Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1359/14-2/AS
z 16 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2014 r. (data wpływu 20 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia prawidłowego adresu, jaki powinien być umieszczany na fakturze przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od podatku od towarów i usług w zakresie określenia prawidłowego adresu, jaki powinien być umieszczany na fakturze przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowego i detalicznego handlu artykułu przemysłowymi. Rejestrując działalność gospodarczą, na wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej CEIDG-1, w rubryce 10.1, Wnioskodawca podał adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej inny niż adres zamieszkania.

W zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R, zgodnie z opisem dla pola B2, Wnioskodawca podał adres zamieszkania, pod którym nie prowadzi działalności gospodarczej.

Dotychczas, wobec faktu braku jednoznacznych przepisów na temat adresu, który powinien być umieszczany na fakturach VAT, Wnioskodawca postępował zgodnie z zaleceniami Krajowej Informacji Podatkowej i podawał na wystawianych przez siebie fakturach sprzedaży, adres zamieszkania, jako zgodny ze zgłoszeniem rejestracyjnym VAT-R.

Również od swoich kontrahentów Zainteresowany wymagał wpisywania swojego adresu zamieszkania na fakturach zakupu.

Wątpliwości, co do prawidłowości dotychczasowego postępowania pojawiły się u Wnioskodawcy w związku z informacją, że Minister Finansów w interpretacji z dnia 5 czerwca 2014 r. uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 marca 2014 r., który w niej twierdził, że na fakturach podatnik powinien umieszczać adres zamieszkania, jako zgodny ze zgłoszeniem rejestracyjnym VAT-R.

Minister Finansów jest zdania, że w sytuacji, gdy podatnik będący osobą fizyczną podał we wniosku CEDIG-1 adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej inny niż adres zamieszkania, na fakturach sprzedaży i zakupu powinien podawać ten adres.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaki adres na fakturach sprzedaży (i zakupu) powinna podawać osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, adres zamieszkania czy adres głównego miejsca wykonywania działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo że dotychczas podawał na fakturach sprzedaży adres zamieszkania (zgodnie ze stanowiskiem KIP), powinien podawać adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej podany we wniosku CEIDG-1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy. Treść § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2013 r., poz. 1485) określa m.in. przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2012 r., poz. 1314, z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw (art. 5 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 5 ust. 2 cyt. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer PESEL w przypadku osób fizycznych objętych tym rejestrem.

Zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera ponadto nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny REGON, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (art. 5 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 5 ust. 5a ww. ustawy, do zgłoszeń identyfikacyjnych oraz zgłoszeń aktualizacyjnych podatników będących osobami fizycznymi wykonującymi działalność gospodarczą stosuje się formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.).

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626, z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Przywołany w omawianej ustawie art. 96 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako „podatnika VAT czynnego” lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego” (art. 96 ust. 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Stosownie do treści art. 96 ust. 12 ustawy, jeżeli dane zawarte w zgłoszeniu rejestracyjnym ulegną zmianie, podatnik jest obowiązany zgłosić zmianę do naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia, w którym nastąpiła zmiana. Obowiązek ten nie dotyczy przypadków, gdy następuje wyłącznie zmiana danych objętych obowiązkiem aktualizacji na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681, z późn. zm.). Zdanie drugie nie ma zastosowania w przypadku, gdy zgłaszana zmiana powoduje zmianę właściwości organu podatkowego.

Stosownie do § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 55, poz. 539, z późn. zm.), określono wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia (VAT-R). Podatnicy, będący osobami fizycznymi, określają w tym zgłoszeniu adres zamieszkania, natomiast podatnicy niebędący osobami fizycznymi adres siedziby.

W myśl art. 23 ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.) tworzy się Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej, zwaną dalej „CEIDG”, której zadaniem jest:

1. ewidencjonowanie przedsiębiorców będących osobami fizycznymi;
   
2. udostępnianie informacji o przedsiębiorcach i innych podmiotach w zakresie wskazanym w ustawie;
   
3. umożliwienie wglądu do danych bezpłatnie udostępnianych przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego;
   
4. umożliwienie ustalenia terminu i zakresu zmian wpisów w CEIDG oraz wprowadzającego je organu.
   
   

Stosownie zaś do treści art. 25 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy wpisowi do CEIDG podlegają m.in. oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu zamieszkania przedsiębiorcy, adres do doręczeń przedsiębiorcy oraz adresy, pod którymi jest wykonywana działalność gospodarcza, w tym adres głównego miejsca wykonywania działalności i oddziału, jeżeli został utworzony; dane te są zgodne z oznaczeniami kodowymi przyjętymi w krajowym rejestrze urzędowym podziału terytorialnego kraju, o ile to w danym przypadku możliwe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie hurtowego i detalicznego handlu artykułami przemysłowymi. Na wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej CEIDG-1 Wnioskodawca podał adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej inny niż adres zamieszkania, natomiast w zgłoszeniu rejestracyjnym w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R – adres zamieszkania, pod którym nie jest prowadzona działalność gospodarcza.

Kwestią do rozstrzygnięcia w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zagadnienia jest ustalenie jaki adres powinien być umieszczony na fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę, tj. adres miejsca prowadzonej działalności gospodarczej czy adres miejsca zamieszkania.

Analiza wyżej powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że na fakturze powinien być podawany, co do zasady, adres siedziby działalności gospodarczej podatnika, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy nie precyzują jaki adres w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (miejsca zamieszkania czy głównego miejsca prowadzenia działalności – jeśli to główne miejsce prowadzenia działalności znajduje się w innym miejscu niż miejsce zamieszkania) podatnik powinien wskazać w fakturze. Przyjąć zatem należy, że będzie to adres zgodny z dokonanym zgłoszeniem identyfikacyjnym, tj. w przypadku osób fizycznych powinien to być, co do zasady, adres zamieszkania.

Jednakże w sytuacji, gdy osoba fizyczna nie prowadzi działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania i posiada główne miejsce prowadzenia działalności (wskazane w zgłoszeniu dla potrzeb identyfikacji podatkowej – osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą do ww. zgłoszeń stosuje formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej), na fakturze powinien być podawany adres tego głównego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z tym, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w miejscu zamieszkania, na fakturach powinien podawać adres głównego miejsca prowadzonej działalności gospodarczej zgodny z wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Z uwagi na powyższe wyjaśnienia, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.