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w przypadku zmiany stawek VAT, odpowiednio na 9% lub 10% na podstawie art. 146f Ustawy VAT, interpretacje indywidualne Ministra Finansów zawierające odpowiedzi udzielone na zadane pytania nr 1-8 zachowują aktualność w odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy, z tym, że zamiast stawki preferencyjnej 8% znajdzie zastosowanie odpowiednio stawka 9% lub 10%.

Zgodnie z art. 146f (wprowadzonym przez ustawę z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw – Dz. U. z 2010 r. Nr 257, poz. 1726), w przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2012 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przekracza 55% w okresach od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. oraz od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 9%. Jednocześnie w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. powyższa stawka, będzie wynosić 10%. Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. powyższa stawka, będzie wynosić 8%.

Ponadto, jak stanowi art. 146f ust. 2 Ustawy VAT, w przypadku gdy nie nastąpi powyższe przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2012 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2013 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przekracza 55% w okresach od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stosuje się stawkę 9%, w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., stosuje się stawkę 10%, a w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r. zastosowanie powinna znaleźć stawka 8%.

Zgodnie z art. 146f ust. 3 Ustawy VAT, w przypadku gdy nie nastąpi żadne z powyższych przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2013 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2014 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, przekracza 55% w okresach od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. oraz od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., stosuje się stawkę 9%, w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stosuje się stawkę 10%, a w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stosuje się stawkę 8%.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wydane interpretacje zawierające odpowiedzi udzielone na pytania nr 1-8, będą wiążące (aktualne) również w przypadku wyżej wskazanych zmian stawek VAT, ponieważ zmiany te nie powodują zmiany zakresu opodatkowania (w szczególności zawężenia zakresu stosowania stawki preferencyjnej wskazanej w art. 41 ust. 2 Ustawy VAT), a jedynie skutkują czasowym podniesieniem wysokości stawki.

W dniu 23 sierpnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając na podstawie przepisów § 2 i 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/443-842/11-11/SJ, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji indywidualnej, na podstawie art. 14c § 11 Ordynacji podatkowej, odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 23 sierpnia 2011 r. nr ILPP2/443-842/11-11/SJ, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) – dalej: ustawa o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy o VAT).

Treścią art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionego w zakresie zdania wstępnego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług art. 146a, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT wymienione zostały, bez względu na symbol PKWiU – „Wyroby medyczne, w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika”.

Z dniem 6 kwietnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Stosownie do § 45 ww. rozporządzenia w okresie do dnia 31 grudnia 2011 r. obniżona do wysokości 8% stawka podatku od towarów i usług ma również zastosowanie dla dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz importu wyrobów medycznych, o których mowa w art. 132 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), z wyłączeniem systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych, innych niż wymienione w załączniku nr 3 do ustawy.

W ww. art. 132 ustawy o wyrobach medycznych wymienione zostały: wyroby medyczne, aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, wyposażenie wyrobów medycznych, wyposażenie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych.

Powyższe oznacza, że od dnia 6 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r., na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a ustawy o VAT oraz w związku z poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, 8% stawka podatku VAT miała zastosowanie do dostawy wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczonych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, innych niż wymienione w pozostałych pozycjach załącznika, a także, na podstawie § 45 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., dla dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz importu wyrobów medycznych, aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, wyposażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, z wyłączeniem systemów i zestawów zabiegowych złożonych z wyrobów medycznych, innych niż wymienione w załączniku nr 3 do ustawy.

Ustawą z dnia z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) wprowadzono do ustawy o podatku od towarów i usług m.in. art. 146f, który brzmi:

1. W przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2012 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przekracza 55%:
   1. w okresach od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. oraz od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.:
      1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 24%,
      2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 9%,
      3. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2a oraz w tytule załącznika nr 10 do ustawy, wynosi 6%,
      4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 5%,
      5. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7,5%;
   2. w okresie od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. stawki, o których mowa w pkt 1 lit. a-e, wynoszą odpowiednio 25%, 10%, 7%, 6% i 8%;
   3. w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b oraz d i e, wynoszą odpowiednio 23%, 8%, 4% i 7%.
2. W przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2012 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2013 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przekracza 55%:
   1. w okresach od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio;
   2. w okresie od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio;
   3. w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
3. W przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1 lub 2, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2013 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2014 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przekracza 55%:
   1. w okresach od dnia 1 lipca 2014 r. do dnia 30 czerwca 2015 r. oraz od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio;
   2. w okresie od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio;
   3. w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
   
   

Definicję pojęcia „wyrób medyczny” zawiera art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679), który stanowi, że przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd, urządzenie, oprogramowanie, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, w tym z oprogramowaniem przeznaczonym przez jego wytwórcę do używania specjalnie w celach diagnostycznych lub terapeutycznych i niezbędnym do jego właściwego stosowania, przeznaczony przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:

1. diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu choroby,
2. diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania skutków urazu lub upośledzenia,
3. badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub procesu fizjologicznego,
4. regulacji poczęć

– których zasadnicze zamierzone działanie w ciele lub na ciele ludzkim nie jest osiągane w wyniku zastosowania środków farmakologicznych, immunologicznych lub metabolicznych, lecz których działanie może być wspomagane takimi środkami.

Stosownie do treści art. 2 ust. 2 ustawy o wyrobach medycznych przepisy ustawy dotyczące wyrobów medycznych stosuje się do wyposażenia wyrobu medycznego.

Przez „wyposażenie wyrobu medycznego” należy rozumieć artykuł, który, nie będąc wyrobem medycznym, jest specjalnie przeznaczony przez wytwórcę do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, w celu umożliwienia jego używania zgodnie z przewidzianym zastosowaniem (art. 2 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje na rzecz Kontrahentów sprzedaży Wyrobów medycznych, jak również Wyposażenia dodatkowego oraz Części zamiennych do Wyrobów medycznych. Jak wskazał Wnioskodawca, sprzedawane Wyroby medyczne są zarejestrowanymi wyrobami medycznymi, przeznaczonymi do stosowania w szpitalach, domach opieki długoterminowej i prywatnych domach dla osób o ograniczonej mobilności ruchowej. Natomiast sprzedaż Części zamiennych i Wyposażenia dodatkowego odbywa się na rzecz użytkowników Wyrobów medycznych oferowanych przez Wnioskodawcę lub firm serwisujących Wyroby medyczne oferowane przez Wnioskodawcę. Sprzedaż Części zamiennych obejmuje m.in.:

1. części zamienne do Wyrobów medycznych dostarczanych przez Wnioskodawcę, które ze względu na ich specyfikację techniczną i funkcjonalność można zamontować jedynie w Wyrobie medycznym,
2. części zamienne do Wyrobów medycznych dostarczanych przez Wnioskodawcę, które ze względu na ich specyfikację techniczną i funkcjonalność można zamontować potencjalnie także w innych towarach niż Wyroby medyczne, przy czym Wnioskodawca sprzedaje takie Części zamienne jako uzupełnienie dokonanej sprzedaży Wyrobu medycznego.
   
   

Jak wskazał Wnioskodawca, Wyposażenie dodatkowe służy poprawie technicznych możliwości oraz funkcjonalności Wyrobów medycznych. Zarówno bez Części zamiennych, jak i Wyposażenia dodatkowego oferowane przez Wnioskodawcę Wyroby medyczne nie spełniają swojej roli jaką jest wspomaganie procesu leczenia, bądź też funkcjonalność Wyrobów medycznych będzie ograniczona. Wyposażenie dodatkowe wymieniane jest często niezależnie od Wyrobu medycznego, natomiast Części zamienne sprzedawane są w szczególności w razie konieczności zastąpienia zużytej lub zepsutej części Wyrobu medycznego nową, bez której dalsze używanie Wyrobu medycznego byłoby niemożliwe. Dostawa Wyposażenia dodatkowego oraz Części zamiennych może następować w ramach jednej kompleksowej dostawy razem z Wyrobem medycznym – co dokumentowane jest jedną fakturą, na której poza Wyrobem medycznym wyszczególnione są Części zamienne, bądź Wyposażenie dodatkowe. Dostawa Wyposażenia dodatkowego oraz Części zamiennych może być również dokumentowana odrębną fakturą – np. w przypadku, gdy u nabywcy Wyrobu medycznego powstaje konieczność nabycia dodatkowo Części zamiennych w przypadku uszkodzenia określonych elementów Wyrobu medycznego, czy też Wyposażenia dodatkowego w celu podniesienia funkcjonalności Wyrobu medycznego lub też zastąpienia zużytego wyposażenia.

Biorąc pod uwagę przywołane regulacje prawne oraz podany opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż na dzień wydania przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2011 r. nr ILPP2/443-842/11-11/SJ, istniejące regulacje prawne (tj. przepis § 45 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.) przewidywały zastosowanie preferencyjnej (obniżonej) stawki podatku VAT przy dostawie wyposażenia wyrobów medycznych wyłącznie do dnia 31 grudnia 2011 r. Tym samym po tym dniu zastosowanie do dostawy przedmiotowych towarów powinna mieć stawka podstawowa podatku VAT.

W związku z powyższym na dzień wydania ww. interpretacji indywidualnej brak było podstaw prawnych do przyjęcia, iż począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. zastosowanie do ww. dostaw będzie miała preferencyjna stawka podatku VAT. Zatem ewentualna zmiana wysokości stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, nie będzie mieć w przedmiotowej sprawie znaczenia, gdyż od dnia 1 stycznia 2012 r. ww. stawka preferencyjna nie ma zastosowania do dostawy wyposażenia wyrobów medycznych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie aktualności interpretacji indywidualnych wydanych w odpowiedzi na pytania nr 1-4 w przypadku zmiany wysokości stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, z 8% na 9% lub 10% na podstawie art. 146f ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do pytania dotyczącego aktualności interpretacji indywidualnych wydanych w przedmiocie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla dostawy części zamiennych do wyrobów medycznych w przypadku zmiany wysokości preferencyjnej stawki podatku z 8% na 9% lub 10%, wskazać należy, iż części zamienne do wyrobów medycznych nie stanowią wyrobów medycznych w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 38 ustawy o wyrobach medycznych. Żaden z przepisów ustawy o wyrobach medycznych nie stanowi, iż części zamienne do wyrobów medycznych są wyrobami medycznymi w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych. Szczegółowa argumentacja w tym zakresie została Wnioskodawcy przedstawiona w zmianach interpretacji indywidualnych, udzielających odpowiedzi na pytania nr 5-8 zadane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Skoro więc preferencyjna stawka podatku VAT, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, nie ma zastosowania do dostawy części zamiennych do wyrobów medycznych, to jej ewentualna zmiana na podstawie art. 146f ustawy o VAT również pozostanie bez znaczenia dla opodatkowania dostawy części zamiennych do wyrobów medycznych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie aktualności interpretacji indywidualnych wydanych w odpowiedzi na pytania nr 5-8 w przypadku zmiany wysokości stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, z 8% na 9% lub 10% na podstawie art. 146f ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 23 sierpnia 2011 r. nr ILPP2/443-842/11-11/SJ, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

W niniejszej zmianie interpretacji indywidualnej udzielono odpowiedzi na pytanie nr 10, dotyczące aktualności interpretacji indywidualnych wydanych w odpowiedzi na pytania nr 1-8 w przypadku zmiany wysokości preferencyjnej stawki podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, z 8% na 9% lub 10% na podstawie art. 146f ustawy o VAT. Odpowiedź na pozostałe pytania zawarte we wniosku została udzielona odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.